Καθώς Αυξάνονται τα Ενοίκια, οι Γυναίκες Παραμένουν σε Κακές Σχέσεις για να Επιβιώσουν

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Το να συζήσεις με κάποιον είναι πιθανώς μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις που θα πάρεις ποτέ. Υπάρχουν μεν μικροκαβγάδες που ζωηρεύουν την αρχή μιας σχέσης μεταξύ ανθρώπων που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι -από τη φρίκη του να μη βάζουν στο ψυγείο το βούτυρο μέχρι τις αντικρουόμενες απόψεις για το τι πραγματικά σημαίνει καθαρό υπνοδωμάτιο-, αλλά υπάρχουν και τα πιο σοβαρά θέματα. Θέματα όπως το νοίκι, οι λογαριασμοί, οι φόροι. Αυτά τα πράγματα που κάνουν τη διαφορά μεταξύ του να κοιμάσαι άνετα τη νύχτα ή να παίρνεις την κουβέρτα σου ενώ χιονίζει και να πηγαίνεις να κοιμηθείς στον καναπέ του φίλου σου.

Αυτά τα αμιγώς οικονομικά θέματα είναι που μπορούν να μετατραπούν σε μια μορφή κακοποίησης και ελέγχου σε μια σχέση. Τα σενάρια κυμαίνονται από το «δεν είμαστε ερωτευμένοι, αλλά ας αρκεστώ σ' αυτό μέχρι να πληρωθώ τον επόμενο μήνα» μέχρι την πολύ πιο τρομακτική κατάσταση του να ζούμε με κάποιον σύντροφο που μας κακοποιεί και να είμαστε τόσο απένταροι που δεν μπορούμε να μετακομίσουμε.

Εκπρόσωπος της γραμμής βοήθειας National Domestic Violence Hotline στη Βρετανία χαρακτηρίζει αυτήν τη δυναμική ως «οικονομική κακοποίηση». Παραδείγματα είναι το να δίνεις ένα ποσό σε κάποιον και να παρακολουθείς στενά πώς το ξοδεύει ή να απαιτείς αποδείξεις για τις αγορές του, ή να καταθέτεις τη μισθοδοσία σου στον λογαριασμό του και να σου αρνείται την πρόσβαση σ' αυτόν.

Η βρετανική ιστοσελίδα Ziffit έκανε δημοσκόπηση σε 2.040 άτομα σε όλη τη χώρα και διαπίστωσε ότι το 28% των ερωτηθέντων που είναι αυτό τον καιρό σε σχέση παραδέχθηκαν ότι η οικονομική ασφάλεια ήταν ο παράγοντας που τους έκανε να μείνουν με τον νυν σύντροφό τους.

Μια φιλανθρωπική οργάνωση για άστεγους με έδρα τη Βρετανία, η Crisis, δημοσίευσε έκθεση σύμφωνα με την οποία το 27% αστέγων που λάμβαναν τις υπηρεσίες της είχαν δημιουργήσει ανεπιθύμητη σεξουαλική σχέση με κάποιον από τότε που έμειναν άστεγοι. Κι αυτό ήταν ένα μέτρο στο οποίο κατέφευγαν περισσότερο γυναίκες παρά άντρες.

Οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι στον κόσμο, το κόστος διαβίωσης είναι ένα ζήτημα, ειδικά όταν πολλές από τις καλά αμειβόμενες δουλειές βρίσκονται στις μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές. Πράγματι, η εγγύτητα των κατοικιών σε αυτές τις καλά αμειβόμενες δουλειές είναι εν μέρει παράγοντας που διογκώνει το κόστος ενοικίασης. Για παράδειγμα, το κόστος ενός διαμερίσματος στο Μανχάταν έφτασε σε ποσό-ρεκόρ τον περασμένο χρόνο. Το 2015, στο Λος Άντζελες τα διαθέσιμα προς ενοικίαση σπίτια ήταν μόλις το 3,3% του συνολικού αριθμού τους, σε μια πόλη 3,9 εκατομμυρίων κατοίκων. Στη Βρετανία, σύμφωνα με μελέτη του Shelter, 352.000 ενοικιαστές απειλούνταν με έξωση το 2015.

Πολλοί νέοι άνθρωποι είναι στο έλεος των σπιτονοικοκύρηδων ή των συντρόφων τους. Οι γυναίκες έρχονται σε δύσκολη θέση ξανά και ξανά.

Η Melinda*, μια 25χρονη διοικητική υπάλληλος από το Λονδίνο, γνωρίζει αυτό το συναίσθημα πάρα πολύ καλά. Αφού την απέλυσαν από τη δουλειά της ως εσώκλειστη οικονόμο και νταντά, την πέταξαν στον δρόμο με ελάχιστα χρήματα.

«Πήγαινα σε καταλήψεις και κοιμόμουν στους καναπέδες για περίπου ένα μήνα, κάτι που στην αρχή ήταν ΟΚ, αλλά πέρυσι τον χειμώνα άρχισε να κάνει κρύο», λέει η Melinda. Η Melinda κατάφερε να την πάρουν για πρακτική άσκηση στο Κεντ. Επίσης γνώρισε έναν άντρα μέσω κοινών γνωστών, ο οποίος της πρότεινε να την αφήσει να μένει στο σπίτι του στο Κεντ. «Μου άρεσε, αλλά ποτέ δεν ήθελα κάτι μακροπρόθεσμο μαζί του», λέει.

Έπειτα από δυο μήνες που ζούσε μαζί του, το σχέδιο ξίνισε. Ο άνθρωπος ζούσε μια ώρα μακριά από τους φίλους της, γεγονός που έκανε τη Melinda να νιώθει απομονωμένη. Επίσης έγινε εξαιρετικά κτητικός. «Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήθελα να φύγω - αλλά δεν είχα πού να πάω, οπότε απλώς δαγκώθηκα και έμεινα. Το περίεργο είναι πως, εξαιτίας αυτού, συμπεριφερόταν σαν να ήμουν κτήμα του».

Ύστερα από έξι μήνες σ' αυτή την παράξενη απομόνωση, η Melinda κατάφερε να αποταμιεύσει αρκετά χρήματα για να φύγει. «Ένα μήνα αφότου έφυγα, εξακολουθούσε να μου στέλνει μηνύματα και μάλιστα μου πρότεινε μηνιαίο επίδομα για να γυρίσω μαζί του, είπε ότι "ανησυχούσε" για μένα, ενώ έκανε πραγματικά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ασκήσει τον έλεγχό του».

Η Kaylin, 23 ετών, υπέστη φρικτές σωματικές βλάβες στα χέρια του αγοριού της που ήθελε να ελέγχει τα πάντα, και από τον οποίο έγινε συναισθηματικά και οικονομικά εξαρτημένη αφότου έχασε τη δουλειά της.

Στην αρχή, θυμάται η Kaylin, το αγόρι της ήταν γοητευτικό και αινιγματικό -«ξέρεις, όπως στις ταινίες, που ερωτεύεσαι τον κακό που κανένας άλλος δεν μπορεί να τον καταλάβει»- αλλά κατέληξε να είναι απίστευτα βάναυσος. «Τα φτιάξαμε Οκτώβριο, πριν από λίγα χρόνια, μετακόμισα μαζί του εκείνο τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, και άρχισε να είναι βίαιος τον Φεβρουάριο».

Εκείνος έπαιρνε κρατικό επίδομα και ζούσε σε εργατική κατοικία. Η Kaylin εργαζόταν ως σερβιτόρα και δεν χρειαζόταν να πληρώνει νοίκι. Τελικά κατέληξε να πληρώνει για όλα τα υπόλοιπα: λογαριασμούς, φαγητό, άλλα έξοδα που είχαν σχέση με το πρόβλημα με ναρκωτικά που είχε ο φίλος της και την έλλειψη αυτοκινήτου. «Δεν είναι λάθος κανενός, αλλά μόνο δικό μου», λέει η Kaylin. «Καταλήγαμε σε τεράστιο καβγά ή κάποιο βίαιο ξέσπασμα. Ήμουν πάρα πολύ αδύναμη για να κάνω οτιδήποτε». Ένας από αυτούς τους καβγάδες άφησε την Kaylin τραυματισμένη και ανίκανη να πάει στη δουλειά. Την απέλυσαν.

«Τον είχα μόνο ως υποστηρικτικό δίκτυο», λέει η Kaylin. «Έχω καλή σχέση με την οικογένειά μου σήμερα, αλλά όχι τότε. Εξακολουθούσα να φεύγω και να επιστρέφω στην οικογένειά μου και εκείνοι μου έλεγαν: "Θέλεις αυτή τη ζωή, δεν μπλεκόμαστε"». Προσπάθησε να τον αφήσει περίπου οκτώ φορές και κοιμόταν στο αυτοκίνητό της για μερικές μέρες ή εβδομάδες κάποιες φορές.

Εκείνο τον Ιούλιο η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο όταν τον άφησε για τα καλά. Η αντιπαράθεση ήταν βίαιη και τα χτυπήματα που κατάφερε στην Kaylin της προκάλεσαν διάσειση. Μην έχοντας πού να πάει, η Kaylin πήγε στη βιβλιοθήκη, όπου τη βοήθησαν να πάει στο νοσοκομείο. «Χτυπούσε το κεφάλι μου στις πόρτες, στα πατώματα και στους τοίχους. Έσπασε μια γυάλινη πίπα στο κεφάλι μου. Είχα σοβαρές βλάβες μαλακού ιστού στο δεξί χέρι, στην προσπάθειά μου να προστατευθώ, και μια μελανιά στην αριστερή πλευρά του ισχίου και στην πλευρά του δεξιού γόνατου», λέει. «Έπειτα τηλεφώνησα στη μαμά μου και ήρθε αμέσως». Η Kaylin είναι σήμερα βοηθός φροντίδας και κάνει εκστρατείες για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας με το φιλανθρωπικό ίδρυμα Refuge.

Η Clare Prendergast, σύμβουλος για το Relate, λέει ότι υπάρχουν διαφορετικές στρατηγικές που μπορείς να χρησιμοποιήσεις όταν πρέπει να φύγεις από μια οικονομικά κακοποιητική ή εξαρτημένη σχέση.

«Για κάποιες γυναίκες η διάσωσή τους δεν εξαρτάται από σχέδιο που καταστρώνεται από πριν - ίσως χρειάζεται να φύγεις αμέσως εάν σε κακοποιεί σωματικά», λέει η Prendergast. «Όμως εάν πρόκειται για πιο διακριτική μορφή ελέγχου, μπορεί να χρειάζεται μέχρι και πενταετές σχέδιο. Ίσως είναι μια κατάσταση όπου χρειάζεσαι να μιλήσεις σε κάποιον για να σε βοηθήσει να ανακτήσεις την πνευματική υγεία σου και έπειτα να σκεφτείς το σχέδιο για να αλλάξεις τα πράγματα. Μπορεί να χρειάζεται να επιστρέψεις στο σχολείο, να βρεις κάτι να απασχολείσαι, να ανοίξεις ένα λογαριασμό ταμιευτηρίου. Ωστόσο, το να γνωρίζεις πως έχεις ένα σχέδιο εξόδου μπορεί να είναι αρκετά βοηθητικό για να αντέξεις προτού μπορέσεις να φύγεις».

*Μερικά ονόματα έχουν αλλάξει.

Περισσότερα από το VICE

Πέντε Περιπτώσεις Αθεόφοβων Εργαζόμενων με Πλαστά Πτυχία στην Ελλάδα

Σατανιστές Ζητούν να Γίνει Έρευνα για τη Δολοφονία 8χρονου Αγοριού Λόγω «Σατανιστικού Πανικού»

Οι πιο Άβολες Live Στιγμές της Ελληνικής Τηλεόρασης