DON'T BE BAD IN SAOUDI-ARABIE

Een tijdje terug was journalist Douglas Harrow voor zijn werk in Jeddah, een stad in Saoedi-Arabië. Klik door om de foto's te zien die hij maakte van een stad waar je kans loopt te worden onthoofd als je een staatsgebouw fotografeert, maar die volgens Harrow toch superbraaf was.

Toen ik vorige maand op weg ging naar een designbeurs in Jeddah
smeekte de mevrouw achter de balie me om niet in het vliegtuig te
stappen. Ze beweerde dat ze me in een donkere kerker zouden gooien
vanwege mijn blanke huidskleur. Ze was, natuurlijk, een achterlijke
idioot. Nadat ik een week in Jeddah was geweest vond ik het meest
opvallende niet de dresscode of de veiligheidsmaatregelen (het
fotograferen van staatsgebouwen kan worden gezien als spionage, met als
gevolg onthoofding) maar vooral dat de stad eruit zag en ook voelde als
een besloten villawijk in het Gooi, alleen met minder golf en meer religie.

In het begin was ik geïntimideerd door de automatische geweren en de gepantserde voertuigen overal, maar na een paar dagen leek het allemaal onschuldige voorzorgsmaatregelen. Ik was bezorgder over het zand dat tussen mijn benen schuurde dan over neergeschoten worden op straat.

Ik werd uitgenodigd naar een huisfeestje door een paar Libanese ex-pat's. Het was best aardig maar er was geen alcohol en muziek, dus hing iedereen maar een beetje rond terwijl ze sigaretten rookten, gefrituurde kip aten en Pepsi dronken. Het huis waar het feest was had ook een nachtclub, wat kennelijk een normaal statussymbool is onder de rijkere klasse in Jeddah. De nachtclub werd overigens voornamelijk gebruikt als hondenhuis.

Jeddah is in feite één gigantisch winkelcentrum, vergeleken met de Saoedische hyper-malls zijn de Amerikaanse winkelcentra mietjes. Eén van de winkelcentra waar ik was had een ijsbaan in het midden. Het was buiten 40 graden en ik denk niet dat iemand in de stad ook maar ooit een paar schaatsen had gezien.

Als je de juiste mensen kent kun je best alcohol scoren, maar dat gaat je ongeveer $500 per fles kosten. Dus als je geen toegang hebt tot oliedollars zul je waarschijnlijk hetzelfde doen als ik: de hele dag waterpijp en sigaretten roken. Ik had maagdelijke longetjes voordat ik naar Jeddah ging en tegenwoordig rook ik makkelijk een pakje per dag.

Ik begreep dat Chilli het beste restaurant is in Saoedi-Arabië, elke keer dat ik er voorbij kwam zal het helemaal vol. Pizza is een heel ander verhaal. De pizzatent bij mijn hotel leek nooit open te zijn, dit bordje hing er de hele dag en ze namen niet de moeite om de lichten binnen aan te doen.

Het verkopen van afstandsbedieningen is een volkomen normale baan in het Saoedisch Koninkrijk. Deze gast was de beste van alle verkopers, hij had alle afstandsbedieningen op voorraad..

Ik werd een beetje bang van dit toilet.

Ik kwam een stel Afrikaanse gasten tegen die op quads over het strand reden. Ze maakten een paar flinke donuts en daarna scheurden ze zo hard mogelijk door het verkeer. Ken je die film Cannonball Run? Zo is de rijstijl in Saoedi-Arabië ongeveer. Vrouwen mogen niet rijden en mannen doen alsof ze in de F1 racen, dus wat wij zien als gestoord rijgedrag, inhalen over de stoep bijvoorbeeld, is volstrekt normaal.

Dit waren gewoon een paar jongens die chillden onder een palmboom, handjes vasthielden en giegelden. Ze eisten dat ik ze fotografeerde.

Deze jongen wilde ook een foto. Hij volgde mij net zolang, terwijl hij die kat vasthield, totdat ik er eentje van hem nam.

Heel goed advies.

D. HADDOW