Cokepikken

"Mijn klanten uit de financiële sector hebben de neiging om na grote veranderingen op de markt contact met me op te nemen – ongeveer een dag nadat de beurs stijgt of daalt. Ze rusten even uit en bellen me vervolgens op," vertelt Zoë*, een onafhankelijke escort van in de dertig die 480 euro per uur verdient en sinds haar late tienerjaren in en buiten de branche heeft gewerkt.

Alle vrouwen die ik de afgelopen weken sprak over hun werk in de lokale seksindustrie waren het erover eens dat er geen ontsnappen is aan Wall Street. Dat komt doordat bijna iedere sector in New York – makelaardij, de horeca, prostitutie en noem maar op – zijn mond opent onder de spreekwoordelijke trechter die we de financiële wereld noemen. Doordat de Dow Jones de afgelopen twee decennia omhoog kroop en nog een groter deel van de nationale economie vertegenwoordigde, heeft New York – los van de korte maar heftige septembercrashes na het instorten van de Twin Towers en het omvallen van Lehman Brothers zeven jaar later – een lange en stabiele groei gekend.

Lehman Brothers was de reden dat 'de Franse hoer' – een Amerikaanse vrouw van in de dertig die zo genoemd wil worden om haar ware identiteit te verhullen – in deze industrie terecht kwam. In de ene kamer staat het bed waarin ze slaapt en in de andere het bed waar ze klanten in ontvangt. Aan haar muren hangt haar eigen kunst en in haar advertenties gebruikt ze teksten als "kunststudent wil graag geholpen worden." Haar verhaal is de perverse realiteit achter de manier waarop de voormalige burgemeester van New York, Michael Bloomberg, zich New York als luxestad voorstelde: een plek voor de rijken en mensen die de rijken diensten aanbieden. Ze moest noodgedwongen haar brood verdienen door seks te hebben met de mannen die de Amerikaanse economie verneukt hadden, omdat ze haar – en velen met haar – mee de afgrond in hadden gesleurd.

Na haar modestudie aan de Amerikaanse westkust (ze vertelt liever niet precies waar) kwam de Franse hoer naar New York voor een carrière het ontwerpen en maken van op maat gemaakte kleding.

"Het leverde niet veel op," vertelt de Franse hoer. "Het waren lange dagen en het verdiende maar twaalf euro per uur. Ik had geen geld en dus niet de mogelijkheid om hogerop te komen. Dat is alleen weggelegd voor kinderen van rijke ouders. Als ik veel geld had gehad had ik vijf jaar onbetaald stage kunnen lopen en daarna een goede baan kunnen vinden."

Nadat in 2008 de beurs crashte, het werk schaars werd en haar huur steeg, besloot ze haar lichaam te verkopen. De meeste klanten ontmoette ze met behulp van een escortagentschap en kwamen uit de financiële sector. Maar omdat deze klanten nogal neerbuigend tegen haar deden, liet ze haar prijzen zakken naar 160 dollar per uur en begon ze voor zichzelf.

"Het is een laag tarief, maar op die manier heb ik meer vrijheid," vertelt de Franse hoer.

"De bankiers hechten veel waarde aan goede service en willen daar fors voor betalen. Dat maakt ze wel veeleisend. Ik heb nu op mijn huur na geen kosten en ik verdien ongeveer 2500 euro per weekend. Maar het weekendwerk is slopend."

Toen ik met Zoë sprak in de bar van het Maritime Hotel in Chelsea, viel haar outfit erg op. Ze was gekleed in haar normale kloffie met een broekje, een panty, een warme trui en laarzen. Bijna iedere vrouw om ons heen was netjes gekleed, met naaldhakken en getailleerde jurken met hoge splitten. Ik vroeg haar waarom ze drie keer zoveel kostte als de Franse hoer.

"Puur marketing," vertelt ze. "Het verkopen en hopelijk geven van een menselijke connectie. De seks is in elk geval niet drie keer zo goed."

Marketing heeft haar geholpen om een diverse klantenkring op te bouwen en haar minder afhankelijk te maken van de mannen in de financiële sector. "Ik werk nu voor mezelf dus ik hoef niet meer naar van die cocaïnerijke sekspartijen," vertelt Zoë. "Mijn klanten plannen het echt om me te kunnen zien. Die jonge gasten die met geld strooien zijn niet van het plannen – ze bellen een halfuur van tevoren voor een afspraak, niet een maand van tevoren. De meiden in die omgeving zijn net tickers, ze voelen precies wanneer er op de markt een verschuiving plaatsvindt."

"Niet om die mannen als zielig te bestempelen, maar het is zwaar werk," vertelt Zoë. "Wall Street is net een piramide – er klimmen veel meer mannen van in de twintig naar boven dan dat er momenteel veertigers aan de top zitten. De weg ernaartoe is wreed en iedereen moet extreem toegewijd zijn, negentig uur per week werken en hetzelfde kapsel hebben. Daardoor zien ze er vaak verdrietig uit, maar het zorgt ervoor dat ze willen ontspannen door middel van alles wat erotisch en duur is."

"Hun drugsgebruik is opvallend, al doen ze het niet waar anderen bij zijn," vertelt Zoë. "Het geeft ze zelfvertrouwen – ze weten dat de kans klein is dat ze op hun veertigste aan de top van de piramide komen en portfoliomanager worden. Veel geld uitgeven aan hoeren en cocaïne geeft ze moed. Ze denken: ik weet dat ik de komende tijd nog bakken met geld ga verdienen, dus ik kan het nu makkelijk uitgeven."

"Februari is een belangrijke maand, omdat de bonussen dan worden uitgereikt en het decembertekort weer wordt aangevuld. Die bonussen brengen ook autoverkopers en makelaars naar de hoeren," vertelt Zoë. "Voor de mannen op Wall Street is het een overgangsritueel. Ze krijgen een ton binnen waarvan tien procent dat weekend nog opgaat aan escorts. Voor de mannen die escorts inhuren is het erg belangrijk dat ze duur zijn. Hoe duurder ze zijn, hoe blijer de mannen worden."

"De mannen houden van escortbureaus omdat ze geen persoon willen, maar een stuk vlees. Als ze eenmaal zijn gescreend, staat er na het bellen binnen een halfuur iemand voor hun deur. Toch zijn Wall Street-klanten onder escortbureaus notoire wanbetalers, terwijl die mannen toch miljoenen verdienen." Het was dus niet geheel onverwacht dat creditcardbedrijven op een bepaald moment moeilijk begonnen te doen over de rekeningen van de escortbureaus.

De Franse hoer vertelt dat als de mannen wel goed betalen, ze vaak heel veeleisend zijn. "Ze zijn erg specifiek over de manier waarop je ze moet pijpen. En wanneer iemand te veel heeft gesnoven, kan het zijn dat je hem de hele avond aan het pijpen bent."

"Veel mannen willen ook dat je ze rimt, maar zelfs de vijfhonderd dollar die je daarvoor krijgt is het niet waard. En vinden ze dat je slecht was, dan laten ze een slechte review achter. Toen ik nog bij een bureau werkte moest ik alles doen," vertelt ze. Daarom begon ze voor zichzelf.

"Sommige mannen krijgen hem niet omhoog, dus dan zit ik naakt in de kamer terwijl ik toekijk hoe ze snuiven," vertelt ze. "Als ze eenmaal zijn klaargegekomen, vertrekken ze. Komen ze niet, dan moet ik ze pijpen. De afspraak is dat wanneer je iemand neukt, ze moeten klaarkomen – al duurt het een uur."

Natuurlijk is niet iedereen zo veeleisend. "Daar is zelfs een term voor: de party call," vertelt Zoë. "Er zijn meiden die alleen te boeken zijn voor feestjes waar veel te snuiven is en de seks niet centraal staat. Zulke klanten willen niet de enige zijn die snuift, dus doet de escort mee terwijl ze naakt in de kamer zit."

Sommige bureaus specialiseren zich in zulk feestgezelschap, waarbij seks maar een bijgerecht op het menu is. "Ik haat die vragen die je elkaar stelt om de overgang naar seks wat minder ongemakkelijk te maken," voegt Zoë eraan toe. "Vragen als 'Waar kom je vandaan?' en 'Wat vind je van de stad?' Normaal maak ik met mensen gewoon grapjes en ik zet mijn vrienden graag voor lul. Zulke gasten snappen dat niet. Of je hebt het bijvoorbeeld over een boek dat ze niet kennen, waarop ze dan meteen zeggen: 'Oh, je bent zeker wel slim he?'"

"Dit soort mannen verdient heel veel geld," vertelt de Franse hoer. "Ze kopen je, dus ze willen kwaliteits, service en gooien je na afloop weg. En ze zitten in de ontkenningsfase. Sommigen vragen of ze je zonder condoom mogen neuken." Ze betrapte ooit een man, met zijn trouwring nog om, die halverwege de sekspartij het condoom probeerde te verwijderen.

"Ze zijn zo narcistisch. Ze willen niet onder ogen zien dat dit een deel van hun echte leven is," vertelt ze. Denkt ze dat die mannen zelf wel denken dat ze een echt leven hebben?"Nee,"zegt ze.

Zoë gaf hetzelfde antwoord: "De financiële klanten zijn minder geïnteresseerd in mij als mens." Ze neemt een slok van haar drankje. "Soms is dat juist wel fijn, omdat ik niet hoef te doen alsof ze speciaal zijn. Ik kom binnen, heb seks en ga weer naar huis. Ik heb ooit met een Wall Street-type gedate. Hij kon alleen interesse voor zichzelf opbrengen, dus het feit dat ik mijn geld verdien met seks deed hem niks."

Pearl Gabel heeft bijgedragen aan dit artikel.

*Namen zijn veranderd