Zoals je misschien weet is de prachtige leeftijd van 25 een hele belangrijke. Het is een soort schakelpunt tussen jong en volwassen zijn. Technisch gezien ben je nog jong, in de meeste gevallen doe je maar wat, en over het algemeen zal het niemand iets kunnen schelen dat je op zondag alleen je bed uitkomt om een pizza van iemand op een brommer aan te nemen. Tegelijkertijd zou het best kunnen dat je al een grijze haar op je hoofd hebt gesignaleerd, in een extreem geval misschien een rimpel. Misschien maak je een raar geluid als je van de bank afkomt.

Hoe dan ook, het is belangrijk om te beseffen dat je met 25 jaar te oud bent om bepaalde dingen nog langer uit te stellen. Tien jaar geleden deed je misschien allemaal belangrijke dingen voor het eerst – zoals roken, neuken, vechten – maar dat neemt niet weg dat je nu nog steeds dagelijks een achterwaartse salto in een klotsend bad vol onbekend avontuur kunt maken.

Hier zijn 25 dingen waar je nu echt aan zal moeten geloven, nu je je bevindt in het fantastische rijk van 25-plus.

Oké, ik ga nu even iets zeggen waardoor je waarschijnlijk denkt dat ik een vader van in de vijftig ben, die op dagen van guur weer een felblauwe fleecetrui over zijn gestreepte overhemd draagt en naar dartwedstrijden op RTL 7 kijkt. Dit is niet het geval – ik ben 25 – maar desalniettemin kan ik je iets vertellen over geld. Zo weet ik bijvoorbeeld dat de maximale lening die je hebt afgesloten voor in je studietijd niet heel voordelig kan uitpakken, zeker wat betreft die eerste baan die je rond je 25e hebt. Dan moet je namelijk behoorlijk wat gaan terugbetalen, terwijl je inkomen niet heel erg behoorlijk is. Een ander tip: als je belastingen moet betalen, doe het gewoon. Dit is misschien niet rock 'n roll, maar een hele rij ophouden bij de Albert Heijn omdat je je tonijnsalade niet kunt betalen, aangezien je rood staat vanwege alle boetes die je de belastingdienst hebt moeten betalen, is dat ook niet.

In mijn vroege twintiger jaren – en ik klink nu misschien een beetje als een oorlogsveteraan – kon ik niet begrijpen dat er volwassen mensen bestonden die vrijwillig hun tijd besteedden aan het doen van cursussen of workshops. Bij mensen die – zonder dwang – dingen willen leren in hun vrije tijd, zit een steekje los, concludeerde ik.

Nu ben ik 25 en stop ik mijn moeite al een tijdje vooral in dingen waar mijn bankrekening – maar niet mijn kennis beter van wordt. Soms verlang ik ernaar om weer dingen te leren – al is het iets eenvoudigs als badmintonnen, aquarellen of bijen houden. Elke minuut die ik nuttiger besteed dan aan het scrollen door Instagram tot het punt waarop ik de foto tegenkom die ik al ken, voelt als een overwinning.

Misschien is er wel een kind dat via jouw toedoen op de wereld is gezet. In dat geval: gefeliciteerd met het feit dat je elke seconde van je resterende leven de verantwoordelijke (saaie) persoon moet uithangen. Als je het beter treft word je rond je 25 e oom of tante, of anders op z'n minst peetoom of peettante. Dit is een positie met bijna alleen maar voordelen; je kunt namelijk dikke fun hebben met de kids, zonder enige verantwoordelijkheid te hebben voor dingen als 'zorgen dat ze genoeg vitaminen binnenkrijgen'. Wat zeg je? Je moeder wil geen Mario Kart met je spelen omdat ze te druk is met alle dingen die ze moet doen om te zorgen dat jij in leven blijft? Raad eens wie jou alle hoeken van Koopa Troopa Beach gaat laten zien, slome! Zelfs met Bowser! Het doel van dit alles is dat het kind jou leuker gaat vinden dan zijn of haar ouders. Dat lukt makkelijk, aangezien jij alleen maar leuke dingen kunt doen en de plaat kan poetsen zodra dat kind begint met janken, poepen of iets anders dat vraagt om een volwassen reactie.

Als je 25 bent, ben je niet ver verwijderd van de oneindige zomer die je zou kunnen omschrijven als die ene zomer waarin iedereen die je kent gaat trouwen. Een zomer vol veranda's, manchetknopen en een beetje op je woorden/recreatieve drugsgebruik passen in de buurt van bejaarden en kinderen. Van al die liefde en vastigheden zou je zomaar een beetje droevig kunnen worden, zeker als je bij je vijfde prosecco ineens beseft dat je zelf nog altijd alleen bent, en bij alle daarop volgende prosecco's gelooft dat je gedoemd bent om voor eeuwig en altijd alleen te blijven. Gelukkig heb je je vrienden nog, die over het algemeen uit twee groepen bestaan. Groep één bestaat uit die losers waarmee je vroeger op voetbal zat, en in de tussenuren van de middelbare school worstenbroodjes en Golden Power mee haalde. Groep twee wordt opgevuld door je nieuwe vrienden, die je nu elk weekend ziet, en waar je daadwerkelijk nog mee naar de kroeg gaat.

Je hebt een baan, en andere dingen om je druk over te maken, dus vraag jezelf eens af welke mensen jouw vriendschap eigenlijk waard zijn. Als je straks in het bejaardenhuis bulderlachend herinneringen aan die goeie ouwe tijd in je twintiger jaren ophaalt, is het toch sneu als je hierbij bent aangewezen op de saaie dingen die je met je saaie vrienden van de universiteit hebt meegemaakt. Zorg voor goede vrienden, en doe goede dingen met die vrienden.

Je bent volwassen. Je ouders bepalen niet meer hoe laat je naar bed gaat, en geven je geen huisarrest meer omdat ze een pakje sigaretten in je jaszak zagen zitten. Je houdt nog steeds van ze, maar ze worden gewoon stukje bij beetje minder relevant. Ze vormen een leuk koppel, of misschien wel twee koppels, waar je naartoe kunt gaan als je zin hebt in een lekkere sukadelap en een militairesque opgemaakt eenpersoonsbed. Als je mazzel hebt vertrek je na een weekendje ook nog eens met al je sokken die gevouwrold zijn in van die perfecte bundeltjes. Kortom: alleen maar de lusten en niet de lasten.

Aangezien je je ouders juist jarenlang hebt opgescheept met een hoop lasten (je babyreet afvegen, je school betalen, jouw keuze om je haar paars te verven respecteren) en weinig lusten (een flesje badschuim op Moederdag), kun je best eens iets aardigs terugdoen, nu je zelf een volwassen persoon bent.

Neem je pa eens mee naar de kroeg en ga eens met je moeder een dagje naar haar favoriete kaasfonduerestaurant. Ze hebben jou jaren naar ballet/voetbal/vriendjes/schoolzwemmen gebracht – daar kan best eens iets tegenover staan.

Word je schijtziek van die lamp die maar niet aan gaat? Gaat je hand al een half jaar lang automatisch naar je broekzak, als je de gang in loopt – zo, hopla, naar de zaklampfunctie van je telefoon, om te voorkomen dat je met je dronken lijf naast die trapleuning grijpt? Er is iets simpels dat je kunt doen. Nee, je hoeft niet te verhuizen naar een nieuw huis waar de lamp op de gang het wel doet – je kunt DE PEER VERVANGEN!

Serieus, leer wat een kroonsteentje is, doe eens een poging om een zekering te vervangen en kijk eens of het lukt om een plankje aan de muur te monteren. Als je zoiets voor elkaar krijgt zal je glimmen van trots, en overweldigd worden door de kleine schattige harpjes van het engelenkoor dat is gaan zingen omdat je eigenhandig het rooster van de badkamer stofvrij hebt gemaakt, zonder dat er brand uitbrak.

Persoonlijk wilde ik altijd graag eens naar New York gaan. Als ik mensen spreek die er net vandaan komen zeg ik vaak: "Daar heb ik nou altijd al een keer naartoe gewild." Op die momenten besef ik altijd wat voor een bescheiden droom dat eigenlijk is. Ik zou dat letterlijk nu kunnen doen. Ik kan nu de trein naar Schiphol pakken, duizend euro neerleggen en een all-inclusive-tripje boeken (inclusief hotdogs en al het andere waar men geld aan uitgeeft bij een bezoek aan de stad die je tante The Big Apple noemt). Waar ik naartoe wil (behalve naar New York): je bent 25 – als je iets echt graag wil kan het nu, beter dan ooit.

Het is leuk hoor, elk weekend de hele dag voor pampus liggen in je stinkbed omdat je tot acht uur 's ochtends hebt doorgehaald, maar op een gegeven moment moet je ook een keer beseffen dat er zoiets bestaat als 'zaterdagmiddagen in de buitenlucht'. Als je kleinkinderen je ooit om verhalen over vroeger vragen, zal je toch met iets beters moeten komen dan 'toen ik zo oud was als jullie lag ik altijd de hele dag in bed omdat ik de avond ervoor altijd mijn complete hoofd eraf had gedronken in een matig café'.

Als je ten minste één maaltijd klaar kunt maken die door kan voor een acht (op een schaal van tien), dan vergroot dat de kansen op in bed belanden met andere mensen enorm. Als je buitenproportioneel knap bent kun je ook wegkomen met een zeven, trouwens. Tongen en vingeren onder een viaduct is niet iets wat je meer doet als je de vijfentwintig bent gepasseerd - maar dat betekent niet dat het ingewikkelder hoeft te zijn dan dat. Het werkt als volgt: je nodigt persoon X uit om bij je thuis te komen eten. Je maakt een fles wijn open en doet alsof je iets afweet van complementerende smaken. Dan maak je een tajine klaar, of een regenboogforel met zoutkorst, of nog beter: een risotto. Ieder mens ter wereld wil direct met je neuken als je een goede risotto kunt presenteren. Sorry, maar zo plat is het. Met iemand die die gekke Italiaanse rijstkorrels precies beetgaar krijgt wil iedereen meteen van bil tot aan de morgenstond.

Ook al doneer je al jaren het minimumbedrag van twee euro aan het WNF, omdat je die jongen die je voor de supermarkt aansprak best knap vond, daar mag nu best eens een schepje bovenop. De afgelopen 25 jaar ben je namelijk een absolute ramp geweest voor de planeet. Je hebt hectoliters aan schoon drinkwater verbruikt met je douche- en toiletgebruik. Voor de coke die je gebruikt worden voetbalvelden aan hypervitaal regenwoud gekapt en ondergesprenkeld met het bloed van onschuldige kinderen. Je bent erger voor moeder natuur dan een oude koelkast vol deodorantbussen, die vastgetapet zit aan een nucleaire duikboot die hulpeloos door de onaangeroerde koraalriffen dobbert. Red een kat. Word vrijwilliger. Zoek een goed doel waar je je daadwerkelijk om bekommert. De afgelopen 25 jaar was je een nietsontziende kip zonder kop, dus trakteer jezelf op een portie geluk dat verkrijgbaar is door geen complete nietsnut te zijn.

Als je in je vroege twintiger jaren verkeert, kun je makkelijk af en toe twee uur te laat op kantoor komen, met een excuus in de trant van: "Ja sorry, ik was naar een feest in Utrecht gisteravond, en mijn telefoon was leeg, ik heb trouwens nog niet geslapen en oh, sorry dat ik naar sambuca en een asbak ruik." Je baas zal dit ergens wel schattig vinden, en als je voor je lunch pizza op kantoor laat bezorgen zal hij weemoedig terugdenken aan zijn wilde, jonge jaren. Je bent nog zo jong en onbezonnen!

Als je 25 bent is dit alles verleden tijd. Dan heeft je baas opeens een belabberd gevoel voor humor als het op dit soort acties aankomt. Hier is een gratis tip: zorg dat je telefoon helemaal opgeladen is voordat je uitgaat. Om hier zeker van te zijn moet je zorgen dat je twee opladers hebt: eentje voor werk, eentje voor thuis. Op die manier kun je rustig nog een jaartje of vijf doordeweeks veel te diep in veel te veel glaasjes kijken. 's Ochtends, als je ergens knock-out in een park ligt, stuur je namelijk gewoon even een berichtje naar je baas met 'Ik ben even thuis wat mail aan het bijwerken', en als hij later boos opbelt waar je in godsnaam blijft, zeg je dat je een lunchafspraak had met een potentiële klant. Ondertussen neem je een taxi naar kantoor, terwijl je een heel pakje kauwgum weg kauwt en je haar fatsoeneert.

Als je 25 bent heb je in je leven genoeg dingen gedaan waarvoor je je kapot schaamt. Je bent misschien een bar uitgezet. Misschien heb je ooit naar Evanescence geluisterd, of stond je elk weekend tot aan je knieën in de dubstep. Misschien heb je een Tinder-profielfoto genomen waarop je staat te glimlachen te midden van een groep arme straatkinderen. Misschien heb je wel eens zoveel gedronken dat je in je bed hebt gepist, terwijl je toch echt al 21 jaar oud was. Dat soort dingen hoef je echt niet met iedereen te delen. Die liefdesbrieven van vroeger kun je best verbranden. Dat tussenjaar kun je best van je cv halen. Die racistische kwal die je nog kent van de basisschool kun je ook ontvrienden. Die skinny jeans die je droeg ten tijde van je post-tiener-identiteitscrisis? Maak een joekel van een kampvuur en verbrand deze rotbroek, tot er niets meer over is dan een ongemakkelijke herinnering.

En nee, niet alleen als je de persoon die je deze dienst verleent op een seksuele wijze aantrekkelijk vindt. Geef een fooi wanneer iemand je naar tevredenheid een dienst verleent. Geef een fooi als de persoon een kutbaantje heeft, maar dit met een – zij het ietwat geforceerde glimlach op het gelaat – voor jou uitvoert. Kom op, mensen spreken je soms al met 'u' aan, gedraag je een beetje volwassen. (Dit neemt trouwens niet weg dat mensen een fooi wel moeten verdienen; geef geen fooi als iemand zich als een bokkenlul gedraagt. Geef sowieso nooit geld aan bokkenlullen.)

Ik weet niet hoe lang precies, maar de mensheid bestaat echt fucking lang. Al die tijd hebben alle miljarden mensen die er vóór jou op de aarde rondliepen hun uiterste best gedaan om niet dood te gaan. Wat kwam daar voornamelijk bij kijken? Het eten van voedsel dat niet dodelijk is. Daarnaast werd het voedsel dat wel gegeten werd ook nog eens geselecteerd op smaak. Zo is gras niet giftig, en je zou het in principe gewoon kunnen eten, maar het is gewoon niet erg lekker. Daarom ligt het niet in de supermarkt. Alles dat er wel ligt kun je gewoon eten, zeker als je het voorgezet krijgt. Ga je niet aanstellen over dingen die je niet lust. Je bent geen 7 meer, kleine diva.

Drugs zijn slecht, maar drugs gebruiken als een zestienjarige is nog veel slechter. Reageer je pillenkater niet af op je tante, ook niet als die je wakker belt om 2 uur 's middags. Haal zelf ook eens een keertje coke, in plaats van dat je elk weekend quasinonchalant in het kielzog van je vrienden de wc op komt gehuppeld. Leer in godsnaam hoe je een jointje moet draaien, zodat je niet afhankelijk bent van die voorgedraaide rastakanonnen die je kotsmisselijk maken en smaken naar die muffe borstels waarmee je vroeger op de basisschool het krijt van het bord moest vegen. Groet de niet onknappe persoon van de marketingafdeling wiens naam je even kwijt bent maar die altijd om een iPhone 5-oplader komt vragen ook eens wanneer je deze persoon bij de koffieautomaat tegenkomt, en niet alleen in een gênante mdma-roes op een festival. Ken een beetje je grenzen, je bent er in het verleden waarschijnlijk vaak genoeg overheen gestruikeld.

Kijk, dat je af en toe een powerballad aan knalt, en daar van alles bij voelt, hoe ironisch dan ook, is tot daaraan toe. Lekker voor jezelf houden, of voor jou en je vriendinnen om 5 uur 's nachts ergens aan een of andere salontafel. Maar als je op een huisfeest met beide ellebogen geknokt hebt voor de AUX-kabel, en daarna een YouTube-reclame hebt uitgezeten, alleen om iets van Hitzone 7 op te zetten, dan ben je gewoon echt een loser. Nostalgie kan, zeker indien het de overhand heeft in je smakenpalet, een hele kille en kleurloze gevangenis zijn.

Veeg alsjeblieft die kruimels van het aanrecht. Haal je schone was van het rek als hij al drie dagen droog is. Richt je pisstraal in die toiletpot. Pis daarna daadwerkelijk in de toiletpot. Spoel je drol weg. Het is jouw drol. Niemand heeft zin om jouw drol weg te spoelen.

Er is niks mis met prille jeugdseks. Je experimenteert, je tast van alles en nog wat af, en als je nieuwe dingen probeert schiet er een stoot adrenaline door je heen alsof je als menselijke kanonskogel over de circuspiste bent gelanceerd. Toch probeer je veel van die nieuwigheden vaak als je al zo lam als een tientje bent. Je bent volwassen nu, dus kom uit die schulp. Houd je seksleven interessant door te experimenteren zonder jezelf eerst een slag in de rondte te zuipen.

Ben je ook altijd moe? Heb je vaak een puistje op een vervelende plek, bijvoorbeeld net niet midden op je neus? Daar zijn vitamines voor! Hoor je een soort klikje in je longen als je heel diep inademt? Rook minder dan een pakje per dag! Kraakt je schouder altijd als je iets wil pakken dat zich aan de linkerkant bevindt? Ga eens naar de dokter! Misschien schrijft hij je een massage voor. Oké, misschien constateert hij wel een dodelijke schouderziekte bij je, maar zelfs dan is het maar het beste om er op tijd bij te zijn. Je kunt een heleboel narigheid voorkomen als je een klein beetje beter oplet, en niet zo zelfdestructief met je lichaam omgaat zoals je de afgelopen 25 jaar hebt gedaan.

Voor je 25e zou je misschien alleen je lievelingspaar sokken redden. Als je ouder bent dan dat, zou je toch wel eens enkele investeringen moeten hebben gedaan in spullen die niet van de vuilnishoop/de zolderkamer van je ouders komen. Bedenk je eens wat je zou redden als je huis in lichterlaaie stond. Als het antwoord niet veel meer behelst dan een paar sokken, is het tijd om eens een volwassen mens te worden.

Nu even goed opletten. Je bent echt een vervelend hoopje mens als je begin/halverwege de twintig bent en steen en been klaagt over je gebrek aan werkervaring omdat je geen baan hebt, en tegelijkertijd over je gebrek aan baan omdat je geen werkervaring hebt. Je plaatst jezelf hiermee in dezelfde categorie als mensen die nog steeds terugrekenen naar guldens, of "de heren in het pluche" of "de crisis" de schuld geven van hun teleurstellende levensperspectieven, maar eigenlijk niet volwassen genoeg zijn om te erkennen dat ze toch echt zelf vooral lui en gemakzuchtig zijn geweest op momenten dat het erop aankwam. Oke, dit is een beetje gechargeerd, en je mag blij zijn als je een baan hebt, en zeker eentje waar je elke ochtend fluitend naartoe gaat, maar als je ontevreden bent met je leven is dit toch de leeftijd bij uitstek om daar iets aan te veranderen.

Het is best de moeite waard om een keer uit die dichte mist van politieke desinteresse te kruipen. Dat doe je niet door een link van een of ander Wordpress-blog te posten, of je helemaal suf te blowen onder een Che Guevara-vlag. Het is prima om als puber hele heftige meningen te hebben zonder dat die ook maar enigszins onderbouwd zijn, maar na je 25 e is zoiets gewoonweg kinderachtig. "FUCK HET SYSTEEM" is iets wat je prima op muren kunt kalken als je 16 bent – daar lijk je nog geëngageerd door ook – maar op je 26 e is zoiets gewoon triest.

Het zou best kunnen dat je weer eens een nacht doorhaalt, veel drugs gebruikt en hardop commentaar geeft op alle dingen die je door je malle zonnebril gade slaat. Dat maakt je nog geen Hunter S. Thompson. Als je je ongenoegen uit over een ontzettend specifiek onderwerp, laten we zeggen 'sandalen', terwijl je heel erg snel praat, maakt dat je ook geen Quentin Tarantino. Het is op een bepaalde leeftijd wel een klein beetje de bedoeling dat je een eigen persoonlijkheid ontwikkelt, en je ophoudt met je te verschuilen achter een idool.

De geleerden zijn het nog niet over de oorzaak eens, maar als je die 25 aantikt ga je echt heel veel van brunchen houden. Geef hier aan toe.

Misschien ken je die theorie wel die stelt dat elke cel in je lichaam binnen zeven jaar vervangen is door een compleet andere cel. Al je botten, al je aderen, dat rare knobbeltje dat net iets te prominent op je voorhoofd zit: alles is vervangen. Wat er ook van waar is, de analogie is sowieso vrij treffend: je bent een heel ander persoon dan de graatmagere 18-jarige versie van jezelf. Je kunt het ook als volgt zien: als je op dit moment 25 bent, dan kwam de eerste iPhone uit toen je 18 was. Moet je iPhones nu eens zien! Je was een iPhone, je bent nu een iPhone 6s. Je hebt voor én achter een camera. Je kunt zelfs slow motion filmen! Je bent een stuk breder dan je ooit was, maar gek genoeg ook weer een stuk platter. Die verandering is prima. Ga maar eens na wat voor een ongeleid snertprojectiel je was als kind, en kijk hoe de vlag er nu bij hangt. Het kan haast niet anders dan dat je een beter mens bent geworden. Je bent tevredener met jezelf dan ooit. Je hebt waarschijnlijk een beter kapsel, of bent beter in het tekenen van je wenkbrauwen. De kans dat je nu weet wat voor soort broeken je moet kopen is aanzienlijk gestegen, ten opzichte van je adolescentie. Mijmer niet over het verleden, over toen je nog jong was, over hoe Koningsdag nog beter was toen het nog Koninginnedag heette en op 30 april viel, over hoe veel leuker Bassie & Adriaan was toen Adriaan nog gewoon zelf de baron speelde.

Het gemijmer is zinloos; nostalgie is een gevangenis. Het is heerlijk om eindelijk vijfentwintig te zijn. Lees ook: 25 dingen waar je op je 25e toch echt te oud voor bent

Alle soorten sukkels waarmee je bevriend bent op Facebook

Dit is precies hoe je eerste kantoorbaan gaat zijn