Πώς Νιώθεις Όταν το Άτομο που Αγαπάς Έχει Κατάθλιψη;

Συνήθιζα να αστειεύομαι ότι μόνο οι άντρες με κατάθλιψη προσελκύονταν από μένα. Ήταν η μόνη εμπειρία που είχα· κάθε αγόρι με το οποίο είχα μακροχρόνια σχέση, αλλά και τα βραχυπρόθεσμα φλερτάκια μου. Δεν είχα βγει ποτέ με κάποιον ο οποίος δεν έπαιρνε αντικαταθλιπτικά ή δεν περνούσε χρόνο σε γραφείο ψυχιάτρου. Αυτός ο σκοτεινός, μελαγχολικός, εσωστρεφής τύπος, αυτός με ελκύει.

Υποθέτω ότι έχοντας να παλέψω με το δικό μου άγχος και τις περιόδους κατάθλιψης, μπορούσα πάντα να συμμεριστώ και να κατανοήσω τον άλλο. Έπειτα, στην προσωπικότητά μου υπάρχει η πτυχή εκείνης που φροντίζει. Μου αρέσει να φροντίζω τους άλλους, μου αρέσει να προσπαθώ να διορθώνω καταστάσεις, να φέρνω τους ανθρώπους σε επαφή με υπηρεσίες που θα τους βοηθήσουν. Σπουδάζω για να γίνω κοινωνική λειτουργός.

Δεν θέλω να συγκρίνω την εμπειρία μου ως σύντροφος κάποιου με κατάθλιψη με τον αγώνα που κάνει κάποιος ο οποίος είναι πραγματικά καταθλιπτικός. Αλλά περνώντας χρόνια αγαπώντας ανθρώπους που πιθανώς δεν με αγαπούσαν με τον ίδιο τρόπο, έμαθα να χρησιμοποιώ τεχνικές που νομίζω ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Είμαι απλώς μια από τις πάρα πολλές γυναίκες που έχουν καθίσει στη σιωπή με τους αγαπημένους τους, παρατηρώντας τους να τρώνε για πρώτη φορά σε δυο μέρες γιατί το μυαλό τους ήταν θολωμένο, οι μύες τους πονούσαν και το κρεβάτι είναι το μόνο ασφαλές μέρος γι' αυτούς ώστε να κρυφτούν.

Όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον που έχει κατάθλιψη, μπορεί η σχέση με κάποιον που πίστευε ότι δεν μπορούσε να συνδεθεί με οποιονδήποτε άλλον να φαίνεται πραγματικά σαν κάτι που σου αλλάζει τη ζωή. Νιώθεις ιδιαίτερη γιατί η παρουσία σου περιορίζει τις κακές μέρες τους και κάνει τις καλές πιο συχνές. Όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον που έχει κατάθλιψη ορκίζεσαι στον εαυτό σου ότι δεν βγαίνεις μαζί του λόγω της ασθένειάς του αλλά γιατί στην πραγματικότητα είναι έξυπνο, δυναμικό και συμπονετικό άτομο. Συνήθως αυτός ο ειρμός των σκέψεων θα υπάρχει μέχρι το τέλος της σχέσης.

Όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον που έχει κατάθλιψη, με κάποιον τρόπο αυτή η μοναχική ασθένεια που απομονώνει απομυζεί και σένα. Οι κακές μέρες τους γίνονται και δικές σου. Αντί να βγαίνετε ραντεβού να πάτε στον κινηματογράφο ή για φαγητό, τον χρόνο που έχετε μαζί τον περνάτε απλώς ξαπλωμένοι αγκαλιά στο κρεβάτι. Γιατί αυτή είναι όλη η ενέργεια που μπορεί να έχει.

Το να κοιμηθείς γίνεται δύσκολο. Υπάρχουν βράδια που τα περνάς κοιτάζοντας το ταβάνι, ανησυχώντας για τη συζήτηση που είχατε νωρίτερα μες στη μέρα, όταν σου είπε ότι δεν βλέπει πια τον λόγο να ζει. Δεν κοιμάσαι, γιατί όταν σκέφτεσαι τη ζωή σου χωρίς το άτομο που αγαπάς φαίνεται ακόμα πιο βασανιστική από τον πόνο που νιώθεις για εκείνον.

Το άγχος σου γι' αυτούς μπορεί να μετατραπεί σε ψυχαναγκασμό: εάν δεν τους σκέφτεσαι αρκετά, την ασθένειά τους και τη φροντίδα τους, τότε άσχημα πράγματα θα τους συμβούν. Οι σκέψεις σου αναλώνονται στο πώς μπορείς να προσπαθήσεις να τους βοηθήσεις.

Όταν είσαι ερωτευμένη με κάποιον που έχει κατάθλιψη, μερικές φορές, αλλά όχι πάντα, οι τηλεφωνικές συζητήσεις σας για μια-δυο εβδομάδες θα περιστρέφονται γύρω από τον προγραμματισμό των ραντεβού του με έναν νέο ψυχίατρο, την επαφή με τον σύνδεσμο στήριξης Disability Support Liaison στο πανεπιστήμιό του, αλλά και για να σιγουρευτείς ότι εμφανίστηκε στα τρία ιατρικά ραντεβού του. Εξάλλου είσαι ο υποστηρικτικός πυλώνας του επειδή τον αγαπάς.

Μια φορά και ενώ ήμουν διακοπές στο εξωτερικό, βρέθηκα να έχω αναλωθεί τόσο από την κατάθλιψη του συντρόφου μου που φοβόμουν να φύγω από το ξενοδοχείο μου, σε περίπτωση που χρειαζόταν να επικοινωνήσει μαζί μου ή να μου εμπιστευθεί κάτι από την Αυστραλία. Είχα πάθει κρίση πανικού στη Νήσο Βανκούβερ καθώς δεν είχα νέα του και ήμουν σίγουρη ότι είχε κάνει κακό στον εαυτό του.

Εκ των υστέρων, είναι τόσο προφανές ότι ο τρόπος που προσπάθησα να διαχειριστώ την κατάθλιψη του συντρόφου μου δεν ήταν υγιής ή βιώσιμος. Όταν τελείωναν αυτές οι σχέσεις, ήμουν εντελώς κενή. Αλλά κανείς δεν σε διδάσκει πώς να φροντίζεις τον εαυτό σου. Από μικρή ηλικία, ειδικά οι γυναίκες διδασκόμαστε ότι πρώτα πρέπει να σκεφτόμαστε τους άλλους.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον ο οποίος πνίγεται εάν δεν ξέρεις να κολυμπάς.

Δεν μπορείς να είσαι το καλύτερο σύστημα υποστήριξης για κάποιον άλλον εάν η δική σου πνευματική υγεία επηρεάζεται από την κατάθλιψή του. Στη δική μου περίπτωση βοήθησε το μάθημα μείωσης άγχους 12 εβδομάδων που έκανα και με τη βοήθεια του οποίου βγήκα από τα πραγματικά βαθιά νερά. Με βοήθησε να αντιμετωπίσω το σοβαρό και παραλυτικό άγχος που είχε συρθεί μέσα μου στην προσπάθειά μου να διαχειριστώ την κατάθλιψη του πρώην αγοριού μου.

Το μετανιώνω που μπήκα σε αυτές τις σχέσεις χωρίς σταθερά όρια ή το δικό μου δίκτυο υποστήριξης. Αλλά ποτέ δεν έχω μετανιώσει που είχα σχέση με κάποιους οι οποίοι είχαν κατάθλιψη. Κυρίως γιατί η ασθένειά τους δεν ήταν αυτό που τους έκανε ελκυστικούς στα μάτια μου. Παρά τα συμπτώματά της, η κατάθλιψη δεν είναι μια μοναχική ή εγωιστική νόσος. Μπορεί να επηρεάσει κάθε άτομο που τους αγαπά, αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν φταίει κανείς.

Το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να καταλάβεις ότι ανεξάρτητα από το πόσο πολύ τους αγαπάς, πόσο πολλές ώρες τους αγκαλιάζεις, ποτέ δεν θα μπορέσεις να τους θεραπεύσεις. Εκείνοι είναι τα μόνο εν ζωή άτομα που μπορούν να το κάνουν.

Αυτό το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο VICE Australia.

Περισσότερα από το VICE

Ρωτήσαμε Κόσμο να μας Πει Γιατί «Κερατώνει»

Πως να Διασκεδάσεις στην Αθήνα Χωρίς Χρήματα

Δέκα Πράγματα που Συμβαίνουν Όταν Συγκατοικείς