Ο Τάκης με τον συντάκτη/Φωτογραφία από το βίντεο του VICE «Περάσαμε 48 Ώρες με τους "Ζωντανούς Νεκρούς"»

Ο Τάκι Τσαν μπορεί πλέον να υπερηφανεύεται πως έχει μεγαλώσει μια ολόκληρη γενιά -ίσως και περισσότερες- με τα τραγούδια του. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, ακούγαμε με τους φίλους μου τα κομμάτια του -είτε τα solo, είτε αυτά που έχει κάνει με το γκρουπ του, τους Zωντανούς Nεκρούς- κρυφά από τους γονείς μας επειδή είχαν βρισιές και φοβόμασταν μη φρικάρουν και μας «κατασχέσουν» τις κασέτες και τα CD.

Πριν από λίγες hμέρες τον συνάντησα στο tattoo studio που διατηρεί στη Νέα Ιωνία με σκοπό να μάθω ποια τραγούδια της δισκογραφίας του ξεχωρίζει και γιατί. Εκεί, ανακάλυψα πως -όπως πάντα- κάτι «μαγείρευε». Την πρώτη μέρα που τον γνώρισα μου χτύπησε tattoo, ενώ, τώρα, με περίμενε έχοντας στήσει φώτα και κάμερα για να βιντεοσκοπήσει τη συνάντησή μας και να την ανεβάσει στο facebook. Δεν με είχε προειδοποιήσει, οπότε, αν τελικά ανεβάσει το βίντεο συγχωρέστε με για το άθλιο μαλλί μου. Το Παιδί Θαύμα είναι γαμώ τα άτομα κι έτσι, αυτό που θα ήταν μια απλή συνέντευξη, κατέληξε σε μια κουβέντα, μέσω της οποίας, «άρπαξα» την ευκαιρία και του ζήτησα να μου μιλήσει για τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από κάποια αγαπημένα του κομμάτια. Δεν γίνεται να έχεις δίπλα σου τον Τάκι Τσαν και να μην τον ρωτήσεις για τη «Σούζη». Θα σε πάρουν με τις πέτρες. Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε τι σκεφτόταν όταν έγραφε το «Ω! Θαύμα», αν θα έχουμε τον πολυπόθητο «Δεύτερο Τόμο» και άλλα πολλά, συνεχίστε την ανάγνωση.

Το σημαντικότερο κομμάτι από όλη την καριέρα μου είναι το το «Καν'το Θαύμα σου». Έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή ο κόσμος έχει αγαπήσει αυτό το κομμάτι. Ξέρεις, είναι το Παιδί Θαύμα, στο «Ω! Θαύμα» και νομίζω, πως, όποτε παίζει το κομμάτι αυτό σου σκάνε κάποια συναισθήματα λόγω της ιστορίας του, της μουσικής και του sample που χρησιμοποιήσαμε.

Πρόκειται για το πρώτο κομμάτι στο οποίο χρησιμοποιήθηκε sample από το Song for Denise των Piano Fantasia. Το έχω και σε βινύλιο, το είχε βρει κάπου και μου το έκανε δώρο ο Jessy Blue από τους Bong da City. Ουσιαστικά, αυτό είναι το story, το σαμπλάραμε πρώτη φορά εμείς και μάλιστα, μας είχαν δώσει και την άδεια να το χρησιμοποιήσουμε οι άνθρωποι που έχουν τα δικαιώματα του κομματιού. Βγήκε το 1999 και είχε ανέβει και στο νούμερο ένα των Mad Charts. Στην ουσία, ήταν η εμπορική εκδοχή μιας underground φιγούρας, κάπως έτσι.

Αυτό που θέλει να πει είναι να μην τα βάλεις με τη φάση μας, επειδή είμαστε το νούμερο ένα και δεν υπάρχει καν νούμερο δύο. Είναι κομμάτι represent, με ένα εμπορικό ρεφρέν. Έχει μέσα και ένα βρισίδι που λέει «γάμα τους Θαύμα Παιδί». Αυτό ρε παιδί μου, έπαιζε στην τηλεόραση αλλά το αυτί του Έλληνα δεν ήταν συνηθισμένο σε κάτι πέραν του λαϊκού ακόμα και δεν μπορούσε να το αφομοιώσει εύκολα αυτό. Ότι, δηλαδή, η κοπέλα που τραγουδά στο ρεφρέν λέει μια βρισιά, και αυτή ήταν η επιτυχία του κομματιού. Συμβολίζει πολλά πράγματα. Στα κλαμπ πάντως, άρχισε να παίζει από το 2004 και μετά, που ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει το Παιδί Θαύμα, τον Τάκι Τσαν, τους ΖΝ και όσα κάναμε. Ακόμα παίζει.

Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι, θα έλεγα, «τοπογραφικό». Δείξαμε στο κλιπ την Αθήνα του '99, ενώ εγώ έλεγα αυτά τα πράγματα που έβλεπα καθημερινά. Είναι ο ύμνος της Αθήνας ρε φίλε, τι να κάνουμε; Είναι η δικιά μου ματιά για την τότε Αθήνα και πιστεύω πως το κομμάτι είναι ακόμα επίκαιρο. Μόνο που τα πράγματα τώρα είναι χειρότερα. Ξέρεις ποιος ήθελε να το κάνει remix; Ο Snik, ήθελε να κάνει μια δικιά του version και να είμαι κι εγώ κάπως μέσα σε όλο αυτό. Πιο παλιά όμως, μετά δεν το ήθελε.

Μέσα στο κλιπ είναι ο Ταραξίας, ο αδερφός μου, ο DJ Alex, και κάτι φιλαράκια που βοηθούσαν γενικά. Σε κάποια φάση έπιασε βροχή και έπεσε η ιδέα του «Dancing in the Rain» που κάνω στο τέλος. Ήταν έμπνευση του κάμεραμαν, του Ντίνου Μαχαίρα. Γενικά, ο κόσμος μας έβλεπε σαν «καραγκιόζηδες που γύριζαν κάτι». Έτσι μας είχαν τότε, δεν ήξερε κανείς από rap. Ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα και δεν υπήρχε κάτι ελληνικό να ακούσουν, στο μέγεθος που υπάρχει σήμερα. Αυτοί που ήταν τότε στη φάση του rap, το έκαναν πιο συλλαβιστά και με παύσεις, δεν είχε αυτό το «μπάσιμο». Οι μόνοι που το είχαν ήταν η κλίκα των Ημίζ, o Aρτέμης, ο Θύμιος και ο Phyrosun. Εμένα πάντως, ο Μεντζέλος μου έχει χαράξει τη ζωή. Είναι ο «πατέρας» της φάσης, το δικό μου στιλ είναι επηρεασμένο από αυτόν, πώς να στο πω, μου τίναξε το μυαλό ρε φίλε. Το προχώρησε μόνος του και το έκανε χωρίς να υπάρχουν άλλοι. Αν δεν το είχε κάνει αυτός, θα το έκανα εγώ, γι'αυτό σου λέω πως μου τίναξε το κεφάλι, είναι ο πατέρας του style μου. Αυτός μπορεί να μην το νιώθει έτσι, εντάξει, ο άνθρωπος έχει άλλα πράγματα στο κεφάλι του. Στεκόταν σαν σύμβολο για μένα στη φάση. Δεν το είχαμε δει αλλού αυτό. Γάμησε. Το λέω και ανατριχιάζει η πλάτη μου.

Είναι από τα αγαπημένα μου. Σε αυτό το κομμάτι έχω γράψει το beat εγώ, με τη βοήθεια του Θανάσιμου από το Secret Room Studio. Μετά, φωνάξαμε τον Ηρακλή και έγραψε ένα τρομερό κουπλέ, είναι τεράστιο ταλέντο. Μιλάμε γι' αυτά που μπορεί να τύχουν «μία στο εκατομμύριο». Κάθε μέρα ακούς όλο και περισσότερο για δολοφονίες στις ειδήσεις. Συμβαίνει, απλώς δεν ξέρεις σε ποιον θα τύχει.

Ό,τι αφορά στη «Σούζη», κάπου γύρω στο 2005 υπήρξε η έξαρση με τα smartphones, όλα τα παιδιά τότε είχαν από ένα. Εκεί έγινε το «μπαμ» με το «Σούζη», ήταν σε κάθε κινητό επειδή ήταν, ας πούμε, κομμάτι shocking. Αυτή είναι η γλύκα του κομματιού, το ευχαριστιέσαι γιατί ακούς κάτι και το «βλέπεις» μπροστά σου. Ίσως γι'αυτό δεν χρειάστηκε να γυρίσω κάποιο κλιπ. Αυτό και το «Δύο Ξαδέρφια» ήταν σε όλα τα κινητά και οφείλω μεγάλο μέρος της επιτυχίας μου σε αυτά τα κομμάτια.

Το κομμάτι μιλάει για κάποιες φανταστικές στιγμές με μία κοπέλα που τη λένε Σούζη, η οποία είναι «κροκόδειλος» και τα θέλει όλα για πάρτη της. Γουστάρει πολύ το σεξ, είναι κακό κορίτσι.

Γυρίσαμε το κλιπ στην Πολωνία και το κομμάτι βασίζεται σε ένα beat του Claydee που έχει κάνει κάποια hits γενικά. Ήμουν στη φάση που είχα κάνει παιδιά, έτρεχα και με το μαγαζί και είχα αράξει λίγο. Έβγαλα λοιπόν αυτό το τραγούδι για να πω αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω πεθάνει, είμαι ακόμα ζωντανός. Ήταν το comeback. Πιστεύω δεν υπάρχει πιο ωραίο κλιπ ρε, δεν κάνουν τέτοια κλιπ και γι'αυτό το «θάψανε», δεν το παίξανε στη τηλεόραση. Νομίζαμε πως θα το στήριζαν. Ίσως να μην κόλλαγε και με το υπόλοιπο πρόγραμμα ρε φίλε, αν παίζανε αυτό και μετά κάτι άλλο μπορεί να «κλότσαγε». Δεν ξέρω για ποιους λόγους το κάνανε. Μπορεί να έπεσε πίσω από κάποιο γραφείο το DVD (γέλια).

Αυτό είναι το μόνο κομμάτι που έχει το ύφος που θα ήθελα εγώ να έχει το άλμπουμ. Και το «Παραισθήσεις», αλλά το «Αεροπλανάκι» περισσότερο. Είχα γράψει την ιδέα του ρεφρέν πάνω σε αυτό το beat και μετά, έβαλα τον Χαρμάνη να γράψει ένα κουπλέ. Μετά, πιάσαμε τον Μηδενιστή και του είπαμε «γράψε κάτι πάνω σε αυτό, θα γαμήσει». Αρχικά δεν του έβγαινε, ήθελε κι αυτός τα swag beats, τελικά ο άνθρωπος έκατσε και έγραψε, κότσαρα κι εγώ κάποιες ρίμες στο τέλος και το αφήσαμε στα χέρια του DJ Alex. Ήξερα από την αρχή πως ήταν ακριβώς αυτό που θέλω.

Μπορεί να μην το ξέρει πολύς κόσμος, αλλά ένα από τα αγαπημένα μου είναι το «Θα Πεθάνεις», από το «Ρίμα για Χρήμα 2».

Έχει στο δεύτερο κουπλέ μια ρίμα που ξεφεύγει από το rap, σαν στίχος και πάει προς το δημοτικό. Λέει: «και ζήσιμο στο ζήσιμο, ζυμώσανε να φάνε, μα πάνω πέρα στα βουνά, από τη μαύρη πείνα, οι λύκοι εκατέβηκαν να φαν' νταβατζιλίκι, κι αν βγήκε ο χάρος παγανιά, αυτοί το ξέρουν πρώτοι». Δεν κάνει ρίμα, αλλά σκάει αυτό το στιλ και μιλάει γι'αυτό. Όλοι θα πεθάνουμε, είτε είσαι φτωχός, είτε είσαι λεφτάς, θα έρθει μία μέρα που θα πας. Αυτό είναι το ένα -πιο άγνωστο- αγαπημένο μου.

Πάλι από το «Ρίμα για Χρήμα 2». Μιλάει για το γεγονός ότι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη και δεν μαθαίνουν από αυτά. Ο ένας πληγώνει τον άλλο σε αυτήν τη ζωή και τα λάθη συνεχίζονται.

Έχω και κομμάτι που λέγεται «Μαλάκα σε Γαμάω στο Rap». Ο Τάκι Τσαν έχει πολλές πλευρές, δεν είμαι ένα ρηχό πράγμα. Κι αγαπώ πολλές τέχνες, δεν είναι μόνο η μουσική. Κάνω tattoo, ζωγραφική, θέλω να γίνω σκηνοθέτης. Εδώ, είδες, ήρθες για μια απλή συνέντευξη και έχω στήσει τη κάμερα μου, έβαλα αυτή τη μαλακία εκεί, το τρίποδο, έφτιαξα το φως. Επίσης μου αρέσει το γράψιμο. Γράφω ένα σήριαλ. Ηθοποιός πάντως δεν είμαι καλός.

«Δεύτερο Τόμο» θα δούμε;
Όχι. Από εμένα τουλάχιστον. Δεν θα ασχοληθώ ρε φίλε με τη φάση γιατί δεν βλέπω να μπορεί να βγει ΖΝ αποτέλεσμα. Ούτε Τάκι Τσαν. Κατάλαβες; Ήταν ένα πράγμα, όχι άσχημο, απλώς δεν ήταν η φάση μας. Το έβλεπα κάπως να γίνεται βέβαια, απλώς δεν μπορούσα να το αλλάξω. Πιο παλιά, που ήμουν ας πούμε εγώ ο leader της φάσης, το πήγαινα όπου ήθελα. Τώρα, δεν μπορώ να το κάνω γιατί όλοι είναι αρχηγοί στη φάση τους και καλά κάνουν, δεν τους κατηγορώ, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω εγώ. Δεν αξίζει να γαμήσουμε τη φάση του «Πρώτου Τόμου» με έναν δεύτερο που θα έχει «αχνά» κομμάτια. Είναι όλοι στη κοσμάρα τους, οπότε, ας είναι από εδώ και πέρα το ΖΝ ο καθένας στη δική του φάση, όλοι μαζί δεν γίνεται. Η συνταγή έχει χαλάσει. Τα παιδιά αν θέλουν μπορούν να κάνουν κάτι, να χρησιμοποιήσουν και το όνομα, απλώς εγώ δεν θα μπω στον κόπο να ασχοληθώ. Ας πούμε, ο πέμπτος από τους New Kids on the Block δεν τραγουδούσε ποτέ, απλώς άραζε. Δεν σημαίνει πως έφυγα απ' το γκρουπ, απλώς εγώ δεν θα κάνω κάτι. Που σιγά μη βρεθούν και οι άλλοι μεταξύ τους, αλλά λέμε τώρα.

Περισσότερα από το VICE

Αυτές είναι οι Καλύτερες Περιοχές της Αθήνας για να Μείνεις αν Βγάζεις 400 Ευρώ

Πήγαμε στα Καλλιστεία Νταλίκας έξω από τη Θήβα Μαζί με μια Ομάδα Νταλικέρηδες

Πήγα με τον Καθηγητή του Σχολείου μου και Ήταν Τέλεια - Αλλά οι Συνέπειες ήταν Απαίσιες