Cheerleaders zijn betere mensen dan jij en ik

Als cultureel verantwoorde semi-intellectueel is het belangrijk om een mening te hebben en niet naar romantische komedies te kijken. Je bent immers verstandig, op zoek naar meerwaarde en mijdt te allen tijde alles wat ook maar een beetje te maken heeft met de wereld van blonde leeghoofden. Fotografe Isabel Alders denkt daar anders over. Zij verheerlijkt de oppervlakkigheid van de Amerikaanse cheerleader en reisde naar de blanke suburbs van LA om cheerleaders te fotograferen. Haar project is niet ironisch maar oprecht. Ook verzamelt ze galajurken die ze oprecht mooi vindt. Tijdens onze babbel dronk ik thee uit een mok waar de heuvel van Hollywood op stond gedrukt.

VICE: Wanneer is je fascinatie voor Amerika begonnen?

Isabel Alders:Rond mijn veertiende ben ik op cruise gegaan door de Caraïben, tot aan Miami. Op de cruise kon je zelfs ijsschaatsen bij 35 graden en Miami is echt zo Amerikaans. Toen is de fascinatie voor Amerika aangewakkerd. Ik heb ook altijd graag naar Amerikaanse high schoolkomedies gekeken. In films zoals 10 things I hate about you,She's all that en Bring it on neemt de cheerleader vaak een belangrijke rol in. Ze is een Amerikaans icoon, een type dat wij niet kennen. Ik werd erdoor gefascineerd en besloot om voor mijn bachelor fotografie naar LA te trekken voor een maand. Via Air B&B kon ik bij een vrouw logeren die driemaal per dag sport en geen koolhydraten eet. Ze is echt heel mager.

Je ging op zoek naar de Amerikaanse oppervlakkigheid.

In LA zijn de mensen heel oppervlakkig. Ze zijn geobsedeerd door gezondheid en sport. Het uiterlijk is veel belangrijker dan wat er tussen de oren zit en ze glimlachen altijd. Ik heb dat leren waarderen. Ik ben het beu dat iedereen hier zich zo belezen of cultureel verantwoord wil voordoen. Vooral in het typisch culturele en artistieke wereldje is dat zo. Je mag niet oppervlakkig zijn, terwijl jezelf belezen voordoen ook oppervlakkig is. Als tegenreactie ga ik naar school met een Louis Vuitton-tas of draag ik een roze joggingpak.

Suburbia.

Jij vindt die oppervlakkigheid en kitsch echt leuk. Je bent niet ironisch.

Ik had eerst een ironische visie op hun levensstijl maar die is volledig weggevallen. In LA voelde ik me echt thuis. Toegegeven, hun glimlach is deels fake maar het is ook een instelling. Als je je slecht voelt, kun je beter glimlachend door de dag gaan. Dat helpt. Ik doe dat ook. Ik verzamel ook prom dresses en heb er ondertussen zeventien. Die jurken vind ik echt mooi. Ook wat ik nu aanheb. Het is een joggingpak van Juicy Couture, het officieuze uniform van de moeders in de suburbs. Elke vrouw draagt het tijdens het boodschappen doen.

Isabel in één van haar jurken.

Isabel in haar Juicy Couture-outfit.

Maar je ging naar LA voor de cheerleaders.

Ik heb de cheerleaders van Los Alamitos gefotografeerd. Dat is een suburb vergelijkbaar met Santa Anna en Orange County. Het heeft de sfeer van realitysoap The Hills. In de suburbs woont de blanke middenklasse. Het is een echte gemeenschap. Iedere dag ging ik naar de lokale Starbucks en werd ik door iemand anders aangesproken. Ze nodigden me steeds uit om aan te schuiven.

Dat lijkt me een erg blije gemeenschap. Toch zien jouw cheerleaders er ongelukkig uit.

Dat was de bedoeling. Ik heb hun oefensessies bijgewoond en zag dat iedereen er dolenthousiast was en de hele tijd glimlachte. Tijdens het maken van de foto's vroeg ik hen om hun gezicht te ontspannen en die eeuwige glimlach te laten vallen. Dat was voor sommigen heel moeilijk. Van het moment dat ik een foto wilde maken, dook die pose weer op. Het was lastig om over te brengen dat ik de 'cheer' net niet in beeld wilde brengen. Ze begrepen niet wat ik wilde. Fotografie voor hen is als een reclame van L'Oréal. Ze weten gewoonweg niet wat een concept betekent. Toen ze achteraf de foto's zagen, zeiden ze dat ze de beelden leuk vonden en gaven ze geen verdere uitleg. Dat doen ze nooit. Ze gaan nooit ergens dieper op in. Alles is altijd oké.

Vond je het leuk om met cheerleaders rond te hangen?

Ik was één keer uitgenodigd op een feestje en dat was onvergetelijk. Het gebeurde bij iemand thuis en was net zoals in de films. We keken Bring it on 1 en 2, bestelden pizza, aten donuts, vertelden enge verhalen en deden een vriendschapsritueel met kaarsen in de tuin! We hebben zelfs prank calls gedaan. Het was perfect.

Website