Cor Veltman is de liefste en grootste Oranjefan en heeft daar zo zijn redenen voor

Het huis van Cor.

Op de Albert Cuypmarkt in Amsterdam zit een man de hele dag achter het raam naar buiten te kijken. Hij heet Cor. Rond kerst en rond elk voetbaltoernooi is zijn huis dusdanig versierd dat voorbijgangers even teruggluren naar die man in dat vreemde oranje appartement. Als een poes achter het raam speurt hij de markt af.

Cor Veltman is 67 jaar en zijn huis loopt over van de nationale kleur. We besloten eens bij hem aan te bellen. Overal in Nederland worden huizen oranje versierd, maar zelden zo uitbundig als bij Cor.

Oranje voetbalshirts, oranje vaandels, oranje slingers, oranje tuinkabouters, oranje toeters, oranje lampen, oranje hoeden - zelfs een oranje Senseo-koffieapparaat. Alleen Sjakie, de kat des huizes, is zwart. Vernoemd naar Sjaak Swart, de legendarische oud-speler van Ajax. Sjakie is een echte Ajax-kat, verzekerde Cor ons in een grondig Amsterdams accent.

We namen plaats tegenover Cor en Sjakie op de bank aan het raam, en kwamen er zo achter dat hij niet alleen heel lief is, maar dat er achter zijn oranjeobsessie ook een heel lief verhaal schuilt.

VICE: Wanneer bent u met al deze oranje versiersels begonnen?

Cor Veltman:Ik heb het altijd gedaan met die toernooien. Al jáááren. In 1974 ook al, toen we in de finale stonden. Ik deed het zelfs al toen m'n vrouw er nog was.

Cor in zijn natuurlijke habitat.

Hoe komt u er aan?

Ik zie elk jaar nieuwe dingen en dan koop ik die bij. Vaak bij Blokker of de Dirk. Mensen hier uit de straat komen meestal ook zelf met een shirt aanzetten. Zo kom je steeds aan je spullen, hè. Ik ga ook we eens naar Pietje Bel, de souvenirwinkel hier tegenover, en dan kies ik drie shirts uit en dan zeggen ze betaal d'r maar eentje. Zo goed ken ik ze.

Krijgt u veel reacties op uw versieringen?

De mensen die hier komen vinden het geweldig. En ze weten het op de markt ook, dat ik erbij ben als er weer wat met Oranje is. Dan loop ik de markt op en dan roepen ze allemaal "Hé Cor, wanneer ga je beginnen? Hangt alles al op?" Meestal begin ik twee maanden van te voren.

U had het net over uw vrouw. Wat is daarmee gebeurd?

Die is d'r niet meer. Niemand is d'r meer. M'n zus niet. M'n moeder niet. M'n zwager niet, maar daar had je niks aan. Die was eigenwijs. Mijn vrouw stierf een half uurtje voor kerst, precies op de plek waar ik nu zit. In een keer viel ze zo tegen 't raam en was ze dood. Hartstilstand.

Mist u uw vrouw?

Ja, ze is al weer wat jaartjes dood. Vaak gingen we met z'n tweeën naar Loosdrecht en verbleven we daar in een caravan. Dat was heerlijk. Daar bakte ze loempia's. Ze was Indonesisch en kookte ontzettend goed. Ze maakte dan eten voor iedereen. Zo was ze, hè? Echt goed voor iedereen.

Soms denk ik: wat was het leuk geweest als ze erbij was. Zoals nu met het voetbal. Dan zaten we hier met m'n zus, m'n moeder. En nu ben ik alleen overgebleven. Dit alles - m'n vrouw had het zo leuk gevonden.

Ik ga soms naar d'r graf toe. Niet zo veel meer als vroeger, hoor. Toen ging ik elke dag. Maar ik wil het een beetje van me afschuiven. Als ik ervoor sta denk ik toch weer "Och God, was ze er nog maar."

Cor en zijn vrouw op rechts.

Wat voor werk heeft u eigenlijk gedaan?

Ik bezorgde bloemen voor een bloemist, en ik was een tijdje vrachtwagenchauffeur. Totdat ik op mijn 24e arbeidsongeschikt verklaard werd.

Hoe kwam dat?

Ik reed over de Schellingwouderbrug richting Amsterdam-Noord toen er van de andere kant een auto aankwam. Die zat op de verkeerde baan en reed recht op me af. Ik gaf hem een seintje maar hij bleef komen. Ik keek achter me en zag dat er daar niemand was, dus ik dacht dat ik wel zo om hem heen kon rijden. In een flits zag ik dat hij hetzelfde deed en toen botsten we frontaal op elkaar.

Wat hield u eraan over?

Ik werd een paar dagen erna wakker in Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Mijn linkerarm en rechterbeen waren gebroken. Mijn been hadden ze een stukkie korter gemaakt. Rijden kon en mocht toen niet meer.

Denkt u dat u ooit nog weggaat hier, van de Albert Cuyp?

Nee, de Cuyp is m'n alles. Ik zou hier niet weg kunnen. Aan de overkant ben ik geboren en ik heb nooit ergens anders dan hier aan de markt gewoond. Ik ken ze allemaal hier. Al zo lang als ik leef. 's Morgens roepen ze hier naar me "Goeiemorgen Cor! Moet je brood?" En toen ik vorig jaar geen boodschappen kon doen na een leveroperatie zeiden ze ook "maak even een boodschappenlijssie. Waar moeten we heen, Cor? Dirkie, Coop, Albert Heijn?" - en ze gingen het allemaal halen.

Zoek het raam van Cor.

Bent u nooit eenzaam, hier zo achter het raam?

Nee hoor, ik kan goed alleen zijn. En je hebt hier de hele dag vermaak. Dan komt die weer binnen, of komt er 'n optocht langs.

Waar gaat u de wedstrijden kijken?

Ik ga hier kijken op de bank. Samen met Sjaak.

Wat verwacht u ervan?

Ik vind 't zelf al mooi als we bij de eerste drie eindigen.

Eerste drie? U bent veeleisend.

Het zal moeilijk zijn, maar ik heb zo'n gevoel. Zo'n selectie als in 2010 krijgen we nooit meer. Ik vind het alleen zo jammer dat die grootkop van 'n Van Gaal erbij zit.

Waarom versiert u uw huis eigenlijk zo uitbundig?

M'n vrouw hield er zo van, hè. Ze stuurde altijd alle foto's terug naar Indonesië om te laten zien hoe leuk het eruit zag. Op deze manier heb ik het gevoel dat ze er nog een beetje is.