Η Μετά Θάνατον Ζωή στο Facebook

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ξυπνάει το πρωί, κατεβάζει τα μούτρα στο πάτωμα και μουρμουρίζει «μια ακόμα μέρα πιο κοντά στο τέλος». Δεν σκέφτομαι τον θάνατο - πέρα από τη φάση πριν κάτι χρόνια που είχα πέσει με τη μηχανή και τα είδα όλα. Η αλήθεια είναι πως όσο οι μεγαλοφυίες του πλανήτη δεν έχουν βρει ακόμα το χάπι της αιώνιας ζωής, κάποια μέρα όλοι θα πεθάνουμε. Είναι δεδομένο και δεν αλλάζει, όσο ξύλο κι αν χτυπήσουμε.

Τώρα, ίσως και να αναρωτιέσαι γιατί «στάζω» τέτοιο θανατικό. Όλα ξεκίνησαν πριν από λίγες ημέρες όταν το Facebook μού έβγαλε περήφανα μια ειδοποίηση όπου με ενημέρωνε ποιοι «friends» μου είχαν γενέθλια και μου έλεγε να τους ευχηθώ για να τους κάνω τη μέρα καλύτερη. Όλα καλά έως εδώ, εκτός από ένα σημαντικό πρόβλημα: το πρώτο όνομα των ανθρώπων που γιόρταζαν ήταν ένας φίλος μου από το δημοτικό, ο οποίος δυστυχώς πέθανε πριν από λίγα χρόνια. Το ακόμα χειρότερο; Ένας άλλος πρώην συμμαθητής μας μπήκε και του ευχήθηκε, «να ζήσεις, να ευτυχήσεις, τα καλύτερα σου εύχομαι» και όλα τα γνωστά. Δεν φταίει το παιδί, δεν γνώριζε τι είχε συμβεί. Τραγικό ε;

Κάπως έτσι, το μυαλό μου πήγε στην «ημέρα μετά» στον κόσμο του Facebook. Τι συμβαίνει με τους λογαριασμούς μας στα social media, όταν πούμε αντίο σε αυτόν τον κόσμο; Θα μείνουν έτσι ανοιχτοί για να μας εύχονται χρόνια πολλά όσοι δεν ξέρουν, πράγμα δηλαδή αδύνατον; Ή θα μετατραπούν σε online μνημεία όπου γνωστοί και φίλοι θα μπαίνουν αφήνοντας δακρύφρεχτα posts στα γενέθλια και τις γιορτές; Πόσο άσχημο και αυτό. Άρα, τι κάνεις; Ιδού η απορία μου. Ιδού και κάποιες πιθανές απαντήσεις.

Μπορείς να έχεις τους κωδικούς του Facebook σου, όπως τους κωδικούς του τραπεζικού σου λογαριασμού. Δηλαδή, εκτός από σένα, να τα ξέρει και ο άνθρωπος που είναι μαζί σου. Αλλά τώρα ειλικρινά, ποιο άτομο που έχει Facebook γυρνάει και λέει στη φίλη/γυναίκα του «μωράκι, αυτοί είναι οι κωδικοί μου στο Facebook. Αν πάθω κάτι, κλείστο». Όχι, κανείς δεν θα περιμένει να πεθάνεις για να τους χρησιμοποιήσει τους κωδικούς. Άρα, άκυρο το σχέδιο «καλή πίστη».

Από την άλλη, θα μπορούσες να βάλεις τους κωδικούς σου στη διαθήκη σου. «Στη Μαρία αφήνω το διάρη στα Πατήσια, στον Κώστα τα 1.327 βινύλιά μου και στον Αντώνη τους κωδικούς μου στο Facebook για να κλείσει τον λογαριασμό». Βέβαια, από τα νεύρα του, ο Αντώνης θα σε ξεφτυλίσει που δεν του άφησες ούτε πόμολο, αλλά λίγο σε ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση.

Βέβαια, αυτή την απορία την έχουν και πολλοί χρήστες του Facebook, καθώς υπάρχει σχετική ερώτηση στην κοινότητα του social media. Η απάντηση της ομάδας του Facebook είναι πάνω-κάτω αυτή: «Επιβεβαιωμένα μέλη της οικογένειάς του μπορούν να ζητήσουν με αίτημά τους το κλείσιμο του λογαριασμού ή τη μετατροπή του σε ένα είδος ψηφιακού μνημείου». Να πω την αλήθεια μου, λίγο μπερδεύτηκα με το «επιβεβαιωμένα μέλη της οικογένειάς του» και μου μοιάζει φάση πάρε το αυγό και κούρευτο. Δηλαδή πώς ένας συγγενής σού επιβεβαιώνει στο Facebook ότι είναι… συγγενής σου; Νομίζω ότι είναι από τις φάσεις που στέλνει κάποιος δικό σου αίτημα και ο λογαριασμός πάραμένει ανοικτός για χρόνια.

Και μάλλον το ξέρουν και οι τύποι που «τρέχουν» το FB. Για αυτό και κάποιος μπορεί πλέον να επιλέξει έναν σαν διαχειριστή του λογαριασμού του, όταν αυτός πεθάνει. Τουλάχιστον αυτό βρήκα ψάχνοντας σε διάφορα δημοσιεύματα. Καθόλου κακή ιδέα.

Πάντως, πολλοί μπορεί να το βλέπουν από λίγο μακάβριο αυτό το θέμα έως who cares φάση (άλλωστε έχεις πεθάνει, λίγο σε ενδιαφέρει για το FB), ωστόσο κάποιοι μπορεί και να πλουτίζουν από αυτό το θέμα. Βλέπεις στο εξωτερικό έχουν φτιαχτεί διάφορες υπηρεσίες που ειδικεύονται πάνω στο θέμα «η μετά θάνατον ζωή στα social media».

Για παράδειγμα το Entrustet, μια υπηρεσία για όσους παίρνουν την digital ζωή τους σοβαρά, σου δίνει την δυνατότητα να αφήσεις 10 κληρονόμους και έναν διαχειριστή - φυσικά κληρονομούν τα social media σου, τα blog σου και ό,τι άλλη digital «περιουσία» είχες.

Σου φαίνεται τρελό; Τότε δεν ξέρεις το Futuris.tk, ένα app το οποίο σου δίνει τη δυνατότητα να προγραμματίσεις posts κια μηνύματα ακόμα και 50 χρόνια μετά τον θάνατό σου. Δηλαδή σκέψου αυτό: πεθαίνεις, ο έρωτας της ζωής σου θρηνεί, λιώνει στα πατώματα για την απώλεια, μετά από δύο χρόνια κάνει τα πρώτα δειλά βήματα να στρώσει τη ζωή της και πάνω που τα καταφέρνει σκάει το μήνυμα που εσύ ως κόπανος έχεις προγραμματίσει «μωράκι, μου λείπεις». Πάρ' την πάλι στα πατώματα. Ωραίος.

Και το Futuris.tk δεν είναι η μοναδική υπηρεσία σε αυτή τη λογική. Το Ίντερνετ έχει γεμίσει με apps που σου λένε να τρομοκρατήσεις τους δικούς σου ανθρώπους όταν θα έχεις πεθάνει, στέλνοντάς τους μηνύματα, βίντεο και τα τελευταία μεγάλα αθάνατα λόγια σου. Δες εδώ, εδώ και εδώ, για να πάρεις μια γεύση. Γιατί; Ειλικρινά, δεν υπάρχει κανένα νόημα.

Συμπέρασμα; Η digital μετά θάνατον ζωή είναι δύσκολη.

Περισσότερα από το VICE

Πρέπει να μας Ανησυχεί Αυτός ο Ήλιος Τέτοια Εποχή;

Πώς να Ταξιδέψεις σε Κάθε Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Χωρίς να Ξοδέψεις Δεκάρα;

Γιατί οι Έφηβοι Προσποιούνται στο YouTube ότι τους Έχουν Απαγάγει;