Deze Groninger schilderde een jaar lang zijn eigen drollen na
Alle foto's door David Meulenbeld

FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Deze Groninger schilderde een jaar lang zijn eigen drollen na

Hendrikjan Pelster schilderde in 2005 iedere dag zijn drol na op keukenpapier. Nu zoekt hij iemand die zijn collectie poepschilderijen wil kopen.

Hendrikjan Pelster schildert al bijna zijn hele leven. In 2003 schilderde hij een jaar lang zelfportretten, als manier om het verlies van een van zijn beste vrienden te verwerken. Toen dat project ten einde liep viel hij een beetje in een gat. Hij moest op zoek naar nieuwe ideeën. "Schilderen is een soort meditatiemoment voor mij, dus ik dacht na over wat ik nog meer kon doen." In 2005 besloot hij om een jaar lang zijn drollen na te schilderen op keukenpapier. "Ik dacht: mijn gezicht is de buitenkant, de verborgen kant is je ontlasting, zeg maar."

Advertentie

Zijn poepcollectie staat nu te koop, omdat Hendrikjan geld wil doneren aan een goed doel. Ik was benieuwd naar het resultaat van een jaar lang drollen tekenen, dus reed ik naar Pieterzijl, een Gronings dorpje met zo'n tweehonderd inwoners. Hendrikjan woont er in een oude boerderij en had speciaal voor mij zijn kunstproject opgehangen.

Elke dag hield Hendrikjan in een notitieblokje de vorm van elke drol bij. De schetsen werden van een datum voorzien en later tekende hij ze na op keukenpapier. "Ik begon mijn project op canvas, maar 350 van die onhandige dingen is wel een hele grote hoop." De man bleek niet vies van slechte woordgrappen.

Uiteindelijk werden het 320 tekeningen op keukenpapier. Hij heeft dus niet van elke dag een drol, omdat het soms wel eens mis ging. Vooral in de zomertijd maakte hij wat minder schetsen. "Op vakantie had je vaak van die Franse wc's. Nou, dan had je het nakijken. Dan hoor je alleen maar plons, en weg is-ie."

De vellen keukenpapier zaten netjes in plastic mapjes en waren volgens Hendrikjan hartstikke praktisch. "Je kunt dat gewoon scheuren. Het bleek zelfs dat op het keukenpapier van Lotus de vier jaargetijden waren afgebeeld, wat ik wel bij het thema vond passen. En je kunt het mooi compact opbergen: in twee mappen heb ik mijn hele shitproject zitten."

Hij nam me mee naar het steegje achter zijn huis, waar hij ongeveer een kwart van zijn drollencollectie voor me had opgehangen, tegen een blauw zeil zodat ik ze goed kon zien. Terwijl ik aandachtig de vormen bestudeerde vroeg ik of zijn project nog een bepaalde boodschap heeft.

Advertentie

"Zo kijkt iemand ook een keer naar je schaduwkant, naar een andere kant van jezelf. Het is niet iets waar je normaal mee te koop loopt. Nou ja, ik nu dus wel, eventjes, maar normaal gesproken praat niemand erover – terwijl iedereen het dagelijks doet."

Toch is hij niet de enige persoon op aarde die dagelijks aandachtig zijn eigen poep bestudeert. Hij legde me uit dat in sommige natuurgodsdiensten sjamanen nog wel eens toekomstvoorspellingen maken op basis van de manier waarop een keutel is gevallen. "Dat soort voorspellingen doe ik niet hoor, maar de geur en kleur zegt natuurlijk wel veel over je gezondheid. Ik hou bijvoorbeeld wel van stampotjes en ik zie dan dat ik in de wintertijd ook meer ontlasting heb. Dat is misschien wel interessant voor voedingsdeskundigen."

Hendrikjan wees een aantal tekeningen aan en vertelde me wat hij er in zag. "Soms heb je een vraagteken, de andere keer een worstenbroodje. Het is natuurlijk een beetje kinderlijk allemaal, maar dat maakt me niet uit. Ik heb schijt aan wat mensen over dit project zeggen."

Op acht maart kakte Hendrikjan een banaan met één arm

Hij schildert niet alleen poep, ook schilderijen van landschappen en portretten kom je overal in zijn huis tegen. Hij trok een schilderij naar voren waarop een man met een stuk fruit te zien was. "Het is een zelfportret van mijn vakantie in Nieuw-Zeeland. Ik had toen lekker pruimen gekocht, maar die dingen waren keihard. Knak, tand eruit. Maar goed, dat went ook wel weer."

Hendrikjan probeert nu zijn shitproject aan de man te brengen. "Ik zou het graag nog een keer in een museum zien hangen. Dus, directeur van het Groninger museum, durf het eens! Je kunt er zo een zaal mee volhangen. Ik heb nog niks gehoord, maar wat niet is kan nog komen."

Uiteindelijk wil hij zijn project graag verkopen, desnoods aan Lotus-keukenpapier. "Mijn kleinzoon heeft een stofwisselingsziekte, dus ik zou het geld graag aan een goed doel geven. Zo zou ik aan het shitproject nog een mooie draai kunnen geven."