VICE NEEMT JE MEE OP EEN ONTDEKKINGSREIS DOOR DE RUIEN VAN ANTWERPEN

Vice is natuurlijk alles behalve een reisbureau, maar sommige zaken willen we jullie gewoon niet onthouden. [MISSCHIEN IS HET LEUKER HET TE BRENGEN ALS DAT WE ALS INTERNATIONAAL TIJDSCHRIFT VERHALEN VAN OVER DE HELE WERELD KUNNEN BRENGEN, MAAR DAT WE DOOR DE OVERDAAD AAN VERSLAGEN OVER COLOMBIAANSE BOB MARLEY-IMITATORS EN VAN DE HOOFDLOZE HOEREN VAN OOST-TIMOR BEST WEL EENS OVER DE WONDEREN DIE DICHTERBIJ LIGGEN HEEN KIJKEN. OF IETS DERGELIJKS!!!] Een natuurwandeling door de etterende zweer van Antwerpen bijvoorbeeld.

Mijn vrienden wilden een film kijken in de stad, terwijl ik liever de biodiversiteit opzoek. Toen ik op internet las dat je 'zelfs een pak aan moest om het verborgen patrimonium van de ruien terug te ontdekken' wist ik het zeker: Doen! [IK MIS NOG EEN STUKJE GESCHIEDENISGEBEUREN, WAT ZIJN DE RUIEN PRECIES EN WAAROM ZIJN ZE EN SINDS WANNEER? EN WAAROM KUN JE ER IN GODSNAAM IN, EN WAAROM DOEN MENSEN DAT DAN OOK?]

Je kunt in de Antwerpse ruien onder de huizen eigenlijk gewoon lekker slenteren in het slijk en verderf van de stad.

Ruien kun je zien als de afvoerputten waarin regenwater wordt opgevangen en rioolbuizen lopen. Ze zijn vroeger een keer overwelfd om de verschrikkelijke stank tegen te gaan. Het ruikt in de gangen naar een mengeling van verdorven zeelucht, varkensmest en modder.

[HIER ZOU IK NOG EEN COMMENTAARTJE DOEN, IETS OVER ROMANTIEK MISSCHIEN.]

Ik voel me net April o'Neill, alleen heb ik een groen beschermingspak aan in plaats van de gele regenjas van de Teenage Mutant Ninja-journaliste. In een tas met touwtjes bewaart iedereen zijn schoenen, maar door de scheurgevoelige plastic naad ben ik bang om ze te verliezen. Van tevoren heb ik trouwens goed gekeken of mijn leenlaarzen waterdicht zijn, dat scheelt dan weer drek tussen je tenen.

Het riool in New York mag dan volgens de overlevering nog tjokvol krokodillen zitten, maar volgens onze gids is er in de ruien ook nog genoeg natuur te bewonderen. [IK ZOU DIT EERDER ZETTEN, AAN HET BEGIN VAN JE FOTO'S, DAN WORDT HET EEN SOORT ONTDEKKINGSTOCHT NAAR NATUUR IN DE ONDERGRONDSE GEWELVEN VAN EEN STAD] Ik heb echter alleen maar die zwarte vieze spinnen in hun witte nesten gezien. Dat baart me grote zorgen want dat betekent dat ik facedown in de slijkgeul zal belanden als ik val, want met mijn handen tussen de spinnen steun zoeken is voor mij geen optie.

Angstvallig houd ik het kapje aan het pak op [IK BEGRIJP DIT NIET?], denkend aan druppels, spinnen en andere ranzigheid [WELKE ANDERE RANZIGHEID DENK JE DAT ER ZIT! WIJDT UIT IN GRUWELEN!] die zich op de gewelven bevindt. Op de achtergrond dendert afvalwater, afgewisseld met de resonerende zachte-g-stem van de leidster. Ik strompel wat achteraan en besef: De ruien, geen natuur en zoals veel van deze zaken [WELKE ZAKEN?] vooral niet rolstoelvriendelijk. [HEEL LEUK, MAAR DIT ZOU IK OP HET LAATST ZETTEN, ONDER DE LAATSTE FOTO. EN: WAAR KOMT DE ROLSTOEL INEENS VANDAAN? IK VIND HET EEN HEEL MOOIE GRAP, MAAR DAN ZOU IK DE ROLSTOEL EERDER ERGENS NOEMEN OOK.]

[LOLLIG COMMENTAARTJE HIER?]

[WAT BEN JE HIER AAN HET DOEN?]

[HIER DAN JE AFSLUITING DIE BOVEN DE LAATSTE TWEE FOTO'S STAAT]