FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Onze bittere harten zijn gesmolten op een alpacashow in Assen

We zagen voor het eerst alpaca's buiten de grenzen van Google Images en dat viel helemaal niet tegen.

Je hebt vast een prachtig lichaam, maar het spijt me, alpaca’s zijn de perfecte creatie van God. Ze zijn ongelofelijk zacht, hebben een lange, stevige nek waar je je armen liefdevol omheen kunt werpen en zijn bovendien allemaal gezegend met zo’n lieve domme kop.

We hadden nog nooit een alpaca buiten de grenzen van Google Images gezien, dus toen we hoorden dat er zondag een alpacashow in Drenthe plaats zou vinden worstelden we ons door een lange treinreis (met bijbehorende coupé’s vol Nickelson-jassen en glittersjalen) naar de Sunrise-Stables in Assen. Dit is wat we daar met gesmolten harten hebben gezien en geleerd.

Advertentie

Het evenement bestond tot onze grote vreugde vooral uit dit. (Als je bij dit aangezicht niet gaat piepen als een vierjarig kindje wiens vader net thuiskomt van de oorlog dan kunnen we nooit vrienden worden.)

Hier staan we op de foto met een alpaca genaamd Tersa. Wel een beetje jammer dat we er zelf uitzien als Volkskrant Magazine-lezers die besloten hebben hun stadse leven te laten voor wat het is om hun plattelandsdroom te kunnen verwezenlijken.

Dit lijkt misschien een dikke alpaca maar het is gewoon een enorme laag hemels zachte wol die hij op z’n kont heeft. Onze gids Marriëtte vertelde ons dat zij thuis op de boerderij wel echt een alpaca met obesitas heeft. “Ze is heel lief en leuk, maar veel te dik. Dat komt omdat ze niet eet, maar vreet, mijn vetkleppie Alexia.”

Dit is Rodriques. Hij komt van dezelfde boerderij als Alexia en humde als je langsliep. Hummen is het geluid dat alpaca’s maken en dat klinkt alsof een man in de Praxis afkeurend reageert op de badkamertegels waar zijn vrouw mee aan is komen lopen.

We merkten wel dat alpaca’s een beetje schuw en sceptisch zijn. Hier probeerden we de aandacht van deze vier alpaca’s te trekken door lokgeluiden te maken met onze lippen…

…waarna ze meteen met z’n allen in een soort spoedoverleg gingen, en ongetwijfeld gemene dingen over ons gingen hummen. Maar dat maakt verder niks uit, kijk nou hoe lief ze zijn als ze je kapot maken!

Advertentie

Dit is de ring waarin de alpaca’s gekeurd werden op hun wol, bouw, houding, manier van lopen, staart, overbeet en testikels. De man die een beetje gebukt staat is de keurmeester en de mannen in de rode fleecetruien zijn er om de alpaca in bedwang te houden. En dat is nodig, want veel alpaca’s waren de hele tijd aan het steigeren (wat overigens eerder vertederend dan dreigend overkwam). Alpaca’s hebben vrij snel zoiets van, ik heb hier helemaal geen zin in, ik wil gewoon dom voor me uitstaren met stro in mijn lieve toet.

Zo dus. Het liefst willen alpaca’s gewoon de hele dag dit doen.

Maar voor zo’n alpacashow moeten ze wel een beetje meewerken. Als een alpaca niet wil lopen dan moet je hem stevig vastgrijpen bij zijn kont. Dat gaat ook echt met een aanloop; deze vrouw wierp eerst haar arm een stuk naar achteren om vervolgens met de passie van een vieze oude Italiaanse man naar die kont te graaien. Dit zagen we de hele dag overal gebeuren.

Moet je zien hoe die achterste kijkt alsof hij in een onverwachte file op de A10 staat en erachter probeert te komen wat er precies aan de hand is. Zo lief!

Dit was de backstage.

Dit is Daan met zijn zes maanden oude alpaca Election. Election dankt zijn naam aan het feit dat de namen van de alpaca’s op Daans boerderij per geboortejaar allemaal dezelfde beginletter hebben. In 2011 was dat de letter E en omdat zijn moeder Choice heet werd deze jongen Election genoemd. Andere alpaca’s die Daan mee had genomen naar de show heetten Espresso, Explorer en Explosive (serieus).

Advertentie

Carmen dacht een nieuwe vriend te kunnen maken door deze alpaca een wortel te voeren die ze op de grond had gevonden, maar Grando moest er niks van hebben. Later vertelde een alpacahouder ons dat alpaca’s helemaal geen wortels eten. Dat betekent dus dat deze wortel waarschijnlijk gewoon van een andere bezoeker was die een zak geschrapte winterpenen als versnapering voor zichzelf had meegenomen. Deze foto doet ons trouwens ergens aan denken:

Hieraan.

Dit is Admon. Hij was de grote winnaar in de categorie vacht, en zoals je ziet is hij meteen al aan het lijden onder de eenzaamheid van de roem.

Maar we zullen je niet langer ophouden; hier volgt waar je voor gekomen bent: cUtEnEzz!

Met dank aan de organisatie: Gerard Brouwer, Gert en Margreet Joling, Judith en Jetze Spinder, Oebele Oosterhof en Marriëtte Brouwer. Laatstgenoemde nam de tijd om ons rond te leiden, ondanks het feit dat ze ondertussen de hectische alpacashow in goede banen moest leiden en haar puberzoon uit het springkussen vandaan moest zien te houden.