Μιλήσαμε με τον Άνδρα που Είναι Ερωτευμένος με την Αδερφή του εδώ και 20 Χρόνια

Γνώρισα τον Tom* μέσω του ψυχίατρού του, ο οποίος είναι φίλος μου, αλλά μου είπε ότι δεν ήθελε να με συναντήσει από κοντά, μιας και ανησυχούσε ότι θα τον έκρινα αρνητικά ή θα τον προσέβαλλα. Άλλωστε, έτσι έχουν αντιδράσει όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που έχουν ακούσει την ιστορία του. Θέλει όμως να μιλήσει. Θέλει να βγάλει την αλήθεια από μέσα του. Κανονίζουμε λοιπόν μια συνάντηση μέσω Skype. Εμφανίζεται φορώντας γυαλιά ηλίου και ένα καπέλο, ώστε να αποκρύψει την ταυτότητά του. Μου υπόσχεται ότι θα μου πει τα πάντα, αρκεί να μην αποκαλύψω τα προσωπικά του στοιχεία. Αν έκανα κάτι τέτοιο, μπορεί να έβαζα σε κίνδυνο την ελευθερία του.

Η profile picture του Tom, τον δείχνει μαζί με την κοπέλα του, τη Lena*. Εκείνη τον αγκαλιάζει από πίσω, φιλώντας τον με αγάπη στον λαιμό. Εκείνος χαμογελάει, μπλέκοντας τα δάχτυλά του στα μακριά καστανά μαλλιά της. Μιλώντας με βάση μόνο αυτά που βλέπουμε, δεν πάει κάτι στραβά με αυτήν τη φωτογραφία. Δείχνει δύο άτομα που αγαπιούνται πολύ, μια σχέση που βασίζεται στην αμοιβαία έλξη.

Η Lena, όμως, είναι η αδερφή του Tom και αυτό το στοιχείο αλλάζει τα πάντα για τον περισσότερο κόσμο. Η φωτογραφία γίνεται άμεσα αποδεικτικό στοιχείο εγκλήματος. «Φοβάμαι ότι ο κόσμος θα με θεωρήσει αηδιαστικό», λέει ο Tom. Ρίχνει το βλέμμα του αλλού και σκάβει τα νύχια του στο χέρι του. Διατηρεί εδώ και 20 χρόνια σχέση με την αδερφή του, ενώ έχουν και ένα παιδί μαζί. «Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχω ακούσει. Με έχουν αποκαλέσει ανώμαλο, βρωμερό ή απλά καθυστερημένο. Κι όλα αυτά, έχουν έρθει από τα στόματα ανθρώπων που κάποτε ήταν φίλοι μου. Ακόμα και αν η κοινωνία δεν μας αποδέχεται, υπάρχουμε και τελικά είμαστε περισσότεροι από όσοι νομίζει ο περισσότερος κόσμος».

Ο Rotraut Perner είναι ένας ψυχοθεραπευτής που έχει δουλέψει μεταξύ άλλων πάνω σε διάφορες υποθέσεις αιμομιξίας από το 1975 και μετά. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς μου είναι πολύ διστακτικοί απέναντι σε αγνώστους», εξηγεί. «Επιδεικνύουν ένα ξεκάθαρο κοινωνικό άγχος και συνηθίζουν να μένουν σπίτι. Αυτό, βέβαια, οφείλεται συνήθως στην ιστορία τους. Πολλά από αυτά τα άτομα δεν έχουν συνάψει γενικά πολλές κοινωνικές σχέσεις, επειδή οι γονείς τους ήταν είτε πολύ αυστηροί είτε εξέφραζαν ζήλια προς τα ίδια τους τα παιδιά. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό περιόριζε πολύ τις κινήσεις των ασθενών μου».

Ο Tom και η Lena μεγάλωσαν σε ένα μικρό χωριό της Αυστρίας. Ζούσαν σε ένα τεράστιο παραμυθένιο σπίτι, με σκύλο και αυλή. Η μητέρα τους ήταν νοικοκυρά και ο πατέρας τους δημόσιος υπάλληλος. Τα παιδιά είχαν καλούς τρόπους, πήγαιναν σχολείο και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους ώστε να μην προκαλούν αρνητικά σχόλια. Στην οικογένειά τους δεν υπήρχαν καυγάδες και τα χαμόγελα ήταν στην καθημερινή διάταξη, διότι αλλιώς τι θα έλεγαν οι γείτονες; Κάποια στιγμή, ο Tom κατάλαβε ότι δεν ήταν τέλειος και το ίδιο αισθάνθηκε για τον εαυτό της και η Lena. «Άρχισα να έχω αληθινά συναισθήματα για εκείνη όταν μπήκαμε και οι δύο στην εφηβεία», λέει ο Tom. «Είχε γίνει μια πολύ ωραία κοπέλα. Καμιά φορά την έβλεπα να ντύνεται στο δωμάτιό της και αισθανόμουν ντροπή για τον εαυτό μου μετά».

Ο Tom καθησύχαζε τον εαυτό του, σκεπτόμενος ότι η περιέργεια που είχε για το γυναικείο σώμα ήταν φυσιολογική. Δεν τον έλκυε η αδερφή του, αλλά οι γυναίκες γενικά. Αλλά τα συναισθήματά του συνέχισαν να δυναμώνουν. Τότε, στα 17, η Lena απέκτησε το πρώτο της αγόρι. «Ήταν κόλαση για μένα», παραδέχεται ο Tom. «Τον μισούσα. Η Lena έκλαιγε επειδή δεν μπορούσα να είμαι γύρω τους. Πλέον, ξέρω ότι ήταν αγνή ζήλια».

Μετά από μια σχέση τριών ετών, το αγόρι της Lena την απάτησε. Στη μέση εκείνης της βραδιάς που έμαθε για το αγόρι της, η Lena μπήκε στο δωμάτιο του Tom. Εκείνος κοιμόταν και τον ξύπνησαν τα κλάματά της. Για να την παρηγορήσει, έφερε λίγο κρασί από το κελάρι. Μετά το πρώτο ποτήρι ήρθε το δεύτερο και μετά το τρίτο δεν άργησε. Με την ατμόσφαιρα να τους παρασέρνει, η Lena ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.

Σύμφωνα με την οπτική του Rotraut Perner, το παραπάνω δεν είναι από μόνο του αφύσικο. «Από μια επαγγελματική οπτική, μπορώ να σας πω ότι δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι δεν έλκονται ποτέ από τα αδέρφια τους. Καμιά φορά συμβαίνει και καμιά φορά όχι. Οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών μιας οικογένειας ορίζονται από τη ζήλια, την αντιπαλότητα και τον θαυμασμό, καθώς και από την ανάγκη για θαλπωρή και τη διάθεση να υπάρχουν μυστικά μεταξύ τους τα οποία δεν αποκαλύπτονται στον έξω κόσμο. Όλα τα παραπάνω συνδέονται με συγκεκριμένες φαντασιώσεις, κάποιες από τις οποίες δημιουργούνται από την ποπ κουλτούρα και τα media και κάποιες από την ανατροφή τους και την οικογενειακή τους κατάσταση. Το αν μετατρέπεις τις φαντασιώσεις σου σε κάτι πραγματικό, εξαρτάται από το πόσο καλά μπορείς να κρίνεις αυτήν την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που συνάπτουν αιμομικτικές σχέσεις, συνήθως δεν έχουν αυτήν την ικανότητα».

Στην περίπτωση του Tom και της Lena, η φαντασία σύντομα έγινε πραγματικότητα. «Το θυμάμαι ακόμα λες και ήταν χθες», λέει ο Tom. «Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε γιατί οι άνδρες δεν μπορούσαν να ήταν σαν κι εμένα». Και εκείνη τη στιγμή συνέβη. Ο Tom ένιωσε σίγουρος πως εκείνος και η Lena δεν ήταν απλά αδέρφια, αλλά πριν προλάβει να κάνει κάποια κίνηση, η Lena έσκυψε και τον φίλησε. O Tom την έσπρωξε μακριά του. «Τι διάολο κάνουμε;» είπε ουρλιάζοντας. Η Lena έβαλε τα κλάματα.

Οι επόμενες ημέρες ήταν βασανιστήριο για τον Tom. Θα μπορούσαν κάλλιστα να κατηγορήσουν το αλκοόλ, αλλά ήταν όντως κάτι στιγμιαίο; Οι σκέψεις του δεν τον άφηναν σε ησυχία. Άρχισε να θυμάται συγκεκριμένες καταστάσεις. «Έγινε ξεκάθαρο για μένα ότι εγώ και η Lena πάντα φλερτάραμε», εξηγεί. «Πάντα το έπαιρνα ως αστείο, αλλά τελικά δεν ήταν. Όλες αυτές οι περίεργες καταστάσεις έγιναν μονομιάς ξεκάθαρες».

Τώρα πλέον, ξέρει ότι έβλεπε την Lena να ντύνεται επειδή την ποθούσε. Δεν ήταν απλά επειδή ήταν γυναίκα, ήταν επειδή είχε συναισθήματα για εκείνη. Από τότε, ο Tom και η Lena έχουν μιλήσει εκτενώς για αυτό το θέμα. Εκείνη του έχει πει πως άφηνε επίτηδες την πόρτα του δωματίου της ανοιχτή, έτσι ώστε εκείνος να μπορεί να την βλέπει. Προσπαθούσε να τον αποπλανήσει, αλλά αυτό έγινε ξεκάθαρο μόνο μετά το πρώτο φιλί. «Ένιωσα ανακουφισμένος που και εκείνη αισθανόταν το ίδιο», λέει ο Tom. «Μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι μαζί, αν και βέβαια ήταν κάπως ουτοπικό. Στην πραγματικότητα η αγάπη μας ήταν κατάρα, κάτι που εξακολουθεί να είναι».

Η σχέση που έχουν ο Tom με τη Lena είναι ταμπού σχεδόν σε κάθε πολιτισμό. Επιπλέον, είναι παράνομη. Σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο και στις περισσότερες της Ευρώπης, οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ κοντινών συγγενικών προσώπων απαγορεύονται. Στην Αυστρία, από όπου καταγόμαστε τόσο εγώ όσο και ο Tom, η αιμομιξία μεταξύ γονέων και παιδιών μπορεί να τιμωρηθεί με ποινή κάθειρξης ενός έτους, ενώ οι αδερφικές αιμομικτικές σχέσεις τιμωρούνται με έξι μήνες φυλάκιση.

Όταν ο Tom κοιμήθηκε για πρώτη φορά με τη Lena, δεν ήταν απλά μια πράξη αγάπης αλλά ένα έγκλημα. «Τότε συνειδητοποίησα πως ήμασταν εγκληματίες. Αλλά η παράγραφος 211 (του αυστριακού ποινικού κώδικα) τιμωρεί συναινούντες ενήλικους για την σύναψη σχέσεων με άλλους ενήλικους. Εμείς δεν κάνουμε κακό σε κανέναν».

Για τον Tom, η εν λόγω παράγραφος στέκεται σαν ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι του και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί θα έπρεπε να φυλακιστεί. «Από πότε η αηδία είναι λόγος για να φυλακίσεις έναν άνθρωπο;», με ρωτάει. «Κανείς δεν έβαζε φυλακή κάποιον που έκανε σεξ με ένα κέικ ας πούμε, μόνο και μόνο επειδή κάποιος το βρήκε αηδιαστικό».

Βέβαια, υπάρχει και η βιολογική πλευρά του προβλήματος, που εξηγεί την απαγόρευση των αιμομικτικών σχέσεων.

«Οι συγγενείς μοιράζονται μια κοινή γενετική "δεξαμενή", η οποία γίνεται όλο και πιο κοινή, όσο πιο κοντινή είναι η συγγενική σχέση», εξηγεί ο Franco Laccone, γιατρός στο Institute of Medical Genetics στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης. «Βεβαίως, όλοι μας κουβαλούμε τις λεγόμενες "σιωπηλές μεταλλάξει"», οι οποίες είναι παντελώς άκακες. Το πρόβλημα ξεκινάει μόνο όταν μεταφέρεις τις ίδιες ακριβώς μεταλλάξεις στα ίδια ακριβώς γονίδια. Το ρίσκο για την εκδήλωσή τους μεγαλώνει αισθητά ανάμεσα σε συγγενείς. Αν οι γονείς είναι πρώτα ξαδέρφια, τότε οι πιθανότητες εκδήλωσης γενετικών ελαττωμάτων αυξάνονται στο 6%, την ίδια στιγμή που ένα ζεύγος που δεν συνδέεται απο κάποια συγγένεια αντιμετωπίζει αυτό το ρίσκο στην κλίμακα του 3%».

Για τις μητέρες, το να μένουν έγκυες από αιμομικτική συνουσία, κουβαλάει το ίδιο ρίσκο που εμπεριέχει η εγκυμοσύνη για μια γυναίκα που πάσχει από τρισωμία, σύμφωνα πάντα με τον Laccone.

O Tom, όπως είναι απόλυτα λογικό, έχει ασχοληθεί πολύ με τη νομική υπόσταση της αιμομιξίας όλα αυτά τα χρόνια. Όταν ο Patrick Stubing, ο οποίος απέκτησε τέσσερα παιδιά με την αδερφή του, κυνήγησε δικαστικά τους νόμους περί αιμομιξίας της Γερμανίας πριν από μια δεκαετία, ο Tom πανηγύριζε. Πίστεψε πραγματικά πως ο νόμος θα μπορούσε να ανακληθεί. Αλλά η έφεσή του απερρίφθη το 2008, με τους δικαστές να αναφέρουν μια σειρά από λόγους για την διατήρηση του νόμου:

- Η διατήρηση μιας ποικιλομορφίας στον γονιδιακό πληθυσμό είναι σημαντική για τη δημόσια υγεία.

- Οι νόμοι περί αιμομιξίας μπορούν να προστατεύσουν ευάλωτα άτομα από τραυματικές εμπειρίες που μπορούν να προκληθούν ακόμα και σε περιπτώσεις συγκαταβατικής σεξουαλικής περίπτυξης.

- Η αποποινικοποίηση του νόμου περί αιμομιξίας θα έδινε ένα «λάθος μήνυμα» προς την κοινή γνώμη.

Για τον Tom, o τρίτος λόγος βασίζεται σε αυθαίρετες κοινωνικές νόρμες. Και, αν και αυτό για το οποίο μάχεται δεν είναι ιδιαιτέρως κοντά στο mainstream, τελικά δεν είναι μόνος. Ο Hans Jorg Albrecht, διευθυντής του Max Planck Institute for Foreign and International Law της Γερμανίας, έχει προσπαθήσει να καταρρίψει τις πλέον διαδεδομένες φήμες περί αιμομιξίας με μια μακροσκελή ανάλυση. Τα γραπτά του Albrecht αποτελούν τη Βίβλο του Tom. «Κάνουν απλά ένα τόσο μεγάλο λάθος. Υποθέτουν ότι το 100% των παιδιών που βγαίνουν από αιμομικτικές σχέσεις είναι προβληματικά».

Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά που γεννιούνται από αιμομικτικές σχέσεις είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν γενετικά προβλήματα, αλλά σύμφωνα με το Genetic Alliance, μια ομάδα με βάση τη Μεγάλη Βρετανία η οποία έχει ως στόχο την βελτίωση των ζώων εκείνων που πάσχουν από γενετικές παθήσεις, «τα περισσότερα αιμομικτικά ζευγάρια έχουν κανονικά και υγιή παιδιά».

«Θα μπορούσα να το καταλάβω αν μου έλεγες πως πρέπει να πάω φυλακή επειδή βάζω σε κίνδυνο το παιδί μου», λέει ο Tom. «Αλλά το παιδί μου έχει την υγεία του και η γυναίκα μου κι εγώ αγαπιόμαστε αληθινά, με τη θέλησή μας. Δεν βλέπω κάποιον λόγο για να μας τιμωρηθούμε».

Για αρκετά χρόνια, ο Tom και η Lena κράτησαν τη σχέση τους κρυφή. «Για πολύ καιρό, νομίζαμε ότι ήμασταν άρρωστοι. Τι είδους άνθρωπος πρέπει να είσαι για να ερωτευτείς την αδερφή σου;», ρωτάει ο Tom. «Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει στα συναισθήματά σου μια αίσθηση ταμπού».

Κάποια στιγμή, όλες αυτές οι σκέψεις οδήγησαν τον Tom στην κατάθλιψη. Χώρισε τη Lena και σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Η Lena τον βρήκε αναίσθητο στο μπάνιο με δεκάδες ηρεμιστικά δίπλα του. Ήταν μια στιγμή όπου κατάλαβε πως κάτι έπρεπε να αλλάξει.

«Δεν πήγαινε παραπέρα. Ένιωθα ότι ζούσα σε μια φούσκα».

Η Lena και ο Tom αποφάσισαν να μετακομίσουν από το σπίτι των γονιών τους και να πάνε κάπου μακριά, κάπου που δεν τους ήξερε κανείς. Σήμερα, μένουν σε ένα διαμέρισμα στη Γερμανία. Οι νέοι τους φίλοι ξέρουν ότι είναι παντρεμένοι και μέχρι εκεί. Όταν η Lena έφερε στον κόσμο της κόρη τους δήλωσε πως δεν γνώριζε τον πατέρα.

«Δεν θέλαμε να το ρισκάρουμε», λέει ο Tom. «Δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψω σε κανέναν να με πάει φυλακή και να με απομακρύνει από την οικογένειά μου».

*Τα ονόματα έχουν αλλάξει.

Περισσότερα από το VICE

Γιατί η Wall Street Θα Έπρεπε να Φοβάται τον Νέο Υπερυπολογιστή της Google;

Ψυχεδελικά Κολάζ που θα «Λιώσουν» το Μυαλό σου

Στα «Γυρίσματα» μιας Πορνοταινίας Εικονικής Πραγματικότητας