FYI.

This story is over 5 years old.

studeren in barre tijden

De onmisbare dingen die ik op de universiteit heb geleerd zonder ooit een vak te halen

Na zes jaar studeren vertrok ik zonder diploma, maar toch had ik het voor geen goud willen missen.

We besteden deze week royaal aandacht aan het nieuwe studiejaar, en studeren in deze schrale tijden van wegbezuinigde studiebeurzen, onmenselijke studiedruk en een bloederige huizenmarkt. Bekijk de rest van de artikelen uit deze serie hier.

Toen ik in 2008 begon aan mijn studie aan de Universiteit van Amsterdam was ik net 18. Toen ik ruim zes jaar later stopte met studeren was ik 24, had ik geen diploma, en een schuld waar een gemiddeld derdewereldland 'u' tegen zegt.

Advertentie

Hoewel mijn studie niet afmaken met afstand het onverstandigste is dat ik in mijn leven heb gedaan – en wie mij kent weet dat dit een veelzeggend gegeven is – heb ik er nooit ook maar een seconde spijt van gehad dat ik ooit ben begonnen met studeren. Ook mijn studiekeuze (Nederlandse taal en cultuur) was niet de verkeerde. Dat ik na zes jaar mijn diploma niet heb gehaald, komt waarschijnlijk doordat ik een onverbeterlijk luie eikel ben, en doordat het me nooit lukte om een semester lang geïnteresseerd te blijven in onderwerpen als 'de dialectische en retorische analyse van argumentatie'.

Het doet er ook niet toe waarom ik mijn studie nooit heb afgemaakt. Als ik het nu opnieuw mocht doen, zou ik het waarschijnlijk precies hetzelfde aanpakken, ook als dat betekent dat ik weer geen diploma haal. Ik heb in mijn zes jaar op de universiteit namelijk enorm veel geleerd – niet-academische kennis die ik nergens anders op had kunnen doen dan in de academische wereld. Dit zijn de dingen die ik leerde als student, zonder mijn vakken te halen.

Hoe je als jongen uit de provincie overleeft in de grote stad

Ik ben in Amsterdam komen wonen om te studeren. Ik groeide op in een provinciestad die ik haatte; alle jongens zaten er op voetbal en kochten hun kleren bij Jack & Jones. Tegenwoordig heb ik totaal geen problemen meer met mensen die voetballen en die kleren kopen die te veel kosten voor hoe lelijk ze zijn, maar toen had ik er een hekel aan. Ik telde de dagen af tot ik eindelijk naar de grote stad mocht verhuizen. Het viel alleen een beetje tegen dat de meeste mensen me daar ook niet mochten. Deels omdat ik ook maar gewoon een jongen uit de provincie was, maar vooral omdat ik een onuitstaanbare lul was. In mijn tijd in de provincie had ik een soort arrogantie ontwikkeld als schild tegen de jongens in stonewashed spijkerbroeken die me elke dag pestten. Alleen door te denken dat ik beter was dan hen kon ik mijn hoofd boven water houden. Dat schild moest afgebroken worden, en mijn huis- en studiegenoten waren zo vriendelijk om dat uit me te trappen – soms letterlijk. Die huisgenoten had ik nooit gehad als ik niet was gaan studeren. Misschien had ik zelfs nog wel in die provinciestad gewoond. Misschien had ik nu ook wel t-shirts met een opdruk als 98 Miles National Speedway Original Manufacturing gedragen. Bovendien ben ik tegenwoordig best wel aardig.

Niet alle aspecten van het studentenleven zijn cool

Ik ben in mijn tijd als student weleens op studentensociëteiten geweest. Ik heb niet bij het corps gezeten, maar ik heb een paar vrienden die wel lid waren. Sinds ik in studentensociëteiten ben geweest kan ik al het leed op de wereld beter relativeren. Ik bedoel: het is vast heel beangstigend als er een asielzoeker naast je komt wonen, maar als die lui van Pegida zouden weten hoe het er in de Toko van ASC/AVSV aan toe gaat, hadden ze allang met hun varkensmutsen en hooivorken in de Warmoesstraat gestaan. Elke willekeurige corpsbal is een grotere bedreiging voor hun dochters dan een heel azc.

Afbeelding via flickrgebruiker AB

Advertentie

Hoe het is om op een dinsdag om half vier 's nachts in je eentje in het café te zitten

Als je op een gegeven moment besluit dat je niet gemaakt bent voor college om negen uur 's ochtends – en dat er in feite niets gebeurt als je niet bij die colleges komt opdagen – moet je je dagen anders gaan indelen. Als er dan ook nog een overheidsinstantie is die elke 24 e van de maand een behoorlijk bedrag op je bankrekening stort, en je een goed ontwikkelde smaak voor drank hebt, kan het zomaar gebeuren dat je doordeweeks tot diep in de nacht in cafés zit. Omdat je vrienden die wel het belang inzien van hun studie dan allang in bed liggen, zit je daar alleen. Zo ontmoet je allerlei interessante mensen, zoals de Joodse kunsthistoricus zonder werk maar met jicht, die je allemaal interessante dingen over kunst bijbrengt, of de licht alcoholistische Brabantse bon vivant, die je belangrijke levenslessen leerde, zoals dat je in beschonken toestand soms best je geslachtsdeel aan andere mensen kunt laten zien, zolang je je publiek maar goed uitkiest. Ook kwam ik er op deze manier achter hoe de binnenkant van een politiecel eruitziet – ik krijg nog altijd een kwade dronk van jenever. Het zijn ervaringen die ik niet had willen missen, en die ik alleen met een overschot aan tijd en geleend geld had kunnen opdoen.

Extracurriculaire activiteiten zijn minstens net zo belangrijk als colleges

Het is niet zo dat ik tijdens mijn zes jaar op de universiteit helemaal niets heb uitgevoerd. Ik volgde heus weleens colleges, ging mee op studiereizen (al waren dat meestal studiereizen van andere studies, omdat die nou eenmaal leuker waren dan een literaire reis naar het Praag van Kafka) en ik was twee jaar lang redacteur van het literair-satirische studentenweekblad Propria Cures, dat even roemrucht als slecht gelezen is. Ik had al die dingen niet kunnen doen als ik nooit was gaan studeren, maar ze hebben wel me gevormd als mens.

Je kunt ook zonder diploma de baan krijgen die je altijd al wilde

In de zes jaar dat ik niet veel studeerde had ik alle tijd om freelance schrijfopdrachten aan te nemen. Zo maakte ik naam bij een niet nader te noemen online mediaplatform. Ik werk daar nog steeds. Het is de baan waarvan ik hoopte dat ik hem ooit zou krijgen toen ik aan mijn studie begon. Van alle studiegenoten met wie ik in 2008 begon aan mijn studie, heb ik de leukste baan. Tijdens mijn sollicitatie en daarna heeft niemand me ooit om een diploma gevraagd. Toch had ik deze baan nooit gekregen als ik in de provincie was blijven wonen, of op mijn achttiende een baan had aangenomen die me geen tijd had gelaten om me te ontwikkelen tot de persoon die ik nu ben. Ik verdien nu zelfs genoeg geld om die bitch van een studieschuld af te betalen, al zal het nog wel een jaar of vijftien duren voor ik daar helemaal mee klaar ben. Als je net aan je studie begint, of al een tijdje bezig bent, kan ik je alleen maar adviseren om goed je best te doen en je studie af te maken. Maar als dat om welke reden dan ook niet lukt, maak je dan niet al te veel zorgen. Het kan zomaar best aardig met je aflopen.

Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: