De irritantste dingen die je beste vrienden doen

Het is top om een beste vriend of vriendin te hebben. Tuurlijk, je hebt wel wat werkvrienden en familieleden enzo, maar die kunnen af en toe onuitstaanbare klootzakken zijn. Beste vrienden zijn eigenlijk overal goed voor: om doordeweeks dronken mee te worden, om eindeloos mee te appen, of om de algemene misère van het leven wat te verlichten. In tegenstelling tot je familie, heb je je beste vriend gekozen – maar dat betekent niet dat je af en toe niet helemaal gek wordt van je beste vrienden. Juist doordat je deze mensen beter kent dan wie dan ook ter wereld, kunnen hun rare tics of slechte karaktereigenschappen soms een blinde woede bij je oproepen.

We vroegen een paar van onze vrienden welke dingen hun beste vrienden doen waar ze zich mateloos aan kunnen ergeren.

Ik kan slecht tegen tics en rare geluidjes die mensen maken. Ik kan het niet uitstaan als mensen hun knokkels kraken, of heel zwaar ademen terwijl ze gewoon op een stoel zitten. Dat is natuurlijk mijn probleem, en het zorgt ervoor dat ik me soms dood erger aan bepaalde mensen, maar er is één iemand waarvoor ik een uitzondering maak: mijn beste vriend.

Toen ik dertien was en we elkaar net een paar weken kenden, zag ik – terwijl ik aan het uitleggen was hoe je een onverslaanbaar Magicdeck samenstelt – een dikke druppel spuug uit zijn mondhoek naar beneden lopen. Zelfs nu, terwijl ik dit typ, word ik kotsmisselijk als ik eraan denk.

Die spuugdruppel was er ook toen hij zich realiseerde dat hij het wilde uitmaken met zijn vriendin een jaar nadat ze waren gaan samenwonen. Die spuugdruppel was er toen zijn ouders besloten om toch niet te gaan scheiden, en toen hij tegen me zei dat het prima was dat ik niet weet wat ik wil met mijn leven. Die spuugdruppel valt me altijd op en ik moet er altijd een beetje van rillen, maar ik heb er nooit iets over gezegd. Ik zal er altijd zijn voor mijn beste vriend, net als die verdomde spuugdruppel van hem.

G.

"Toen ik een jaar of tien was, kwam ik erachter dat ik mijn beste vriendin niet kan vertrouwen. Er zaten vijf meisjes in onze klas, en op een dag hadden we bedacht dat we de Spice Girls wilden nadoen. Mijn beste vriendin en ik zworen dat we voor elkaar zouden opkomen zodat we allebei de Spice Girl konden zijn die we wilden zijn: Geri voor haar, en Mel B voor mij. Maar de dag dat de meisjes besloten wie wie zou zijn, was ik ziek. Toen ik een paar dagen later weer naar school ging, kwam ik erachter dat ik Mel C moest zijn. Mijn vriendin had niet geprotesteerd toen ze mij Mel C gaven. Ik haatte Mel C.

Als we met z'n tweeën zijn is alles perfect; we kunnen eindeloos met elkaar praten en vertellen elkaar alles. Maar er zijn wel dingen die me irriteren. Zij is het soort mens dat, in 2016, nog steeds soms geen beltegoed heeft. Ze vergeet vaak afspraken, en reageert dan niet als ik haar probeer te bereiken. Ze beweert dat ze altijd voor je klaarstaat als je je eenzaam of kut of verdrietig voelt, maar is op cruciale momenten nooit te bereiken.

Ik heb dit al vaak tegen haar gezegd, maar zij vindt dat het allemaal wel meevalt, of zegt dat ik het allemaal verzin. Ze is de kalmste en sereenste persoon die ik ken, wat misschien wel deels is waarom ik als volbloed neuroot soms zo gek van haar word. Maar dat zegt misschien meer over mij dan over haar. Ik weet inmiddels wel dat ik niet te veel op haar moet rekenen, en verwacht steeds minder van haar. Neem dit artikel, bijvoorbeeld: ik vertelde haar hier al een week geleden over, en stelde voor dat zij ook iets zou schrijven. Ze vond het een superleuk idee. De deadline was vier dagen geleden, en ik heb niets van haar gekregen. Gelukkig had ik zelf ook wel iets te vertellen.

A.

"Mijn beste vriend is behoorlijk egoïstisch. Hij is gewoon een arrogante eikel waar niemand eigenlijk iets mee te maken wil hebben – Matt Damon in Good Will Hunting, maar dan met minder spieren. We zijn al heel lang bevriend, en hij is altijd pijnlijk eerlijk tegen me. Hij heeft er geen probleem mee om tegen me te zeggen dat mijn laatste artikel kut was, of mijn kleding "de belachelijkste outfit sinds dat catsuit van Elton John". Ik ben zelf ook best direct, maar er is één ding dat ik niet tegen hem kan zeggen: ik haat het dat hij zo egocentrisch is, en dat hij me dwingt om altijd degene te zijn die de hele tijd moet luisteren en knikken. Ik praat graag met hem, maar ik zou het ook weleens over iets anders willen hebben dan hemzelf.

We wonen maar een paar straten bij elkaar vandaan. Als we niet bij een van ons thuis afspreken, dan ontmoeten we elkaar vaak in de kroeg. We drinken en we praten – over zijn problemen, over de meisjes die hem teleurgesteld hebben, over zijn therapeut, het boek dat hij aan het lezen is, en zijn baan. Soms probeer ik een ander gespreksonderwerp aan te snijden en dan babbelt hij wel even mee, maar hij weet het gesprek altijd weer terug te brengen naar zijn eigen leven. Het is best knap, eigenlijk.

Ik kan hem niet echt vertellen wat ik denk om twee redenen: één, ik wil hem niet kwetsen. En twee: ik praat graag met hem en wil hem niet kwijt.

L.

"Ik heb al van kinds af aan een goede vriend die door de jaren heen eigenlijk gewoon een rivaal is geworden – iemand die altijd allerlei domme weddenschappen en uitdagingen wil aangaan waar ik nooit om heb gevraagd. Ik ben niet echt competitief ingesteld, maar met deze vriend beland ik constant in situaties waarin elke gebeurtenis een wedstrijd wordt. En als hij ergens niet een directe uitdaging van kan maken, dan gaat hij alles wat ik doe analyseren en bekritiseren. Een meisje valt op me? Dan is ze dom of een bitch. Ik val op een meisje? Dan vraagt hij haar uit.

Hij heeft ooit drie uur lang me ervan proberen te overtuigen dat mijn nieuwe, langere kapsel er ranzig uitzag omdat mijn haar niet genoeg slag had – niet zoveel slag als het zijne. Ik liet m'n haar de volgende dag korter knippen. Soms is het beter om het gewoon op te geven en hem zijn zin te geven.

N.

"Ik ben niet een heel actief mens – ik doe wel graag dingen, maar ik ben ook vaak gewoon moe. Daarom blow ik ook niet zo vaak; ik vind het wel leuk om stoned te zijn, maar alleen als ik thuis ben, met een bord koekjes voor m'n neus en een warm bad dat op me wacht. Mijn beste vriend weet dat best, maar hij probeert me altijd stoned te krijgen wanneer ik daar geen zin in heb.

Hij ziet wiet als een soort statussymbool; als iets dat beter is dan drinken. Als we gaan stappen zitten we de helft van de avond in de rookruimte omdat hij wil blowen, en aan het einde van de nacht zitten we gewoon niet meer op dezelfde golflengte: ik ben dronken, hij is high, en de enige vraag is wie er als eerste gaat instorten.

Dat is ook hoe het ging de laatste keer dat we uit waren. Hij bleef maar aandringen dat ik een hijs moest nemen, en ik was te moe om te blijven weigeren. Het was een slecht idee: na ongeveer tien seconden was ik enorm stoned en wilde ik alleen maar naar bed. Maar net op dat moment werd de wiet hem ook te veel. Hij viel flauw en stortte in elkaar op de dansvloer. Ik struikelde zijn kant op, ging naast hem zitten op de vloer, en wachtte tot hij weer bij zou komen. Ik probeerde voor hem te zorgen, maar stoned als ik was, was ik al in slaap gesukkeld midden op de dansvloer tegen de tijd dat hij weer bijkwam.

F.