Deze Chinezen studeren Nederlands in China

‘Hoi, Piet. Zullen we vanavond ergens koffie gaan drinken?’ Annie, Mies, Sara en Gabriël spreken inmiddels een aardig woordje Nederlands. Hun Nederlandse namen mochten ze kiezen tijdens de eerste les. De vijftien Chinese studenten begonnen vier weken geleden aan hun bachelor Nederlandse taal aan de Universiteit voor Vreemde Talen in Peking. Hier geen zesjescultuur; de studenten zijn snel en vooral ontzettend gemotiveerd.

Een 9,6. Dat is het gemiddelde cijfer voor het eerste tentamen dat de eerstejaars net hebben gemaakt. De lerares, Padma Bansie, is trots en trakteert haar studenten op een koekje. “Ja, zo doen we dat in Nederland als we iets te vieren hebben.” En makkelijk was het tentamen niet: de achterzijde van het opgaveblad was leeg en moest ingevuld worden met een zelfverzonnen dialoog. “Het gaat goed met me. Ik wil het komend jaar in Nederland studeren,” schrijft één van de studenten na vier weken les.

Nog vloeiender verloopt de les bij de derdejaarsstudenten. Docent Jacklyn Jiang vraagt aan Willem-Jan of hij zijn gedicht over Nederland wil voorlezen. Met lichte tegenzin pakt hij zijn iPad, sluit de VanDale-app waarmee hij moeilijke Nederlandse woorden opzoekt en staat op. Hij schraapt zijn keel en begint het gedicht.

Nederland oh Nederland

Een neder land

Niet mijn vaderland

(lees het complete gedicht onderaan de pagina)

Hoewel de Chinese studenten erg goed presteren, is deze studie niet hun eigen keuze. Ze kiezen een richting, maar daar is alles mee gezegd. De jongeren worden ingedeeld bij een willekeurige studie. “Ik had nu net zo goed in een klaslokaal verderop Hongaarse les kunnen volgen,” zegt eerstejaarsstudent Gabriël. De beperkte keuzevrijheid doet echter niets af aan hun enorme wil om te leren. Volgens docent Padma Bansie staan haar studenten al een half uur voor het begin van de les te trappelen voor het klaslokaal.

Kaas is een lekker gerecht

Weet je meest kaas komt uit Nederland

De eerstejaars studenten zijn pas vier weken bezig , maar ze weten al veel over Nederland. Van hun docenten krijgen ze namelijk niet alleen les in de taal, maar ook tradities en cultuur maken onderdeel uit van hun studie. Natuurlijk komen de bekende clichés zoals tulpen en kaas aan bod, maar ook de verschillen tussen Chinese en Nederlandse gebruiken. Spugen op straat is in China bijvoorbeeld heel normaal. “Ik vertelde ze in de eerste les maar meteen dat spugen op straat in Nederland dus écht niet kan,” zegt docent Padma. “Ook het smakken aan tafel, dat in China als respectvol wordt beschouwd, moeten ze in Nederland niet proberen.”

Ondanks het feit dat China natuurlijk het allermooiste en allerbeste land van de wereld is—aldus de Chinezen—staat Nederland op een mooie tweede plaats. Deze Chinese studenten willen dan ook vrijwel allemaal naar Nederland toe. “Het is daar schoon, er is geen smog en alles is goed georganiseerd,” zegt één van de studenten. “Jullie hebben eigenlijk niks om over te klagen.”

Het hele gedicht van Willem-Jan gaat als volgt:

Nederland oh Nederland,
Een neder land
niet mijn vaderland.

Koning leidt de overheid
Maar de kamer heeft de macht
Minister president
De man die veel werk doet
Ook als het overheidshoofd

Rare dingen mogen op dit land
Homo kan trouwen en niemand verbiedt
Je kan alles zeggen op krant
Geloof niet wat je hoort

Wereld kampioenen zijn op een lijst
Daar staat Nederland nooit
Kaas is een lekker gerecht
Weet je meest kaas komt uit Nederland

Amsterdam is de hoofdstad
Maar verassend geen politiek hart
Die in Den Haag ligt
Vervoercentrum Utrecht
Groningen met zijn eentje als grote stad
Rotterdam is bekend
De havens stoppen nooit
Leiden is ook beroemd
Maar alleen van de universiteit
Reizen in Maastricht is het best
Waar Nederland nooit Holland genoemd wordt
En even let op
Als je daar de weg niet kent
Dan loop je misschien binnen België of Duitsland

Nederland oh Nederland
Een neder land
Niet mijn vaderland