Dit is hoe Paris Hilton de hele wereld voor de gek hield

Wat anders zou hij, of welke heteroseksuele man dan ook, kunnen antwoorden? Paris Hilton is 35 jaar oud en heeft al meer bereikt dan menig mens in zijn hele leven zal doen. In 2014 verklaarde mode- en beautyblog Women's Wear Daily dat Paris voor meer dan 2 miljard dollar aan parfum had verkocht (in november 2015 kwam ze met haar 19e geurtje, een limited edition van een van haar best lopende parfums, Heiress). In de afgelopen 15 jaar heeft ze 50 Paris Hilton-winkels geopend in meer dan 40 landen, heeft ze haar naam als merk verkocht aan 17 producten. opende ze The Paris Beach Club in Manila op de Filipijnen, ontwikkelde ze een kinderkledinglijn en een cosmeticamerk in China, was ze resident bij de nachtclub Amnesia op Ibiza, en zette ze het leven van Amerikaanse celebrity's al op z'n kop, jaren voor Facebook, Uber en andere start-ups de technologische wereld verstoorden.

Op deze regenachtige dag in maart staat Paris model voor een shoot in Adon, een chic mannenblad over mode. Het tijdschrift is gegaan voor een bijbels thema en portretteert Paris als Delila, Maria en andere heilige karakters. Paris maakt de dienst uit op de set; ze bevraagt de fotograaf over zijn visie en het distributieplan van het tijdschrift: "Wanneer komt dit uit?" Tussen de foto's door dj't ze op haar laptop – ze laat haar eigen hit horen uit 2014, Come Alive, en Wonderwall van Oasis en Independent Woman van Destiny's Child. Ik trek al drie dagen met haar op en ben me gaan realiseren dat ze 24 uur per dag bezig is met dj'en. En daarnaast werkt ze constant. Als ze in de make-upstoel zit, zet ze foto's op Instagram, en tijdens de shoot draagt ze haar pr-medewerker Dawn Miller op om behindthescene-foto's te maken op een van de drie Paris-telefoons.

Net als Hillary Clinton is Paris gek op haar mobieltjes en houdt ze haar bestanden veilig op een persoonlijke server, waar ze elke week de wereld mee over reist. Vaak gaat haar vriendje, de Oostenrijkse zakenman Thomas Grossmet haar mee, maar als hij het te druk heeft met zijn eigen bedrijf reist ze met haar beste vriendin en persoonlijke fotograaf Jennifer Rovero aka Camraface.

Voor mensen die misschien niet alle instagramaccounts volgen van het haar- en makeupteam van Paris, klinkt dit idee van 'werk' misschien lachwekkend, maar om alle zakelijke verplichtingen na te kunnen komen moeten goedverdienende celebrity's belachelijk vroeg opstaan (vaak om vijf uur 's ochtends), en meestal zijn ze de hele week op pad. Het leven van Paris is een aaneenschakeling van werk, vakantie en sociale activiteiten – een jetsetleven dat 24/7 doorgaat. Ze verklaart dat ze zó veel reist dat ze geen last meer heeft van jetlags. "Ik hou van de room service in hotels," zegt ze. "Je kamer wordt altijd schoongemaakt, en het is altijd perfect." Maar een paar jaar geleden werd ze wel gek van steeds maar in andere hotels slapen in New York, "de plek waar ik ben geboren en wat ik nog steeds als mijn thuis beschouw". Daarom kocht ze er een appartement, waar onder andere een zebrabank in staat en een foto aan de muur hangt van een socialite die niet meer in leven is.

"Mijn binnenhuisarchitect heeft die ergens vandaan gehaald," zegt Paris met een diepe stem die totaal niet lijkt op het babystemmetje dat ik ken uit haar realityshow The Simple Life. "Ik zei tegen haar: 'Wie is dat in godsnaam? Waarom hangt er geen foto van mij?' Grapje natuurlijk – ik bewonder socialites niet echt."

Nee, nu zijn het zakenmannen waar Paris tegenop kijkt, zoals haar grootvader Conrad Hilton. Om haar dagelijkse zaken te kunnen runnen is er een heel kantoor fulltime voor haar aan de slag in Beverly Hills, maar Donald J. Loftus – de directeur van Parlux, het bedrijf dat haar parfums uitbrengt – zegt dat ze helpt met het design van de flessen, het kiezen van de geuren en nadenkt over de marketingstrategie. "Het is de hardstwerkende persoon die ik ken," zegt hij. Paris schat dat alleen Elizabeth Taylor meer celebrityparfum heeft verkocht dan zij – een record dat Paris verwacht te breken, aangezien de actrice niet meer leeft.

Op een bloggersontbijt ter ere van haar achttiende parfum, Paris Hilton Limited Anniversary Edition for Women , zie ik Paris aan het werk in full swing. Ze schrijdt van tafel naar tafel om quootjes te droppen bij de bloggers (Paris loopt niet, ze schrijdt), en ondertussen vertelt ze hoe haar outfit – een blauwe jurk met een wit jasje erover vol studs – precies past bij de glinsterende zilveren fles van het geurtje.

"Ik wilde iets ontwerpen dat op mij leek," zegt Paris. "Alsof ikzelf een parfumfles wilde zijn, ik moest die fles worden."

Aan het begin van het ontbijt geeft Loftus een speech waarin hij vertelt over wat Paris allemaal heeft bereikt in de parfumwereld, en hij geeft haar vervolgens een ingelijste foto van haarzelf, waarop ze een fles parfum in haar handen houdt. De stem van Paris schiet omhoog naar het piepende babystemmetje: "I love it. Ik ga het ophangen in mijn nieuwe appartement," kirt ze. "Als klein meisje kon ik me niet voorstellen dat ik in de parfumwereld terecht zou komen!" Daarna gaat ze samen met Loftus en haar pr-dame aan een witte tafel zitten voor het ontbijt. Haar stem zakt weer: "Ik was in Hong Kong voor een event van een goed doel," vertelt ze aan Loftus. Dan draait ze zich om, pakt haar iPhone en maakt een selfie met Miller en Loftus. Gelijk daarna zit ze weer recht en praat verder met haar lage stem.

"Als ik met zaken bezig ben, gedraag ik me als een zakenman," vertelt ze me twee dagen later. "Ik voel me soms net een vent."

Of, zoals haar zus Nicky Hilton Rothschild het zegt: "[Paris] had heus niet zoveel kunnen bereiken als ze dom was geweest."

Paris Whitney Hilton werd geboren op 17 februari 1981 in New York. Ze is het kind van Richard Hilton en Kathy Richards, en tijdens haar kindertijd pendelde ze heen en weer tussen Beverly Hills en Manhattan, waar ze tegenwoordig allebei huizen bezit. Haar huis in New York lijkt meer op een Paris Hilton-museum dan op een thuis. Aan de muur hangen twee kunstwerken: een foto van een paparazzo die begint te flitsen zodra je de stekker die eraan hangt in het stopcontact steekt, en een schilderij van Paris samen met Andy Warhol, Darth Vader en andere Amerikaanse iconen. In de woonkamer staat een groot beeld van een dollarteken, een verzameling flessen van haar eigen parfum, en haar boek Confessions of an Heiress ligt prominent op tafel. Paris vindt het de normaalste zaak van de wereld.

"Ik ben als merk geboren," zegt ze. Met haar benen opgetrokken en haar chihuahua Peter Pan tegen zich aan zit ze op de bank – er brandt een vuurtje in de openhaard, waar ook allemaal kristallen in liggen.

Misschien dat andere rijkeluiskindertjes kunnen en mogen teren op het geld van hun familie, maar de ouders Hilton drukten hun dochter van kleins af aan op het hart dat ze voor zichzelf verantwoordelijk was. "Ik voelde veel druk om het nog beter te doen, nog grootser," vertelt Paris. "Ik wilde dat mijn familie trots was, en ik wilde zelf iemand worden." En naar dat motto heeft ze geleefd – haar vader en grootvader dienden allebei meer als rolmodellen dan als (groot)vaderfiguren.

"Ze was altijd al geïnteresseerd in het bedrijf van onze vader en hoe alles werkte," herinnert Nicky zich. "Ze zat altijd al rond te neuzen."

Nicky herinnert zich ook hoe Paris meeging met hun vader naar het kantoor van zijn vastgoedbedrijf Hilton & Hyland. De jonge Paris, vertelt Nicky, was heel anders dan de Paris Hilton die we later zouden leren kennen. Nicky omschrijft de vroegere Paris als "een echte tomboy" en "absoluut geen watje". Ze haatte de kleur roze en droomde ervan om dierenarts te worden. Als Paris uit school kwam, zegt Nicky, speelde ze met haar verzameling dieren die ze bij elkaar had gescharreld: reptielen, slangen, honden en fretten. Een van de producers van het eerste seizoen van The Simple Life, Nicole Vorias, herinnert zich ook de verhalen van Paris over haar huisdieren uit haar kindertijd. "Ze had slangen, schildpadden, woestijnratten – allerlei verschillende soorten dieren," zegt Vorias. "Ze was net Michael Jackson." Om haar vader te overtuigen om dieren voor haar te kopen, zette Paris dat bekende babystemmetje op.

"[De babystem] ontwikkelde zich al toen ik heel jong was, toen ik nog een kindje was," zegt Paris. "Als ik iets wilde hebben van mijn vader, zei ik: 'Pap, ik wil dit echt heel graag!'"

"Haar stem werd heel hoog en lief als ze iets graag wilde," zegt ook Nicky.

Maar Richard kreeg door wat zijn dochter aan het doen was en kocht geen huisdieren meer voor haar, dus spaarde Paris haar zakgeld op en kocht ze zelf nieuwe dieren. De familie verhuisde naar een enorme villa in Bel Air, en de vorige eigenaar, Jaqueline Smith van Charlie's Angels, had daar een enorm groot poppenhuis achtergelaten met werkende elektriciteit en stromend water. Volgens Nicky verzamelde Paris al haar dieren – chinchilla's, ratten, muizen, hamsters, en zelfs een geit – en stopte ze in het poppenhuis. "Ik denk niet dat onze ouders het doorhadden dat er zelfs een geit woonde," zegt Nicky. "Het poppenhuis was best wel ver van ons echte huis en onze ouders gingen daar nooit heen." Paris zegt nu dat het poppenhuis de inspiratie was voor het levensgrote hondenhuis in de tuin van haar huidige woning in Beverly Hills.

Als tiener woonde Paris in Californië, terwijl Nicky naar school ging in New York. Toen Nicky haar opzocht, merkte ze dat Paris niet meer leek op het meisje dat zich zo graag omringde met dieren. Nicky omschrijft de tiener-Paris als een typisch "sprankelend, vrolijk en blond" meisje uit Californië.

Tijdens een van de bezoekjes wilde Paris met haar zusje naar een club, maar Nicky maakte zich zorgen dat ze niet binnen zouden komen aangezien ze nog te jong waren. Maar Paris, vertelt Nicky, hielp haar zusje met eyeliner op haar ogen te doen, gaf haar een sigaret en zetten een zonnebril bij haar op. Volgens Nicky gaf Paris haar het volgende advies: "Niet praten, gewoon daar gaan staan en doen alsof je een sigaret rookt – dan lijk je ouder."

Paris had geleerd om verschillende rollen te spelen in verschillende situaties, om zo dingen van mannen gedaan te krijgen; zoals Simone de Beauvoir schreef: 'Je wordt niet als vrouw geboren, je wordt tot vrouw gemaakt'. Paris bestudeerde eigenschappen van vrouwelijkheid en vergrootte de clichés daarvan heel erg uit. In haar tienerjaren manipuleerde ze met deze genderperformances – zoals filosoof en feministische theoreticus Judith Butler het noemt – alle jongens om haar heen, zodat zij haar gaven wat ze wilde.

"Ik leerde dat al heel vroeg," vertelt Paris. "Als mijn vriendjes van toen boos op me werden, zei ik [met een babystemmetje]: 'Sorry, ik bedoelde het niet zo.' Dan vergaven ze het me gelijk."

Ook al veranderde Paris' uiterlijk en haar nachtelijke activiteiten, volgens Nicky bleven haar normen en waardes wel hetzelfde, en zijn die dat nu nog steeds. Toen Paris terugkeerde naar Manhattan voor de middelbare school, stopten zij en haar beste vriendin Casey Johnson – erfgename van het Johnson & Johnson-imperium – hun schoolrugzakken vol met fretten, vertelt Nicky. En nog steeds gebruikte ze alleen het babystemmetje als ze iets nodig had. Het enige echt grote verschil was dat ze haar vrouwelijkheid uitbuitte om in clubs te kunnen komen.

"Ik gedraag me soms gewoon een beetje kinderachtig," legt Paris uit. "Het is maar fantasie."

Maar plots veroverde die illusie de hele stad. In 1999 raakte de New York Postgeobsedeerd door het nachtleven van de zusjes Hilton. Het roddelblaadje schreef een artikel over lokale, jonge erfgenamen, en Paris werd naar voren geschoven als het interessantste meisje van de klas. "De meest wilde en opvallende is hotelmeisje Paris Hilton, 19 jaar oud en parttime model, die graag en vaak haar tong uitsteekt," schreef Michelle Gotthelf in de Post op 15 oktober 2000. "Haar zusje Nicky van 16 loopt naast haar op haar Prada-hakken en ziet eruit alsof ze 25 is – ze is al meerdere keren gespot in verschillende clubs, waar ze champagne dronk en sigaretten rookte." In september 2001 poseerden de zusjes voor David LaChapelle in Vanity Fair – Nicky met een zwart-wit jurkje aan, Paris met een superstrak en kort zilver broekje en een zilver jasje zonder iets eronder.

In 1999 en 2000 schreef de Post negen keer over Nicky en Paris, maar in 2001 was dat al zeventien keer. In één artikel quote Gotthelf iemand die Paris omschrijft als een ordinair en dom feestbeest: "Het is respectloos hoe zij zich gedragen tegenwoordig," zou de bron hebben gezegd. "Als ze maar iets van respect voelden jegens hun familie, zouden ze hun neus wel leeg houden."

Maar zelfs drie jaar voor het begin van The Simple Life wist Paris al hoe ze haar vrouwelijkheid kon inzetten voor commercieel succes. Ze misdroeg zich en voldeed niet aan het ouderwetse imago van een brave erfgename – daardoor werd ze de hoofdrolspeler in de verhalen van de lokale roddelpers. Iedereen had het over haar en iedereen wilde op haar feestjes komen. Feestorganisatoren begonnen de zusjes geld aan te bieden om op hun avond aanwezig te zijn, en daarmee werden de Hiltons een van de eersten die betaald werden om uit te gaan.

"We konden het gewoon niet geloven," zegt Nicky. "We dachten: serieus, je gaat ons geld geven om naar een club te gaan en daar te feesten met onze vrienden? Fuck yeah."

"[Paris] wist precies wat ze aan het doen was," zegt Vorias die een roze trui aanheeft en een tasje met bloemenprint bij zich draagt.

Vorias ontmoette Paris toen ze aan de slag ging bij The Firm, een van de bedrijven die Paris toen runde. Ook was Paris in die tijd al een paar keer verschenen op het witte doek, en in 2003 werd ze benaderd door Fox of ze niet een rol wilde spelen in een realityserie die gebaseerd zou zijn op de sitcom Green Acres. Paris zegde toe voor het eerste seizoen, en het productiebedrijf van The Real World zou verantwoordelijk zijn voor de productie.

Vorias vertelt dat zowel Fox als het management van Paris verrast werden door het succes van The Simple Life. In die tijd was realitytelevisie nog niet echt iets groots – Survivor was een van de weinige grote hits van dat moment en op MTV draaide al jaren de serie The Real World, maar het was nog lang niet zoiets groots als de aandacht voor Jennifer Aniston of Ben Affleck in die tijd. Maar Paris wist dondersgoed dat ze het programma kon gebruiken als springplank naar een nog veel grotere carrière. Vorias vertelt dat er heus weleens opnames over gedaan moesten worden van productie, maar het was Paris die zichzelf regisseerde. Ze creëerde zelf het leeghoofderige typetje met de typische Paris-spraak en haar beroemde oneliners.

"Weet je nog die beroemde scène waarin ze zich afvraagt wat Walmart in godsnaam is? Ze wist heus wel wat Walmart was," zegt Vorias. "Ze had die scène zelf bedacht en wist dat het goed zou werken."

"Toen ik bezig was met het karakter voor The Simple Life, zei ik tegen mezelf: je moet gewoon altijd dit stemmetje opzetten," zegt Paris. "Als iemand echt zo zou zijn, in het echte leven, zou ik dat heel vreemd vinden. Maar als je de humor ervan inziet en weet waar je mee bezig bent, als je het doet met een doel, dan is het juist slim, vind ik."

Aan het begin van haar carrière ontwierp Paris haar gestalte als een hypervrouwelijke en dommige versie van zichzelf, waarmee ze het stereotype van het rijke, domme blondje juist ondermijnde. Ze begreep precies de humor en de kracht van slagzinnetjes als 'that's hot', maar het Amerikaanse publiek was te dom – en waarschijnlijk te seksistisch – om door te hebben hoe radicaal Paris echt bezig was.

Ook al heeft The Simple Life ervoor gezorgd dat realitytelevisie het belangrijkste onderwerp werd van de roddelbladen en de televisieschermen, het programma is heel anders dan de meeste realityseries. Programma's als Keeping up with the Kardashians gebruiken de sterrenstatus van de deelnemers als verhaallijn, terwijl Paris in The Simple Life scenario's volgde waarin ze werd neergezet als bimbo.

In aflevering zeven van seizoen drie besturen Nicole en Paris een bus, terwijl ze giechelen als irritante rijkeluiskindjes en ze iedereen om hen heen gek maken. Daarna gaat Paris een dagje helpen op een crèche, gehuld in een luipaardprintjas. "Ziet het eruit alsof we op een kinderdagverblijf werken?" vraagt Paris. "Ga ik nog een beetje geld verdienen hier of hoe zit dat?" Als Keeping up with the Kardashians een serie is die op Dickiaanse wijze de effecten van beroemdheid op een familie laat zien, dan is The Simple Life een ode aan de screwball comedy uit de jaren dertig die over klasse gaat.

Paris ging rustig door met zichzelf verschillende typetjes aanmeten – van feestbeest tot gerespecteerde directeur, afhankelijk van de situatie. "Als ik naar Ibiza ga, zie ik eruit als een ravebarbie," legt Paris uit. "Maar als ik in New York ben en ik ga naar een liefdadigheidsconcert, trek ik bijvoorbeeld een zwarte avondjurk aan en ben ik een heel ander mens." In principe speelt ze alleen de verschillende typetjes als ze in de publieke ruimte is, maar soms glipt het babystemmetje eruit als ze gewoon thuis is, of met vrienden.

"Ik praat altijd normaal, maar als het per ongeluk gebeurt roepen ze me tot de orde," zegt Paris. "Mensen die me niet kennen denken waarschijnlijk dat ik echt het grootste leeghoofd ben op planeet aarde."

Justin Stoney, een van de bekendste stemcoaches uit New York, zegt dat andere prominente Amerikanen al eerder gebruik maakten van een apart stemmetje voor publiek. Hij vindt Michael Jackson het beste voorbeeld. "Hij gebruikte de Michael Jackson-stem voor publiek of als hij voor de camera stond. Maar er zijn opnames van hem waarop hij stemles krijgt, en daarop hoor je hoe hij met een diepe stem zegt: 'Hallo, ik ben Michael Jackson'."

Zoals Jackson door zijn mediatrucjes de koning van de jaren tachtig werd, zo werd Paris door haar performances de koningin van de periode dat Bush regeerde. 13 miljoen mensen keken naar de eerste aflevering van The Simple Lifein december 2003. Voor de goede orde: 'slechts' 4,8 miljoen mensen keken naar de best bekeken Kardashians-aflevering. In 2004 werd Paris de meest gegoogelde persoon van het jaar, iets wat alleen Michael Jackson, Britney Spears, Miley Cyrus, Jennifer Lawrence en Kim Kardashian ook kunnen zeggen. Ze begon parfum te verkopen en nam zelfs een album op – dat uiteraard Paris heet –, samen met Scott Storch, en daarop vind je de cultklassieker Stars are Blind. Terwijl andere erfgenamen van haar leeftijd een echtgenoot zochten of teerden op de zakken van hun familie, was Paris keihard aan het werk.

"Ik wil gewoon alles kunnen krijgen en doen wat ik wil, wanneer ik het wil," zegt Paris. "Ik denk niet dat ik erg gelukkig zou zijn als ik gewoon alles maar kreeg van mijn familie. Dan heb je niet het gevoel dat je ervoor hebt gewerkt, en dat voelt gewoon niet zo lekker."

Stoney denkt dat ze veel van haar succes te danken heeft aan haar stemmanipulatie. Hij denkt dat beroemdheden met hun stem spelen omdat een stem vertelt met wat voor iemand je te maken hebt. "Als je een babystemmetje opzet, wek je de suggestie van jeugdigheid en onschuld, van pretentieloosheid. En iedereen houdt wel een beetje van baby's."

Maar in de Bush-tijd was LA nog niet klaar voor Paris die Paris Hilton speelde voor geld en roem, het publiek keurde haar grotendeels af. Toch ging ze langs bij televisieprogramma's en lachte ze om het feit dat ze beroemd was omdát ze beroemd was; inmiddels zijn we zo ver dat de meest gerespecteerde sterren, zoals Jennifer Lawrence bijvoorbeeld, een selfie willen maken met realitysterren zoals Kris Jenner. Vorias beweert dat Paris na The Simple Life in een strijd verwikkeld raakte. "Veel mensen wilden niet met haar werken – ze dachten dat ze ordinair was en te veel Hollywood, want dat imago had realitytelevisie toen nog," vertelt Vorias. "Het was misschien een succesvol programma, maar het bleef realitytelevisie."

Het was Paris die de weg plaveide voor programma's met sterren als de Kardashians of de Pratts. De radicale verandering die zij veroorzaakte over wat het betekent om wereldberoemd te zijn, was zelfs in 2004 al relevant. Door het succes van The Simple Life wilde heel Hollywood, ook de mensen die eerst niets van haar moesten hebben, plotseling met Vorias afspreken. Ze stond aan de wieg van goochelaarsprogramma Criss Angel: Mindfreak , en werkte als programmaontwikkelaar bij MTV in de glorietijd van The Hills, op het hoogtepunt van de realitytelevisieboom, midden jaren nul. "Opeens kwam iedereen naar mij toe met ideeën. Voor die tijd moest ik altijd zelf op zoek – het heeft alles veranderd."

Na The Simple Life begonnen commerciële zenders realitytelevisie te programmeren. MTV begon aan de tweede gouden eeuw met The Hills , en op TLC kon je de levens volgen van Dance Moms en van kindster Honey Boo Boo . Paris ontwikkelde iets wat academicus Daniel J. Boorstin 'an image' noemt, een imago of een beeltenis. Hij denkt dat 'pseudo-events' – zogenaamde nieuwsverhalen die gemaakt worden van momenten die niet per se nieuwswaardig zijn – images creëren van een momentum in de tijd. Hij schrijft: "Een image is niet gewoon een merk, een ontwerp, een slogan of simpelweg een plaatje. Het is een goed bestudeerd en uitgedacht karakteristiek profiel van een individu, een instituut, bedrijf, product of dienst." Paris wist elk moment in een image te veranderen. In een paparazzifilmpje uit 2008, om maar een voorbeeld te noemen, loopt ze met haar Maltezer in de ene hand en een shopping bag in de andere door een dure winkelstraat. Een paparazzo vraagt haar verschillende dingen, maar zij zwijgt – totdat hij iets vraagt wat merktechnisch interessant kan zijn.

"Hoe heet je hondje?" vraagt hij.

Paris lacht, haalt diep adem, en zegt met haar babystemmetje: "Marilyn Monroe."

In de rest van de video blijft ze zwijgen. Ze winkelt, wandelt de straat op en neer, poseert in stilte met fans die langslopen, en springt dan in haar auto, waarin ze het nummer Piece of Me van Britney Spears aanzet. De tekst daarvan gaat als volgt: 'I'm Mrs. Lifestyle of the rich and famous / I'm Mrs. Oh my god! That Britney's shameless' ."

De feministische wetenschapper Camille Paglia zei in 2006 tegen US Weekly dat "[Paris] beroemd zijn heeft veranderd door high-fashion poses over te nemen die ze leerde van dragqueens." Zowel Paglia als The Hills-ster Spencer Pratt vinden Paris een van de meest grensverleggende figuren uit Hollywood, maar weinig mensen zagen dat ook al in de begindagen van Paris' carrière. In haar boek The Bling Ring zet Nancy Jo Sales Paris neer als beroemd symbool van het destructieve individualisme dat in de jaren nul zo aanwezig was: rijke mensen die honderden dollars spendeerden aan roze Juicy Couture-truien, en welvarende ouders die miljoenen uitgaven aan de zestiende verjaardag van hun kroost, zodat ze in My Super Sweet 16 op MTV zouden komen.

In 2007 publiceerde Newsweek een coververhaal met de titel: 'Girls Gone Bad: Celebs and Kids', met daarbij een afbeelding van Paris, als boegbeeld van de zonde. "Nooit eerder werden onze kinderen zo overstelpt door beelden van oversekste, schaarsgeklede beroemdheden die niet uit een auto kunnen stappen zonder hun keurig gewaxte edele delen te laten zien aan de fotografen," schreef Kathleen Deveny in haar paranoïde artikel. "Groeit er een hele generatie op als 'prostitots', zoals de moeders in LA het noemen: jonge meisjes die zich kleden als troela's, leven voor een tasje van Dolce & Gabbana, en niet weten hoe je een woord als 'deugdelijk' moet spellen of wat het eigenlijk betekent?"

Dit soort kritische stukken negeerden de liefdadigheid die Paris ook kenmerkt. Gedurende haar hele carrière zet ze zich al in voor goede doelen, vaak met het doel vrouwen en kinderen te kunnen helpen. Afgelopen zomer draaide ze bijvoorbeeld nog voor kansarme kinderen op Ibiza, en al drie jaar op rij doneert ze geld aan het India School Project, een organisatie die kinderen helpt met naar school gaan en vrouwen financieel ondersteunt in een empowerment-programma. Paris heeft de bouw van een school gefinancierd, en ook heeft ze een programma opgezet waarin de schoolkinderen zelf kippen moeten houden, die ze nadat ze volwassen zijn kunnen opeten of verkopen, waarvan het salaris van de leraren deels wordt betaald. In 2014 werd Paris geëerd voor haar werk voor de Starlight Children's Foundation, en in november 2015 bedankte de Make-A-Wish Foundation in Chili haar voor haar vrijwilligerswerk en donaties.

"Ik heb zo veel geluk in mijn leven dat het mijn plicht is iets terug te doen," zegt Paris. "Ik hou van mijn filantropische kant, ik zet graag zaken in het zonnetje waar ik in geloof. Het voelt geweldig om mensen te kunnen helpen. Er is niets fijners dan iets terug te kunnen geven en een verschil te kunnen maken voor de mensen die het nodig hebben."

Paris verscheen in het celebritywereldje toen er nog geen Jezebel of Tumblr's waren waarin de seksistische uitlatingen van verschillende media over vrouwelijke beroemdheden werden aangekaart. Ze werd weggezet als preuts of als slettebak, maar in plaats van zich te verontschuldigen, bleef ze zich gedragen zoals zij zelf wilde.

"Ik trek me er echt niks van aan wat mensen van me vinden," zegt Paris.

"Paris houdt zich niet aan de regels, ze breekt ze juist," legt Nicky uit.

Haar opgestoken middelvinger naar conventies heeft haar populair gemaakt onder homoseksuelen; ze zien haar als een radicale pionier, en in sommige gaybars in New York wordt haar hit Stars Are Blind gedraaid als eerbetoon.

"Paris heeft bijna tien jaar lang doorgebracht als de meest gehate vrouw van Amerika," zegt John Tuite, een schrijver en dj die haar liedjes vaak draait in een hotelbar in SoHo. "Ze belichaamt alles wat de Bush-periode verachtte. Tot voor kort was het ondenkbaar om een kop tegen te komen in de kranten waarin Paris positief werd neergezet. Het feit dat ze dat heeft overleefd, of zelfs opbloeide onder deze kritische blik, is het bewijs dat ze eigenlijk hartstikke punk is."

Ondanks dat Paris nu een relatie heeft, en eerder relaties had die breed werden uitgemeten in de pers, is ze nooit bezig geweest met trouwen of zo veel mogelijk kinderen krijgen – in tegenstelling tot sommige andere succesvolle vrouwen die 'trotse moeder' graag als prestatie opnemen in hun twitterbio. "Ik haat van die moeders die de hele tijd hun dochters opjagen, die ze zo snel mogelijk willen zien trouwen" zegt Nicky. De Kardashians hebben een heel televisieprogramma gebouwd rondom de pogingen van de Kardashian-dochters om te trouwen en kinderen te krijgen.

Je zou kunnen stellen dat de Kardashians hun succes te danken hebben aan Paris, die ervoor heeft gezorgd dat realitysterren serieus worden genomen als beroemdheden waar geld aan verdiend kan worden. Vorias denkt zelfs dat de kreunende stemmen van de Kardashians een geëvolueerde versie zijn Paris' stemmetje: "Ik denk altijd aan het Kardashians-geluid als een nieuwe versie van dat babystemmetje." Stoney is het daarmee eens – hij typeert de Kardashians-kreun als een "subtiele vernauwing van de stembanden, die vrouwen combineren met een hogere ademhaling en misschien een beetje nasale resonantie, waardoor je het gevoel krijgt van een verwend nest dat zich als een klein kind gedraagt." Net weer anders dan het babystemmetje van Paris.

Terwijl iedereen de Kardashians ziet als succesvolle zakenvrouwen, werd Paris uitgelachen en bespot. Zij is verantwoordelijk voor het prototype van de realityster, maar daar is ze nooit voor beloond. Dit valt in lijn met andere stoorzenders uit die periode – Emily Gould bijvoorbeeld schreef online stukjes over haar leven op Gawker, en ze werd aan het kruis genageld door de media. Vijf jaar later schreef Lena Dunham stukjes over haar seksleven dat ze overhield aan haar leven als maker van de serie Girls. Haar stukken lijken behoorlijk op die van Gould, maar zij krijgt maar een een fractie van de kritiek waar Gould op kon rekenen. Vergelijkbaar is het ridiculiseren van MySpace Tom, terwijl Mark Zuckerberg waarschijnlijk nooit Facebook had kunnen ontwikkelen als er niet eerst het voorbeeld was geweest van MySpace.

"Paris Hilton is hartstikke slim," zegt Spencer Pratt, en hij geeft haar ook credits voor het kunnen bestaan van Speidi bijvoorbeeld. Sommige mensen denken misschien dat het over is met haar faam, maar volgens Spencer heeft ze wel gezorgd voor een lange levensduur. Zelfs zonder televisieprogramma blijft Paris beroemd, en verrijkt ze haar portfolio met kledingwinkels in het buitenland, parfums en plaatjes draaien. "Zij heeft het zo ongeveer uitgevonden: betaald krijgen om op een feestje te komen. Zij is de grondlegger van die hele beweging," zegt Nicky. "En nu clubs en venues steeds meer geld uitgeven aan hosts en entertainment, wordt zij het entertainment."

Pratt verwacht dat als de Kardashians van de buis af worden gehaald, ze wederom in Paris' voetsporen zullen treden. Want eigenlijk is het Paris-imperium nu groter dan ooit – de zalen waar ze draait zijn altijd uitverkocht, verscheen in 2015 op 17 verschillende covers van tijdschriften, en werd genomineerd voor 'Celebrity DJ of the Year' tijdens de Global Spin Awards in 2015. In de komende jaren is ze van plan om 200 cosmeticawinkels te openen in China, en zullen haar 20 ste en 21ste parfum worden gelanceerd.

Al zittend op de bank samen met Peter Pan, beklaagt Paris zich over hoe de media haar hebben neergezet als oversekste, domme, gemene bimbo. "Ik denk niet dat mensen zich realiseren dat ik een gevoelig en zachtaardig mens ben – ik heb een groot hart. Ik ben niet dat wat sommige mensen over mij zeggen." Terwijl ze dit zegt, zie ik in mijn ooghoek het kunstwerk van haar met Darth Vader en Andy Warholl; net als Star Wars en de soepblikken, heeft Paris Amerika veranderd.

"De mensen die het niet snappen en die mij zien als een verwende bimbo zijn waarschijnlijk de mensen die alleen een keertje The Simple Life hebben gezien, of een keer een interview met me waarin ik praat met mijn babystemmetje," zegt Paris. "Maar als je even goed nadenkt, weet je dat het juist het tegenovergestelde is: zo ver kom je niet als dom blondje."

Koop luchtje nummer 19 van Paris, Heiress, hier.

Dit artikel verscheen 9 december 2015 op Broadly US.

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.