De bloeiende seksclub van World of Warcraft

"Kun je seks hebben in World of Warcraft?" Die vraag is al meerdere keren gesteld op Yahoo! Answers, maar het antwoord is niet eenvoudig.

Technisch gezien is het antwoord 'nee.' De karakters in het spel gaan niet voor jouw kijkplezier met elkaar liggen rollebollen. Al is er wel een speler die een manier suggereerde, die er bij in de buurt komt. Een karakter gaat liggen, terwijl een andere speler zijn poppetje er boven zet, en de snelle op-en-neerbeweging van coïtus nadoet: "Een gast gaat liggen en de ander (hopelijk een vrouw) ramt snel achter elkaar op zijn zit/sta-knop, en het ziet er awesome uit."

Eigenlijk ziet het er niet zo awesome uit. Maar dat het onmogelijk is om in-game seks te hebben, is in deze fantasiewereld geen belemmering. World of Warcraft is een zogeheten massively multiplayer online roleplaying game (MMORPG) met ongeveer vijf miljoen spelers. Als je WoW speelt, bewoon je een enorme, gecompliceerde, interactieve fantasiewereld. Daarin kunnen spelers het immense Azeroth (zo heet die wereld) te voet, op de rug van een dier of per boot doorkruisen. Onderweg vecht je met verschillende monsters, en voltooi je uitdagingen om steeds beter te worden. Ook al heeft WoW de reputatie een hangplek voor nerds te zijn, het is een ontzettend sociaal gebeuren. De meeste serieuze spelers sluiten zich aan bij een guild. Zo'n groep met officiers en een eigen chatkanaal kan twee spelers tot een paar honderd man bevatten, en neemt deel aan raids. In een raid spannen meerdere gamers samen om een sterkere vijand te verslaan.

Om aan het spel te beginnen moet je eerst een server selecteren. Elke server is een versie van de spelwereld. Er bestaan vier soorten servers, en in elke soort moet op een andere manier gespeeld worden. In roleplay-servers worden deelnemers aangemoedigd te praten en te handelen als het karakter dat ze uitbeelden. In serieuze roleplay-gemeenschappen speelt iedereen een geheel bedacht fantasiepersoon. De interactie tussen die spelers smelt samen tot een gemeenschappelijk verhaal. Uiteraard speelt seks in sommige van die verhalen een rol – hoe kan het ook anders. Andere verhalen draaien zelfs om niets anders dan seks.

"Ik zou niet zeggen dat het een meerderheid is van de spelers," zegt Katherine Cross, feministisch schrijfster en WoW -speelster, in een telefonisch interview. "Maar als je lang genoeg speelt, val je vanzelf wel eens over twee karakters die ergens in een hoekje naakt tegenover elkaar staan."

Als je ooit twee poppetjes ziet die mysterieus uitgekleed in een lang privégesprek verwikkeld zijn, ben je waarschijnlijk getuige van erotic roleplay (ERP). Zoals de naam al doet vermoeden, is deze vorm van roleplay gefocussed op seksueel gedrag. ERP komt niet alleen in WoW voor, maar ook in MMORPG's als Guild Wars 2, Starwars: The Old Republic, en Wildstar . Het wordt op geen enkele manier aangemoedigd, volgens World of Warcraft's gebruikersvoorwaarden: "vulgair, obsceen," of "uitdrukkelijk seksueel" taalgebruik is strikt verboden. Maar dat verhindert ERP absoluut niet.

Het is zelfs zo dat de ERPers hun eigen seksstadje hebben gemaakt, ondanks officiële afkeuring. Op de Moon Guard roleplayserver is het gebied Goldshire overspoeld door karakters die openlijk zoeken naar seksueel contact. Veel WoW-spelers noemen het gebied "Pornshire". Als je Pornshire betreedt, aanschouw je wilde sekscarnavals. "Goldshire is een free-to-play seks-chat vriendenvinder geworden," zegt Nico, een voormalig WoW-speler en blogger. Lachend zegt ze dat veel spelers af en toe de taveerne binnenvallen om te gluren.

"Ik heb wat dingen gezien die echt fucked up zijn," zegt ze. "Ik vind dat ik best een sterke maag heb, ook als ik een fetisj niet per se snap. Maar ik heb dingen gezien waarvan je nekharen overeind gaan staan."

De Lion's Pride Inn is het centrum van die activiteiten. In tegenstelling tot de andere cafés in het spel, zit deze locatie vaak tot de nok gevuld met tientallen, soms honderden spelers. De lui slenteren rond, beginnen privégesprekken en vragen om aandacht. Sommigen lopen verleidelijk rond, in verschillende stadia van naaktheid. Anderen hangen ergens aan een zijkant van het gebeuren, om te observeren.

Als je iets van de bewoners van Goldshire kunt zeggen, is het dat ze weten wat ze leuk vinden. Om volledig te kunnen genieten van wat er gebeurt, is het noodzakelijk een in-game add-on te downloaden. Daarin kun je een uitgebreid roleplayprofiel aanmaken, en persoonlijke informatie delen: uiterlijk, persoonlijkheid en achtergrond. Veel van die profielen zijn opmerkelijk nauwkeurig: een lijstje persoonlijke fetisjen en een lijstje seksuele zaken die de betrokkene onacceptabel vindt, is niet ongebruikelijk.

In een artikel voor Paraphilia Magazine , categoriseerde schrijver Dixe Flatline de inhoud van een paar profielen. "Vernedering kwam veel voor. Vore, een afkorting van vorarefilie – fantaseren over iemand opeten, of opgegeten worden – was ook populair," schreef ze. "Futa (futanari), FUTA (Fucked Up The Ass), en hentai waren zeer populair. Andere favorieten waren incest, lactatie, gaping, fisting, scat, plasseks, gedwongen seks/verkrachting, ageplay, breeding, hotdogging, en kidnapping."

De beschrijvingen van uiterlijke kenmerken varieerden van kort – Ik zag één speler die zichzelf gewoon omschreef als "een doodnormale zaadkliko" – tot uitgebreid en suggestief. Dixe kwam een speler tegen die zei dat ze "een paardenlul heeft tot op haar knieën, die twee keer zo groot wordt als-ie hard is. Haar ballen zijn enorm, zo groot als flinke watermeloenen, waardoor er altijd sperma uit haar paardenpik lekt." De speler schepte op over haar "grote kont die schudt en schommelt als ze loopt." In mijn reis door Goldshire kwam ook ik een setje ballen tegen zo groot als watermeloenen, waartussen een lekkende penis zwaaide. De eigenares specificeert dat ze anale Vore prima vindt, maar andere soorten niet. Ik kwam fetisjlijsten tegen die vernedering bevatten, en gore, angst voor zwangerschap, tentakels, bestialiteit, en, van alle mogelijkheden, handwerk. ("Ik vind het geen probleem om snelle of lange aftrekbeurten te geven. Als je een voorhuid hebt krijg je wel meer punten.")

Dixe lijkt verrasd door de grote verscheidenheid aan in-game seksueel gedrag. "Ik denk dat extreme fetisjen in ieder hoekje van onze cultuur bestaan," schreef ze in een email. De kinky shit die je ziet in WoW is volgens haar niet heel anders dan de content die Pornhub te bieden heeft. Ze schrijft verder dat "iedere vrouw tegenwoordig na de eerste date al ass-to-mouth doet, dus wat is er mis mee als je een figuurtje maakt dat als een goedkope hoer wordt vastgebonden en naar Booty Bay verscheept wordt, om daar in de behoeften van visser-orks te voorzien?"

Haar onverschillige houding is niet ongewoon. Volgens Katherine Cross voorzien ERP-gemeenschappen in een hoop extreme fetisjen." Dit soort openlijke ruimdenkendheid schept een sfeer waarin seksuele onderhandelingen opmerkelijk open en direct zijn. In dit geval omlijsten de profielen precies waarmee elke speler akkoord gaat. Het zijn net virtuele versies van die hypothetische "sekscontracten", waar conservatieve commentators zo graag minachtend op reageren.

Neem bijvoorbeeld de Dark Nest forums. Als je iemand zoekt om in-game seksuele ervaringen mee te delen, kun je daar een advertentie plaatsen. Een voorbeeld van zo'n advertentie was getiteld: "Scheten aanbiddende slet zoekt meesteres." In de tekst stond een lange lijst met kinks. Zoals de titel al doet vermoeden bevatte het veel "toilet play". De reacties van andere forumgebruikers waren allemaal vrolijk, zonder oordeel te vellen: "Ik wens je alle geluk!" reageerde iemand. "Veel succes met je zoektocht naar vieze billenavonturen," moedigde iemand aan. Een derde persoon liet de adverteerder weten dat hij haar een privébericht had gestuurd.

"Online fantasierijken en role-play voeden per definitie je verbeelding, toch?" zegt Cross. "Je bevindt je al in een wereld vol draken, orks en tovenaars… Als je ERP gaat doen, krijg je het gevoel van 'ik kan deze setting gebruiken om alles te doen wat ik wil .' Wat logische voorbeelden in fantasygames: Druïden kunnen tentakels oproepen. Denk eens aan alle plezier die je daarmee kunt hebben. Of Warlocks, die kunnen vrouwelijke demonen oproepen, of je vastbinden met spreuken."

De gedachte 'ik kan alles doen en laten wat ik wil', is niet alleen maar leuk bij gemeenschappelijk gebruik van seksuele fantasieën. Het is ook niet discreet beperkt tot de verzonnen wereld. "Wat in WoW gebeurt is echt, want het gebeurt tussen twee mensen – alleen op een ander medium," aldus Nico. Wat in Azeroth gebeurt, blijft dus niet altijd in Azeroth. Nico was bijvoorbeeld lid van een community van vrouwen die WoW spelen. "Elke week was er minstens één berichtje van een echtgenote die vond dat haar man te veel WoW speelt," zegt ze. "Er waren zelfs een paar posts van vrouwen die om hulp vroegen, omdat ze verliefd waren geworden op hun gildeleider, terwijl ze getrouwd waren."

Ook al is de interactie in WoW virtueel, de emotionele effecten die het kan veroorzaken zijn echt. "Je kunt jezelf al snel in een relatie werken die diep voelt. Je hebt echte verbindingen met mensen die je mogelijk nooit of nauwelijks spreekt in het echte leven," zegt Dixe. "Deze banden kunnen zwaarder wegen dan het contact dat je hebt met mensen in je dagelijkse omgeving."

Sommige relaties die gemaakt en gekoesterd worden in de gilden, worden net soaps. Soms nemen ze shakespeariaanse proporties aan, compleet met driehoeksverhoudingen, hartenleed en figuren die snode plannetjes smeden. In een berucht 'Guild drama', zoals ze genoemd worden, schudde het prestigieuze Death and Taxes Guild op zijn grondvesten door een schandalige driehoeksverhouding en een naaktfoto die gelekt werd. Daarop stonden een vrouwelijk en twee mannelijke gildeleden. Op de fora van Death and Taxes werd het hele incident gedocumenteerd, en andere sites analyseerden wat er gebeurd was.

"Ik weet nog dat ik het toen las. Mijn hele raid team stopte waar ze mee bezig waren en ging op een forum lezen wat er was gebeurd," zegt Nico. "Het was echt groot nieuws."

Vooral vrouwen zijn vaak slachtoffer van het guild dramaconcept. Een studie uit 2013 van Frontiers in Psychology onthulde dat mannelijke spelers het vaak als excuus gebruiken om vrouwen buiten te sluiten. Meerdere vrouwen zeiden dat "in de regels van een guild stond dat ze vrouwelijke spelers niet rekruteren, omdat ze geen drama wilden." Ook al staat World of Warcraft onbelemmerde seksuele fantasie toe, op andere manieren blijft het gevangen in de banale dubbele standaard van het echte leven. "Als er een vrouw is die een officier van een guild is, en er komt naar buiten dat ze aan ERP heeft gedaan met een mannelijke speler, dan zal altijd gezegd worden dat ze de top heeft bereikt door zich een weg naar boven te e-fucken," aldus Cross. "Dat wordt een publiek schandaal. Mensen zeggen dan dat ze niet te vertrouwen is."

"Het lijkt heel erg op wraakporno," zegt Nico. "Naaktfoto's worden online gezet. Het gaat er om vrouwen een toontje lager te laten zingen, en mensen haken er in gesprekken op in. Ik herinner me zeker mensen die dat proces doorliepen… Dan worden ze eindeloos lastiggevallen, het is nooit gerechtvaardigd."

Pesterijen zijn ook zoiets waar de grens tussen echt en virtueel snel vervaagt. Zelfs buiten ERP worden vrouwen veel lastiggevallen. In de studie van Frontiers in Psychology uit 2013 zeiden meerdere vrouwen dat ze hun geslacht verborgen hielden, om niet lastig gevallen te worden. Veel van hen zeiden dat ze om die reden niet deelnemen aan voice-chats. Een van de vrouwen zei dat ze een keer een raid leidde. In het begin was iedereen verrast door haar stem. Toen de raid vorderde, begonnen de andere spelers meer en meer seksistische opmerkingen te maken. Uiteindelijk "vond een lul het grappig om te gaan kreunen wanneer ik praatte. Alle andere gasten begonnen hem na te doen. Toen kon ik er niet meer tegen, en heb ik de computer uit gedaan. Ik neem nu dus ook geen deel meer aan voice-chats."

Een andere vrouw die in het onderzoek aan het woord kwam zei dat zij en een vriendin lastig werden gevallen toen ze vrouwelijke personages namen.

"Een vriendin van mij speelde het spel voor het eerst, en deed met mij mee. We maakten allebei vrouwelijke 'Bloedelven' en speelden ongeveer een half uurtje. Toen we teruggingen naar de stad in de game, werden we gevolgd door een groepje van vier gasten. Ze lieten ons niet gewoon rustig spelen. Na veel geklooi overtuigden ze mijn vriendin om met ze mee te gaan. Ze boden haar veel in-game geld om haar karakters kleding uit te doen en te dansen in een van de kroegen. Ik stelde voor om mannelijke personages te maken, daarna werden we met rust gelaten."

Het heeft iets verbijsterends dat alledaags seksisme de kop op blijft steken in een game die de normale realiteit wegneemt. In WoW vliegen spelers rond op de rug van een draak, halen ze elkaar terug uit de dood, en vinden ze pandamensen normaal. Maar sommigen vinden het alsnog ontzettend moeilijk om vrouwen als hun gelijken te zien.

Uiteraard komen in-game pesterijen niet in de buurt van die in de echte wereld. Maar voor iemand die veel World of Warcraft speelt, is het vaak moeilijk onderscheid te maken tussen pesterijen online en in het echte leven. In sommige extreme gevallen kan het eerstgenoemde veranderen in het laatste. Nico heeft dit eigenhandig ondervonden, toen een gast uit WoW haar vier jaar lang stalkte. "We hadden niet ge-roleplayed ofzo, maar hij was een vriend van me," zegt ze. "Hij vond het vervelend dat ik niet verliefd op hem was. Maar toen ik begon te daten met mijn vriendje (met wie ik nu nog samen ben), werd hij heel kwaad. Hij bedacht dat ik een leugenaar en een slet enzo ben. Hij begon een heuse kruistocht om mijn leven een ware hel te maken."

Het lastigvallen begon in-game, de gast begon ranzige, beledigende dingen te chatten, en liet anderen dat ook doen. Uiteindelijk escaleerde het. "Na een tijdje stuurde hij me doodsbedreigingen en zei hij dat hij me ging verkrachten. Dit ging vier jaar zo door. Het was een nachtmerrie," zegt Nico. "Ik regelde een straatverbod, en zorgde dat de politie een paar keer bij zijn huis langs ging, maar het hielp niet."

Op een gegeven moment stopte hij. Nico weet nog steeds niet waarom.

Zoals voor de meeste dingen op het internet geldt, hebben de vrijheid en relatieve anonimiteit twee kanten. "Het maakt de beste vorm van experimenteren mogelijk. Het zorgt voor een omgeving die vrij is van seksuele stigma's," zegt Cross. "Maar het laat ook bepaalde seksuele monsters los, die seksuele intimidatie naar een nieuw niveau tillen."

Dat is waar. Ook al vormt anonimiteit een voedzame bodem voor internetsociopaten, het heeft ook voordelen. In 2014 schreef Laura Kate Dale een artikel in the Guardian over hoe ze zich meer op haar gemak ging voelen als vrouw, door WoW te spelen. Toen ze begon met spelen, had ze een vrouwelijke avatar, maar deed ze zich voor als man. "Ik had vrienden. Een wereld waar ik blij was met wie ik ben. Ik wilde er niet weg."

Na maanden excuusjes bedenken over waarom ze niet op de voice-chat kon, werd ze ontmaskerd als vrouw. Ze verloor "veel online vrienden." (Wederom. WoW is niet bepaald de meest progressieve plek als het gaat over gendergelijkheid.) Maar voor haar was de ervaring onbetaalbaar. Tijdens een periode in haar leven waarin ze worstelde met haar identiteit, leerde World of Warcraft haar "dingen over mijzelf, in een omgeving waarin ik mij lang veilig voelde."

Cross sluit zich hier bij aan. Ook zij gebruikte een vrouwelijk personage, maar deed alsof ze een man was. In een studie uit 2014 blijkt dat de meeste mannen die een vrouwelijk karakter kiezen, dat doen omdat ze graag naar billen kijken. Het zijn tenslotte mannen. Toen ik mijn heteroseksuele billen-ontdekking met haar deelde, lachte ze: "Ik ben een transseksuele vrouw, en laat me je dit vertellen: toen ik zeventien was, gebruikte ik dat excuus om niet op te vallen tussen mijn mannelijke medespelers."

"Er zijn vast veel mannen die niet weten als welk geslacht ze zichzelf zien. Of mannen die met hun vrouwelijke kant in contact willen komen, maar daar niet voor uit durven te komen," voegt ze toe.

Wat WoW uniek maakt, is dat het spelers de mogelijkheid geeft te experimenteren in een omgeving die niet oordeelt over wat ze leuk vinden. Of het nou een bepaalde fetisj is, of straffeloos vrouwen lastigvallen. Volgens Nico maken spelers die WoW heel serieus nemen soms een tweede account om Goldshire te bezoeken. Op die manier bezoedel je je goede naam niet als mensen zien dat je langdurig in Goldshire bent."

Cross is inmiddels een expert in geheimzinnigheid geworden door haar ERP. Ze beschreef nostalgisch, en uitgebreid, de beste plekken om de gewaden van je karakter uit te trekken en privé seksgesprekken te voeren met anderen. "Je kan gewoon kerkers in gaan, en daar valt niemand je lastig. Zo werken kerkers gewoon," zegt ze. "Ken je de Floating Islands in Nagrand? Daar zijn er zo veel dat de kans ontzettend klein is dat je anderen tegen het lijf loopt. Er is een waterval buiten Stormwind… dat is een mooie plek. Ik ben daar een paar keer heengegaan met andere spelers."

Wat betreft alle fetisjes, de wilde verbale elf-on-elf erotiek, vore en talrijke paardenpenissen? "Dat is nerdkink," zegt Dixe. "Als we het uit moeten leggen, laat dan maar zitten."

Dit artikel verscheen eerder op Broadly, de nieuwste site van VICE. Broadly komt binnenkort ook naar Nederland. Hou onze facebookpagina in de gaten voor meer informatie: