De aanslag op Charlie Hebdo: een overzicht

Charlie Hebdo publiceert al langer controversieel materiaal en was in het verleden al vaker doelwit van radicale moslims, die het magazine beschuldigden van islamofobie en belediging van de profeet Mohammed. De publicatie was hierdoor al meerdere malen het slachtoffer van bedreigingen en aanslagen.

"Satire zal uiteindelijk overwinnen, en weet je waarom? Omdat het zich niet laat dwingen. Een samenleving zonder satire zou zichzelf niet in de ogen kunnen kijken. Die zou zichzelf kwijtraken."

Toen ze hoorde van de aanslag maakte de Franse Lia De Flandre een evenement aan op Facebook om op de Dam ook een menigte op de been te brengen. "Vanochtend zag ik hoe zeer dit leefde onder Fransen, zowel on- als offline. Ik wilde de Franse gemeenschap in Nederland samenbrengen en zette dit evenement op. Ik ben blij verrast dat er ook niet-Fransen op af zijn gekomen."

Wat zou jij zeggen als een volslagen vreemde eist dat je je verontschuldigt voor iets dat je niet hebt gedaan? Het lijkt me dat de meeste mensen diegene vriendelijk zouden verzoeken om niet zo agressief te doen, weg te lopen en op zoek te gaan naar de juiste persoon. Dat is de meeste verstandige aanpak in een dergelijke situatie, waarin iemand volledig de plank misslaat.

Gelijk nadat het nieuws over de Hebdo-schietpartij bekend werd, begon alles wat rechts is in Italië met het bekritiseren van de hele islamitische wereld. De politicus die het sterkst met het drama aan de haal ging was Matteo Salvini. Op zijn sociale-mediapagina's plaatste hij teksten als: "We verlenen onderdak aan onze eigen vijanden."

De veertig tot zestigduizend exemplaren van elk nummer die circuleerden voordat Charlie Hebdo wereldnieuws werd zijn intussen collector´s items geworden. Althans, in de ogen van een aantal Fransen die de nummers voor soms belachelijk hoge bedragen aanbieden op eBay.

Toen de discussie rond de Deense cartoons losbarstte, schreef ik dat de test die ik toepas om te zien of iets echt satire is, afgeleid is van H.L. Menckens definitie van goede journalistiek: het moet "de gevestigde orde treiteren en de getreiterden troosten." Het probleem met veel zogenaamde satire die z'n pijlen richt op religieus extremisme is dat het onduidelijk is wie het treitert en wie het troost.

Terwijl ik donderdagavond op de Dam ongemakkelijk cynische grapjes stond te maken tijdens de speech van Mark Rutte (toen-ie zei dat we bijtende satire moesten koesteren, dus het was oké!), zat fotograaf Paul Blanca zijn verse inktwond te deppen. Blanca liet donderdagochtend 'Je suis Charlie' op zijn horrelige rechtermannenklauw tatoeëren.