FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Dit zijn de Europese ambassadeurs van slechte smaak voor 2015

Over een week is het weer zover, en barst het zestigste Eurovisie Songfestival los in Wenen. Hier is een kritisch overzicht van alle deelnemers.

Foto door Danika Maia

Het Eurovisie Songfestival was lange tijd de ouderwetse, pre-internetversie van alle [voeg land in] Got Talents – inclusief chagrijnige juryleden, slecht geluid en mensen die niet per se heel goed kunnen zingen. Maar toen gebeurden er twee dingen: één: iedereen omarmde opeens z'n guilty pleasures en twee: de homogemeenschap omarmde het Songfestival. Sindsdien heeft het Songfestival verdomd veel weg van een soort gemiddelde clubavond.

Advertentie

Vorig jaar werd het festival gewonnen door de Oostenrijkse Tom Neuwirth, beter bekend als Conchita Wurst, waardoor het festival zich dit jaar in Wenen afspeelt. Maar voordat de oude, keizerlijke stad overspoeld wordt door een opgedofte horde aan Songfestival-volk, wilden we weten hoe de deelnemende landen over hun eigen muzikale vertegenwoordigers dachten.

Wij moeten het dit jaar doen met Trijntje Oosterhuis' (die voor het gemak onder de noemer Traincha deelneemt) vervelende doch catchy nummer Walk Along. We vroegen de andere Europese VICE-kantoren om ons het fijne te vertellen over Trijntje's concurrentie.

GROOT-BRITTANNIË

Electro Velvet - I'm Still In Love With You

Veel zure, oude mensen doen erg hun best om het klinisch enthousiaste duo Alex Larke en Bianca Nicholas – samen Electric Velvet – af te kraken. Ja, Bianca maakte ooit zo weinig indruk bij een auditie bij The Voice dat Will.i.ams wenkbrauwen niet of nauwelijks bewogen. Oké, het hoogtepunt van Alex' cv is zijn carrière als budget-Mick Jagger in een Rolling Stones coverband. En oké, I'm Still In Love With You klinkt inderdaad als een koortsachtige musicalnachtmerrie.

Maar laten we eerlijk zijn: de sterallures, problematische verledens en het grandioze openlijke falen is precies wat Electro Velvet de meest Britse kandidaat van de eenentwintigste eeuw maakt.

POLEN

Monika Kuszyńska - In The Name of Love

Geen enkele dramatische climax kan camoufleren hoe tergend saai de rest van dit nummer is. Het klinkt alsof het gemaakt is voor de begrafenis van een levenslange songfestivalfanaat, waar de nabestaanden vervolgens halverwege het nummer ook dood neervallen – van verveling dit keer. Bovendien kunnen we deze videoclip uit principe al niet goedkeuren. Je kan geen video maken met als enige doel om de kijkers zich een stel klootzakken te laten voelen. Zit je net zelfgenoegzaam deze karikatuur van Celine Dion af te zeiken, die in de clip op de grond lijkt te zitten om selfies te maken, en dan laten ze je pas in de laatste scène zien dat ze in een rolstoel zit! Dat is informatie voor in de openingsscène, verdomme!

Advertentie

TSJECHIË

Marta Jandová and Václav Noid Bárta - Hope Never Dies

Marta Jandova is de dochter van de lokale garagerockheld Petr Janda, die oprecht geweldig was in de jaren zestig, maar sindsdien keihard bergafwaarts is gegaan. Marta is een B-beroemdheid in Tsjechië, en zingt in de Duitse band Die Happy.

Vaclav Noid Barta, haar Eurovisie-partner, was ooit cool onder de Tsjechische dorpsjeugd, toen hij in de nu-metalband Dolores Clan speelde. Het allerbeste aan die band was misschien nog wel dat Vaclav hierdoor niet met dingen als Hope Never Dies op de proppen kon komen.

DENEMARKEN

Anti Social Media - The Way You Are

De Deense bijdrage aan de glitterextravaganza van dit jaar is het vierdelige Anti Social Media. Naast de gevatheid die al meteen blijkt uit hun extreem gare postmoderne naam, hebben ze de harten van het volk weten te veroveren met hun verblindende glimlachen en diepgaande pop-rock-anthem The Way You Are. De groep bestaat uit puberende tienerjongens, ongeïnteresseerde achtergrondzangeressen en een leadsinger die op een soort Gooische Josh Homme lijkt.

ROEMENIË

Voltaj - De La Capat

Roemenië stuurt voor 2015 de vergane glorie Voltaj, een popgroep uit de jaren negentig, die het (voor Roemenen) populaire thema 'arbeidsmigranten die hun kinderen achterlaten om in het buitenland te gaan werken' proberen uit te melken. Het feit dat ze de eerste helft van het lied in het Roemeens zingen is een aardige indicatie van de strijdlust van deze pannenkoeken.

Advertentie

MOLDAVIE

Eduard Romanyuta - I Want Your Love

De inzending van Moldavië is een doorsnee jarentachtig-liefdeslied. Dat is prima, want Eduard zingt in het Oekraïens, wordt naar verluidt gesponsord door Oekraïne en beweert de menselijke brug te zijn tussen Oekraïne en het Westen. Niet niks!

FRANKRIJK

Lisa Angell - N'oubliez Pas

De Franse deelnemer van vorig jaar was waarschijnlijk het meest beschamende ding dat ons land heeft moeten verdragen sinds ons nationale voetbalteam in 2010 weigerde een bus te verlaten. Maar nieuw jaar nieuwe kansen, en we vertrouwen nu op Lisa Angells gevoelige banger N'oubliez pas. Het nummer gaat over die keer dat soldaten haar thuisdorp vernietigden, en over hoe leuk alles was voor de oorlog en waarom we de Duitsers niet kunnen vertrouwen. Als dit de top 20 niet haalt, moeten we toch echt Céline Dion maar weer uit de kast trekken.

BELGIË

Loic Notte - Rhythm Inside

Loic Notte is amper oud genoeg om mee te doen aan deze wedstrijd en überhaupt ongeveer iedere andere denkbare wedstrijd. Rhythm Inside klinkt alsof je een hele dag lang per ongeluk een album van Lorde op repeat hebt laten staan: fucking hinderlijk.

ZWEDEN

Måns Zelmerlöw - Heroes

Måns Zelmerlöws sterrendom begon toen hij vijfde werd in de Zweedse Idols. Sindsdien is hij presentator en fulltime hunk – in de ogen van hele jonge meisjes. Drie keer had hij zich bijna gekwalificeerd, maar dit is de eerste keer dat hij heeft gewonnen, en wel met de grootste overwinning in de geschiedenis van het songfestival in Zweden.

Advertentie

SPANJE

Edurne - Amanecer

Edurne werd beroemd na deelname aan de talentenjacht Operacíon Triunfo, een soort mix van Idols en Big Brother. De winnaar mocht meedoen aan het Songfestival. Niet dat ze won, maar toch staat ze er nu. Helaas hebben de Spanjaarden nul vertrouwen in haar, en deze matige Evanescence-kopie helpt daar niet echt bij. Als je geen Spaans verstaat, wees dan blij, want de teksten zijn te kitscherig voor woorden.

AUSTRALIË

Guy Sebastian - Tonight Again

Jep, Australië doet mee aan het Europese songfestival. Vraag ons niet waarom. Even wat context: Guy Sebastian won onze eerste Idols. Hij bleef in ons collectieve geheugen plakken door zijn afro, een Beyonce-cover en de hardnekkige toewijding aan zijn maagdelijkheid. Ons land was verrassend mild voor Guy. Ondanks een nogal glansloze carrière na Idols, is hij altijd in de industrie blijven rondhangen. En hoe eer je zo'n lieve net-niet-beroemdheid met blotebillengezicht beter dan door hem naar het songfestival te sturen? Veel succes Guy!

DUITSLAND

Anne Sophie - Black Smoke

Laten we bij het begin beginnen: niemand op ons kantoor kent ook maar één persoon die een fuck geeft om Anne Sophie. De zangeres, die al een gefaalde Hollywood-carrière op haar kerfstok heeft, mag meedoen omdat haar concurrentie er de brui aan gaf. Geen enorm waardige manier om je te kwalificeren, maar oké. Hup Anne Sophie!

GRIEKENLAND

Maria Elena Kyriakou - One Last Breath

Advertentie

De inzending van Griekenland, One Last Breath, komt van de Cyprische zangeres Maria-Elena Kyriakou. Het gaat over, hou je vast, een vrouw met een gebroken hart, die haar man smeekt om bij haar terug te komen. Gaap. Veel hoop hebben we niet, voor dit stukje muzikale narcolepsie.

SERVIË

Bojana Stamenov- Beauty Never Lies

Bojana staat bekend als de Servische Aretha Franklin, en is de eerste Engelstalige inzending van Servië ooit. Haar uiterst persoonlijke Eurovisie-biografie leert ons over haar interesse in renaissance-zang, crochet en een onuitputtelijke passie voor gastronomische zaken. Geen idee of dit haar kansen vergroot, maar het is goed om te weten.

FINLAND

Pertti Kurikan Nimipäivät- Aina mun pitää

Pertti Kurikan Nimipäivät is een Finse punkrock band, geformeerd in 2009. Alle vier leden zijn op de een of andere manier gehandicapt. Ze werden landelijk bekend in 2012, na hun documentaire The Punk Syndrome. In Finland hebben ze een belangrijke discussie op gang gebracht over hoe mensen aankijken tegen mensen met een handicap. Hun winnende nummer, Aina mun pitää, dat 'ik moet altijd' betekent, is het kortste nummer uit de geschiedenis van het Eurovisie Songfestival.

ZWITSERLAND

Mélanie René - Time To Shine

Mélanie is lang zo slecht nog niet. Ze is alleen nog minder kleurrijk dan Zwitserse kaas en gaat ongeveer net zo diep als de gaten die erin zitten. Time to Shine is net zo saai en vervangbaar als de vorige duizend Zwitserse deelnemers.

Advertentie

Gezien alle commotie in de Oostenrijkse media over de organisatie van het songfestival van dit jaar, krijg je haast het idee dat Zwitserland Mélanie gestuurd heeft om te voorkomen dat ze volgend jaar aan de beurt zijn.

OOSTENRIJK

The Makemakes - I Am Yours

Er wordt gezegd dat de publieke omroep van Oostenrijk, de ORF, het niet zou kunnen betalen om het festival volgend jaar nog een keer te organiseren. Dus zo verrassend is het niet dat er massaal op een doodgewone rockband werd gestemd, tijdens de kwalificatie. Volgens optimisten wonnen The Makemakes omdat ze in tegenstelling tot veel andere kandidaten daadwerkelijk overweg kunnen met hun instrumenten, of omdat Oostenrijk bescheiden wilde blijven tijdens deze thuiswedstrijd. Anderen zeggen dat ze wonnen omdat hun voorman op Conchita Wurst lijkt.

Waarschijnlijk zit er in al deze theorieën een kern van waarheid. Hoe dan ook, het lijkt erop dat veel Oostenrijkers nog steeds gefascineerd zijn door skinny jeans (het minst doodnormale deel van The Makemakes); je zou zweren dat ze nog nooit een man in een strakke broek hebben gezien. Lokale journalisten houden daarnaast maar niet op over hun gezichtsbeharing. Baarden zijn blijkbaar nog steeds een sensatie in Oostenrijk, zelfs in het post-Wurst-tijdperk.