Een stijlvol avondje met mannen die geil worden van mooie pakken

"Hij is nieuw. Die gast in dat polyester pak van een of ander warenhuis. Ziet er goedkoop uit. Niet zoals die gast daar. Dat is sowieso een maatpak."

Het is elf uur 's avonds, en ik ben in een kelder in de buurt van treinstation King's Cross in het centrum van Londen. Dough, mijn harige, rood aangelopen gids, draagt een bruin driedelig pak met een felpaarse stropdas. Hij staat even stil om wat zweet van zijn voorhoofd te vegen met een zijden zakdoek. Hij is zichtbaar opgewonden, en dat is ook niet zo gek. Doug heeft een fetisj voor pakken, en we zijn bij City Boys, het grootste (en enige, zo lijkt het) feest in Londen voor mannen die graag cruisen in een smoking of een perfect gesteven broek, overhemd, en blazer.

Deze club doet wel vaker dienst als de locatie voor feesten voor mensen die een ongebruikelijke seksuele interesse delen; het is een soort laatste bastion van vunzigheid in een stad die steeds verder opgeschoond wordt. Maar vanavond is de zaal voornamelijk gevuld met keurig geklede mannen van middelbare leeftijd die rustig aan een biertje nippen – waardoor het eerder lijkt alsof de ruimte is afgehuurd voor een jaarlijks congres voor assurantieverzekeraars dan een fetisjfeest.

De videoschermen die her en der aan de muren hangen verraden het echte thema van het feest. Op de schermen zijn filmpjes te zien van de pakkenpornostudio Men At Play. Terwijl een remix van Worship Me Now van Marc Almond door de speakers schalt, is te zien hoe een man in bretels seks heeft met een man in een pak met een degelijke krijtstreep.

In de donkere kelder, waar op sommige plekken lange zwarte gordijnen hangen om afgeschermde 'speelhoekjes' te creëren, is een breed scala aan nette kleding te zien: van goedkope plooibroeken die glimmen bij de knieën tot vlekkeloze maatpakken met peperdure Hermes-stropdassen die in een dubbele Windsor zijn geknoopt. De kleuren van de stropdassen variëren van koningsblauw tot geel en ingewikkelde paisleyprints. Maar wat vinden deze mannen nou zo opwindend aan pakken, en is dat een fetisj op dezelfde manier als een voorliefde voor rubber of latex dat is?

Jamie McDonald, die vanavond in de garderobe staat en al vijf jaar voor de club werkt, zegt dat een pakkenfetisj veel subtieler is. "Bij een fetisj hoort toch het idee dat het iets ongebruikelijks en 'kinky' is, maar voor sommigen kan een doodnormaal ding zoals een pak, of voeten, of zelfs vingers ook een fetisj zijn. Ik zou het niet per se subversief noemen als iemand er mooi uit wil zien en daar plezier aan beleeft."

En toch lijkt het meer te zijn dan dat. Als je lid wil worden van de Amerikaanse website suitandtiefetish.com, moet je bijna veertig vragen beantwoorden over je voorliefde voor pakken – van het relatief onschuldige "hou je van zijden voeringen?" en "is kijken naar plaatjes van mannen in pakken een soort porno voor je?" tot het explicietere "kom je klaar op pakken?" en "hou je van pakken-bondage?"

Veel van de mannen die ik spreek bij City Boys zijn ongelofelijk kieskeurig als het om het model en de stof van hun eigen pakken gaat, en die van de mannen waarmee ze de donkere hoekjes van de club induiken. Ik vraag Jamie hoeveel van de vaste gasten hardcore jasje-dasje-fetisjisten zijn, en niet gewoon goedgeklede mannen op zoek naar wat lichamelijk contact.

"Ongeveer 95 procent neemt het bloedserieus," zegt hij. "Naast dat ze graag pakken dragen, waarderen ze ook goede materialen; niet alleen voor de pakken, maar ook voor de overhemden, stropdassen, manchetknopen, zakdoeken, sokken."

En vinden ze designerkleding van hoge kwaliteit erotischer dan een goedkoop glimstofje?

"Absoluut. Een paar van de gasten hebben ook kritiek op de slechte kwaliteit van de pakken van sommige nieuwkomers."

Een van de opvallendste dingen aan het feest is hoe keurig – bijna saai – het eruitziet in vergelijking met andere fetisjfeesten waar ik ben geweest. Totdat je een kijkje neemt in de speelhoekjes natuurlijk, waar van alles gebeurt.

De promotor van de club, Tom, heeft ook nog iets te zeggen over wat er zo geil is aan een goed pak. "Het is ook opwindend omdat het niet zo'n typische gay fetisj is als leer of rubber. Het staat niet los van de echte wereld. Net als sportkleding kan je het in je dagelijks leven dragen, en dan zal niemand denken dat het een fetisj is, en je zal ook nergens worden weggestuurd omdat je het aanhebt. Het draait ook om mannelijkheid. Ik vind dat een man in een pak er erg mannelijk uitziet. En macht en dominantie spelen ook een rol bij een pakkenfetisj. Er lijkt altijd een baas te zijn, en een loonslaafje dat net een beetje harder moet werken om zijn baas te plezieren."

Ik vraag Tom wat zijn raarste ontmoeting bij het feest is geweest in de afgelopen jaren. "Er was een keertje een ongelofelijk knappe jongeman. Ik begon met hem te praten, en hij vertelde dat hij bij een investeringsbank werkte. Hij was erg direct, en vijf minuten later zat ik met hem in een van de donkere hoekjes. Nadat we klaar waren, zei hij dat hij moest gaan omdat zijn vriendin op hem stond te wachten. Ik heb hem daarna nooit meer gezien, maar het was een van de beste ontmoetingen die ik ooit heb gehad. Ik vraag me wel af hoe hij de vlekken op zijn pak aan zijn vriendin heeft uitgelegd."

Het is inmiddels bijna middernacht, en de mannen die elkaar niet beter aan het leren kennen zijn in de twee darkrooms achterin de club, hangen rond met een biertje in hun hand terwijl ze her en der oogcontact maken, op zoek naar actie. Ik vraag Doug waar hij zijn outfit heeft gekocht.

"Dit? O, dit is van Primark."

Ik zeg tegen Doug dat ik had verwacht dat hij – als echte pakkenfetisjist – wel wat meer zou uitgeven aan zijn kleding.

"Nou, normaal wel. Maar ik hou ervan als iemand op me pist terwijl ik een pak aan heb. Dus het is een beetje zonde om dan iets duurs aan te trekken."

Oké.

"De beste nacht die ik ooit heb gehad, was toen ik een prachtige Zweed met een enorme baard ontmoette. Ik daagde hem uit om de hele nacht niet naar de wc te gaan. Uiteindelijk piste hij op me, ik had m'n pak aan, en het was alsof de hemelen zich openden. Ik ging die avond doorweekt, maar met een enorme glimlach op m'n gezicht naar huis."

Terwijl Doug dromerig in zijn bierglas staart, neem ik afscheid en laat ik de welgeklede gasten van City Boys achter in de kelder. In een stad als Londen, waar mensen zo veel verschillende smaken hebben en er toch zoveel clubs zijn die voor de grootste gemene deler gaan, is het fijn om te weten dat een feest dat zo niche is als City Boys nog steeds kan bestaan.

Sommige namen zijn veranderd. City Boys wordt elke eerst vrijdag van de maand gehouden in de club Central Station in Londen.