13 belangwekkende tips over hoe je je correct op social media moet gedragen

Het is moeilijk je te verhouden tot social media. Aan de ene kant heb je soms het gevoel dat het PR-apparaten van het ego zijn, maar aan de andere kant kijk je toch iedere dag even op die sites en ben je stiekem wel blij als mensen je shit liken of retweeten.

Hoe moet dat dubbele gevoel zich nu concreet tot je online gedrag vertalen? Als je je die vraag ooit gesteld hebt, is vandaag voor jou een bofdag! Ik heb namelijk jarenlang passief-agressief sociaal media-gedrag bestudeerd (en misschien vertoond) en een handige gids geschreven voor mensen die online met gepaste schroom social willen gaan, maar die de zuurte toch ook een beetje in toom proberen te houden. Lees maar mee!

1. Tik af en toe een status update of tweet die gaat over hoe dom Facebook en Twitter eigenlijk zijn, zoals bijvoorbeeld: “Lees iedere status update in je TWITTERTIMELINE hardop voor en roep er “NOU EN” achteraan.” Daarna denk je iets als: “Eigenlijk gek dat ik zoiets typ, omdat ik zelf ook op Twitter en Facebook zit. Nou ja, dat is de paradox van de moderne jongere.” Daarna ben je een beetje moe van jezelf.

2. Als er veel over een bepaald onderwerp geschreven wordt of je tijdlijn volloopt met een bepaalde meme, zoek dan eerst alles op wat er te weten valt over dat onderwerp of die meme. Laat daarna blijken dat jij dat irritant vindt. Schrijf iets dat die viral parodieert, of schrijf in hoofdletters de helft van het bericht over om het te laten verzanden in een letterbrij. Hoofdletters die uitmonden in letterbrij duiden op een fijnzinnig gevoel voor ironie en het laat zien dat jij boven de massa staat. Voorbeelden: “IETS OVER MART SMEETS OMG OMG OMG!!1@AFDNOLK”

3. Als een nieuwe afbeelding van Kakhiel weer door driehonderd van je vrienden wordt gedeeld ben je daar zo gefrustreerd over dat je een plaatje maakt dat Kakhiel parodieert. Je denkt erover het op Facebook te zetten om een obscuur punt te maken, maar stuurt het dan ten slotte per e-mail naar je vrienden, want je hebt geen zin om op Facebook te zetten dat je een zure lul bent die moppert over het feit dat andere mensen geen humor hebben.

4. Behandel Twitter niet alleen als een middel om jouw eer en glorie te vergroten (link naar alles wat je zelf schrijft, en retweet complimenten die je krijgt van mensen met meer status dan jijzelf), maar ook als een manier om rechtstreeks in de denkwereld van je medemens te staren. Je bent zelden onder de indruk. Kijk daarom neer op hashtags. Het is immers een soort middel waar andere Twitter-gebruikers mee met elkaar in contact kunnen komen. Omdat je die een beetje minacht, vind je de hashtag ook maar niks. Denk: “De hashtag is een hekwerkje dat mij van de barbaren scheidt.” Gebruik hashtags daarom louter ironisch! Voorbeeld: “Kan aids eigenlijk kanker krijgen? #durftevragen” Niemand snapt wat je bedoelt, maar jij zelf ook niet.

5. Laat blijken dat je jezelf niet te serieus neemt, en je social media-profiel al helemaal niet. Je Facebook-profielfoto mag daarom alleen een serieuze foto van jezelf zijn als die is gemaakt door een fotograaf van naam, of als je door een illustrator van naam getekend bent. Als dat niet het geval is, mag je profielfoto louter koddig zijn. God verhoede dat mensen gaan denken dat je echt belang hecht aan je social media-profielen. Je hebt wel wat beters te doen? Toch?

6. Volg een aantal B-artiesten of een andere groep iets oudere mensen die niet snappen hoe social media werken. Stuur de gekke dingen die zij op hun profiel zetten door aan je vrienden. Het is echt lachen als mensen, zoals presentatoren vanomroep MAX en andere oerhollandse types die geen blad voor de mond nemen en die ondanks hun nieuwe geld ongegeneerd lid en held zijn van de blanke onderklasse, iets schrijven over de diarree die hun hond had. Stel je voor, hun hond had diarree.

7. Deel geestig nieuws over soapsterren, gevonden op nu.nl/achterklap, gretig met je vrienden. Je geeft er mee aan dat je niet boven plat vermaak staat. Iedereen mag van je weten dat ook jij geniet van nieuws over de soapsterren. Je hebt thuis geen tv en hoewel je weet dat het niet meer bon ton is om te zeggen dat je al jaren geen tv hebt, floep je dat er per ongeluk nog weleens uit als het tijdens een gesprek gaat over iets wat op tv was. Gelukkig blijf je via Twitter en nu.nl/achterklap op de hoogte van al het Arie Boomsma-gerelateerde nieuws, zodat je amper meer de faux pas maakt te zeggen dat je geen tv hebt. Al jaren niet. En dat terwijl je het ding niet eens mist. Je vindt Arie Boomsma trouwens sowieso fascinerend. Vind je hem stom? Of eigenlijk superleuk? Iedereen vindt hem leuk, maar daardoor is het misschien juist wel weer leuk om hem niet leuk te vinden. Je bent er een beetje bang voor, zoveel onzekerheid. Hij stond een keer naast je op een feestje.

8. Als je een serieus artikel deelt dat gaat over zaken waarvan je het idee hebt dat ze belangrijk zijn, zoals de maatschappij, of populisme, of beschouwingen over kunst, doe je dat altijd met een zelfbewust grapje. Je zou niet willen dat mensen denken dat je al te veel intellectuele en snobistische pretenties hebt. Je beseft dat ook jij gewoon op Facebook zit, dus hoezeer je je ook verheven boven anderen voelt, toch heb je ergens nog het besef dat als je de mensen die hetzelfde sociale medium als jou delen echt zou minachten, je je profiel wel gewoon zou opheffen. Maar dat doe je niet. Wel zou je wat minder moeten oordelen over anderen, vind je zelf.

9. Persoonlijke informatie deel je alleen als je je diploma hebt behaald, of een kind hebt gekregen, of als je jarig bent. Je hebt bij anderen gezien hoe mis het kan gaan als ze status updates over ziektes van henzelf of overlijden van naasten posten. Moet je dat liken of niet?

10. Accepteer eens per maand blind dertig nieuwe LinkedIn-vriendschapverzoeken. Denk: “Ik doe hier toch niks mee want ik heb al een baan, sloebers,” maar toch blijft het door je hoofd spoken dat je dat ding nog eens moet updaten. Het komt er alleen nooit van.

11. Vergeet soms alle decorum en bezondig je aan de grofste tijdverspilling sinds op internet debatteren over de vraag wat ironie nou precies betekent: begin een Facebook-ruzie. Iemand schrijft na een tsunami iets als: “I wish the Japanese people much luck with the recovery and lots of strength!” en jij denkt: “Wat hebben die Japanners er in godsnaam aan dat jij dit op Facebook zet?” en dat schrijf je dan (misschien in een opwelling) op zijn profiel, met wellicht een kleine krachtterm die bedoeld is om je vrienden te laten lachen. Diezelfde avond nog vraag je je af of er sneuere daden denkbaar zijn dan cynische sneren uitdelen op social media. Dan denk je na over cynisme en ironie en hoe een mens daarmee om moet gaan en daarna ga je naar Arie Boomsma’s tweets kijken, omdat hij wel altijd positief is en omdat mensen hem mogen.

12. Eens in de zoveel tijd kom je een liedje tegen dat je helemaal oprecht, superoprecht, fantastisch vindt, en dat voor je gevoel nog niet dusdanig door de massa is mishandeld en bloedend in een greppel is achtergelaten dat je het nog wel wilt delen. En dat deel je dan. Je vrienden vinden het leuk, en als je ze later op een huisfeest tegenkomt zetten ze het nummer op dat jij gedeeld hebt en dan voel je je in harmonie met bijna alles. Andere dingen die acceptabel zijn om te delen: aanbiedingen voor baantjes, vrienden die huizen zoeken.

13. Haal zuchtend je schouders op als iemand weer iets schrijft over social media. Je bent er eigenlijk wel klaar mee, dat geneuzel over Facebook en Twitter. Denk: “Mensen die daar over schrijven willen makkelijk scoren.” En: “Ik doe Facebooken en Twitteren omdat ik het leuk vind.” Denk dan: “Zeggen dat ik het doe ‘omdat ik het leuk vind’ is eigenlijk de steen van Rosetta om het morele kompas van mijn generatie te duiden”. Overweeg dat te Twitteren. Je besluit het niet te doen.