Een kijkje achter de schermen van Mansudae: de grootste kunstproducent van Noord-Korea

FYI.

This story is over 5 years old.

Foto

Een kijkje achter de schermen van Mansudae: de grootste kunstproducent van Noord-Korea

We interviewden een Italiaan die op zijn website de kunst van Mansudae verkoopt. Hier vind je alles tussen propagandaposters en landschappen.

De kunst uit de Democratische Volksrepubliek Korea is een waar handelsmerk voor het modern socialistisch realisme. Deze kunst is gewoon op het internet aan te schaffen -je vindt hier alles van propagandaposters tot dromerige landschappen, en zelfs familieportretten. Hoewel de propagandaposters veruit het best verkopen (deze zijn het goedkoopst), zijn de 'juwelenschilderijen' -schilderijen volledig uit stenen gemaakt- ook zeker de moeite waard.

Advertentie

Een paar weken geleden was er een handelsbijeenkomst in Dandong, China, waarbij honderden Noord-Koreaanse bedrijven aanwezig waren. Een expositie van Noord-Koreaanse kunst trok op deze bijeenkomst verreweg het meeste bekijks. De Chinese zender CCTV noemde de expositie zelfs het hoogtepunt van de handelsbijeenkomst; in de eerste drie dagen alleen al werden er dertig kunstwerken verkocht. Het ging dan ook nog eens niet om de goedkopere propagandawerken, maar, zoals je in deze video kunt zien, juist vooral om duurdere, ansichtkaartachtige schilderijen. Je zou kunnen zeggen dat waar Noord-Korea op vele andere gebieden hoge muren heeft opgeworpen, deze kunst een manier is om toch een kijkje achter de schermen te nemen.

Vissersvrouwen aan het Werk, door Gang Song Ryong

Al deze werken worden door één specifieke studio gemaakt: de in 1959 opgerichte Mansudae Art Studio, gevestigd in Pyongyang. In de studio werken vierduizend mensen, waarvan duizend kunstenaars. We hebben het dan volgens schattingen over de grootste kunststudio ter wereld. Mansudae wordt in Noord-Korea zelf daarnaast gezien als het meest prominente kunstinstituut in het land, doordat het werkt onder de leiding van Kim Jong-Un. Er zijn afdelingen voor de productie van olieverfschilderijen, keramiek, houtsneden en beeldhouwwerken-Mansudae maakte bijvoorbeeld het Monument voor de Oprichting van de Koreaanse Arbeiderspartij gebouwd: een 50 meter hoog beeld van een hamer, sikkel en een kwast. Die gasten nemen hun kunst serieus.

Advertentie

Hun producties voor internationale klanten zijn een absolute hit. Al sinds de jaren zeventig heeft Mansudae een internationale afdeling, die goedkope arbeidskrachten biedt voor bijvoorbeeld gigantische monumenten, zoals het Africa Renaissance Monument in Senegal en het Heroes Acres oorlogsmonument in Namibië. Punt van kritiek is wel dat sommige mensen deze werken té Noord-Koreaans vinden. In het Westen blijkt Duitsland dan ook hun enige klant te zijn-de studio werd door onze oosterburen ingehuurd om de Sprookjesfontein in Frankfurt na te bouwen. In de laatste tien jaar heeft Mansudae ongeveer 120 miljoen euro verdiend. Geld dat de kunstenaars nooit terug zien, omdat het rechtstreeks naar de overheid gaat.

In dit zeldzame interview spraken we met de manager van de Westerse website van Mansudae, Pier Luigi Cecioni. We hadden het over de website, de kunst van het socialistisch realisme en hij vertelde hoe het is om als een van vijf buitenlanders in het Noord-Koreaanse Pyongyang te feesten.

Laat Ons de Grote Leider Commandant Kim Jong-Il Verdedigen door Han Song Gyu

VICE: Hoe ben je met Noord-Koreaanse kunst in aanraking gekomen? Volgens mij kunnen we wel stellen dat je een expert bent.

Pier Luigi Cecioni: In april 2005 was ik de directeur van het klassieke orkest in Florence. We werden bij toeval uitgenodigd om naar Pyongyang te komen om deel te nemen aan de "Dag van de Zon," de verjaardag van de vader van het land, Kim Il-Sung, en ook meteen de belangrijkste nationale feestdag in Noord-Korea. Er deden ongeveer zevenhonderd mensen mee aan het festival, waarvan slechts twintig westerlingen (wij waren met zijn vijven). Toen we in Pyongyang waren vroeg ik of ze een kunsttentoonstelling of galerie hadden die ze me konden laten zien.

Advertentie

Toen kwamen we er tot onze verbazing achter dat in Pyongyang het grootste kunstproductiebedrijf ter wereld gevestigd is, de Mansudae Art Studio, waar ik en mijn reisgenoten nog nooit van gehoord hadden. Toen ik hen vroeg of ze eventueel interesse hadden in een samenwerking met het westen, antwoordden ze: "Waarom niet?" In januari 2006 ging ik terug naar het toen extreem koude Pyongyang, samen met mijn broer Eugenio, die kunstenaar en professor aan de kunstacademie in Florence is. Hij was toentertijd ook de directeur van een expositiecentrum in de buurt van Florence. We kozen veel verschillende kunstwerken uit en namen ze mee terug naar Europa, nadat ik een contract ondertekend had waarmee ik de vertegenwoordiger voor de Mansudae Art Studio in het Westen werd. Ik ben daarna nog een aantal keer teruggegaan naar Pyongyang, en heb ook Koreaanse kunstenaars in Italië ontvangen.

Bij het Beekje door Hong Jaae Chol

Wanneer begon de website van Mansudae zich te ontwikkelen?

We begonnen in 2007 met het bouwen van de website, toen we ook onze eerste expositie organiseerden. De website is gericht op mensen in het Westen, en ik ben de beheerder.

De Mansudae Art Studio vertegenwoordigt de elite van kunstenaars uit Noord-Korea. Hoe moeilijk is het voor kunstenaars om daar binnen te komen?

Het grootste gedeelte van de betere kunstenaars van Noord-Korea is verbonden aan Munsudae. Het overgrote deel van die kunstenaars heeft of een universitaire opleiding gehad, of komt van de kunstacademie af. Als een student zich onderscheidt op school dan wordt hij of zij uitgenodigd om naar Mansudae te komen. Dat geldt ook voor studenten die zich in andere instanties onderscheiden. Het is een grote eer om toegelaten te worden tot Mansudae.

Advertentie

Noodoproep door Kim Hak Rim

Weet je hoeveel kunstenaars er per jaar toegelaten worden?

Sinds ik contact heb met Mansudae is het aantal kunstenaars ongeveer gelijk gebleven, dus ik denk niet dat er per jaar een vast aantal bijkomt.

In Noord-Korea kent men een heel intensief onderwijssysteem, dat al begint wanneer de kinderen 9 jaar oud zijn, toch?

Voorzover ik weet valt het op die leeftijd nog wel mee. Naar mijn weten gaan kinderen van de basisschool tot de middelbare school alleen in de ochtend naar school en leren zij daar verschillende vakken. Van de middelbare school tot de universiteit gaan de kinderen hele dagen naar school en doen ze daarbuiten activiteiten die ze leuk vinden, of dat nou op artistiek, muzikaal, sportief of ander gebied is. Op de universiteit wordt het wel zwaar, maar Noord-Koreanen zijn heel serieuze en gedisciplineerde studenten.

Confrontatie door Kim Hyon Myong

Is het waar dat al het geld dat er verdiend wordt gelijk naar de overheid gaat?

Mansudae is verassend gezien financieel autonoom. Het geld van de verkoop gaat direct naar de studio. Bij de grotere projecten gaat dat geloof ik anders, die worden op een hoger niveau afgehandeld. Ik heb daar niets mee te maken.

Heb je veel buitenlandse klanten? Wat verkoopt het best?

Er zijn heuse verzamelaars, waarvan de meeste uit Italië komen, omdat wij daar gevestigd zijn. Propagandaposters verkopen het best, omdat die spectaculair zijn, maar ook omdat ze het minst kosten.

Advertentie

Geluk door Kim Song Sik

Je zei dat de Koreaanse kunstenaars die naar Italië kwamen moderne kunst maar niks vonden. Wat vonden ze wel leuk?

Ze hadden geen interesse in Westerse moderne kunst. Ze moesten zelfs lachen om sommige werken. Niet arrogant bedoeld, maar gewoon omdat ze het grappig vonden. Ze waren wel erg geïnteresseerd in de klassieke kunst. Ik ben een keer met een paar kunstenaars naar de Uffizi galerie en de musea van het Vaticaan gegaan. Dat vonden ze erg mooi. Ze zijn allemaal erg figuratief, ik heb ze nooit zien experimenteren, of abstract zien werken.

Een gipsen beeld van Kim Jong-Il in het Munsu Water Park in Pyongyang. Foto door Rodong Sinmun.

Lee Cheol, een van de kunstenaars van Mansudae, werd recent in China geïnterviewd door CCTV. Spreken de kunstenaars vaak in het openbaar en vinden ze het fijn om in de schijnwerpers te staan?

Ik kan je daar geen algemeen antwoord op geven. Toen we onze eerste expositie openden hadden we twee kunstenaars uitgenodigd en zij stonden iedereen zonder problemen te woord. Ik weet niet of ze in Noord-Korea vaak in het openbaar spreken. Noord-Koreanen komen over het algemeen vrijwel nooit in het buitenland, dus ook bijna niemand spreekt een Europese taal.

Maar sommigen zijn wel jaren op reis, spreken zij dan ook geen Engels?

Nee, eigenlijk niemand, op een paar tolken na. Soms zijn er grote projecten, waarvoor ze lang in het buitenland moeten zijn, maar daar worden ze als diplomaten behandeld en hoeven ze dus de taal niet te spreken.

Advertentie

De glorie van het vaderland door Kim Myog Guk

Hoe is het om de studio in Pyongyang te bezoeken? Mogen toeristen daar komen? Is het als een kunstacademie?

Het is voor mij een zeer vertrouwde plek geworden. Als ik daar ben besteed ik veel tijd aan het praten met verschillende mensen. De plek is vergelijkbaar met een Amerikaanse campus. Ze hebben zelfs een voetbalveld, maar het is absoluut geen school. Er werken ongeveer vierduizend mensen, waarvan duizend kunstenaars. Ze wonen daar niet, ze gaan allemaal terug naar hun families in Pyongyang als ze klaar zijn met werken.

Het uiteindelijke doel van de Noord-Koreaanse kunst is het uitdragen van een politieke boodschap. Wat houdt het socialistisch realisme nog meer in?

Ik vind niet dat het doel van de kunst alleen het overbrengen van een politieke boodschap is. Het socialistisch realisme geeft Noord-Korea in een positief licht weer, en inspireert de kijker om positieve en patriottische gevoelens te hebben. De kunstwerken gaan vaak over werk, een onderwerp dat in Westerse kunst niet veel voorkomt. De propagandaposters hebben wel politieke boodschappen, vaak tegen de Verenigde Staten, omdat dat land als de vijand gezien wordt. Maar ook schilderijen van landschappen zijn erg populair, en schilderijen van bloemen en natuur in het algemeen. Er worden ook veel portretten geschilderd, voornamelijk van arbeiders. Maar er zijn daarnaast nog zoveel verschillende soorten andere kunst. Ik kan daarom onmogelijk generaliserende uitspraken doen.

Advertentie

Kunstkamer door Song Jae Chol

Een Bloememand voor Kim Jong-Il door Kim Song Sil

Achter Vijandelijke Linies door Kim Jong Su

Breach door Osong Gyu

Pauze door Kim Jin Hyok

De Bouwers van Sluice door Ji Jong Sik

Samenwerkers door Pak Gum Song

Dansfeest in de Open Lucht door Han Guang Hun

Vrouwelijke Piloten door Ri Hyok

Frontier door Han Song Gyu

Voor een Betere Opleiding door Pak Chol Ho

Ik Kan Niet Gaan door Pak Gum Song

Het Chon Meer van de Paektu Berg door Kim Hyon Myong

Portret van een Voetballer door Sim Guang Chol

Feest op het Pyongyang Plein. Foto door Pier Luigi Cecioni

Standbeeld buiten Mansudae Art Studio

Het African Renaissance Monument in Senegal. Foto door Christophe Blitz

Oogstende Mariniers by Ri Gyong Ju

Werken in de Regen door Pak Gum Song

Wereldkampioenschap wedstrijd door Yang Hyong Gajidong Choi