Ο Έλληνας που Φωτογράφισε τους Ανθρώπους στο Νεπάλ Μετά τον Φονικό Σεισμό

FYI.

This story is over 5 years old.

Photo

Ο Έλληνας που Φωτογράφισε τους Ανθρώπους στο Νεπάλ Μετά τον Φονικό Σεισμό

Ο Βαγγέλης Αγγελόπουλος πέρασε δύο εβδομάδες του Ιουλίου στην ασιατική χώρα, λίγους μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό.

Ο Βαγγέλης Αγγελόπουλος ζει στην Αθήνα αλλά επιδιώκει να ταξιδεύει πέρα απο τα όρια της. Φωτογραφίζει ανθρώπινες στιγμές και στα ταξίδια του προσπαθεί να ενσωματωθεί στις διαφορετικές κουλτούρες που συναντά.

Το «Nepal after the Earthquake» είναι ένα οδοιπορικό και μια φωτογραφική καταγραφή για τους ανθρώπους που 4 μήνες μετά το φονικό σεισμό του Νεπάλ εξακολουθούν να ζουν ακόμα σε σκηνές και να εργάζονται σκληρά ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στη κανονική τους ζωή. Εικόνες από την καθημερινότητα τους από το Katmantu έως την Shauraha.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE: Από πότε ασχολείσαι με το φωτορεπορτάζ;
Βαγγέλης Αγγελόπουλος: Από το 2000 και εκτός από την Ευρώπη, που είναι οικεία, έχω φωτογραφήσει αυτά που με ενδιαφέρουν περισσότερο όπως Ταϊλάνδη, Λατινική Αμερική, Περού, Αμαζόνιο και Μπαχρέιν.

Ποια θέματα προσεγγίζεις με τον φακό σου;
Επιδιώκω να καταγράφω μια καθημερινότητα πολύ μακρινή από την δίκη μας.

Με ενδιαφέρει το φωτορεπορτάζ σε συνδυασμό με την ανθρωπιστική βοήθεια, αυτό έχει σημασία για μένα. Προσπαθώ να μένω αρκετό καιρό στις περιοχές που επισκέπτομαι. Μπαίνω όσο γίνεται στην καθημερινότητα των ντόπιων, με τις όποιες δυσκολίες, τα απρόοπτα και την απαιτούμενη υπομονή για να εγκλιματιστείς σε ένα ποσοστό.

Για πιο λόγο επέλεξες να πας στο Νεπάλ;
Ήθελα ένα οδοιπορικό γα να καταγράψω τις συνθήκες διαβίωσης και τον αγώνα των ανθρώπων του Νεπάλ που ξαναχτίσουν από την αρχή την ζωή τους. Προσπάθησα να αποτυπώσω εικόνες της καθημερινότητας ενός τόπου που ακόμα θρηνεί τις απώλειες και την ίδια στιγμή παίρνει δύναμη από την αστείρευτη φιλοσοφία του λαού του και συνεχίζει.

Πόσο διήρκεσε το ταξίδι και τι δυνατό βίωσες εκεί;
Δυστυχώς μόλις 2 εβδομάδες. Φτάνοντας στο Katmantu περίμενα να αντικρίσω την απόγνωση στα βλέμματα τους άλλα εισέπραξα χαμόγελα που ξεχείλιζαν καλωσόρισμα και σχεδόν έκρυβαν ένα "ευχαριστώ" για την επιλογή μου να πας εκεί που δύο μήνες μετά τους σεισμούς ξεθάβουν ακόμα νεκρούς από τα συντρίμμια.

Οι πρώτες μέρες στο Katmantu με έβρισκαν με την φωτογραφική παραμάσχαλα και ένα σακίδιο στην πλάτη να ψάχνω οδηγούς για να γυρίσω στα μνημεία και να δώ από κοντά την καταστροφή των δύο φονικών σεισμών. Εκεί οι άνθρωποι όλων των ηλικιών έκαναν ανθρώπινες αλυσίδες για να μεταφέρουν τα συντρίμμια. Γυναίκες με καλάθια στις πλάτες, γεμάτα πέτρες απο τα χαλάσματα έκαναν χιλιόμετρα. Ένιωθες από τις πρώτες στιγμές ότι γι αυτούς το πιο σημαντικό που έχασαν στους σεισμούς δεν ήταν τα σπίτια τους ή οι δικοί τους άνθρωποι αλλά τα μνημεία τους, οι παραδόσεις τους μέσα από την θρησκεία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Επισκέφτηκα επίσης τους καταυλισμούς των σεισμόπληκτων σε απομακρυσμένα σημεία απο το κέντρο και μακριά από τα οργανωμένα camp των ανθρωπιστικών οργανώσεων που ήταν στην ουσία σκηνές μέσα σε λασπωμένα οικόπεδα. Μέσα στις σκηνές ζούσαν έως 3 γενιές ολόκληρες από γιαγιά εώς εγγόνια.

Τι σου έλεγαν οι ντόπιοι για αυτό που τους συνέβη;
Μέσα σε μια σκηνή αντίκρισα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να έχει στήσει έναν αργαλειό και να υφαίνουν κυριολεκτικά μέσα στις λάσπες γελώντας και έμοιαζαν σαν να μην επηρεάστηκε η καθημερινότητα τους από την καταστροφή, σαν να μην δέχονται να πεθάνει η τέχνη τους μέσα στα χαλάσματα. Με ρώτησαν αν ο κόσμος γνωρίζει τι τους έχει συμβεί. Η βοήθεια σε αυτά τα σημεία φτάνει δύσκολα.

Την τελευταία μέρα στο Katmantu πήγα στον ινδουιστικό ναό του Πασουπατινάθ, εκεί όπου έγιναν οι μαζικές καύσεις των νεκρών. Εικόνες φρικτές, σε συνδυασμό με την μυρωδιά του θανάτου δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό. Στήλες καπνού απλωνόντουσαν στην σειρά στις όχθες του ποταμού που μαρτυρούσαν με βάση την θέση του νεκρού, την κάστα στην οποία ανήκει.

Ποια προσωπική «εικόνα» πήρες μαζί σου από το οδοιπορικό σου;
Μία μέρα πριν γυρίσω Ελλάδα, επέστρεψα στο Katmandu και άρχισα να κάνω τον απολογισμό. Τελικά δεν στεναχωρήθηκα τόσο γι αυτόν τον λαό για την συμφορά που τον βρήκε αλλά περισσότερο τον θαύμασα για το σθένος και την περηφάνια που δείχνει για να ξαναχτίσει το χθες του.

Περισσότερα από το VICE

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ