Alles was weer eens seksisme, in februari

Februari is voorbij, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo ongesteld ben over de afgelopen maand als gebruikelijk. Er is in februari weinig gebeurd waar mijn feministische bloed van ging koken. Het lijkt alsof het patriarchaat zich de afgelopen maand een beetje gedeisd hield, mogelijk om in maart flink uit te pakken - daarover later meer.

Laten we even beginnen met de vraag die iedereen bezighoudt: hoe hing de seksistische vlag er bij onderzoeksbureau CG Selecties bij? In december maakten ze een flinke faux-pas, maar in januari hadden ze dat mijns inziens prima gecorrigeerd. Het spijt me dan ook te moeten onthullen dat CG Selecties in februari toch weer de kant van het patriarchaat heeft gekozen. In dit onderzoek over gebak loop je na 22% van de enquête namelijk vast als je iemand bent die wel eens een kersenkruimelvlaaitje voor mannelijke vrienden koopt. Valt nergens aan te vinken:

Niet cool, CG-selecties. Niet cool. Jullie zijn geen gezellige vrienden.

Maar, ik geef toe dat "seksisme!" kraaien niet in alle situaties gegrond of gepast is. Zo kraaide er in Canada een student "seksisme!", omdat hij zijn vrouwenstudiesvak niet gehaald had. Toen Wongene Daniel Kim de eerste les binnenliep en opmerkte dat er bijna alleen maar vrouwen in de klas zaten, maakte hij rechtsomkeert. De jongen wilde geen vak met louter vrouwen volgen. Tot daar kan ik er wel in komen: ik heb Taal- en Cultuurstudies in Utrecht gestudeerd, en het lachen vergaat je gauw als je cyclus ineens gelijk gaat lopen met alle Saskia's en Irene's bij Basiscursus Letterkundig Onderzoek.

Maar in plaats van zich lekker uit te schrijven voor zijn vrouwenstudiesvak en zich in te schrijven voor een minor Overgewaardeerde Literaire Testosterontreurneuzen van de 20e Eeuw of iets van dien aard, bleef hij thuis tijdens de colleges en was hij zeer verbouwereerd dat hij het vak vervolgens door een presentieplicht niet haalde: zijn docent vond dat hij net als iedereen bij de lessen aanwezig moest zijn om zijn cijfer te krijgen. Hij bracht zijn klaagzang vervolgens bij de mensenrechtencommissie van Ontario, want: seksisme! Zijn docent had hem laten zakken voor het vak omdat hij een man was, meende hij. De rechter achtte die klacht ongegrond, maar die rechter heette "Mary Truemner", dus dat zal wel weer een vrouw geweest zijn. En je weet het met die wijven: als ze elkaar de tent niet aan het uitkrijsen zijn, dan nemen ze het wel blindelings voor elkaar op.

En er was ander goed nieuws. Somayya Jabarti werd namelijk hoofdredacteur van de Saudi Gazette. Het aanstellen van een vrouwelijke hoofdredacteur is helaas overal nog wel groot nieuws, maar in Saoedi-Arabië - waar vrouwen nauwelijks met een grote teen mogen wiebelen zonder dat ze daarvoor schriftelijke toestemming van iemand met een piemel hebben gekregen - mogen de persen daarvoor stilgezet worden. En dan weer aangezet, want daar draait het runnen van een krant om.

Toen Jabarti in 2011 nog managing editor voor Arab News was, schreef ze voor het Britse Channel 4 News een stuk waarin ze zich voorstelde dat ze in het jaar 3000 leefde, en het vrouwen in Saoedi-Arabië was toegestaan om auto te rijden. Dat mag ze namelijk nog steeds niet, naar haar nieuwe werk rijden. Of lingerie kopen van een vrouwelijke verkoper, of reizen zonder mannelijke begeleider, of een operatie ondergaan zonder mannelijke toestemming. Maar ze mag wel bepalen wat er in de krant komt, en daar wordt het nieuws beter van.

Februari was een korte, redelijk prima maand voor de vrouw, en omdat Internationale Vrouwendag weer voor de deur staat, bewaar ik mijn oeverloze woede even voor volgende maand. 8 maart is een dag waarop even stilgestaan mag worden bij bijvoorbeeld de slechte arbeidsomstandigheden waarin veel vrouwen ter wereld werken, dat voor meisjes in veel landen onderwijs niet vanzelfsprekend is, dat seksueel geweld tegen vrouwen nog altijd woekert en meer van die oneerlijke dingen waar nog tegen gevochten moet worden.

8 maart is ook een dag waarop vervelende mensen zich openlijk afvragen waar een vrouwendag voor nodig is en waarom er geen mannendag bestaat (die is altijd op 19 november, boys), of ze wel genoeg complimentjes gegeven hebben en of het eten die avond wel op tafel staat. HAWHAWHAW, leuk allemaal. Om even lekker mee te kunnen lachen met het patriarchaat, hier een paar willekeurige toppers van vorig jaar:

Om mijn punt dramatisch aan te zetten hier een plaatje van Malala Yousafzai, die door een meneer in haar gezicht geschoten werd omdat ze graag ook naar school wilde:

Ook iets om me op te verheugen: bedrijven die 8 maart het onrecht dat vrouwen wereldwijd wordt aangedaan aangrijpen om iets gezelligs te verkopen en je ervan te overtuigen dat vrouwen op deze dag "in het zonnetje" gezet moeten worden. Nee. Nee hoor. Kies lekker je eigen dag om iemand in het zonnetje te zetten. Moeder-, Vader- of Dierendag, bijvoorbeeld. Die zijn daarvoor. Op die dagen koop je een saunawaardecheque of een doos Merci voor iemand die dat verdient, met je bek. Als je Internationale Vrouwendag daarvoor aangrijpt, ben je in feite aan het pissen op onrecht. Hoe dan ook: de winnaars van vorig jaar in deze categorie waren de Gamma (die in België de korting voor vrouwen die dag schrapte omdat het discriminatie was) en Thalys (die ook korting gaf, maar de actie ook na klachten niet staakte). De Spar kwam gieriger (want geen korting) maar niet minder oprecht uit de hoek, met deze warme boodschap:

Haha! Dit, echt.

In 2012 ging de winst wat mij betreft overtuigend naar Just-Eat:

Tot het vrouwonterende geneuzel dit jaar begint neemt Nieuwe Revu vast een voorsprong op de concurrentie met de verkiezing van de irritantste vrouw van 2014. Onder andere Aaf Brandt Corstius, Heleen van Royen, Sylvana Simons, Asha ten Broeke, Halina Reijn, Sara Kroos, Barbie en Claudia de Breij staan op de lijst, dus dat wordt spannend en overbodig.

Maar goed, daarover dus later meer.