Η Σειρά The Knick σε Ταξιδεύει στα «Ανήλικα» Χρόνια της Ιατρικής Επιστήμης

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Προειδοποίηση: Ακολουθούν spoilers.

«Παίζει» πολύ αίμα στο The Knick. Πτώματα που στάζουν αίμα, αίματα που λερώνουν γιατρούς και νοσοκόμες, αίμα που στάζει από τα χείλη των πρωταγωνιστών. Γενικά, πολύ αίμα. Η βραβευμένη σειρά, ακολουθεί τις ιστορίες μια ομάδας γιατρών και νοσοκόμων του νοσοκομείου Knickerbocker, που προσπαθούν να καταπολεμήσουν τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, στις αρχές του 20ου αιώνα, με μια σειρά καινοτόμων χειρουργικών επεμβάσεων. Οι δημιουργοί της σειράς, οι Jack Amiel και Michael Begler, καθώς επίσης και ο σκηνοθέτης Steven Soderbergh, δεν αρνούνται το γεγονός ότι η «πρόοδος της ιατρικής» πάντα απαιτεί ανθρώπινες ζωές. Οι θεραπείες και οι επεμβάσεις, που πλέον θεωρούμε επαναστατικές, κάποτε ήταν ιδέες που με δυσκολία γίνονταν κατανοητές, ασταθή πειράματα προβληματικών γιατρών που πάλευαν με τις δικές τους εξαρτήσεις.

Στη νέα σεζόν, βλέπουμε τον Dr. John Thackery (Clive Owen) να μελετάει λεπτομερώς τις έννοιες της εξάρτησης. Ο Thackery, που στο τέλος της πρώτης σεζόν κατέρρευσε εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης κοκαΐνης και αναγκάστηκε να αποτοξινωθεί, πετσοκόβει πτώματα που έχασαν τη ζωή τους λόγω της εξάρτησής τους στην ηρωίνη και το αλκοόλ, ψάχνοντας να βρει κοινά στοιχεία. Οδηγούμενος από τη δική του ανάγκη για να «φτιαχτεί», προτείνει αυτή τη μελέτη στη διεύθυνση του Kinckerbocker, αλλά τα γέρικα μυαλά που ηγούνται του νοσοκομείου απορρίπτουν την ιδέα του. «Η εξάρτηση είναι ένα πρόβλημα που αφορά τους ανήθικους», αναφωνεί ένα από τα μέλη της διεύθυνσης, σοκαρισμένος με την πρόταση του Thackery.

Με αυτήν τη νέα ιστορία, οι δημιουργοί της σειράς ακουμπούν ένα σύγχρονο ζήτημα. Ακόμα και σήμερα, υπάρχει ένα στίγμα που συνδέεται με τη χρήση ναρκωτικών, προκαλώντας ντροπή στον χρήστη. Η εξάρτηση σε ουσίες, συχνά, αντιμετωπίζεται ως κάτι που οδηγεί σε εγκληματικές συμπεριφορές, κάτι που εξηγεί γιατί η χρήση μεταφράζεται σε φυλάκιση για τον χρήστη και όχι σε ιατρική βοήθεια, μια αλυσίδα που βέβαια κάνει την απεξάρτηση ακόμα πιο δύσκολη για πολλούς ανθρώπους. Εντοπίζοντας τις ρίζες αυτού του στίγματος, η σειρά μπορεί να προσφέρει μια χρήσιμη ματιά στο πως αντιμετωπίζουμε σήμερα την εξάρτηση σε ουσίες.

Στο μεταξύ, ο εκπαιδευμένος στο Παρίσι, Dr Algernon Edwards, που ενσαρκώνεται θαυμάσια από τον Andre Holland, λαμβάνει κάποιες ειδήσεις που απειλούν την ιατρική του καριέρα. Την προηγούμενη σεζόν, τον είδαμε να αντιμετωπίζει με ευκολία έναν ιατρικό κόσμο που θεωρούσε την απομόνωσή του και τον εξευτελισμό του ως κάτι αναγκαίο, φθάνοντας στο σημείο να δημιουργήσει διάφορες ιατρικές διαδικασίες -μία από τις οποίες επιδιορθώνει το πρόβλημα κήλης που αντιμετωπίζει ένας έγχρωμος ηλικιωμένος- καθώς και μια παράνομη κλινική, ώστε να περιθάλπει τους μαύρους πολίτες που έβρισκαν την πόρτα του Knickerbocker πάντα κλειστή.

Η σειρά σκιαγραφεί έναν ιατρικό κόσμο που επηρεάζεται έντονα από τον ρατσισμό, τη θρησκοληψία, τον φόβο, τη διαφθορά και την άγνοια. Όλα τα παραπάνω ενώνονται με την επιστημονική σκέψη, ενισχυμένα βέβαια από τους πανίσχυρους λευκούς άνδρες που υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις και θέσεις. Οδηγούνται από ένα είδος εσφαλμένης «αλήθειας» που ορίζει ως ανάξιους να λαμβάνουν ιατρική βοήθεια, ολόκληρες ομάδες ανθρώπων, μεταξύ των οποίων βρίσκουμε τους Αφροαμερικανούς, τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση (τις οποίες πρέπει να κάνουν στα κρυφά μέσω της τρομακτικής μοναχής Sister Harriet) τις ιερόδουλες και τους πρόσφυγες. Δεν έχουν αλλάξει και τόσο τα πράγματα από τότε. Εδώ, ο Dr. Algernon παίζει έναν περίεργο ρόλο: είναι ένας πολύ καλύτερος γιατρός από τους συναδέλφους του, αλλά εκπροσωπεί ομάδες ατόμων που δεν λογίζονται ως άνθρωποι.

Το παραπάνω, φαίνεται ξεκάθαρα σε μια σκηνή από τη δεύτερη σεζόν, όπου ο Dr. Everett Gallinger, ένας γεροδεμένος, γοητευτικός άντρας με έντονη ρατσιστική διάθεση, που ζηλεύει την επιτυχία του Algernon, ακούει τη συζήτηση μιας ομάδας συναδέλφων, οι οποίοι εκφράζουν την άποψη πως μέσω της στείρωσης μπορεί να σταματήσει το μπαστάρδεμα των φυλών, από το οποίο κινδυνεύει το ευρωπαϊκό αίμα. «Πολλά από τα μεγάλα μυαλά υποστηρίζουν αυτήν την άποψη, συμπεριλαμβανομένου και του Carnegie. Θα διδάξω ένα μάθημα σχετικά με αυτό το επόμενο φθινόπωρο», λέει ένας από αυτούς, ενώ ο Gallinger ακούει με ενδιαφέρον.

Το The Knick καταπιάνεται με φυλετικές θεματικές με εξαιρετικά άβολους τρόπους. Σε ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σεζόν, παρακολουθούμε το ξέσπασμα φυλετικών ταραχών, που προκαλούνται όταν ένας μαύρος άνδρας μαχαιρώνει έναν λευκό που παρενοχλεί τη μαύρη σύντροφό του. Με τα πλάνα του, ο Soderbergh απεικονίζει άψογα την δημιουργία του όχλου, καθώς οι λευκοί κάτοικοι της πόλης περιφέρονται στους δρόμους ξυλοκοπώντας κάθε μαύρο κάτοικο τον οποίο συναντούν. Ο Dr. Algernon γίνεται στόχος του μένους τους, διότι δουλεύει στο νοσοκομείο μέσα στο οποίο ο λευκός άνδρας υποκύπτει στα τραύματά του. Με κάποιον τρόπο, κατηγορείται ως ο βασικός υπεύθυνος για τον θάνατό του. Για να τον σώσει από τον όχλο, η νοσοκόμα Lucy Elkins (Eve Hewson) τον μεταφέρει στο κοντινό «μαύρο» νοσοκομείο, κρύβοντάς τον κάτω από ένα κυλιόμενο ράντζο με ένα λεπτό άσπρο σεντόνι να τον καλύπτει. Ο Soderbergh κινηματογραφεί τη σκηνή μέσα από τα μάτια του Algernon, o οποίος βρίσκεται κάτω από το σεντόνι και βλέπουμε τον ιδρώτα να δημιουργείται στο μέτωπό του.

Η συγκεκριμένη φορά, δεν είναι η πρώτη που ο Algernon φλερτάρει με τον θάνατο. Η ερωτική του σχέση με την Cornelia Robertson, την κόρη του ιδρυτή του νοσοκομείου, τον τοποθετεί σε μια πολύ δύσκολη θέση. Η απαγορευμένη φύση της διαφυλετικής τους σχέσης, την κάνει βέβαια ακόμα πιο συναρπαστική για τον θεατή. Η σειρά πετυχαίνει άψογα την ερωτική χημεία μεταξύ των δύο και το αποτέλεσμα είναι η μια εξαιρετική τηλεοπτική απεικόνιση του ερωτισμού που υπάρχει στη σχέση τους.

Την προηγούμενη σεζόν, η σχέση μεταξύ του Thackery και της Elkins εκφράστηκε άψογα σε μια σκηνή όπου η Elkins κάθεται στο κρεβάτι μετά από την ερωτική τους επαφή και αναπολεί τις στιγμές που δεν είδαμε. Χαμογελάει και χασκογελάει με κάθε εικόνα, καθώς το φυσικό φως πέφτει στο πρόσωπό της. Η σκηνοθεσία του Soderbergh τόσο σε αυτήν τη σκηνή, όσο και σε όλη την σειρά μέχρι στιγμής σκιαγραφεί μαεστρικά τους χαρακτήρες καθώς και τα μέρη μέσα στα οποία κινούνται.

Αυτό που κάνει τη σειρά να λειτουργεί τόσο καλά, είναι πως δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια σειρά εποχής ή ένα ιατρικό δράμα. Είναι μια σειρά που επικεντρώνεται σε χαρακτήρες που κινούνται μέσα στο νοσοκομείο, με τον καθένα να φέρνει μαζί του τον περίπλοκο προσωπικό του κόσμο σε μια εποχή που ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά των κόσμων τους -η εξάρτηση σε ουσίες, το φυλετικό τους χρώμα, οι διαφυλετικές σχέσεις και η γυναικεία σεξουαλικότητα- ήταν ανεπιθύμητα. Ο Thackery, αν και χαρισματικός, είναι εξαρτημένος από ουσίες και ίσως να είναι έτσι για πάντα. Η σειρά δεν ενδιαφέρεται αν υπάρχει ένας εύκολος ή στρωτός τρόπος να θεραπεύσει την εξάρτησή του. Ούτε την ενδιαφέρει να κάνει τη ζωή του Algernon, ενός μαύρου γιατρού, πιο εύκολη από όσο θα ήταν πραγματικά εκείνη την εποχή. Ο τρόπος που όλοι οι χαρακτήρες της σειράς αλληλεπιδρούν με την ιατρική και τις διαδικασίες με τις οποίες καταπιάνονται επηρεάζεται ευθαρσώς από τις πολύπλοκες ιστορίες τους.

Συνολικά, το The Knick σκιαγραφεί το πόσο πολύ έχουμε προοδέψει τόσο στην ιατρική επιστήμη όσο και στην κοινωνική αντίληψη και πόσο ακόμα δρόμο έχουμε να διανύσουμε. Και το πώς, καμιά φορά, τα παραπάνω χρειάζονται και λίγο αίμα.

Περισσότερα από το VICE

Κάνοντας Σχέση με μια Γυναίκα που Δεν Είχα Γνωρίσει Ποτέ από Κοντά

Η Επιστήμη Λέει ότι οι Κοντοί Άντρες Είναι πιο Καταθλιπτικοί

Οι Νέοι Φωτογράφοι Εξευρενούν τη Σεξουαλικότητα