Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Οι γονείς μας μας μεγάλωσαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Μπορεί τα παιδικά μας χρόνια να μην ήταν βγαλμένα από πίνακα του Norman Rockwell, όμως μια χαρά τα καταφέραμε, έτσι δεν είναι; Και σε καμία περίπτωση δεν κάναμε τη ζωή τους εύκολη. Το να είσαι γονέας είναι η δυσκολότερη δουλειά από όλες, ακόμα κι αν δεν έχεις ένα παιδί που προσπαθεί να σε σαμποτάρει με την κάθε ευκαιρία.

Ρωτήσαμε διάφορους ανθρώπους ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που έκαναν ποτέ στους γονείς τους. Κάποιοι έχουν ενοχές για κλασικά πράγματα που κάνουν οι έφηβοι, όπως το να λένε ψέματα και να βγαίνουν έξω στα κρυφά. Άλλοι, όμως, το τράβηξαν λίγο παραπάνω με τη συμπεριφορά τους και έκαναν Το Τρομερό Παιδί να μοιάζει με μέλος της οικογένειας Φον Τραπ.

Πήγαινα πρώτη γυμνασίου και μέσα σε τέσσερις μήνες από τα 40 κιλά είχα φτάσει στα 72. Όλα τα δημοφιλή παιδιά μου την έπεφταν, με τραμπούκιζαν και με σχολίαζαν άσχημα σε εβδομαδιαία βάση. Ένα βράδυ, άφησαν μήνυμα στον τηλεφωνητή λέγοντας ότι θα με σκότωναν αν πήγαινα την επόμενη μέρα σχολείο. Αυτό, φυσικά, έγινε αφότου είχαν γράψει με σπρέι στο σχολείο «Ο Alex είναι κατσαρίδα» και είχαν γεμίσει το κτίριο με σβάστικες.

Έσβησα το μήνυμα πριν προλάβει να το ακούσει η μαμά μου. Βρισκόταν ήδη σε κόντρα με το σχολείο λόγω του όλου θέματος και δεν ήθελα να κάνω τα πράγματα χειρότερα. Έτσι, το επόμενο πρωί της είπα ότι δεν ήθελα να πάω σχολείο επειδή… ήθελα να αυτοκτονήσω. Εκείνη δεν με πίστεψε, γι' αυτό πήρα ένα μαχαίρι και την απείλησα ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου. Φυσικά, εκείνη προσπάθησε να επέμβει και εγώ έστρεψα το μαχαίρι σε εκείνη για να της αποδείξω ότι δεν αστειευόμουν. Αφού την έκανα να με πιστέψει, πήγα ήσυχα-ήσυχα σε μια ψυχιατρική κλινική, όπου έπεισα τους γιατρούς να με κρατήσουν μέσα για τριάντα μέρες.

Αυτή, όμως, δεν ήταν η τελευταία φορά που προσποιήθηκα ότι θέλω να αυτοκτονήσω. Μέχρι τα 14 μου είχα επισκεφτεί το ψυχιατρείο 13 φορές. Μόλις πρόσφατα έμαθα ότι η μαμά μου είχε πουλήσει το διαμέρισμά μας για να καλύψει τα ιατρικά μου έξοδα εξαιτίας όλης αυτής της ιστορίας. Ξόδεψε πάνω από 250.000 δολάρια και έκτοτε νοικιάζουμε σπίτι, γιατί ποτέ δεν κατάφερε να ανακάμψει από εκείνη την οικονομική καταστροφή
- Alex, 27

Η προπόνηση στο ποδόσφαιρο που είχα στο σχολείο είχε ακυρωθεί λόγω βροχής. Με το που τελείωσα τα μαθήματα πήδηξα στο λεωφορείο, κάτι που σπάνια έκανα μέσα στο τρίμηνο, και γύρισα σαν αστραπή στο άδειο μας σπίτι. Πέταξα την τσάντα στο δωμάτιό μου και πήγα κατευθείαν στην τουαλέτα.

Τότε άκουσα την πόρτα του γκαράζ να ανοίγει. Ήξερα ότι ήταν η μαμά μου, η οποία επέστρεφε από τη δουλειά, και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε τίποτα που να έδειχνε ότι εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος, ήταν στο σπίτι. Οπότε έκανα αυτό που θα έκανε κάθε έφηβος που ξεχειλίζει από ορμόνες στη θέση μου: Έκλεισα τα φώτα και την περίμενα σιωπηλά να πλησιάσει την πόρτα του μπάνιου. Τότε άρχισα να ουρλιάζω σαν λυσσασμένη μαϊμού που είχε πάρει αμφεταμίνες.

Με κάποιον τρόπο η μαμά μου κατάφερε να ουρλιάξει πιο δυνατά από εμένα. Άκουσα κάτι βαρύ να πέφτει στο πάτωμα καθώς εκείνη έτρεχε με όλη της τη δύναμη προς την κρεβατοκάμαρα, όπου, όπως έμαθα στην πορεία, άρχισε να ψάχνει το περίστροφο του πατέρα μου. Όμως βγήκα από την κρυψώνα μου γρήγορα, φωνάζοντας ότι είμαι εγώ, και εκείνη μου απάντησε με μια ομοβροντία από βρισιές που συνήθως ακούς από τα χείλη ναυτικών η νταβατζήδων, όπως ο Al Swearengen.

Συνειδητοποίησα ότι αυτό που είχε πέσει στο πάτωμα ήταν μια σακούλα με ψώνια και ότι μάλλον είχε σπάσει και κάποιο μπουκάλι, γιατί υπήρχε μια λιμνούλα στο πάτωμα. Άρχισα να σφουγγαρίζω και να μαζεύω ό,τι είχε πέσει, μέχρι που τελικά ξεπρόβαλε η μαμά μου από την κρεβατοκάμαρα. Το πρόσωπό της ήταν κατακόκκινο και έτρεμε. Δεν νομίζω ότι άλλος άνθρωπος έχει φτάσει ποτέ τόσο κοντά στο να βγάλει πραγματικούς καπνούς από τη μύτη. Τελικά κατάφερε να σχηματίσει κάποιες λέξεις: «Πώς τόλμησες… είσαι με τα καλά σου… Βρομόπαιδο, με έκανες να κατουρηθώ πάνω μου!» Μου πήρε λίγη ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι τελικά δεν είχε σπάσει κάποιο μπουκάλι από τα ψώνια.
- Michael, 30

Μια φίλη μου είχε έρθει για να κοιμηθεί στο σπίτι μου και θέλαμε να βγούμε έξω και να πιούμε χόρτο με ένα μεγαλύτερο φίλο μας που θα ερχόταν να μας πάρει. Ήμασταν μικρές ακόμα και κανένας δεν οδηγούσε στην ηλικία μας, οπότε η μαμά μου θα έβλεπε ότι ο φίλος μας ήταν μεγαλύτερος και δεν θα μας άφηνε να πάμε. Έτσι, έφτιαξα ζεστή σοκολάτα για όλους και έριξα ένα υπνωτικό χάπι στο ποτήρι της μαμάς μου. Όμως εκείνη δεν ήθελε να πιει ζεστή σοκολάτα στις εννιά το βράδυ και γενικά εγώ δεν συνήθιζα να της φτιάχνω ροφήματα, οπότε ήταν πολύ καχύποπτη. Δεν τα κατάφερα τότε, όμως δεν ήταν η μοναδική φορά που προσπάθησα να τη ναρκώσω.

Είχα φτιάξει space cakes για τον γκόμενό μου και όταν εκείνη μου ζήτησε να δοκιμάσει (χωρίς να ξέρει ότι είχαν χόρτο μέσα), της έδωσα δύο brownies για να τα πάρει μαζί της στη δουλειά. Νομίζω ότι έδωσε το ένα στο αφεντικό της. Πρέπει να σταματήσω να ναρκώνω τη μάνα μου.
- Yeri, 26

Όταν ήμουν γύρω στα 11, σε φάσεις που βαριόμουν ή που ήθελα να αποφύγω να κάνω κάτι, είχα αποκτήσει για λίγο καιρό το συνήθειο να παριστάνω ότι χτύπησα σοβαρά. Είχα δει ένα παιδί να τραυματίζεται στην προπόνηση ποδοσφαίρου που κάναμε ως παιδιά και είχε έρθει ασθενοφόρο να το παραλάβει. Μου άρεσε όλη αυτή η βαβούρα που προκλήθηκε κι έτσι την επόμενη βδομάδα είπα ψέματα ότι μου είχε βγει ο ώμος από ένα δυνατό χτύπημα και όλοι το έχαψαν. Το ασθενοφόρο ήρθε και εγώ απολάμβανα την προσοχή όλων, ενώ ταυτόχρονα χαιρόμουν που είχα ξεμπερδέψει με την προπόνηση της ημέρας. Όπως ήταν φυσικό, στο νοσοκομείο μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα και με έστειλαν σπίτι, λέγοντας απλώς στους γονείς μου να κρατάω τον ώμο μου σταθερό και να τον έχω σε πάγο.

Λίγο αργότερα, το ίδιο καλοκαίρι, ενώ έπαιζα έξω, προσποιήθηκα ότι έφαγα τούμπα με το ποδήλατο και ξάπλωσα φαρδύς πλατύς στον δρόμο, μέχρι που ένας άσχετος περαστικός σταμάτησε το αυτοκίνητό του και έτρεξε στο σπίτι να φέρει τη μαμά μου. Τύλιξαν το πόδι μου με παλιά τεύχη του National Geographic που χρησίμευσαν σαν νάρθηκας, με πήγαν στο νοσοκομείο και εκεί για άλλη μια φορά διαπιστώθηκε ότι, όχι, δεν είχα τελικά κάταγμα στον μηρό. Εγώ δεν έλεγα να βγω από τον ρόλο, όμως, και κυκλοφορούσα με πατερίτσες για λίγο καιρό, για να πουλήσω το παραμύθι μου. Μόνο τώρα που μεγάλωσα συνειδητοποιώ πόσο πρέπει να καταχρέωσα τους γονείς μου, απλώς και μόνο επειδή ήμουν κωλοπαίδι.
- George, 31

Όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου ήταν υπερπροστατευτική. Ακόμα και αφού έκλεισα τα 18, όταν έβγαινα έξω με έπαιρνε ανά μισάωρο για να δει αν ήμουν καλά.

Τελικά, μια μέρα με έπιασαν τα διαόλια μου και αποφάσισα να πάρω τη Mercedes μου (που είναι καταχωρισμένη στο όνομα της μάνας μου) και να εξαφανιστώ. Στην πραγματικότητα είχα πάει να μείνω σε κάτι φίλους. Μέχρι την τρίτη εβδομάδα είχε τρελαθεί εντελώς και είχε πάρει τηλέφωνο κυριολεκτικά τους πάντες. Ήμουν ακόμα φοιτήτρια εκείνη την εποχή, όμως δεν νομίζω ότι ήξερε το πρόγραμμα των μαθημάτων μου, οπότε ήρθε στη σχολή και έκανε μεγάλη σκηνή μέχρι που εμφανίστηκα. Μετά ξέφυγε εντελώς και άρχισε να λέει ότι πρέπει να πάω σε κλινική αποτοξίνωσης (το οποίο είναι γελοίο, γιατί δεν είχα καν δοκιμάσει ναρκωτικά τότε). Μου πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου, κι έτσι το ίδιο βράδυ πέταξα το τηλέφωνό μου και ακολούθησα μια μπάντα στην περιοδεία της. Έλειψα από το σπίτι σχεδόν τρεις μήνες. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ήταν λίγο μαλακία.
- Jamie, 25

Δεν τα πήγαινα καλά με τη μάνα μου όταν ήμουν μικρή, ειδικά ως έφηβη, κάτι που νομίζω είναι πολύ συνηθισμένο μεταξύ μάνας και κόρης. Μια μέρα, όταν ήμουν γύρω στα 15, τσακωνόμασταν για κάτι ασήμαντο στο αυτοκίνητο. Σταμάτησε απότομα στην άκρη του αυτοκινητόδρομου και μου είπε να κατέβω από το αμάξι. Οπότε βγήκα και περπάτησα μέχρι το κοντινότερο βενζινάδικο, όπου πήρα τηλέφωνο μια φίλη μου, η οποία τελικά ήρθε με το αυτοκίνητο να με πάρει και να με πάει σπίτι – χωρίς να παραλείψει, όμως, να μου δώσει να πιω και λίγο αλκοόλ.

Ήμουν τόσο ζαλισμένη και τσατισμένη, που με το που άνοιξα την πόρτα πιάστηκα στα χέρια με τη μαμά μου και έσπρωξα το μικροσκοπικό, μόλις 40 κιλών κορμί της στον τοίχο, σπάζοντάς της σχεδόν όλα τα πλευρά. Εκείνη με γέννησε και εγώ της έκανα αυτό το πράγμα. Τώρα γελάμε όταν το σκεφτόμαστε, όμως είμαι πολύ τυχερή που με αγαπάει ακόμα, δώδεκα χρόνια μετά, και που δεν κάλεσε την αστυνομία εκείνη τη μέρα.
- Molly, 27

Έχω πολλά τατουάζ και συνεχώς κάνω πλάκες στη μάνα μου, η οποία ζει στην άλλη άκρη της χώρας, και της στέλνω φωτογραφίες που «πειράζω» στο Photoshop, οι οποίες με δείχνουν να έχω κάνει τα χειρότερα τατουάζ που υπάρχουν. Μια φορά την έπεισα ότι είχα «χτυπήσει» στον λαιμό μου τον Wiley Burp, το σκυλί από το American Story – Ο Fievel στην Άγρια Δύση.
- Pat, 28

Περισσότερα από το VICE

Εμετοί, Σφαλιάρες και Ξιφολόγχες: Τα Χειρότερα Καψόνια που Έχουν Γίνει στον Ελληνικό Στρατό

Γιατί οι Γυναίκες Γουστάρουν τα Κακά Αγόρια

Σοκ και Δέος στο Ελληνικό Ίντερνετ με Έρευνα που Δείχνει ότι οι Έλληνες Είναι Μικροτσούτσουνοι