De top 5 leukste kunst van afgelopen halve maand

Ok, het spijt me, de vorige keer schreef ik misschien over net iets te moeilijke dingen. Het ging zowel over protestmaskers gemaakt van slabladeren in Burundi, als over een kunstenaar die Congo wil redden met chocoladesculpturen. Dat zijn twee ingewikkelde Afrikaans landen in één top 5! Ik werd dan ook genadeloos afgestraft: slechts vier likes op Facebook.

Daarom deze keer alleen maar vrolijke kunst!

Met het Celebrity Meltdowns Pop-Up Book kan je aan strookjes papier trekken om bekende beroemdheden hun meest vuige streken opnieuw te laten uitvoeren. Zo kan je Tom Cruise manisch lachend op een bank heen en weer laten springen, een tiet van Janet Jackson uit haar pakje laten floepen of Kate Moss een lijntje laten snuiven.

Is dit dan kunst, vraag je je misschien af. Nou, ik kreeg het van mijn stagiaire, die naast het fotograferen van haar naakte vrienden haar leven vult met ongeveer dezelfde godslasterende activiteiten als de celebrity's in dit boek. Ze vond het voor één euro in een Utrechtse kringloopwinkel, maar ik ben ervan overtuigd dat eigenlijk Jeff Koons de geheime maker van dit meesterwerk is.

Het is trouwens ook te koop bij dat ene leuke winkeltje, ook wel 'het internet' genoemd.

Vaak als kunstenaars aan de slag gaan met iets wat van nature al gewoon leuk is, dan weet je dat dat niet goed gaat aflopen. Denk bijvoorbeeld aan een gezellige clown, en dan vervolgens aan een kunstwerk waar een clown in voorkomt. Meestal is de clown dan ofwel veranderd in een uit rottend vlees opgebouwde seksmaniak die naakte kinderen afkluift – of je ziet hem in een 45 minuten durende video in slow motion quotes van Middeleeuwse Duitse filosofen opsommen.

Ik hield dan ook mijn hart vast toen ik hoorde dat een groep kunstenaars ergens in een leegstaand pand in Amsterdam-Zuid, met de naam Paleis van Mieris, zelf een midgetgolfparcours had gebouwd. Als kind was midgetgolf de enige sport die ik echt met plezier deed (en nog steeds doe). Maar het wonder geschiedde: de kunstenaars gebruikten hun talent om banen te maken die zowel grappiger, inventiever als daadwerkelijk leuker waren om te spelen dan normale banen.

Mijn lievelingsbaan was er een vol muziekinstrumenten (lekker herrie maken), en mijn andere lievelingsbaan een waarbij je met een op afstand bestuurbare raceauto het balletje een steil stukje van de baan op moet rijden.

In de wereld van musea is nu een discussie gaande waarbij kunstexperts bang zijn dat het museum steeds meer verandert in een pretpark, met als enige functie dat mensen er coole selfies komen maken om op hun Instagram te zetten.

Daar moest ik laatst aan denken toen ik het pittoreske Zutphen bezocht (ja, ik word oud, laat me). Voor de stadspoort zag ik een bronzen beeld van een stadstrompetter. Dat is iemand die als beroep had om te toeteren als gevaarlijke bandieten de stad zouden bestormen. Het leuke was dat het beeld enkel uit de kleding van de trompetter bestond en verder hol was, zodat iedereen er zelf in kon kruipen. Een ideale plek om een nieuwe facebookprofielfoto te maken dus!

In een tegel zag ik het jaartal 1555 gegraveerd. Jeetje, dacht ik, die beeldhouwer was zijn tijd ver vooruit'. Dat hij in de Middeleeuwen al wist dat in de toekomst het diepste verlangen van de mens zou zijn om een kunstwerk als narcistisch fotomomentje te gebruiken. Later kwam ik erachter dat 1555 slecht verwees naar wanneer de trompetter leefde. Het werk zelf is in 1999 door Oscar Rambonnet gemaakt. Maar hé, die was nog steeds zijn tijd vooruit hoor! Toen had je nog geen Instagram, Facebook, of zelfs Hyves. Nog steeds best wel zoals de Middeleeuwen dus.

Op een expositie in de Melkweg in Amsterdam zag ik foto's van kunstenaar Aukje Dekker, waar ik een tijdje naar zat te kijken. Alleen, het werk gaat over oorlog en hoe we naar oorlog kijken, en we zouden het in deze top 5 niet over nare dingen hebben, gezien de minimale hoeveelheid likes, afgelopen keer.

Wel kwam ik zo op de website van Aukje Dekker terecht en zag ik dat ze in 2009 het werk Puking Rainbows heeft gemaakt, waarbij je een rijtje mensen in alle kleuren van de regenboog ziet kotsen. Interessant, vond ik, want zouden al die mensen een dieet hebben gevolgd voor hun specifieke kotskleur?

Zoals dat gaat met kunst, kan je op het internet toch niet helemaal ervaren hoe zo'n werk in het echt zou zijn. Als ik echt diep in mijn ontelbaar keren gekwetste hartje kijk en het eerlijk laat spreken, dan is dat wat ik zou willen:

Ik wil dit werk graag opnieuw live uitgevoerd zien. Mocht je dat ook vinden, ga dan naar de site van Aukje Dekker en meld je aan als kotsvrijwilliger. Mocht je curator zijn, of eigenaar van een museum of van Carré, laat Aukje dan weten dat je nog wel een plek voor haar hebt om dit kunstwerk (opnieuw) uit te voeren.

Dit hieronder is trouwens een gifje dat ik vond op Tumblr, waarop je kunt zien dat regenboog kotsen eigenlijk altijd een goed idee is.

Gezien het feit dat er op kunstbeurzen voor miljoenen euro's aan kunst wordt verkocht die gemaakt is van paardenpoep, bloed, schaamhaar, dode dieren of combinaties daarvan, lijkt het misschien dat de kunstwereld een vrije open wereld is die zich niet bezighoudt met hoe dingen eigenlijk horen. Het tonen van mode op een kunstbeurs klinkt dan ook misschien niet heel wereldschokkend, maar dat is het wel.

Afgelopen week werd voor het eerst de Amsterdam Art Fair gehouden, een nieuwe kunstbeurs in de hoofdstad. In Nederland heb je een strikte scheiding van wat gezien wordt als de 'goede' galeries en de 'minder goede' galeries (die stonden allemaal op de ArtRAI, die gelijktijdig werd gehouden). Het probleem van de 'goede' kunst is dat alles mag, zolang het maar gemaakt wordt door een kunstenaar die meedoet in het wereldje van kunstprijzen, besproken wordt in kunstbladen en getoond wordt in musea.

Daarom was ik blij verrast toen ik zag dat bij Flatland Gallery het modecollectief Maison the Faux een pashokje had neergezet waar je zuurstokroze pakjes kon aantrekken om vervolgens een selfie te maken. Ze hadden ook de galeriehoudster aangekleed, die daardoor nu opeens ook zelf een kunstwerk was.

Ik ken Maison the Faux omdat ze op de Amsterdam Fashion Week de meest krankzinnige shows geven, die meer lijken op theaterstukken waarbij ook oma's over de catwalk lopen en liedjes worden gezongen (kijk maar naar het plaatje hieronder). Met dat in je achterhoofd was het resultaat hier een beetje magertjes, alsof ze zelf niet doorhadden dat ze geschiedenis hadden kunnen schrijven op deze plek. Nou ja, laten we het zien als een voorproefje van volgend jaar als dat wel gaat gebeuren. Toch, Maison the Faux?

Trouwens: like als de bliksem onze nieuwe facebookpagina VICE Nederland, want dat is waar we dagelijks al onze artikelen op pompen!