We're Loud Athens: Rock n' Roll και Κρίση στην Ελλάδα

Τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ oι περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες ίσως βρίσκονταν μπροστά από μία τηλεόραση και παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, ελέω εθνικών εκλογών για δεύτερη φορά μες στο 2015, στο κέντρο της Αθήνας η rock 'n' roll σκηνή είχε πάρτι. Τόσο απλά και οξύμωρα. Η δισκογραφική εταιρία Slovenly Records διοργάνωνε το We're Loud Fest, στην ελληνική πρωτεύουσα, συγκεντρώνοντας τα πιο δυνατά και ανερχόμενα ονόματά της. Με βάση του το Κύτταρο, όπου πραγματοποιούνταν οι συναυλίες, αλλά και τα An και Boiler όπου έγιναν, αντίστοιχα, το pre-party και τα after-parties στο τέλος κάθε μέρας, το συγκεκριμένο φεστιβάλ ήταν πολύ «άκυρο», αν αναλογιστεί κανείς ότι διεξήχθη 17-20 Σεπτέμβρη. Δηλαδή, τις τελευταίες και πιο «καυτές» ημέρες της προεκλογικής περιόδου, ενώ το φινάλε του ήταν ανήμερα των εθνικών μας εκλογών.

Ίσως αυτή η αντίφαση οδήγησε τους υπεύθυνους τους φεστιβάλ να δημιουργήσουν το ντοκιμαντέρ με τίτλο «We're Loud Athens», που ουσιαστικά συνδέει το We're Loud Fest και την κοινωνικο-πολιτικο-οικονομική κατάσταση της Ελλάδας τότε. Το ντοκιμαντέρ We're Loud Athens παρουσιάζεται επίσημα μέσω του VICE. Μιλήσαμε κυρίως με τον Peter Mencheti, βασικό διοργανωτή του We're Loud Fest, καθώς επίσης και τον Enrico Stocco, ή Wasted Pido, που σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ, ώστε να μάθουμε περισσότερα.

Πώς φθάνουμε, όμως, από τη διοργάνωση ενός μουσικού φεστιβάλ σε ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο μάλιστα σχετίζεται και με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο;
Peter Menchetti: Προσκάλεσα τον Enrico Stocco και την Elena Chiusso στην Αθήνα για να βιντεοσκοπήσουν το event, επειδή ήθελα να μπορέσουν να το δουν κι όσοι δεν είχαν καταφέρει να παρευρεθούν, αλλά και για να μπορούμε, το team του φεστιβάλ, να το δούμε και να το απολαύσουμε μετά. Αλλά, ας απαντήσει καλύτερα ο Enrico για το ντοκιμαντέρ.

Enrico Stocco: Όταν ο Peter μάς ζήτησε να κινηματογραφήσουμε το φεστιβάλ, ενθουσιαστήκαμε επειδή λατρεύουμε τα συγκροτήματα που έπαιζαν και επίσης μας άρεσε η Ελλάδα - είχαμε βρεθεί ξανά εκεί για ένα άλλο ντοκιμαντέρ και μας άρεσε πολύ η χώρα, ο λαός και η κουλτούρα. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να δώσουμε μια εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας, μακριά από στερεότυπα.

Τι αίσθηση είχαν τα μέλη των ξένων συγκροτημάτων για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα;
Peter Menchetti: Περισσότεροι από 200 άνθρωποι που ήρθαν από άλλες χώρες στην Ελλάδα για το φεστιβάλ, πέρασαν σούπερ. Ο καθένας ξεχωριστά λάτρεψε την Αθήνα. Για να είμαι ειλικρινής, όμως δεν ξέρω κατά πόσο γνώριζαν όλοι την πολιτικο-οικονομική κατάσταση. Νομίζω ότι ήταν συγκεντρωμένοι στο φεστιβάλ και, εννοείται, στο φαγητό και τη ρακή.

Ποιοι ήταν οι ξεναγοί σας εδώ; Είχατε κάποιον fixer, κάποια μπάντα ίσως;
Οι τέσσερις από τις πέντε ελληνικές μπάντες που έπαιζαν στο φεστιβάλ ανήκουν στη δισκογραφική μου, τη Slovenly. Οπότε, έχω πολλούς φίλους στην Αθήνα και τους περισσότερους από αυτούς τους ευχαριστώ επίσημα, στους τίτλους τέλους του ντοκιμαντέρ.

Τι ήταν το πιο ενδιαφέρον εκείνες τις ημέρες, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ντοκιμαντέρ;
Enrico Stocco: Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο συνέβη την πρώτη νύχτα του φεστιβάλ. Ενώ οι μπάντες έπαιζαν, ένα-δυο τετράγωνα μακριά από το club, υπήρχαν φωτιές και κάδοι που καίγονταν στον δρόμο. Οι Έλληνες φίλοι μας, μας είπαν ότι αυτό γινόταν/γίνεται σχεδόν κάθε λίγο και λιγάκι. Και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι δεν ανησυχούσαν, το θεωρούσαν κάτι φυσιολογικό.

Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο σε μια αλλαγή, για παράδειγμα της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα;
Peter Menchetti: Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι η οικονομική κρίση μπορεί σίγουρα να βοηθήσει την τέχνη να ανθίσει. Η ανεργία αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο τους δημιουργικούς ανθρώπους, τον οποίο χρειάζονται για να κάνουν ωραία πράγματα.

Περισσότερα από το VICE

Ο Εικαστικός του Δρόμου Cacao Rocks Ζει Μέσα στο Στούντιό του

Αυτό Είναι τo Social Network των Πολιτισμένων

Πως Βλέπει Ένας 21χρονος το Ταξίδι των Προσφύγων προς την Ευρώπη;