Γιατί το Ισλαμικό Κράτος Επιτέθηκε στο Παρίσι και τι θα Συμβεί από Εδώ και Πέρα

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE News.

Το Ισλαμικό Κράτος (IS) έχει αναπτύξει μια ζοφερή στρατηγική "δημοσίων σχέσεων". Όταν συμβαίνει μια κακή είδηση για αυτούς, τη θάβουν με ξαφνικές και εξαιρετικά βίαιες επιθέσεις. Είναι μια τακτική που το IS έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν σε αρκετές περιπτώσεις και, προφανώς, χρησιμοποίησε πάλι την Παρασκευή, εγκαινιάζοντας μια βάρβαρη και άνευ προηγουμένου επίθεση στην Παρίσι.

Νωρίς την Παρασκευή, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν τον πιθανό θάνατο (από αέρος) του διάσημου δήμιου Mohammed Emwazi, γνωστού ως "Jihadi John". Αργότερα, το IS υπέστη ακόμη δύο πολύ σημαντικές στρατιωτικές ήττες: την απώλεια της στρατηγικής πόλης Sinjar από τους Κούρδους μαχητές Peshmerga, καθώς επίσης και την απώλεια της -ζωτικής σημασίας- πόλης Αl Hawl, στη βορειοανατολική Συρία, από τους -κουρδικής ηγεσίας- μαχητές των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας. Και οι δύο ήττες εμπόδισαν την εύκολη οδική πρόσβαση σε Raqqa και Mosul, τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα τους.

Η ημέρα έκλεισε με ενόπλους, εφοδιασμένους με βόμβες αυτοκτονίας, να επιτίθενται σε εστιατόρια, μια αίθουσα συναυλιών και ένα γήπεδο, σε διαφορετικές τοποθεσίες στη γαλλική πρωτεύουσα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 128 ανθρώπους και τραυματίζοντας 300. Το Ισλαμικό Κράτος εξέδωσε μια ανακοίνωση, σήμερα Σάββατο, με την οποία ανέλαβε την ευθύνη.

Σε αυτό το στάδιο του πολέμου και σε συνδυασμό με τη συντριπτική ισχύ των ΗΠΑ στον αέρα, αλλά και τις αποτελεσματικές τοπικές επίγειες δυνάμεις της να αρχίζουν να αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα, φαίνεται ότι στην πραγματικότητα ήταν πιο εύκολο για το IS να πραγματοποιήσει μια μαζική τρομοκρατική επίθεση στο κέντρο μιας μεγάλης δυτικής πρωτεύουσας, από ό,τι να κερδίσει μια στρατιωτική νίκη επί του εδάφους του, στη Συρίας ή στο Ιράκ.

Η επίθεση στο Παρίσι, όπως και ο βομβαρδισμός ενός ρωσικού επιβατηγού πάνω Χερσόνησο Σινά της Αιγύπτου που είχε επίσης αναλάβει το IS, είναι μια αξιοσημείωτη αλλαγή ρόλων μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους και της πρόγονού του, της Αλ Κάιντα.

Ο σχολαστικός συντονισμός και η πολυπλοκότητα των επιθέσεων στο Παρίσι δείχνουν ότι η επίθεση σχεδιαζόταν από καιρό, αλλά ίσως ξεκίνησε και ως μια ξαφνική αντίδραση στις στρατιωτικές αποτυχίες του IS. Ο σκοπός των επιθέσεων είναι πιθανώς διττός: Να προκαλέσει τον φόβο στους Δυτικούς, αλλά και να καθησυχάσει τον πυρήνα των υποστηρικτών του -συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στη Δύση- ότι οι αποτυχίες της ομάδας είναι απλώς ένα προσωρινό μικρό πρόβλημα.

Πριν καλά-καλά το Ισλαμικό Κράτος αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση στο Παρίσι, ανεπίσημοι προπαγανδιστικοί λογαριασμοί στα social media πανηγύριζαν για τις δολοφονίες, σπάζοντας την προηγούμενη σιωπή για τις στρατιωτικές ήττες του IS στην ενδοχώρα του.

Είναι πολύ νωρίς για να πούμε ποιες θα είναι οι διπλωματικές και πολιτικές επιπτώσεις των επιθέσεων. Ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, περιέγραψε τις επιθέσεις ως "αιτία πολέμου" και είπε πως αξίζουν "μία ανελέητη απάντηση", θέτοντας τις βάσεις για μια μαζική απάντηση, ή ακόμη κάνοντας με αυτόν τον τρόπο επίκληση στο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ περί συλλογικής απάντησης σε επιθέσεις και κλιμάκωσης της στρατιωτικής δράσης εναντίον του IS.

Ωστόσο, δεν είναι σαφές πόσο πολύ περισσότερη δράση μπορεί να αναλάβει η Γαλλία ενάντια στο IS. Γαλλικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ξεκίνησαν από το μοναδικό αεροπλανοφόρο της χώρας - Charles de Gaulle, χτυπούν στόχους του IS τόσο Συρία όσο και το Ιράκ. Πιο πρόσφατα, η Γαλλία είχε λάβει μέρος σε μια συντονισμένη προσπάθεια με τις Ηνωμένες Πολιτείες να υποβαθμίσουν τις δυνατότητες επεξεργασίας του πετρελαίου από το Ισλαμικό Κράτος, προκειμένου να λιμοκτονήσουν το IS.

Ως στρατιωτική δύναμη δεύτερης κατηγορίας, σαν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία διαθέτει περιορισμένα μέσα για να κλιμακώσει μονομερώς την εμπλοκή της στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους - σκεφτείτε και την τεράστια στρατιωτική κυριαρχία που η χώρα έχει δεσμευτεί να διατηρεί σε μεγάλο μέρος της Αφρικής. Ανεξάρτητα από το αν οι Γάλλοι ψηφοφόροι θα στηρίξουν, ή όχι, μια στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή, η ικανότητα της Γαλλίας να δεσμεύσει πολλά στρατεύματα, χωρίς την υποστήριξη του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ, είναι αμφίβολη. Η επίθεση, βέβαια, θα μπορούσε να ενισχύσει το επιχείρημα του Πρωθυπουργού της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, για μια βαθύτερη εμπλοκή του στρατού της χώρας του στις αεροπορικές επιδρομές εναντίον του IS, σε Συρία και Ιράκ.

Κάτι πιο πιθανό για τη Γαλλία, είναι να υποστηρίξει σημαντικά τις δύο πιο αποτελεσματικές ένοπλες ομάδες που μάχονται το IS αυτή τη στιγμή, στη Συρία και το Ιράκ, δηλαδή τους Κούρδους Peshmerga και το κουρδικό YPG - και δευτερευόντως τους αραβικούς στρατιωτικούς συμμάχους της, που πρόσφατα μετονομάστηκαν σε Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDF).

Το IS και οι ελεύθεροι διαδικτυακοί υποστηρικτές του στη Δύση, ισχυρίζονται ότι η επίθεση του Παρισιού είναι μια απάντηση στη γαλλική στρατιωτική εμπλοκή στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό είναι ανειλικρινές: Το IS είχε προβεί σε ομηρίες και εκτελέσεις Δυτικών, που σύμφωνα με τους τζιχαντιστές προπαγάνδιζαν εναντίον του IS, πολύ καιρό πριν οι δυτικές δυνάμεις επιχειρήσουν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

Το Ισλαμικό Κράτος χτυπά τα Δυτικά συμφέροντα, διότι μπορεί. Ο Δυτικός κόσμος αγνόησε τον πόλεμο στη Συρία, όσο περισσότερο μπορούσε. Τώρα, το Παρίσι -και ο υπόλοιπος Δυτικός κόσμος- απλά θα δει κηδείες, διαμαρτυρίες και στρατεύματα με πλήρη πολεμικό εξοπλισμό να περιπολούν στους δρόμους.

Ο πόλεμος στη Συρία έχει έρθει στην καρδιά του Δυτικού πολιτισμού και επιθέσεις όπως αυτή θα συνεχιστούν, έως ότου η διεθνής κοινότητα δεσμευτεί τελικά για τον τερματισμό της σύγκρουσης άπαξ και δια παντός.

Περισσότερα από το VICE

Κάποιοι Πανηγυρίζουν στα Social Media για τις Επιθέσεις στο Παρίσι

Τρόμος στη Γαλλία από τις Τρομοκρατικές Επιθέσεις στο Παρίσι

Η Μέρα που Εκπαιδεύτηκα ως Σωματοφύλακας VIP Προσώπων