Oranje faux-fur batwingjasjes met immense rode knopen

Bram van Diepen is net afgestudeerd aan het Amsterdam Fashion Institute, en na een stage bij Damir Doma en zijn afstudeercollectie al vijf keer te hebben geshowd is zijn loopbaan begonnen. Zijn collectie is een combinatie van legeruniformen uit de jaren veertig en een zoektocht naar een nieuwe mannelijke identiteit, geïnspireerd op het verleden maar gericht op de toekomst. Bram gaat het helemaal maken jongens, dus hou hem in de gaten!

VICE: Vertel eens over je stage bij Damir Doma in Parijs. Had je wel het idee dat je je eigen visie erin kwijt kon?
Bram: Als je iets ontwerpt gaat dat natuurlijk altijd vanuit jezelf, maar je moet wel rekening houden met de doelgroep en de gehele collectie. Dus wat dat betreft was ik niet vrij nee. Het was Damir Doma en niet Bram van Diepen. Ik ben daar in een half jaar erg gegroeid. Als je naar de collectie van voor mijn stage kijkt en naar mijn afstudeercollectie: die liggen echt zo ver uit elkaar. Ik had toen rode gezichten gemaakt, ja dat sloeg eigenlijk helemaal nergens op. Het was leuk, maar welke man koopt in godsnaam een oranje faux-fur batwingjasje met immense rode knopen. Dat gaat gewoon nergens over. Het was heel erg leuk en zeker ook nodig om te komen waar ik nu ben. Tijdens mijn verblijf in Parijs heb ik veel geleerd, mede doordat mijn vriend Hector Castro stylist is. Ook hij heeft mijn algehele beeld op mode vergroot van alleen maar op mijn kamertje creatief zijn naar het maken van een realistisch voorstel voor iemands kledingkast. En dat dan zo creatief en interessant mogelijk. Nu richt ik me op het realistisch nadenken over wat mannen zouden willen. De broek die ik heb gemaakt [zie foto] is dan ook een showpiece. Ik verwacht niet dat mannen daar echt in zouden lopen.

Jij zou erin lopen.
Ja ik wel, maar niet met een rood masker, een roze tulband en een oranje jasje.

Ben je helemaal afgestapt van het ontwerpen voor vrouwen?
Nee, ik heb afgelopen zomer nog een trouwjurk ontworpen voor mijn zus. Dus ik zeg nooit nooit. Maar ik vind het leuker om voor mannen te ontwerpen. Ik kan het beter en het ligt me meer. Als je voor mannen ontwerpt zijn er meer restricties en regels. Je zit gebonden aan vaste kledingitems, maar juist binnen die restricties en regels ontwerpen is voor mij uitdagender en interessanter. Ik denk dat dit moment een goede tijd is om voor mannen te ontwerpen. Kijk naar Thierry Mugler met z'n gekke apenpakjes en Damir Doma die een nieuwe weg is ingeslagen.

Wil je voorlopig onder anderen blijven werken?
Niet per se. Ik blijf sowieso aan mijn eigen collectie werken. Onder andere mensen kan ik nog veel leren, vooral als ze hun eigen atelier hebben, zodat ik veel meekrijg van het productieproces. Daarnaast heb ik Hector ontmoet, die mij erg heeft geholpen tijdens het maken van mijn collecties. Hij werkt als consultant voor andere ontwerpers en kon mij een nieuwe visie bieden op mijn eigen werk. Hij is wel heel erg kritisch. Zo heeft hij mij bijna over het randje geduwd. Hij stuurde me op de dag van de show nog naar huis om een hoedje en een riem te maken omdat dat nodig was voor de styling. Ik dacht echt, "Gast, jij werkt met ontwerpers die een heel naaiatelier met oude vrouwtjes tot hun beschikking hebben, ik moet dit allemaal zelf doen." Uiteindelijk is het wel voor een goed doel en weet ik dat zijn advies waardevol is. Zo kon ik na elke show beter reflecteren op mijn eigen werk. Ik keek naar wat ik anders wilde combineren voor mijn afstudeershow en Lichting 2011, tijdens Amsterdam International Fashion Week.

Zou je je eigen show tijdens Amsterdam International Fashion Week houden?
Nee, ik denk niet dat het slim is om mijn kleding op een Nederlandse markt te richten. Ik zou hier best mijn atelier willen, maar als ik het geld heb om te showen doe ik dat liever in Parijs. Wie in Nederland geeft veel geld uit aan kleding? Mensen in het Gooi. Nou, die gaan echt niet in mijn kleding rondlopen.

Wie heeft de wonderschone foto's van je collectie gemaakt?
Dat is Joost Vandebrug. De foto's zijn gemaakt in Londen toen ik daar was voor de Londen Graduate Fashion Week. Mijn model daar moest een broekje aan dat best klein was, dus ik zei: "Ik hoop dat je hem aan krijgt," aangezien het broekje mij niet paste. Hij had best gespierde benen en het was echt een flinke kerel. Heel gemakkelijk trok hij de broek over zijn buik, waarop hij zei: "Yeah, that's why I'm a model!" Oké, excuse you, whatever gast.

Ugh, modellen.

ANNE BIRTHE SMIT