HET RARE MAAR HARTVERWARMENDE VERHAAL VAN DE CAMGIRL ZONDER VAGINA

Zoals ieder kind van de online-generatie ben ik opgegroeid met een dieet van lesbische plasseks, het martelen van dieren en het 24-uur per dag streamen van Arabische nieuwszenders in de hoop op ontploffingen. Het internet moet daarom behoorlijk zijn best doen om mij te shockeren. Maar toen een vriend van mij me deze heel erg NSFW-fotoserie op Efukt.com doorstuurde, deinsde ik toch even achteruit.

Het meisje op de foto noemt zichzelf “DamageDolly” en werkt als camgirl. Toen ik wat rondneusde op de website kwam ik niet alleen een stoma tegen, maar zag ik ook dat DamageDolly ernstige littekens had van haar navel tot aan haar niet aanwezige genitaliën en verse wonden had op de plaatsen waar je borsten zou verwachten.

Geïntrigeerd door de vraag waar ze het zelfvertrouwen vandaan haalde om zich te ontkleden op het wrede internet, besloot ik haar op te sporen en haar naar haar verhaal te vragen. Ze heet Sally en haar verhaal is moeilijk voor te stellen, maar het is best logisch als je erover nadenkt. Het is alleen niet het soort logica waar je vaak over na hoeft te denken.

VICE: Hoi Sally. Kun je me wat meer vertellen over je toestand?

Sally: Sinds mijn 14e lijd ik aan de ziekte van Crohn, een spijsverteringsziekte. Het kan over je hele lichaam tot uiting komen, van je neus en mond tot aan je vagina of anus. Het zorgt bij de meeste patiënten voor problemen als ze naar de wc moeten en bij het absorberen van dingen in je lichaam. Zoals voedingsmiddelen enzo.

Wanneer was je eerste ingreep?

Ik onderging de eerste ingreep in 2006, toen kreeg ik een stoma. Ze legden het aan in de hoop dat het tijdelijk zou zijn, maar we wisten allemaal dat het voor altijd was.

Hoe beïnvloedde dit je seksleven?

Mijn seksleven lag al overhoop door wat er daar beneden gebeurde. Ik kreeg de eerste verschijnselen toen ik een tiener was, maar toen ik 18 werd was het echt verschrikkelijk.

Op wat voor manier?

Weet je waar je bekken zitten? Mijn vagina hing ongeveer naar buiten tot daar en het was gewoon een hoop… Ik weet het niet eens. Alles was opgezwollen. Het was vreselijk. Het bleek de ziekte van Crohn te zijn, samen met een chronische ontsteking. Ik heb alles weg

moeten laten halen.

Wanneer was dat?

In 2007. Ik liet het in twee keer doen. Eerst werd het stoma aangelegd, daarna kreeg ik een vulvectomie, waarbij ze mijn schaamlippen weghaalden. Daarna, in 2008, had ik in totaal acht operaties. Twee tijdens mijn zwangerschap en later nog vier.

Je hebt een kind?

Ja, hij wordt vier in december. Ik heb hem sinds maart niet meer gezien. Hij woont bij zijn vader, die me mishandelde toen we een relatie hadden. Hij was een verschrikkelijk, kwaadaardig, gemeen persoon. We hadden een kind en we zaten allebei aan de drugs, maar ik stopte toen ik wist dat ik zwanger was. We deden veel methamfetamine, maar ik besloot dat ik niet meer ziek wilde zijn dus ik probeerde te stoppen. Ik ging vaak naar het ziekenhuis toen ik zwanger was. Ik vertrouwde de verpleegsters veel dingen toe toen ik in de war was door de pijnstillers en uiteindelijk hebben zij ons aangegeven voor huiselijk geweld.

Was het daarna lastig voor je om je zoon te zien?

Ja. Eerst had ik de volledige voogdij, maar door een terugval heeft hij nu de volledige voogdij.

Was je weer begonnen met meth?

Nee, ik heb sinds 2008 geen meth meer aangeraakt, ik begon voor het eerst met heroïne. Dat deed ik van oktober 2010 tot maart 2011, maar ik heb het sindsdien niet meer aangeraakt.

Hoe ging je mentaal om met dat soort intensieve chirurgische ingrepen?

Weet je, soms lukte dat niet. Soms ging ik er gewoon helemaal niet mee om. En soms wel. Ik denk dat mijn van nature optimistische en spirituele persoonlijkheid uiteindelijk de doorslag heeft gegeven. En natuurlijk heeft webcammen me ook geholpen.

Was het verwijderen van allebei je borsten gerelateerd aan je ziekte?

In februari 2011 liet ik mijn tepels piercen. Ik vond gewoon dat het er schattig uitzag. Ik zat toen ook aan de heroïne dus het lijkt me duidelijk dat ik niet heel goed voor mijn lichaam zorgde. Ik probeerde het wel. Ik douchte regelmatig, was schoon, maar ik spoot nog steeds heroïne dus dat maakte niet zoveel uit. In juni van dat jaar waren mijn borsten zo opgezwollen dat de doktoren dachten dat ik implantaten had. Dus ik onderging een operatie, maar de wonden heelden niet en ik had veel pijn. In mei sprak ik mijn dokter en zei: “Haal ze er alsjeblieft gewoon af, ik wil me niet meer zo voelen”.

Wat voor effect had het verlies van je borsten op je identiteit?

Het had zeker effect, maar ik had het verlies van mijn vrouwelijkheid al meegemaakt nadat mijn vagina was verwijderd. Dus het verliezen van mijn borsten was slechts een schijntje in vergelijking met wat ik eerder al had meegemaakt.

Je komt op mij niet over als iemand die haar vrouwelijkheid is verloren.

Nou, ik kan me zeker identificeren met beide geslachten. Ik voel me van binnen een man en van buiten een vrouw. Soms beide, soort van. Zelfs de manier waarop ik me gedraag is een beetje mannelijk. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam niet voor borsten gemaakt is. Het ziet er nu goed uit, het gaat goed met me.

Heb je ergens spijt van?

Ik heb geen spijt van de beslissing om mijn borsten te laten verwijderen. Ik heb wel spijt van de heroïne. Ik ben zo stom geweest toen. Maar je leert van je fouten, toch? Haha. Fuck.

Kun je me wat vertellen over de porno-industrie en hoe je daar ingerold bent.

Het was rond de tijd dat ik me voorbereidde op het verlaten van de vader van mijn kind. Ik wist niet eens wat een meme was. Ik ging naar IRC-chatrooms en mannen zeiden tegen me “Tieten of GTFO”. Ik wist niet eens dat dat “get the fuck out” betekende. Dus ik stuurde ze een foto van mijn tieten, ik dacht dat ze dat wilde zien, maar nee dus. Ze waren aan het trollen. Maar goed, ik werd dus een kleine IRC-slet die foto’s postte. Uiteindelijk kwam ik erachter dat je daarvoor betaald kunt worden en in juni 2011 was ik officieel camgirl.

Hoe ging dat in zijn werk?

Toen ik voor het eerst begon met cammen ging ik niet helemaal naakt. Ik liet mijn tieten zien, trok mijn shirt omlaag en liet ze kijken, maar ik liet mijn buik nooit zien. Ik heb dat altijd gewild, maar ik wilde mensen niet afschrikken en ze misselijk maken. Een paar mensen haalde me over om op Skype te gaan en ze zagen hoe het er daar beneden uitzag. Ze vroegen me dingen, maar ze maakten er niet echt een punt van. En toen haalde één van mijn vaste klanten me over om naakt te gaan voor de camera. Ik maakte me zorgen, maar ik deed het en het was het meest bevrijdende gevoel ooit.

Kun je me wat vertellen over de reacties die je kreeg en wat voor gevoel ze je gaven?

De negatieve reacties die ik krijg zijn dingen als “je bent een gore freak, rot op”. Nou ja, dat kun je verwachten, toch? Ik ben niet normaal, mensen gaan dingen die niet ideaal zijn voor de porno-industrie niet leuk vinden. Daar ben ik op voorbereid.

Maar je voelt je wel tevreden met jezelf?

Ja, en ik hou van dansen ik vind het een leuk idee dat iemand naar me kijkt en opgewonden raakt.

Is het moeilijk om zelf aan je trekken te komen?

Ik heb nog steeds twee gaten, ze zijn gewoon erg klein. Het ziet er niet normaal uit. Ik kan nog steeds normaal plassen, maar ontlasting gaat via mijn stoma. Seks gaat min of meer normaal, al kan ik sommige standjes niet doen. Normaal gesproken heb ik een kleine penis nodig, want het gat is niet heel groot. Het kan ook wat groter zijn, maar het ligt eraan wat erin gaat en hoe hij zich dan gedraagt en hoe groot de omtrek is. Er zijn veel variaties. Ik heb zelfs seks gehad met grote lullen nadat ik weg was bij de vader van mijn kind, want ik zat in een soort van fase waarin ik genoot van de pijn. Het ervaren van seks zoals een normale vrouw dat doet was erg aangenaam.

Hoe kreeg je het voor elkaar om dit allemaal aan te kunnen?

Weet je, dat is allemaal terug te brengen naar een paar woorden. Ook al was mijn moeder nog zo slecht, ze printte wel een paar woorden in mijn hoofd over hoe zij een lsd-trip ervoer. “Het is gewoon een fase, het gaat wel over.” Deze woorden pas ik toe op het leven.

Zou je kunnen zeggen dat er iets positief gekomen is uit dit alles?

Ik zou lang door kunnen gaan over alle positieve kanten, maar ik kan zeggen dat mijn favoriete ding is wanneer iemand online een hoop bullshit tegen me zegt en ik gewoon zeg: “Ik vind het jammer voor je dat je zo denkt”. Nadat ik even heb uitgelegd hoe het zit, sturen ze me soms iets terug als “He, ik heb nagedacht over wat je zei en het spijt me echt” – het berouw van een troll.

Ik zag een post van je waarin je stelt dat de porno-industrie je leven heeft gered. Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt? Gaat dat over cammen of overweeg je ook om in films te spelen?

Toen ik dat zei dacht ik: als ik niet voor een webcam zou zitten, zou ik niet weten dat mensen me mooi kunnen. Zo mooi dat ze ervoor willen betalen. Er zijn vrienden die ik sms en spreek uit de industrie die ik niet genoeg kan bedanken. Ik stond zo vaak op het punt mezelf van kant te maken en dit gaf me echt de hulp en de basis die ik nodig had. Soms voelde ik me iemand die gefaald had met haar gezondheid en iemand die probeerde een moeder te zijn, maar niet verdiende er echt een te zijn, snap je? Ik heb dus veel te danken aan het perspectief dat hetgeen dat ik nu doe me biedt. En wat pornofilms betreft: ik heb nog geen aanbiedingen gehad, maar ik hoop zeker dat ik ze krijg!

Heel erg bedankt, Sally. Veel geluk in de toekomst.