Η «Έκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα τα Τινάζει Όλα στον Αέρα

​Η «Έκρηξη», η νέα ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα, η οποία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο τον περασμένο Αύγουστο, συνεχίζει την πορεία της σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ, αποσπώντας εξαιρετικά σχόλια. Τον ρόλο της κεντρικής ηρωίδας, ενσαρκώνει η Αγγελική Παπούλια κερδίζοντας, μονομιάς, το κοινό με την «εκρηκτική» της ερμηνεία.

Δράμα και μαύρη κωμωδία εναλάσσονται διαρκώς στην «Έκρηξη», η οποία παρακολουθεί τον «άγριο αγώνα» της Μαρίας «να βρει την αλήθεια μέσα της και γύρω της». Όπως και η «Χώρα Προέλευσης» (2010) -η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του- έτσι και η «Έκρηξη» πρόκειται για μία ανθρωποκεντρική ταινία, η οποία όμως αφηγείται μία εντελώς διαφορετική ιστορία με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το πάθος, η ένταση, η αγωνία και η ανάγκη για λύτρωση είναι μερικά από τα βασικότερα συστατικά της. Όταν όλα ξαφνικά μοιάζουν να καταρρέουν στην ζωή της Μαρίας, εκείνη αποφασίζει να διεκδικήσει όλα όσα -χρόνια τώρα- της στερεί, όλα όσα δικαιούται.

Ο Σύλλας είναι πιθανότατα ένας από τους πιο ευπροσήγορους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Κάτι που όχι μόνο διευκολύνει μία συνέντευξη αλλά της δίνει και μία άλλη διάσταση, πιο φιλική, πιο ανθρώπινη και άρα πιο ουσιαστική. Συναντηθήκαμε στο Πάρκο Τρίτση και περιπλανηθήκαμε στα στενά γύρω από αυτό, όπου γυρίστηκε και η πρώτη σκηνή της ταινίας - την οποία ακόμα θυμάται και γελάει, αφού έγινε ξημερώματα και ήταν όλοι τους σε μία κατάσταση ημιλιπόθυμη. Τα ωραία των γυρισμάτων.

VICE: Μία έκρηξη μπορεί να είναι δυσάρεστη (βλ. βόμβα), μπορεί όμως να είναι και πολύ ευχάριστη (βλ. βεγγαλικό). Τι από τα δύο έχουμε εδώ; Επίθεση ή γιορτή;
​Σύλλας Τζουμέρκας: Και από τα δύο. Στην ταινία, η ηρωίδα περνά από διάφορα στάδια. Από τη γιορτή της νεότητας, στη συνειδητοποίηση ότι τίποτε δεν έχει πάει όπως το περίμενε. Tότε έρχεται μια άλλη έκρηξη, άγρια. Συνήθως αντιλαμβανόμαστε τις επιθέσεις μόνο προς τα έξω. Η Μαρία στην ταινία, πρώτα λογαριάζεται πολύ γερά και πολύ επώδυνα με τον εαυτό της και μετά με τους άλλους. Εννοώ ότι η διαδρομή της είναι έντονα εσωτερική πριν περάσει σε εξωτερική δράση.

Πιθανότατα είναι η πρώτη φορά που μία ελληνική ταινία καταπιάνεται με το girl power και που συμπεριλαμβάνει σκηνές δράσεις με πρωταγωνίστρια μία γυναίκα. Πες μου λίγα πράγματα γι' αυτές τις σκηνές, αλήθεια.
​Δεν ξέρω αν είναι η πρώτη φορά, αλλά στην ταινία ο γυναικείος χαρακτήρας έχει πολλές πολύ δύσκολες δράσεις. Πέρα από σκηνές σωματικά βίαιες με την Θέμιδα Μπαζάκα, την Μαρία Φιλίνη ή τον Μάκη Παπαδημητρίου, κινηματογραφικά το πιο δύσκολο ήταν η καταδίωξη στο υπό καταστκευή κομμάτι του αυτοκινητόδρομου Αιγαίου, στη σύραγγα που περνάει μέσα από τα βουνά των Τεμπών. Ήταν πολύ περιπετειώδη αυτά τα γυρίσματα, αλλά με τη συνδρομή των ανθρώπων εκεί που μας βοήθησαν πάρα πολύ, των κασκαντέρ που ήρθαν από την Ολλανδία, και με πολλή δουλειά όλων των συντελεστών, της Μαρίας Δρανδάκη, του Παντελή Μαντζανά, του τεχνικού ειδικών εφέ Μιχάλη Σαμιώτη, της Εύης Ζαφειροπούλου και του Λευτέρη Παρασκευά της μακιγιέζ και του κομμωτή της ταινίας, του Γιάννη Καραντάνη και του Μίλτου Ντζούνη των επικεφαλής στο οργανωτικό μέρος, τα καταφέραμε.

Έχει στοιχεία exploitation film η «Έκρηξη» για 'σένα;
​Κάποιες blaxploitation ταινίες με την Pam Grier μου αρέσουν πολύ γιατί είναι τόσο έγχρωμες, έχουν τόσα πολλά και τόσο ζωηρά χρώματα ανάκατα - και ενώ είναι αυτό που λέμε ταινίες exploitation του γυναικείου κυρίως σωμάτος, την ίδια στιγμή είναι με τον τρόπο τους εξωφρενικά φεμινιστικά μανιφέστα με την Pam Grier να τα καταφέρνει σε απίθανες καταστάσεις. Xρησιμοποιήσαμε κάποια φανκ στοιχεία από τη μουσική αυτών των ταινιών στο σάουντρακ, πιο πολύ στο τελευταίο κομμάτι των drog_A_tek για τους τίτλους τέλους, το Badddass.

Τόσο η «Χώρα Προέλευσης», όσο και η «Έκρηξη» αποτελούν μία διερευνητική ματιά στις ανθρώπινες σχέσεις, την ανθρώπινη φύση, αλλά και την νεοελληνική πραγματικότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Αισιοδοξείς, παρόλα αυτά, για το μέλλον της;
​Δεν αισιοδοξώ, αλλά ούτε και απαισιοδοξώ.Δουλειά μου είναι να βλέπω. Και το ωραίο και το άσχημο, και τη χαρά, και ό,τι είναι επώδυνο ή καθαρτήριο.

​

Την μουσική επένδυση της ταινίας ανέλαβαν -για μία ακόμη φορά- οι Drog_A_tek. Τους καθοδηγείς, θέλω να πω τους ζητάς κάτι συγκεκριμένο ή τους αφήνεις ελεύθερους; Εντός εισαγωγικών το «τους αφήνεις ελεύθερους». Ακριβώς, κανένας δεν αφήνει κανέναν ελεύθερο. Είμαστε ελεύθεροι. Το ίδιο και σε μία συνεργασία. Η ελευθερία είναι εκεί και έτσι αρχίζει η ανταλλαγή, ο συντονισμός, το κέφι, η κούραση, εκεί που βλέπεις κάτι να δουλεύει ή κάτι να τινάζεται έξω από το υλικό. Είναι μία εξαιρετικά δημιουργική διαδικασία και δουλέψαμε πολύ στη μουσική της ταινίας με τους drog_A_tek, τη μοντέζ την Kathrin Dietzel και τον μιξέρ του ήχου τον Marco Vermaas ώστε να βρεθεί το κατάλληλο ύφος στη μουσική που ταιριάζει στον χαρακτήρα της γυναίκας που έχει θέμα η ταινία. Επίσης, οι drog_A_tek είναι πολύ διαφορετικοί εδώ στη λογική του σάουντρακ σε σχέση με τη Χώρα Προέλευσης - και έχει νομίζω πολύ ενδιαφέρον.

Είσαι τόσο ήρεμος και στα γυρίσματα ή εκεί θα δούμε έναν άλλο Σύλλα;
​​Ήρεμος; Μπα, στα γυρίσματα νομίζω έχω αρκετή ένταση και στις πρόβες πάρα πολύ. Αυτά που προσπαθώ να αποφεύγω πάντως είναι τους μικροεκνευρισμούς και τη γκρίνια, γιατί είναι πολύ κουραστικά και αφαιρούν από το κέφι και τη συγκέντρωση. Προσπαθώ.

Η ταινία έχει, ήδη, ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ, αποσπώντας μάλιστα πάρα πολύ καλές κριτικές. Δεν σε ρωτάω πόσο χαρούμενος είσαι γι' αυτό, φαίνεται. Θέλω να μου πεις πού αλλού θα προβληθεί και αν έχεις, γενικά, άγχος για τα σχόλια.
​​Η ταινία έχει πάρει κάποιες πάρα πολύ καλές κριτικές, ναι, έχει πάρει όμως και κάποιες αρνητικές. Είναι ακριβώς όπως και η ηρωίδα - αρκετά συγκρουσιακή και είναι ωραίο να το βλέπεις αυτό να επεκτείνεται και μετά την προβολή. Και ταξιδεύει όντως πολύ. Θα βγει κανονικά στις αίθουσες στην Ευρώπη, την άνοιξη του 2015 και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Για τα σχόλια έχω άγχος, και χαίρομαι όταν διαβάζω κάποια που μου φαίνονται ωραία ή ωραία γραμμένα, και νευριάζω όταν διαβάζω βλακείες, ιδίως αν οι βλακείες είναι και σοβαροφανείς ή αυτό που λέμε «έτοιμες», φασόν. Επίσης, με ενοχλούν οι ιδεοληψίες. Αλλά έτσι είναι, είναι μέρος της όλης περιπέτειας αυτό. Πιο σημαντικό για 'μένα ομως είναι να αισθάνομαι, ο ίδιος, ότι έχω ολοκληρώσει τη δουλειά μου - αυτό που είχα ξεκινήσει να κάνω.

Ο πόνος της συνειδητοποιήσης είναι ένα από τα βασικότερα συστατικά της «Έκρηξης» - κάτι που, ενδεχομένως, συμπυκνώτεται και στην φράση της Μαρίας, της κεντρικής δηλαδή ηρωίδας, «Έχω ζήσει μία γελοία ζωή». Πότε δεν είναι αργά όμως, έτσι δεν είναι;
​​Η πρώτη αντίδρασή μου είναι να σου πω «Ποτέ». Η αλήθεια είναι όμως ότι μερικές φορές, για κάποια πράγματα, είναι αργά. Πάντα όμως, υπάρχει ένας δρόμος, μία στροφή που δεν είχες φανταστεί και ίσως μπορείς να ακολουθήσεις.

Όταν γράφετε ένα σενάριο, έχεις ήδη κατά νου τους πρωταγωνιστές του ή σχηματίζεται σιγά-σιγά η εικόνα τους στο μυαλό σου;
​Συνήθως ναι. Παλιότερα τελείως. Τώρα πια προσπαθώ όσο μπορώ, να μην προσωποποιώ όταν γράφουμε με τη Γιούλα Μπούνταλη, για να είναι οι ρόλοι πιο ελεύθεροι από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που μπορεί να έχω στο μυαλό μου.

Αυτή τη στιγμή δουλεύεις πάνω σ' ένα καινούριο σενάριο, σωστά; Tι συμβαίνει όμως όταν για κάποιο λόγο χάνεις την έμπνευσή σου; Πώς την φέρνεις πίσω;
​​Περιμένεις υπομονετικά να έρθει μία ιδέα που να έχει ψωμί ή να γίνεται. Και, φυσικά, συνεχίζεις να δουλεύεις.

Η δυναμική σκηνοθεσία του Σύλλα, λοιπόν, ξαναχτυπά - αυτή τη φορά αποφασισμένη να τα τινάξει όλα στον αέρα. Την Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου, «Η Έκρηξη» κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες - από την StraDa Films.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.