Christopher Wahl. Foto door Aaron Wynia. Alle andere foto's door Christopher Wahl zelf
Christopher Wahl was pizzabezorger in Whistler in Brits-Columbia, voor hij één van de meest gewilde en gerespecteerde portretfotografen ter wereld werd. Zijn werk verscheen onder andere in Rolling Stone en Maclean's en behoort tot de permanente collectie van de AGO (Art Gallery of Ontario). Als je hem vraagt hoe hij dat geflikt heeft zegt hij altijd overdreven bescheiden: "ik was gewoon op het juiste moment op de juiste plek". Uiteraard is dat grotendeels onzin.
Advertentie
Want het is geen toeval dat hij Koningin Elizabeth tegen het lijf liep voordat hij deze iconische foto nam, waarop het lijkt of ze net een kroegentocht achter de rug heeft, en hij hangt ook niet toevallig altijd precies rond op dezelfde vliegvelden als de paus of president Obama. Chris weet van tevoren wat voor foto hij wil schieten, en elke foto is een reflectie van hoe hij wil dat een bepaald persoon wordt neergezet. Fotografie is wat dat betreft op een bepaalde manier iets heel egoïstisch.Chris krijgt het met zijn stijl voor elkaar om de verhalen te vertellen die zijn subjecten eigenlijk helemaal niet wilden vertellen. Van enorme beroemdheden, tot punks uit kleine dorpjes – altijd zijn Chris' portretten overtuigend, eerlijk en karakteristiek, en tegelijkertijd van een soort ongrijpbare schoonheid waardoor je eindeloos naar een foto kan kijken."Ik weet niet waarom ik juist deze foto's voor je verzameld heb," zegt Chris terwijl hij door een mapje op zijn computer bladert, bij hem thuis in Toronto. Ik had hem gevraagd hem een selectie te maken van zijn persoonlijke en gepubliceerde werk, om met VICE te delen. Waarom hij de onderstaande foto's koos weet ik ook niet precies, maar nadat we praatten over de foto's, de manier waarop Chris werkt, en de manier waarop hij het leven vastlegt zoals hij het ziet, werd het wel wat duidelijker. Hieronder lees je wat de foto's die hij voor ons uitkoos voor hem betekenen.
Advertentie
Joel Cutler
Joel is echt zo'n typische gewiekste, kapitalistische boef. Snapchat, AirBnB – hij was altijd één van de eerste investeerders. Die man heeft een vermogen van vierhonderd miljoen of iets dergelijks. Ze wilden een vrolijke foto van die man, maar ik dacht: zo is hij helemaal niet. Hij heeft pitches gehoord over de hele wereld, in een paar daarvan geïnvesteerd, in velen ook niet – en heeft mensen gezegd dat ze op kunnen rotten. Hoe dan ook – deze man is een beroepsbeoordelaar, en het beoordelen van dingen betekent in principe alles voor hem. Je moet dat bewonderen; hij is een rockster in zijn scene. Hier staart hij me indringend aan, alsof hij mij beoordeelt. De foto's moesten eruitzien als spontane beelden van mensen in kantoren, niet geënsceneerd. Maar die zakenmensen waren erg camerabewust en gingen heel erg poseren. Daarna deden ze alsof ze je niet vertrouwden. "Ontspannen en mezelf zijn? Ik voel me ongemakkelijk, dus hoe kan ik dan mezelf zijn?" zeiden ze dan.Steeds als ik binnenkwam en iemand de hand schudde, kreeg ik meteen het gevoel dat het die mensen allemaal niks kon schelen en dat ze gewoon zo snel mogelijk klaar wilden zijn. Deze man was ook totaal niet bezig met wat ik eigenlijk van hem wilde. Hij vertelt anderen altijd wat zij voor hem moeten doen. Ik vond het eigenlijk heel fascinerend om dat van zo dichtbij te zien.
Joel is echt zo'n typische gewiekste, kapitalistische boef. Snapchat, AirBnB – hij was altijd één van de eerste investeerders. Die man heeft een vermogen van vierhonderd miljoen of iets dergelijks. Ze wilden een vrolijke foto van die man, maar ik dacht: zo is hij helemaal niet. Hij heeft pitches gehoord over de hele wereld, in een paar daarvan geïnvesteerd, in velen ook niet – en heeft mensen gezegd dat ze op kunnen rotten. Hoe dan ook – deze man is een beroepsbeoordelaar, en het beoordelen van dingen betekent in principe alles voor hem. Je moet dat bewonderen; hij is een rockster in zijn scene. Hier staart hij me indringend aan, alsof hij mij beoordeelt. De foto's moesten eruitzien als spontane beelden van mensen in kantoren, niet geënsceneerd. Maar die zakenmensen waren erg camerabewust en gingen heel erg poseren. Daarna deden ze alsof ze je niet vertrouwden. "Ontspannen en mezelf zijn? Ik voel me ongemakkelijk, dus hoe kan ik dan mezelf zijn?" zeiden ze dan.Steeds als ik binnenkwam en iemand de hand schudde, kreeg ik meteen het gevoel dat het die mensen allemaal niks kon schelen en dat ze gewoon zo snel mogelijk klaar wilden zijn. Deze man was ook totaal niet bezig met wat ik eigenlijk van hem wilde. Hij vertelt anderen altijd wat zij voor hem moeten doen. Ik vond het eigenlijk heel fascinerend om dat van zo dichtbij te zien.
Een rokende jongen
Ik reed naar Collingwood en zag kinderen lang de weg over rotsen klimmen en springen en ik dacht: "Fuck, die hebben het naar hun zin." Op de terugweg waren ze er nog steeds en de lichtval was prachtig, dus stopte ik en zei ik: Hey jongens!" Ze gleden van de hoge stenen waar ze op stonden, en toen pakte die jongen ineens een sigaret. Hij rookte heel stoer, op een manier waardoor ik het gevoel kreeg dat hij dat al veel vaker had gedaan. De achtergrond voelt non-fotografisch. Die wilgen en kleuren doen eerder schilderachtig aan. Maar die schoenveter – waarmee hij z'n zwembroek omhooghoudt – vind ik echt geweldig. We wilden allemaal punk zijn als kinderen, maar deze jongen is ook echt punk. Echt een schoffie. Maar hij is ook heel knap. Zijn ogen zijn rood van het zwemmen. Of van het lijmsnuiven, dat zou natuurlijk ook kunnen.
Ik reed naar Collingwood en zag kinderen lang de weg over rotsen klimmen en springen en ik dacht: "Fuck, die hebben het naar hun zin." Op de terugweg waren ze er nog steeds en de lichtval was prachtig, dus stopte ik en zei ik: Hey jongens!" Ze gleden van de hoge stenen waar ze op stonden, en toen pakte die jongen ineens een sigaret. Hij rookte heel stoer, op een manier waardoor ik het gevoel kreeg dat hij dat al veel vaker had gedaan. De achtergrond voelt non-fotografisch. Die wilgen en kleuren doen eerder schilderachtig aan. Maar die schoenveter – waarmee hij z'n zwembroek omhooghoudt – vind ik echt geweldig. We wilden allemaal punk zijn als kinderen, maar deze jongen is ook echt punk. Echt een schoffie. Maar hij is ook heel knap. Zijn ogen zijn rood van het zwemmen. Of van het lijmsnuiven, dat zou natuurlijk ook kunnen.
Advertentie
Neil Young
Ik denk niet dat het Neils favoriete bezigheid was om te poseren voor een portret. In mijn carrière heb ik wel eens enthousiastere reacties gehad als ik iemand fotografeer. Ik vroeg z'n manager Elliot of Neil zijn jas uit wilde doen en zijn hoed af. Hij zei: "Dat kan me echt geen flikker schelen. Het is jouw tijd, vraag het zelf maar aan Neil." Ik had vijfenveertig seconden met hem, nadat ik tweeëneenhalf uur had gewacht om hem te mogen fotograferen. Ik vroeg hem of hij misschien z'n hoed af wilde doen, en z'n jas uit, en toen deed hij dat en zei hij opeens: "Mijn vriendin vind het leuk als het door de war zit," waarop ik zei: "Vriendin?" Harvest Moon ging over Peggy, die voor altijd zijn vrouw zou zijn, dus ik dacht: hoe bedoel je, "vriendin"? Uiteraard werd de volgende dag bekend dat hij met Daryl Hannah ging. Ik had TMZ moeten bellen. Toen ik nog maar zeven frames geschoten had vroeg Elliot of het zo goed was. Ik zei: "Nee, nog niet! Geef me nog even de tijd." Dus ik zei tegen Neil: "Je moet gaan zitten en je hand onder je kin doen, me aankijken en diep ademhalen. Ik heb een gezicht nodig waarin iets tussen jou en mij tot uitdrukking komt. Hij keek op naar Elliot en deed daarna deze pose. Toen vroeg hij: "Goed zo?" Waar ik ook fotografeer, na afloop ga ik meestal even zitten kletsen met iemand die in dezelfde kamer is – in dit geval was dat Stephanie Norris, een charmante jonge fotograaf. Ik keek haar aan en normaal is ze super optimistisch, maar dit keer haalde ze haar schouders op en ze keek alsof ze wilde zeggen: "Ik weet het niet."
Ik denk niet dat het Neils favoriete bezigheid was om te poseren voor een portret. In mijn carrière heb ik wel eens enthousiastere reacties gehad als ik iemand fotografeer. Ik vroeg z'n manager Elliot of Neil zijn jas uit wilde doen en zijn hoed af. Hij zei: "Dat kan me echt geen flikker schelen. Het is jouw tijd, vraag het zelf maar aan Neil." Ik had vijfenveertig seconden met hem, nadat ik tweeëneenhalf uur had gewacht om hem te mogen fotograferen. Ik vroeg hem of hij misschien z'n hoed af wilde doen, en z'n jas uit, en toen deed hij dat en zei hij opeens: "Mijn vriendin vind het leuk als het door de war zit," waarop ik zei: "Vriendin?" Harvest Moon ging over Peggy, die voor altijd zijn vrouw zou zijn, dus ik dacht: hoe bedoel je, "vriendin"? Uiteraard werd de volgende dag bekend dat hij met Daryl Hannah ging. Ik had TMZ moeten bellen. Toen ik nog maar zeven frames geschoten had vroeg Elliot of het zo goed was. Ik zei: "Nee, nog niet! Geef me nog even de tijd." Dus ik zei tegen Neil: "Je moet gaan zitten en je hand onder je kin doen, me aankijken en diep ademhalen. Ik heb een gezicht nodig waarin iets tussen jou en mij tot uitdrukking komt. Hij keek op naar Elliot en deed daarna deze pose. Toen vroeg hij: "Goed zo?" Waar ik ook fotografeer, na afloop ga ik meestal even zitten kletsen met iemand die in dezelfde kamer is – in dit geval was dat Stephanie Norris, een charmante jonge fotograaf. Ik keek haar aan en normaal is ze super optimistisch, maar dit keer haalde ze haar schouders op en ze keek alsof ze wilde zeggen: "Ik weet het niet."
Advertentie
Roger Federer
Ik ben een extreme tennisfan. Op een dag mocht ik Federer fotograferen, mijn fucking held. Hij is de beste tennisser ooit. Echt de koning. Fed is in feite één van de beroemdste mannen van deze planeet, maar toch heb je het gevoel dat je deze man nauwelijks kent. Maar in feite weet je juist heel goed wie hij is, net als kinderen in India en China; deze man is wereldberoemd. Moetje die rechterarm zien; het lijkt wel de arm van Popeye, vergeleken met z'n linker. We kregen wat tijd om een formeel portret van hem te schieten, waarop hij zei: "Kan ik hier later even op terugkomen, ik ben heel druk." Dus ik rol met m'n ogen en zeg: "Ja hoor, geen probleem." Ik schoot een foto, en zei dat ik hem gewoon ging volgen op de baan en wat foto's zou nemen terwijl hij aan het tennissen was. Op deze foto loopt hij recht op me af, maar hij moest eigenlijk ergens links van me zijn. Maar hij zag me dus zitten en liep bewust even mijn kant op. Ik schiet razendsnel allemaal beelden en hij vraagt: "Was dat goed?" En ik zeg: "Dat was HEEL goed." Hij zegt: "Leuk je ontmoet te hebben Chris," en loopt door naar z'n bestemming. Maar wat een gast zeg – soms maken de subjecten m'n baan erg makkelijk.
Ik ben een extreme tennisfan. Op een dag mocht ik Federer fotograferen, mijn fucking held. Hij is de beste tennisser ooit. Echt de koning. Fed is in feite één van de beroemdste mannen van deze planeet, maar toch heb je het gevoel dat je deze man nauwelijks kent. Maar in feite weet je juist heel goed wie hij is, net als kinderen in India en China; deze man is wereldberoemd. Moetje die rechterarm zien; het lijkt wel de arm van Popeye, vergeleken met z'n linker. We kregen wat tijd om een formeel portret van hem te schieten, waarop hij zei: "Kan ik hier later even op terugkomen, ik ben heel druk." Dus ik rol met m'n ogen en zeg: "Ja hoor, geen probleem." Ik schoot een foto, en zei dat ik hem gewoon ging volgen op de baan en wat foto's zou nemen terwijl hij aan het tennissen was. Op deze foto loopt hij recht op me af, maar hij moest eigenlijk ergens links van me zijn. Maar hij zag me dus zitten en liep bewust even mijn kant op. Ik schiet razendsnel allemaal beelden en hij vraagt: "Was dat goed?" En ik zeg: "Dat was HEEL goed." Hij zegt: "Leuk je ontmoet te hebben Chris," en loopt door naar z'n bestemming. Maar wat een gast zeg – soms maken de subjecten m'n baan erg makkelijk.
De Los Angeles-tour van Will & Kate
Twee zomers geleden reisde ik mee met Prince William en Kate door de VS en maakte ik foto's van al hun aankomsten. In een periode van tien dagen wilde ik zo vaak mogelijk vastleggen dat ze uit hun vliegtuig stapten – dat leek me een leuke serie. Steeds een ander outfit, maar wel hetzelfde fucking vliegtuig. Ik heb mezelf altijd als een soort archivaris gezien – vandaag is het nieuws, morgen is het een foto, en in het best mogelijke geval belandt mijn werk in encyclopedieën of in iets academisch. Daar wordt ik altijd heel blij van.
Twee zomers geleden reisde ik mee met Prince William en Kate door de VS en maakte ik foto's van al hun aankomsten. In een periode van tien dagen wilde ik zo vaak mogelijk vastleggen dat ze uit hun vliegtuig stapten – dat leek me een leuke serie. Steeds een ander outfit, maar wel hetzelfde fucking vliegtuig. Ik heb mezelf altijd als een soort archivaris gezien – vandaag is het nieuws, morgen is het een foto, en in het best mogelijke geval belandt mijn werk in encyclopedieën of in iets academisch. Daar wordt ik altijd heel blij van.
Advertentie
Deze maakte ik vanuit het raam van een bus waarmee ik door LA reed om verslag te doen van een of ander Will-en-Kate-evenement. Kijk die jongens op de achtergrond, het lijkt net alsof ze rustig een bank aan het stelen zijn! Die kinderen zijn daar om Will en Kate te zien, maar ze lijken hier niet helemaal op hun plek. Dat Drake Hotel lijkt me niet echt een populaire plek om te overnachten. Ik hou echt van dit soort kaarsrechte, haakse composities. Ik had bij deze foto mazzel met die gasten die die bank lijken te jatten – die zetten het oog als het ware in gang, en met die mannen rechts, van wie je zou kunnen zeggen dat ze de foto verpesten, maar ze zijn juist perfect voor de compositie.
Mijn eigen kleren
Ik heb altijd al mensen gefotografeerd met mijn kleren aan. Ik heb dat de afgelopen acht, negen jaar ook iets van vier jaar gedaan. Ik vind dat op de een of andere manier heel boeiend: iemand vinden die er beter uitziet dan ik laten poseren in m'n kleding. Het voelt dan nog steeds als een soort zelfportret. Alsof ik mezelf zo mooi mogelijk wil fotograferen. Als ik het voor het zeggen had, zou ik gewoon van al mijn kleren een veelvoud kopen; vijf dezelfde shirts, vier dezelfde spijkerbroeken, enzovoorts. Het is moeilijk om vette shit te vinden. Patagonia is m'n favoriete kledingmerk, die doen niet moeilijk en maken gewoon doodnormale jassen. Zo nu en dan fotografeer ik alle kleding die ik op dat moment heb in alle situaties waarin ik ze zou dragen. Dus dan fotografeer ik mijn drie paar spijkerbroeken met dezelfde riem. En dan weet ik opeens wat ik niet meer nodig heb. Het is een beetje om m'n sociale leven vast te leggen. Dat is dus eigenlijk weer het vastleggende aspect in mijn werk. Of het nou portretten van mensen, plekken of andere dingen zijn, het is eigenlijk allemaal hetzelfde.
Ik heb altijd al mensen gefotografeerd met mijn kleren aan. Ik heb dat de afgelopen acht, negen jaar ook iets van vier jaar gedaan. Ik vind dat op de een of andere manier heel boeiend: iemand vinden die er beter uitziet dan ik laten poseren in m'n kleding. Het voelt dan nog steeds als een soort zelfportret. Alsof ik mezelf zo mooi mogelijk wil fotograferen. Als ik het voor het zeggen had, zou ik gewoon van al mijn kleren een veelvoud kopen; vijf dezelfde shirts, vier dezelfde spijkerbroeken, enzovoorts. Het is moeilijk om vette shit te vinden. Patagonia is m'n favoriete kledingmerk, die doen niet moeilijk en maken gewoon doodnormale jassen. Zo nu en dan fotografeer ik alle kleding die ik op dat moment heb in alle situaties waarin ik ze zou dragen. Dus dan fotografeer ik mijn drie paar spijkerbroeken met dezelfde riem. En dan weet ik opeens wat ik niet meer nodig heb. Het is een beetje om m'n sociale leven vast te leggen. Dat is dus eigenlijk weer het vastleggende aspect in mijn werk. Of het nou portretten van mensen, plekken of andere dingen zijn, het is eigenlijk allemaal hetzelfde.
Advertentie
Bijna verdronken
Ik ben erg blij met deze foto. Het zou zo een soort reclameposter in een Hollister-winkel kunnen zijn. Kijk hoe knap al deze mensen zijn. Die man in dat witte shirt heeft dat meisje gered, en hij is niet eens van de strandwacht. Kijk haar nou. En die scheur in zijn shirt: perfect! De horizon is mooi recht. Zonder dat ik het doorhad maakte ik een foto waar je meteen aan kan zien dat ik hem heb gemaakt.
Ik ben erg blij met deze foto. Het zou zo een soort reclameposter in een Hollister-winkel kunnen zijn. Kijk hoe knap al deze mensen zijn. Die man in dat witte shirt heeft dat meisje gered, en hij is niet eens van de strandwacht. Kijk haar nou. En die scheur in zijn shirt: perfect! De horizon is mooi recht. Zonder dat ik het doorhad maakte ik een foto waar je meteen aan kan zien dat ik hem heb gemaakt.
Het circuit
De laatste paar zomers heb ik een hoop racecircuits bezocht en talloze raceauto's gefotografeerd. Maar niet de mensen, ook al zijn die er genoeg. Ik vind die auto's gewoon veel boeiender. De mensen die die auto's besturen krijgen er geen cent voor betaald. Ze plakken die auto's helemaal vol met stickers en zo, en je ziet gewoon dat ze het na een week lang werken fucking vet vinden om in het weekend te racen. Wie houdt er niet van om keihard over een circuit te scheuren? Ik zie dit als portretten van die mensen, ook al zie je geen gezichten.
De laatste paar zomers heb ik een hoop racecircuits bezocht en talloze raceauto's gefotografeerd. Maar niet de mensen, ook al zijn die er genoeg. Ik vind die auto's gewoon veel boeiender. De mensen die die auto's besturen krijgen er geen cent voor betaald. Ze plakken die auto's helemaal vol met stickers en zo, en je ziet gewoon dat ze het na een week lang werken fucking vet vinden om in het weekend te racen. Wie houdt er niet van om keihard over een circuit te scheuren? Ik zie dit als portretten van die mensen, ook al zie je geen gezichten.
Jeremy Down
Dit is een vriend van me, Jeremy Down. Hij was aan het schilderen in Rankin Inlet in het noordoosten van Canada. Het lijkt net een sculptuur van Jacques Gometti. Dat soort invloeden zijn belangrijk in de fotografie; we worden allemaal beïnvloed door iets of iemand.
Dit is een vriend van me, Jeremy Down. Hij was aan het schilderen in Rankin Inlet in het noordoosten van Canada. Het lijkt net een sculptuur van Jacques Gometti. Dat soort invloeden zijn belangrijk in de fotografie; we worden allemaal beïnvloed door iets of iemand.