To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly

Υπέροχες αναμνήσεις που θα θυμάσαι για πάντα; Άσε μας κουκλίτσα μου…

«Ήταν, με το χέρι στην καρδιά, η καλύτερη μέρα της ζωής μου» μας λένε νύφες και γαμπροί από ολόκληρο τον κόσμο, ξανά και ξανά.

Αλήθεια; Η καλύτερη μέρα της ζωής σου; Σοβαρά τώρα; Μα είσαι άυπνη, συνεχώς στην τσίτα, φοράς ένα θεόστενο νυφικό και πρέπει να συντονίσεις μια αίθουσα γεμάτη μεθυσμένους φίλους και συγγενείς, ενώ είσαι έντονα συναισθηματικά φορτισμένη – φυσικά πρέπει την ίδια στιγμή να είσαι και πιο σέξι από ποτέ.

Η μέρα προσφέρεται για καταστροφικές και δραματικές καταστάσεις. Προσωπικά θα διάλεγα να τρώω χθεσινό φαγητό με τον άνδρα μου φορώντας φόρμες παρά να τον ξαναπαντρευτώ. Όπως φαίνεται, αυτό το συναίσθημα δεν είναι τόσο σπάνιο όσο νομίζαμε.

Η κολλητή μου «ξέχασε» να έρθει και ο λόγος που έβγαλε ο πατέρας μου αποτελούνταν μόνο από αυτές τις λέξεις: «Ευχαριστώ που ήρθατε». Στη συνέχεια μου έστειλαν κάτι φριχτές φωτογραφίες από το bachelor party του άνδρα μου κατά τη διάρκεια της δεξίωσης, για «πλάκα». Παραδόξως, τόσα χρόνια αργότερα, είμαστε ακόμα παντρεμένοι.

Μίσησα κάθε λεπτό εκείνης της μέρας γιατί είχα κάνει λάθος επιλογή. Ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο, στον δρόμο για την εκκλησία η οποία είχε γεμίσει με τους 70 προσκεκλημένους, έκλαιγα. Όχι από χαρά, αλλά επειδή ήμουν τρομοκρατημένη με το λάθος που διέπραττα. Όλοι, φυσικά, νόμιζαν ότι ήμουν απλώς μια αγχωμένη νύφη. Είχα προσπαθήσει να ακυρώσω τον γάμο, όμως όλες μου οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό και ο γαμπρός με απείλησε ακόμη και ότι θα αυτοκτονήσει.

Στο τέλος του γάμου, είχα γίνει κουρέλι από το άγχος. Κατέληξα με κρίση πανικού στις τουαλέτες και ο πεθερός μου (να 'ναι καλά) με φυγάδευσε από την πίσω πόρτα και με έβαλε στο αυτοκίνητο. Πέρασα την υπόλοιπη βραδιά κλειδωμένη στην τουαλέτα, μέχρι που ο «σύζυγος» αποκοιμήθηκε. Τον παράτησα μετά από δέκα μήνες.

Πέρασα το πρωινό του γάμου μου μόνη. Θυμάμαι να κάθομαι στο κρεβάτι, να κρατάω το νυφικό μου και να σκέφτομαι, «Είναι εντελώς αίσχος». Μετά, το αγόρι της αδερφής μου της έκανε πρόταση γάμου στην πίστα της δεξίωσης. Εκείνη επέμενε να ανακοινώσει ο DJ τον αρραβώνα της και απαίτησε να έχουν και τον δικό τους πρώτο χορό.

Ήμουν τόσο εκνευρισμένη στο τέλος της βραδιάς που ζήτησα από τον DJ να παίξει Manic Street Preachers. Το μόνο τραγούδι τους που είχε ήταν το If You Tolerate This (ένα τραγούδι για τον Ισπανικό Εμφύλιο), το οποίο και χόρεψα μόνη μου, αφού είχα επιμείνει να το παίξει. Πώς χορεύεται; Στριφογυρίζεις άσκοπα.

Πέρασα όλη την ημέρα νιώθοντας πιο σκατά από ποτέ. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ το γεγονός ότι θα ήμουν «το κέντρο της προσοχής» και έτσι είχαμε αποφασίσαμε να παντρευτούμε ενώ θα ήμασταν διακοπές στην Ιταλία και να ανακοινώσουμε το «ευτυχές» γεγονός στις οικογένειές μας το προηγούμενο βράδυ.

Τα πράγματα κύλησαν σαν ρολό κρέατος σε δείπνο χορτοφάγων. Οι οικογένειές μας νόμιζαν ότι θα πηγαίναμε απλώς διακοπές, οπότε οι δικοί μου αναστατώθηκαν από τη σοκαριστική είδηση. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσο εγωιστικά είχα φερθεί. Αν και η τοποθεσία ήταν καταπληκτική (στο Malcesine, στη λίμνη Garda), στις λίγες φωτογραφίες που έχω, είμαι κατακόκκινη και πρησμένη από το κλάμα.

Τη μέρα του γάμου, ο φίλος της μαμάς μου μπήκε στην αίθουσα ενώ έπαιζε το τραγούδι μου, ακριβώς προτού μπω εγώ. Εξοργίσηκα. Στη συνέχεια όλοι μιλούσαν για το πώς έκλεψε την παράσταση και όχι για τον γάμο. Έπειτα, μια καταιγίδα κατέστρεψε τον «γάμο στην παραλία» που είχαμε κανονίσει και αντί για κοκτέιλ σε beach bar, ψάρεμα καβουριών στην προβλήτα, βόλτες στην παραλία και μπάρμπεκιου, καθίσαμε όλη μέρα σε μια αίθουσα συσκέψεων.

Ήμουν στην 13η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, οπότε δεν μπορούσα καν να πιω για να παρηγορηθώ. Μέχρι και σήμερα, δεν μπορώ καν να συζητήσω για τον γάμο με την οικογένειά μου, ούτε να δω τις φωτογραφίες από εκείνη τη μέρα.

Λίγο προτού ξεκινήσω για την εκκλησία, η μητέρα μου μού αποκάλυψε ότι είχε δοκιμάσει το νυφικό που είχα φυλάξει στο σπίτι της και ότι ο μπαμπάς μου την είχε βγάλει φωτογραφία.

Μας έκλεψαν τα δώρα του γάμου από τη δεξίωση και ο λόγος που έβγαλε ο κουμπάρος ήταν μόνο για τον δικό του γάμο. Μιλούσε ασταμάτητα, χωρίς όμως να λέει κάτι για εμένα ή τον γαμπρό. Η πεθερά μου εμφανίστηκε ντυμένη από πάνω έως κάτω στα μαύρα και έλεγε σε όλους πόσο θλιβερή μέρα ήταν, επειδή έχανε το μοναχοπαίδι της.

Μια καλεσμένη δεν πρόλαβε να έρθει στην τελετή, όμως ήρθε στη δεξίωση καταϊδρωμένη, φορώντας ένα σορτσάκι, γιατί είχε έρθει απευθείας από τον τελικό γυναικών του Γουίμπλετον. Ο φωτογράφος ακύρωσε την τελευταία στιγμή. Ο μπαμπάς μου μού το έκρυψε για να μην πανικοβληθώ και τον αντικατέστησε με έναν φωτογράφο του οποίου η κανονική δουλειά ήταν να φωτογραφίζει πτώματα στο τοπικό νεκροτομείο.

Παρ' όλα αυτά, βγήκα καλύτερη από ποτέ σε όλες τις φωτογραφίες.

Ο άνδρας μου είναι Αμερικανός, οπότε οι γονείς του αποφάσισαν να διοργανώσουν και δεύτερο γάμο για εμάς στην Αμερική, καθώς δεν μπήκαν στον κόπο να έρθουν στον πρώτο. Η μαμά του έκλεισε ένα κακόγουστο παρεκκλήσι και μου αγόρασε ένα νυφικό που ήταν καλυμμένο με στρας.

Είπε στον άνδρα μου: «Δεν με νοιάζει τι θέλει αυτή. Αυτή είναι η δική μου μέρα»! Δεν μου μίλησε ούτε μια φορά κατά τη διάρκεια του γάμου. Αργότερα, στο τραπέζι, είχε πει στον σύζυγό μου να προσφέρει σε εκείνη κόκκινα τριαντάφυλλα και όχι σε εμένα, όταν θα έπαιζε το πρώτο ερωτικό τραγούδι - τελικά εκείνος προσέφερε ένα σε εκείνη και τα υπόλοιπα σε εμένα.

Επέμενε ο πρώτος χορός να είναι μεταξύ εκείνης και του γιου της και να παίζει ένα τραγούδι που άρεσε σε εκείνη. Αυτό το γλιτώσαμε κάνοντας αλλαγή με το «Suspicious Minds» του Elvis. Μετά, η οικογένειά του έδωσε σε όλους μια φωτογραφία του άνδρα μου (όχι και με τους δυο μας) στην οποία υπέγραψε ο κόσμος, γράφοντας ευχές στον άνδρα μου, αλλά όχι σε εμένα. Φύγαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, πήγαμε για καρτ και μετά σε ένα μπαρ για κοκτέιλ.

Μόλις γιορτάσαμε την 15η μας επέτειο.

Ο αρραβωνιαστικός μου ήταν από τη Νότια Αφρική και παντρευτήκαμε στο Ντέρμπαν. Εγώ είχα ζητήσει δυο πράγματα: Δεν ήθελα να παντρευτώ σε «κτήμα» με γήπεδο γκολφ και ήθελα DJ. Ο μπαμπάς του έκλεισε για τον γάμο μας ένα «κτήμα» με γήπεδο γκολφ και μια μπάντα. Κατά τη διάρκεια του τραπεζιού στον εξώστη, ένας τύπος άρχισε να παίζει γκολφ ακριβώς μπροστά μας. Η φίλη μου τον πλησίασε και του είπε «Με συγχωρείς, είσαι με τα καλά σου;», όμως ο τύπος συνέχισε να παίζει λέγοντας «Κάνω προπόνηση για τουρνουά. Μην ανησυχείτε, είμαι καλός παίκτης, δεν θα χτυπήσω κανέναν».

Επίσης, το βράδυ πριν από τον γάμο, ο αρραβωνιαστικός μου είχε πάρει ένα σκασμό ναρκωτικά στο bachelor party. Ο εγκέφαλός του ήταν εντελώς καμένος τη μέρα του γάμου, του πήρε δύο βδομάδες για να συνέλθει.

Δεν έχω δει το DVD ακόμη γιατί ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη. Η τελετή ήταν πολύ όμορφη, όμως η δεξίωση ήταν γεμάτη αναποδιές. Ο μπαμπάς μου (ο οποίος, όπως φάνηκε, μάλλον δεν με ξέρει και πολύ καλά) έβγαλε έναν περίεργο λόγο, ενώ εμείς καθόμασταν σε αναμμένα κάρβουνα όλη μέρα γιατί φοβόμασταν ότι η αλκοολική μητέρα μου δεν θα κατάφερνε να συμπεριφερθεί κόσμια.

Η υποτιθέμενη φίλη μου πήγαινε συνέχεια στο κελάρι της παμπ, όπου βρισκόταν το ηχοσύστημα και μας χαλούσε το προσεκτικά επιλεγμένο playlist των κομματιών. Μετά από μερικά ποτά, έβγαλα έναν αυτοσχέδιο λόγο, στον οποίο απέτισα φόρο τιμής στην ηλικιωμένη μου θεία, κάνοντας μια παραπομπή στο έργο Absent Friends (Απόντες Φίλοι), μετά από την οποία πρόσθεσα βιαστικά «Δεν έχει πεθάνει, όμως».

Όσο τρώγαμε το γαμήλιο πρωινό, ένας φίλος έφτασε αργοπορημένος επειδή παρακολουθούσε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και η Σκωτία είχε πάει στα πέναλτι με το Αζερμπαϊτζάν.

*Τα ονόματα είναι αλλαγμένα.

Περισσότερα από το VICE

Ο Σύγχρονος Πόλεμος των Ινδιάνων με τους Καουμπόηδες στο Standing Rock

Αυτή η Μάσκα Γυμναστικής δεν Κάνει Αυτό που Νομίζεις

Oι Καλλιτέχνες που Ήταν πολύ Χάλια για να Θυμούνται ότι Άφησαν Εποχή