Χρήσιμες Συμβουλές για το Πανεπιστήμιο από έναν 75χρονο που Έχει Πάρει 30 Πτυχία

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Συνέντευξη του Michael Nicholson στην Emma Collins.

Ο Michael Nicholson είναι 75 χρονών και του αρέσει να σπουδάζει. Μέχρι σήμερα έχει αποκτήσει ένα πανεπιστημιακό πτυχίο, δύο πτυχία από ιδρύματα διετούς φοίτησης, 23 μεταπτυχιακά, τρεις ειδικότητες και ένα διδακτορικό. Ξόδεψε 55 χρόνια στα θρανία, έχει συνολικά 30 τίτλους σπουδών και δίνει συμβουλές για τους μαθητές του 2020.

Ξυπνάω κάθε μέρα στις 4.00 πμ και πάω για περπάτημα. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνουν όλοι το ίδιο, αλλά πως χρειάζεται να υπάρχει ένα είδος ρουτίνας, ένα καθημερινό πρόγραμμα. Αν κάποιος κοιμάται κατά τη διάρκεια των πρωινών μαθημάτων, μετά θα τρέχει για να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο.

Στα χρόνια μου έπρεπε να φοράμε κοστούμι και γραβάτα στη σχολή. Σήμερα, αυτό δεν ισχύει. Ντρέπομαι ειλικρινά μ' αυτό που αντικρίζω στις τάξεις. Όλοι είναι ατημέλητοι. Δεν ξέρουν να ντύνονται. Εγώ φοράω υφασμάτινο παντελόνι και πουκάμισο, δεν θα φορούσα ποτέ τζιν, σορτσάκια και μπλουζάκια, ούτε σανδάλια όπως κάνουν τα κορίτσια. Πριν από 50 ή 60 χρόνια, τα κορίτσια φορούσαν φούστες, φορέματα, παπούτσια με κάλτσες και έφτιαχναν τα μαλλιά τους.

Σήμερα, πολλοί τρώνε μέσα στις τάξεις κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Οι μαθητές φέρνουν το φαγητό τους και νερό ή αναψυκτικά. Πολλοί φέρνουν τους υπολογιστές τους. Το ξέρω επειδή κάθομαι στην τελευταία σειρά και βλέπω τα πάντα. Οι καθηγητές απελπίζονται, διότι την ώρα που διδάσκουν, οι μαθητές ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο. Όταν ήμουν νέος, δεν μπορούσες να χαζεύεις έτσι.

Κάθισα στα θρανία 55 χρόνια και μου άρεσε επειδή αποκτούσα προσόντα, είχα επιτεύγματα. Είχα συνηθίσει να πηγαίνω στο σχολείο και ήθελα να συνεχίσω όσο ήταν δυνατόν. Όσο μάθαινα, τόσο περισσότερο ήθελα να μαθαίνω. Θα μου άρεσε να ήμουν τώρα μέσα σε μια τάξη. Όμως, πριν από δύο χρόνια με απέκλεισαν. Ένας γιατρός μου είπε πως γερνάω. Ακόμη προσπαθώ να το αποδεχτώ.

Δεν ήμουν σίγουρος τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου όταν ξεκίνησα στο κολέγιο, όμως είχα μια ιδέα για τις γνώσεις που ήθελα να αποκτήσω. Πήγα στο Βιβλικό Κολέγιο του Detroit και κάθε χρόνο ο διευθυντής μάς έδινε ένα γράμμα με τίτλο «Μην τα παρατήσεις». Προσπαθούσε να μας κρατήσει στο κολέγιο μέχρι να αποφοιτήσουμε. Αυτό θα μπορούσε να είναι μήνυμα για όλα τα νέα παιδιά.

Έχει σημασία να σας ενδιαφέρει πραγματικά αυτό που σπουδάζετε. Διαφορετικά, είναι πιθανό να τα παρατήσετε. Το σημαντικό είναι να πάρετε το πτυχίο από το κολέγιο και να συνεχίσετε με τις πανεπιστημιακές σπουδές σας. Διαφορετικά θα βρεθείτε να κάνετε μια δουλειά άσχετη με αυτό που σπουδάσατε. Όπως για παράδειγμα η σύζυγός μου, που σπούδασε δασκάλα και αφού δούλεψε ελάχιστα στον κλάδο, τα τελευταία 37 χρόνια δουλεύει ως αναλύτρια δεδομένων.

Γνώρισα τη σύζυγό μου όσο ήμουν στο Βιβλικό Κολέγιο. Όταν πήγα στη θεολογική σχολή στο Dallas, για τρία χρόνια, εκείνη πήγαινε ακόμη σχολείο στο Detroit. Ανταλλάζαμε γράμματα και μιλούσαμε περιστασιακά στο τηλέφωνο. Όταν ήμουν στον τρίτο χρόνο παντρευτήκαμε.

Η θεολογική σχολή ήταν η αγαπημένη μου. Εκεί έμαθα πραγματικά να είμαι φοιτητής. Βρισκόμουν μόνος μακριά από το σπίτι μου και έπρεπε να πετύχω καλά αποτελέσματα για να γυρίσω πίσω με αυτοσεβασμό. Αυτό σήμαινε πως δεν άφηνα τις εργασίες μου για την τελευταία ημέρα και ξεκινούσα την προετοιμασία τους τρεις εβδομάδες νωρίτερα από την παράδοση. Αυτό με έκανε φοιτητή.

Δεν τα πήγαινα καλά με τον συγκάτοικό μου. Ήταν πολύ εκφραστικός και συναισθηματικός τύπος ενώ εγώ ήμουν πάντα ήσυχος. Είχε να πει κάτι για τα πάντα, αλλά με βοήθησε πολύ όσο συγκατοικούσαμε. Σπούδαζε ήδη δύο χρόνια εκεί και μου έδωσε μερικά βιβλία του και κάποιες παλιές εργασίες του. Μια άλλη συμβουλή είναι να μη μαλώνετε με τον συγκάτοικό σας αν δεν τον συμπαθείτε˙ πιθανώς να μπορεί να σας διδάξει κάτι.

Είναι απίστευτο πόσα μπορείτε να μάθετε αν κρατάτε το στόμα σας κλειστό. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να μιλάνε. Αν ακούω πραγματικά τους άλλους, τότε με προσέχουν κι αυτοί. Δεν προσπαθώ να τους πω όλα όσα ξέρω, επειδή συνήθως ξέρουν περισσότερα από εμένα.

Μπορείτε να μάθετε από τους άλλους μαθητές σε μια τάξη όταν μοιράζονται τις απόψεις τους. Ανακαλύψτε από πού προέρχονται, ποιο είναι το παρελθόν τους και τι μπορούν να προσφέρουν στην τάξη. Ακόμη κι ο καθηγητής αντί να σας γεμίζει σημειώσεις για το μάθημα, μπορεί να μιλήσει για τις εμπειρίες του.

Αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός του κολεγίου – από τη μία να σας βοηθήσει να βρείτε δουλειά και από την άλλη να διευρύνει τους ορίζοντές σας και την άποψή σας για τον κόσμο. Μαθαίνετε τι συμβαίνει στον κόσμο. Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, προς τα πού πηγαίνει η ανθρωπότητα και πώς σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Είναι καλό επίσης να ακούτε τους καθηγητές σας. Μη σκέφτεστε πώς να τους προκαλέσετε. Αν διαφωνείτε έντονα μαζί τους, μιλήστε τους γι' αυτό. Για παράδειγμα, για να πάρω το πτυχίο μου στην ποινική δικαιοσύνη –το 30ό μου– έπρεπε να παραδώσω μια τελική εργασία 75 σελίδων. Επειδή είμαι χριστιανός, διάλεξα ως θέμα τα θρησκευτικά προγράμματα που είναι διαθέσιμα σε κάποιες φυλακές. Κατά την έρευνά μου, συνάντησα έναν άντρα που ξεκίνησε να πιστεύει στον Χριστό μέσα στη φυλακή. Πιστεύω πως αυτός ήταν ο δολοφόνος του Kennedy. Τον επισκέφτηκα δύο φορές στη φυλακή τα τελευταία δύο χρόνια και έχω λάβει 27 γράμματά του.

Είχα αρκετές συζητήσεις για τη δολοφονία του Kennedy με τον καθηγητή που ήταν επιμελητής της εργασίας μου. Έπρεπε να του πω την άποψή μου. Αν του έλεγα απλώς πως έκανε λάθος ή πως δεν ήξερε τι έλεγε, τότε θα είχα πρόβλημα. Το καλύτερο είναι να πεις την άποψή σου παρουσιάζοντας κάποια αποδεικτικά στοιχεία, και εγώ τα είχα.

Έκλεισα την εργασία με την άποψή μου για τη δολοφονία του Kennedy και τον δολοφόνο που άρχισε να πιστεύει στον Χριστό. Ο καθηγητής μου και άλλοι τρεις κάτοχοι διδακτορικών τίτλων υπέγραψαν την εργασία παρότι διαφωνούσαν, διότι είχα στηρίξει την υπόθεσή μου με επιχειρήματα. Αυτός είναι ο τρόπος για να αντιμετωπίζετε τους καθηγητές σας όταν έχετε διαφορετικές απόψεις.

Δεν έχω χρέη από την περίοδο των σπουδών μου. Ξεκίνησα να πουλάω εφημερίδα πόρτα-πόρτα στο Detroit όταν ήμουν 11 χρονών, ακολουθώντας την ίδια διαδρομή για 11 χρόνια. Έτσι πλήρωσα τα δίδακτρα του κολεγίου, που τότε βέβαια στοίχιζε πολύ λιγότερο. Επιπλέον, κέρδισα χρήματα ως καθηγητής και κόβοντας κλήσεις στο πάρκινγκ ενός πανεπιστημιού για 11 χρόνια. Όσο δούλευα, ταυτόχρονα σπούδαζα.

Σήμερα, έπειτα από τέσσερα χρόνια στο κολέγιο, ένας φοιτητής έχει χρέος 30.000 δολαρίων κατά μέσο όρο. Αξίζει; Δεν το ξέρω. Εμένα με τρομάζουν τα χρέη, δεν μου αρέσει να χρωστάω. Αν χρωστάς κάτι σε κάποιον, τότε αυτός σε ελέγχει. Βέβαια, δεν υπάρχει εναλλακτική αν θες να βρεις δουλειά. Παλιότερα έβρισκες εύκολα δουλειά. Έμπαινες σε ένα εργοστάσιο και σου έδιναν κατευθείαν δουλειά. Υποθέτω πως κάτι τέτοιο σήμερα συμβαίνει στην Κίνα.

Θα συνέχιζα να σπουδάζω αν μου το επέτρεπε η φυσική κατάστασή μου. Οπότε η συμβουλή μου είναι: μείνετε στα θρανία όσο περισσότερο μπορείτε.

Περισσότερα από το VICE Άνθρωποι που Είναι σε Μακροχρόνια Σχέση Εξομολογούνται τις Φαντασιώσεις τους ως Εργένηδες

«Τηλεφώνησέ μου Τώρα, Νιώθω Μεγάλη Μοναξιά»: Μία Κοπέλα από τα 090 Μιλάει για τη Ζωή της

Οδηγός Συμπεριφοράς για την Εκκλησία από την Αγρινιώτισσα κ. Ουρανία