Είναι πολύ δύσκολο να ασχολείσαι με την ανεξάρτητη μουσική σκηνή και να μην έχεις ακούσει, έστω από σπόντα, το Looking for a Girl with a Washing Machine των Big Sleep. Πρόκειται για ένα κομμάτι που έκανε πάταγο στα ελληνικά '90's και στέκει εκεί, αγέρωχο, ακόμα και σήμερα σε DJ sets, ραδιοφωνικές εκπομπές, ακόμα και σε διαφημίσεις. Ο Stefan Schwerdtfeger, πέρα από ιδρυτής των Big Sleep, έχει υπάρξει, μεταξύ άλλων, τοπικός μουσικός ήρωας της περιοχής όπου μεγάλωσε (λίγο έξω από το Μόναχο), φίλος του αδικοχαμένου μουσικού Nikki Sudden και μέλος της live μπάντας των Μπλε. Πριν από λίγες ημέρες, τον επισκέφτηκα στο δώμα όπου μένει με την υπέροχη θέα (εδώ και δύο μήνες, όπως με πληροφόρησε) στο Παγκράτι και κάναμε μια πολύ όμορφη κουβέντα πίνοντας κρύο τσάι.VICE: Γνωρίζω πως βρίσκεσαι στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια, όμως θα ήθελα αρχικά να μου πεις πώς ξεκίνησες τη μουσική σου πορεία;
Stefan Schwerdtfeger: Γεννήθηκα στη Γερμανία, αλλά στα έξι μου εγώ, οι γονείς μου και το μικρό μας Volkswagen Beetle πήγαμε στη Γένοβα, στην Ιταλία, μπήκαμε σε ένα τεράστιο πλοίο και φύγαμε για την Αμερική. Μείναμε εκεί μέχρι τα 12 μου και μετά επιστρέψαμε στη Γερμανία. Απαίσιο, μου άρεσε πολύ η Αμερική και η Γερμανία μου φαινόταν πολύ βαρετή. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, έφτιαξα με τους φίλους μου την πρώτη μου μπάντα, ξέρεις πώς είναι αυτά. Ακούς φρου-φρου παιδικά τραγούδια και μια μέρα μπαίνεις στο δωμάτιο της μεγάλης σου αδερφής, βάζεις ένα δίσκο στο πικάπ και λες «ουάου, τι είναι αυτό; The Beatles; Θέλω κι εγώ να κάνω μια μπάντα και να παίζω μουσική». Μέσα σε αυτή την εφηβική φάση φτιάξαμε διάφορα γκρουπ˙ ένα από αυτά ήταν οι Mini Monster Band. Με αυτή την μπάντα κυκλοφορήσαμε ένα δίσκο σε βινύλιο, πράγμα που τότε ήταν πολύ σημαντικό για έναν μουσικό. Είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το Μόναχο (όπου και μέναμε) και ένα από τα κομμάτια του δίσκου, το Burning On Alcohol, είχε γίνει hit. Μας έκανε γνωστούς αυτό το τραγούδι και όπου πηγαίναμε να παίξουμε, ο κόσμος φώναζε συνεχώς το όνομά του. Κάναμε μια μεγάλη περιοδεία στην Ιρλανδία και σε κάποια άλλα μέρη, γυρίσαμε και μετά από λίγο διαλυθήκαμε.Τους Big Sleep πότε τους έφτιαξες;
Μετά τη διάλυση των Mini Monster Band έφτιαξα μια άλλη μπάντα, όμως πέρασα μια φάση που έψαχνα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ξεκίνησα σπουδές πάνω στην κλασική σύνθεση, τα παράτησα, μετά προσπάθησα να ξεκινήσω σπουδές ιστορίας, ισπανικών και διάφορα ακόμη, όμως πάντα αναρωτιόμουν γιατί κάθομαι και κάνω όλη αυτή την προσπάθεια ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θέλω να κάνω είναι να γράφω τραγούδια. Ήμουν πολύ μπερδεμένος. Έφτασα λοιπόν στα 29 μου και είπα «ΟΚ, δεν θα γίνω ούτε γιατρός ούτε πιλότος, όπως πιθανότατα θα ήθελε ο πατέρας μου. Θα βάλω σκοπό να γράψω δέκα δίσκους, ιδανικά τον καθένα σε διαφορετική χώρα». Τότε γράψαμε τον πρώτο δίσκο των Big Sleep, σε ένα μεγάλο παλιό σπίτι στην περιοχή που μεγαλώσαμε, το οποίο είχε ένα στούντιο στη σοφίτα. Εκεί κατέφευγαν όλα τα παιδιά της περιοχής που ήθελαν να ξεφύγουν από το σπίτι τους.Οπότε, το πρώτο το έγραψες στη Γερμανία. Κατάφερες να γράψεις και σε άλλες χώρες άλμπουμ;
Ναι, το δεύτερο στη Γαλλία και τα άλλα τρία στην Ελλάδα, όμως δεν με πειράζει πια.Αλήθεια, πώς κατέληξες να ζεις μόνιμα στην Ελλάδα;
Ήταν μια εποχή που οι Big Sleep δεν είχαν νέο υλικό για να δουλέψουν και εγώ δεν είχα κάποια κοπέλα να με κρατήσει εκεί. Εκείνες τις ημέρες, νομίζω ήταν 1994, μας κάλεσαν να κάνουμε ένα μικρό tour στην Ελλάδα (είχαμε ήδη παίξει εδώ δύο χρόνια νωρίτερα) και λέω «γιατί να μην έρθω να μείνω εδώ;» Στην αρχή ήρθα για ένα-δυο χρόνια, τα οποία έγιναν είκοσι και ακόμα μετράω.
Ήταν hit μόνο στην Ελλάδα. Ήταν στον πρώτο μας δίσκο, τον οποίο, όπως σου είπα, γράψαμε σε εκείνο το σπίτι και κυκλοφόρησε το 1991. Επανακυκλοφόρησε σαν single το 1997. Από το 1991 μέχρι το 1994, όμως, παιζόταν συνεχώς στο ραδιόφωνο. Βέβαια, ακόμα και σήμερα έρχονται φίλοι μου και μου λένε πως το άκουσαν σε κάποια εκπομπή ή μπαρ.Πώς αισθάνεσαι που έχεις γράψει ένα τραγούδι που αναγνωρίζει πολύς κόσμος και ειδικά σε μια χώρα στην οποία η rock μουσική δεν ακούγεται ιδιαίτερα;
Δεν ξέρω, τώρα το καταλαβαίνω πραγματικά αυτό που συνέβαινε τότε. Εκείνη την εποχή απλώς χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Αιμίλιος Κατσούρης από τη Hitch-Hyke Records που μου είπε πως το κομμάτι είναι αρκετά δημοφιλές στην Ελλάδα και πως θα ήταν καλό να έρθουμε και να παίξουμε εδώ. Ήταν σαν παραμύθι. Το να παίζω με την μπάντα μου σε άλλες χώρες ήταν το όνειρό μου.Κατάφερες να βγάλεις χρήματα από αυτό το τραγούδι;
Όχι, δεν έβγαλα λεφτά από το κομμάτι. Η γερμανική/ολλανδική δισκογραφική μας δεν μας απέδωσε ποτέ τα χρήματα που μας αντιστοιχούσαν από τα δικαιώματα και τις πωλήσεις. Είναι ένα label το οποίο έχει δημιουργήσει προβλήματα και σε άλλους καλλιτέχνες. Μου είχαν δώσει κάποια cd για να πουλήσω, τα οποία βέβαια εγώ χάριζα στις αγαπημένες μου σερβιτόρες, και όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού μαζί τους μου είπαν πως τα λεφτά που έχουν βγει αντιστοιχούν ακριβώς στο ποσό του εμπορεύματος που μου είχαν δώσει. Αν η ΑΕΠΙ λειτουργούσε όπως η αντίστοιχη γερμανική, η GEMA, θα είχα βγάλει αρκετά χρήματα, όμως τα πράγματα στην Ελλάδα λειτουργούν αλλιώς. Τουλάχιστον με το τραγούδι μου να είναι τόσο γνωστό και να παίζεται παντού, μπορούσα να κλείνω συναυλίες και εμφανίσεις και να βγάζω χρήματα από εκεί.Ποιο είναι το νόημα του κομματιού;
Α, μεγάλη ιστορία. Πριν από αρκετά χρόνια, τέσσερα παιδιά από την περιοχή μου στη Γερμανία είχαν αγοράσει ένα βαν, μια γεννήτρια και μουσικό εξοπλισμό, με σκοπό να περιοδεύσουν στην Ιταλία. Λίγες μέρες προτού φύγουν, άρχισαν να νιώθουν κάπως αγχωμένοι και έτσι ήρθαν σε εμένα, που ήμουν λίγο πιο έμπειρος σε αυτά, και με ρώτησαν αν θα ήθελα να πάω μαζί τους και να ανοίγω τις συναυλίες τους παίζοντας ένα ακουστικό σετ. Συμφώνησα και έτσι ξεκινήσαμε, αυτοί με το βαν και εγώ από πίσω με το αυτοκίνητό μου. Έπειτα από ώρες οδήγησης φτάσαμε σε μια τεράστια παραλία, ανάψαμε μια φωτιά, αρχίσαμε να πίνουμε φτηνό κρασί και στο τέλος στήσαμε τον εξοπλισμό και παίξαμε, Οι τύποι έπαιζαν υπερβολικά δυνατά και το σετ τους ήταν ατελείωτο. Τέλος πάντων, σύντομα αρχίσαμε να παίζουμε σε καταλήψεις, το οποίο ήταν τέλειο. Νέοι άνθρωποι στο κοινό, εμείς βγάζαμε κάποια λεφτά και είχαμε ένα κρεβάτι να κοιμηθούμε και κάτι να φάμε. Πολλές φορές, όμως, αναγκαζόμουν να κοιμηθώ στο αμάξι και ξύπναγα βίαια από τον ήλιο και 2-3 μύγες να κάνουν θόρυβο στα τζάμια. Μια μέρα μπήκαμε κρυφά σε ένα κάμπινγκ για να πλύνουμε τα ρούχα μας και εκεί τσαντίστηκα και είπα σε όλους «κοιτάξτε, είμαστε πέντε όμορφοι τύποι, πόσο δύσκολο είναι να βρούμε μια κοπέλα που να έχει ένα δροσερό δωμάτιο όπου μπορούμε να κοιμηθούμε και ένα πλυντήριο για να πλύνουμε τα ρούχα μας;» Έτσι, έγραψα επιτόπου το κομμάτι και το παίζαμε κάθε βράδυ, ήταν ένα είδος μουσικής αγγελίας (γέλια). Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο χαζά μου τραγούδια, αλλά το αγαπώ. Γενικά γράφω τραγούδια ώστε να μπουν μέσα τα κείμενά μου, αλλά αυτό είναι κάπως διαφορετικό.Θα έχουμε τον έκτο δίσκο των Big Sleep σύντομα;
Ναι, έχω πολλά καινούργια κομμάτια. Μόλις ήρθα στην Αθήνα έπειτα από είκοσι χρόνια στη Θεσσαλονίκη, οπότε ακόμα προσπαθώ να βρω μια άκρη, να στήσω ξανά την μπάντα με νέα άτομα.Νιώθεις σαν μέρος της ελληνικής σκηνής έπειτα από τόσα χρόνια στη χώρα;
Ναι, νιώθω μέρος της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Stefan Schwerdtfeger: Γεννήθηκα στη Γερμανία, αλλά στα έξι μου εγώ, οι γονείς μου και το μικρό μας Volkswagen Beetle πήγαμε στη Γένοβα, στην Ιταλία, μπήκαμε σε ένα τεράστιο πλοίο και φύγαμε για την Αμερική. Μείναμε εκεί μέχρι τα 12 μου και μετά επιστρέψαμε στη Γερμανία. Απαίσιο, μου άρεσε πολύ η Αμερική και η Γερμανία μου φαινόταν πολύ βαρετή. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, έφτιαξα με τους φίλους μου την πρώτη μου μπάντα, ξέρεις πώς είναι αυτά. Ακούς φρου-φρου παιδικά τραγούδια και μια μέρα μπαίνεις στο δωμάτιο της μεγάλης σου αδερφής, βάζεις ένα δίσκο στο πικάπ και λες «ουάου, τι είναι αυτό; The Beatles; Θέλω κι εγώ να κάνω μια μπάντα και να παίζω μουσική». Μέσα σε αυτή την εφηβική φάση φτιάξαμε διάφορα γκρουπ˙ ένα από αυτά ήταν οι Mini Monster Band. Με αυτή την μπάντα κυκλοφορήσαμε ένα δίσκο σε βινύλιο, πράγμα που τότε ήταν πολύ σημαντικό για έναν μουσικό. Είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το Μόναχο (όπου και μέναμε) και ένα από τα κομμάτια του δίσκου, το Burning On Alcohol, είχε γίνει hit. Μας έκανε γνωστούς αυτό το τραγούδι και όπου πηγαίναμε να παίξουμε, ο κόσμος φώναζε συνεχώς το όνομά του. Κάναμε μια μεγάλη περιοδεία στην Ιρλανδία και σε κάποια άλλα μέρη, γυρίσαμε και μετά από λίγο διαλυθήκαμε.Τους Big Sleep πότε τους έφτιαξες;
Μετά τη διάλυση των Mini Monster Band έφτιαξα μια άλλη μπάντα, όμως πέρασα μια φάση που έψαχνα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Ξεκίνησα σπουδές πάνω στην κλασική σύνθεση, τα παράτησα, μετά προσπάθησα να ξεκινήσω σπουδές ιστορίας, ισπανικών και διάφορα ακόμη, όμως πάντα αναρωτιόμουν γιατί κάθομαι και κάνω όλη αυτή την προσπάθεια ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θέλω να κάνω είναι να γράφω τραγούδια. Ήμουν πολύ μπερδεμένος. Έφτασα λοιπόν στα 29 μου και είπα «ΟΚ, δεν θα γίνω ούτε γιατρός ούτε πιλότος, όπως πιθανότατα θα ήθελε ο πατέρας μου. Θα βάλω σκοπό να γράψω δέκα δίσκους, ιδανικά τον καθένα σε διαφορετική χώρα». Τότε γράψαμε τον πρώτο δίσκο των Big Sleep, σε ένα μεγάλο παλιό σπίτι στην περιοχή που μεγαλώσαμε, το οποίο είχε ένα στούντιο στη σοφίτα. Εκεί κατέφευγαν όλα τα παιδιά της περιοχής που ήθελαν να ξεφύγουν από το σπίτι τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι, το δεύτερο στη Γαλλία και τα άλλα τρία στην Ελλάδα, όμως δεν με πειράζει πια.Αλήθεια, πώς κατέληξες να ζεις μόνιμα στην Ελλάδα;
Ήταν μια εποχή που οι Big Sleep δεν είχαν νέο υλικό για να δουλέψουν και εγώ δεν είχα κάποια κοπέλα να με κρατήσει εκεί. Εκείνες τις ημέρες, νομίζω ήταν 1994, μας κάλεσαν να κάνουμε ένα μικρό tour στην Ελλάδα (είχαμε ήδη παίξει εδώ δύο χρόνια νωρίτερα) και λέω «γιατί να μην έρθω να μείνω εδώ;» Στην αρχή ήρθα για ένα-δυο χρόνια, τα οποία έγιναν είκοσι και ακόμα μετράω.
Ας πιάσουμε λίγο το κεφάλαιο Looking for a Girl with a Washing Machine. Αλήθεια, ήταν επιτυχία μόνο στην Ελλάδα ή έγινε επιτυχία και αλλού;Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Ήταν hit μόνο στην Ελλάδα. Ήταν στον πρώτο μας δίσκο, τον οποίο, όπως σου είπα, γράψαμε σε εκείνο το σπίτι και κυκλοφόρησε το 1991. Επανακυκλοφόρησε σαν single το 1997. Από το 1991 μέχρι το 1994, όμως, παιζόταν συνεχώς στο ραδιόφωνο. Βέβαια, ακόμα και σήμερα έρχονται φίλοι μου και μου λένε πως το άκουσαν σε κάποια εκπομπή ή μπαρ.Πώς αισθάνεσαι που έχεις γράψει ένα τραγούδι που αναγνωρίζει πολύς κόσμος και ειδικά σε μια χώρα στην οποία η rock μουσική δεν ακούγεται ιδιαίτερα;
Δεν ξέρω, τώρα το καταλαβαίνω πραγματικά αυτό που συνέβαινε τότε. Εκείνη την εποχή απλώς χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Αιμίλιος Κατσούρης από τη Hitch-Hyke Records που μου είπε πως το κομμάτι είναι αρκετά δημοφιλές στην Ελλάδα και πως θα ήταν καλό να έρθουμε και να παίξουμε εδώ. Ήταν σαν παραμύθι. Το να παίζω με την μπάντα μου σε άλλες χώρες ήταν το όνειρό μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όχι, δεν έβγαλα λεφτά από το κομμάτι. Η γερμανική/ολλανδική δισκογραφική μας δεν μας απέδωσε ποτέ τα χρήματα που μας αντιστοιχούσαν από τα δικαιώματα και τις πωλήσεις. Είναι ένα label το οποίο έχει δημιουργήσει προβλήματα και σε άλλους καλλιτέχνες. Μου είχαν δώσει κάποια cd για να πουλήσω, τα οποία βέβαια εγώ χάριζα στις αγαπημένες μου σερβιτόρες, και όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού μαζί τους μου είπαν πως τα λεφτά που έχουν βγει αντιστοιχούν ακριβώς στο ποσό του εμπορεύματος που μου είχαν δώσει. Αν η ΑΕΠΙ λειτουργούσε όπως η αντίστοιχη γερμανική, η GEMA, θα είχα βγάλει αρκετά χρήματα, όμως τα πράγματα στην Ελλάδα λειτουργούν αλλιώς. Τουλάχιστον με το τραγούδι μου να είναι τόσο γνωστό και να παίζεται παντού, μπορούσα να κλείνω συναυλίες και εμφανίσεις και να βγάζω χρήματα από εκεί.Ποιο είναι το νόημα του κομματιού;
Α, μεγάλη ιστορία. Πριν από αρκετά χρόνια, τέσσερα παιδιά από την περιοχή μου στη Γερμανία είχαν αγοράσει ένα βαν, μια γεννήτρια και μουσικό εξοπλισμό, με σκοπό να περιοδεύσουν στην Ιταλία. Λίγες μέρες προτού φύγουν, άρχισαν να νιώθουν κάπως αγχωμένοι και έτσι ήρθαν σε εμένα, που ήμουν λίγο πιο έμπειρος σε αυτά, και με ρώτησαν αν θα ήθελα να πάω μαζί τους και να ανοίγω τις συναυλίες τους παίζοντας ένα ακουστικό σετ. Συμφώνησα και έτσι ξεκινήσαμε, αυτοί με το βαν και εγώ από πίσω με το αυτοκίνητό μου. Έπειτα από ώρες οδήγησης φτάσαμε σε μια τεράστια παραλία, ανάψαμε μια φωτιά, αρχίσαμε να πίνουμε φτηνό κρασί και στο τέλος στήσαμε τον εξοπλισμό και παίξαμε, Οι τύποι έπαιζαν υπερβολικά δυνατά και το σετ τους ήταν ατελείωτο. Τέλος πάντων, σύντομα αρχίσαμε να παίζουμε σε καταλήψεις, το οποίο ήταν τέλειο. Νέοι άνθρωποι στο κοινό, εμείς βγάζαμε κάποια λεφτά και είχαμε ένα κρεβάτι να κοιμηθούμε και κάτι να φάμε. Πολλές φορές, όμως, αναγκαζόμουν να κοιμηθώ στο αμάξι και ξύπναγα βίαια από τον ήλιο και 2-3 μύγες να κάνουν θόρυβο στα τζάμια. Μια μέρα μπήκαμε κρυφά σε ένα κάμπινγκ για να πλύνουμε τα ρούχα μας και εκεί τσαντίστηκα και είπα σε όλους «κοιτάξτε, είμαστε πέντε όμορφοι τύποι, πόσο δύσκολο είναι να βρούμε μια κοπέλα που να έχει ένα δροσερό δωμάτιο όπου μπορούμε να κοιμηθούμε και ένα πλυντήριο για να πλύνουμε τα ρούχα μας;» Έτσι, έγραψα επιτόπου το κομμάτι και το παίζαμε κάθε βράδυ, ήταν ένα είδος μουσικής αγγελίας (γέλια). Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο χαζά μου τραγούδια, αλλά το αγαπώ. Γενικά γράφω τραγούδια ώστε να μπουν μέσα τα κείμενά μου, αλλά αυτό είναι κάπως διαφορετικό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι, έχω πολλά καινούργια κομμάτια. Μόλις ήρθα στην Αθήνα έπειτα από είκοσι χρόνια στη Θεσσαλονίκη, οπότε ακόμα προσπαθώ να βρω μια άκρη, να στήσω ξανά την μπάντα με νέα άτομα.Νιώθεις σαν μέρος της ελληνικής σκηνής έπειτα από τόσα χρόνια στη χώρα;
Ναι, νιώθω μέρος της.
Περισσότερα από το VICEΣκοτεινά Παραμύθια με τους Dirty Granny TalesΗ Μάχη της Τζώρτζια με τη Νόσο του LymeΤι Είδα όσο Δούλευα σε ένα Εστιατόριο της Πολωνικής ΜαφίαςΟι Big Sleep θα εμφανιστούν ζωντανά στις 27 Απριλίου στο Tiki bar και τα decks αναλαμβάνει ο Chris B.I. (The Last Drive)