Τι Συμβαίνει στον Σκύλο σου όταν Συλλαμβάνεσαι;

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Το 2012, η Gabriella Fox, ιδιοκτήτρια ενός λευκού φοξ τεριέ με καφέ κηλίδες που λεγόταν Dizzy, κατέληξε στη φυλακή της κομητείας Hennepin στη Μινεάπολη όταν συνελήφθη ως ύποπτη κλοπής. Όταν η Fox αφέθηκε ελεύθερη ύστερα από 72 ώρες λόγω ανεπαρκών αποδείξεων, λέει στο VICE ότι ένιωσε «πραγματικά, αληθινά ενθουσιασμένη που θα κουλουριαζόταν με τον σκύλο της και θα τον χάιδευε».

Αλλά όταν πήγε στο σπίτι συνειδητοποίησε ότι η πόρτα της δεν είχε κλείσει ποτέ καλά και η Dizzy είχε φύγει. Η Fox θρήνησε για την απώλεια του «τελευταίου εναπομείναντα δεσμού με τη ζωή και την άνευ όρων αγάπη» και έπειτα φτιάχτηκε.

Η περίπτωση της Fox είναι μια από τα αγνώστου αριθμού περιστατικά στα οποία σκυλιά εξαφανίζονται μετά τη σύλληψη των ιδιοκτητών τους. Δεν υπάρχει ενιαία εθνική πολιτική για το τι θα έπρεπε να κάνει η αστυνομία για τα σκυλιά σ' αυτές τις περιπτώσεις. Οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν διαφορετικούς τρόπους για να διασφαλίζουν ότι τα σκυλιά δεν λιμοκτονούν σε σπίτια ή σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, αλλά αυτά τα συστήματα είναι ατελή και γενικά υπάρχουν εμπόδια που ο ιδιοκτήτης πρέπει να υπερπηδήσει.

Μερικά σκυλιά βρίσκονται στο αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη τους κατά τη σύλληψη. Αυτό σημαίνει ότι ο αξιωματικός που κάνει τη σύλληψη αντιμετωπίζει ένα φανερό γραφειοκρατικό πρόβλημα. «Εάν το άτομο που συλλαμβάνεται είναι συνεργάσιμο και εύκολο να επικοινωνήσεις μαζί του, θα ερωτηθεί από τους περισσότερους αστυνομικούς εάν υπάρχει κάποιος στον οποίον μπορούν να τηλεφωνήσουν για να πάρει το σκυλί», είπε ο Walter Duncan, συνταξιούχος αναπληρωτής σερίφης στην κομητεία Riverside στην Καλιφόρνια.

Ο Matthew Ludwig, αξιωματικός του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες (LAPD), είπε ότι στην περιφέρειά του δεν υπάρχει επίσημη πολιτική για το τι να κάνουν. «Συνήθως, κάποιος συγγενής φροντίζει το σκύλο», είπε, αλλά εάν δεν υπάρχει οικογένεια, το πρόβλημα μετατίθεται στον ιεραρχικά ανώτερο. «Μπορούμε να τηλεφωνήσουμε στους ανωτέρους μας για συμβουλή», είπε ο Ludwig. Εάν χρειαστεί, συνέχισε, «μπορούμε επίσης να τηλεφωνήσουμε στη μονάδα ειδικής δύναμης κρούσης για τα ζώα». Το LAPD βρίσκεται σε μια πόλη αρκετά μεγάλη για να έχει δύναμη κρούσης σχεδιασμένη να αντιμετωπίσει προβλήματα ζώων, συνήθως καταγγελίες για κακοποίησή τους.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, ο Duncan επεσήμανε ότι υπό τη δική του δικαιοδοσία «ο ιδιοκτήτης του σκύλου είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα του». Εξήγησε ότι σε κάθε στάδιο, από την κράτηση έως την τελική φυλάκιση, οι άνθρωποι στις φυλακές έχουν την ευκαιρία να τηλεφωνήσουν σε κάποιον για να διασφαλίσουν πως το σκυλί φροντίζεται ή απλώς να ενημερώσουν τους αξιωματικούς για τις ανησυχίες τους.

Αλλά στη διάρκεια της τριήμερης κράτησής της, η Fox δεν άφησε οποιοδήποτε στοιχείο ότι υπάρχει ένα τετράποδο πρόβλημα στο διαμέρισμά της, όπου μόλις είχε μεταφέρει «μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών». Έκατσε ήσυχη γιατί δεν εμπιστευόταν εκείνους που τη συνέλαβαν και εν μέρει επειδή είχε στερητικό σύνδρομο. «Είχα αρχίσει να κόβω την ηρωίνη και τη μεθαμφεταμίνη», είπε.

«Αντιμετωπίζουμε κάνα δυο τέτοια περιστατικά κάθε εβδομάδα», δήλωσε στο VICE η Karen Knipscheer Cox, που εκπροσωπεί τις υπηρεσίες φροντίδας ζώων του Λος Άντζελες. Όταν εμπλέκονται οι υπηρεσίες ζώων, θέλουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να φύγει ασφαλές το σκυλί από τη δικαιοδοσία τους, παραδίδοντάς το σε συγγενή του φυλακισμένου ιδιοκτήτη ή δίνοντάς το για υιοθεσία σε κάποιον άλλον. Προτιμούν, είπε, να έρχονται σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του σκύλου, εάν τους το επιτρέψει η φυλακή. «Πρέπει να συλλέξουμε όλες τις πληροφορίες που μπορούμε από τον ιδιοκτήτη -και του "κηδεμόνα" εάν υπάρχει τέτοιος- ή να ζητήσουμε από τον συλληφθέντα να μας παραχωρήσει τον σκύλο».

Σε άλλες διοικητικές περιφέρειες, η πολιτική είναι ακόμα πιο πολύπλοκη. Παράδειγμα, η κομητεία Kitsap στην Ουάσιγκτον, όπου σύμφωνα με έρευνα της τοπικής εφημερίδας, το καταφύγιο «στέλνει με φαξ έγγραφο στη φυλακή της κομητείας, ζητώντας από τον ιδιοκτήτη να επιλέξει μεταξύ του να βάλει κάποιον να πάρει το ζώο ή να πληρώνει 16,29 δολάρια ημερησίως για τη φροντίδα του».

Στο Λος Άντζελες, ένας σκύλος του οποίου η κυριότητα δεν εκχωρείται αμέσως στην πόλη, κρατείται ως ιδιωτική περιουσία σ' ένα δημοτικό καταφύγιο για 30 μέρες, δήλωσε η Cox στο VICE. Πρόκειται για αρκετά μεγάλο διάστημα, εάν σκεφτεί κανείς πως σε άλλες διοικητικές περιφέρειες δίνουν στους ιδιοκτήτες το πολύ πέντε μέρες για να κανονίσουν τι θα κάνουν. Έπειτα το σκυλί μπαίνει στον γενικό πληθυσμό των κατοικίδιων και δίνεται για υιοθεσία.

Εάν δεν προχωρήσει η υιοθεσία, ανάλογα με τις καταστάσεις και τις τοπικές πολιτικές, το σκυλί κάποιου που έχει συλληφθεί έχει τις ίδιες πιθανότητες με οποιοδήποτε άλλο σκυλί να του κάνουν ευθανασία.

Το 2010, στην Κομητεία Kitsap της Ουάσιγκτον συνελήφθη ο Douglas Bolds επειδή οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ, ενώ ο σκύλος του, η Chloe, βρισκόταν στο αυτοκίνητο. Έπαθε τα ίδια με τη Fox: όταν αποφυλακίστηκε, 60 μέρες αργότερα, η Chloe είχε εξαφανιστεί. Βρήκε την Chloe σχεδόν ένα χρόνο αργότερα στο αυτοκίνητο κάποιου άλλου. Την έκλεψε και βρέθηκε να κατηγορείται για απαγωγή του ίδιου του του σκύλου. Αργότερα υποστήριξε ότι είχαν παραβιαστεί τα δικαιώματά του στην ιδιωτική περιουσία.

Η Fox ήταν πιο τυχερή. Τις μέρες που ακολούθησαν τη φυλάκισή της, μια γυναίκα που ζούσε στο κτίριό της ξαφνικά απέκτησε ένα ημίαιμο φοξ τεριέ που περιέργως έμοιαζε στην Dizzy. Όταν η Fox ρώτησε επανειλημμένα, η γειτόνισσα αρνήθηκε πως επρόκειτο για τον ίδιο σκύλο.

Λίγο καιρό αργότερα έκαναν έξωση στη Fox. Ξαφνικά, δεν υπήρχε πια λόγος να συμπεριφέρεται κόσμια και αποφάσισε να διαπράξει ένα τελευταίο μικροαδίκημα. «Παραβίασα την κλειδαριά της και πήρα τον σκύλο μου την τελευταία στιγμή προτού φύγουμε», είπε.

Περισσότερα από το VICE

H πιο Παλαιά Μυστική Αδελφότητα του Κόσμου Ανοίγει τις Πόρτες της

Ερευνώντας τον Βιασμό στον Αμερικανικό Στρατό

Η Σάτιρα δεν Έχει Όρια, Έχει Όμως Αξιοπρέπεια