Geneeskundestudenten vertellen over de smerigste dingen die ze hebben meegemaakt

Van katers tot kamernood en studieschuld tot soa's: VICE sleept je door je studententijd heen. Check de komende weken de Student Guide hier.

De meeste studenten hoeven op verjaardagsfeestjes en vrijdagmiddagborrels niet aan te komen met verhalen over hun studie. Zelfs je meest geïnteresseerde tante begint te gapen als je begint over wat je hebt geleerd bij Academische Vaardigheden, of over de interne tegenstellingen die er binnen de Frankfurter Schule heersten.

Een glanzende uitzondering op die regel zijn geneeskundestudenten. Als het je werk is om in allerhande lichaamsopeningen te poeren, door ingewanden te roeren, in lijken te zagen, en te dealen met alle sappen die het menselijk lichaam kan produceren, dan levert dat wel wat sterke verhalen op.

Ik vroeg een aantal huidige en voormalige geneeskundestudenten om te vertellen over de smerigste dingen die zij hebben meegemaakt tijdens hun studie. Omdat artsen gebonden zijn aan strikte regels als het gaat om beroepsgeheim, en niemand bekend wil staan als "die ene met die kadaverpoepnagels", zijn alle namen gefingeerd. Diego, 32 jaar, afgestudeerd

"Toen ik coschappen liep op een huisartsenpraktijk was het een keer bloedheet, en dus stonden de ramen van de praktijk open. Een van de patiënten die dag was een man bij wie een rectaal onderzoek moest worden gedaan. Dat gebeurt met een apparaat dat vergelijkbaar is met de eendenbek die bij vrouwen gebruikt wordt. Nadat de man zijn broek had uitgedaan en op z'n buik op de tafel naast het raam was gaan liggen, werd de eendenbek ingebracht. Precies op dat moment besloot een bromvlieg dat het buiten wel erg warm was, waarop-ie de praktijk in vloog en een duikvlucht nam, regelrecht de openstaande anus van de patiënt in.

Van schrik liet de arts de eendenbek los, die daardoor uit de patiënt floepte en de bromvlieg opsloot in het achterste van de man. Die vroeg verschrikt of er iets mis was, niet wetende dat er een bromvlieg in z'n binnenste zat. De arts loog dat er niets aan de hand was, en bracht de eendenbek opnieuw in. Direct daarna vloog de bromvlieg – nog levend, maar enigszins verfomfaaid – weer naar buiten, het raam uit, de zomer in." Sophie, 24 jaar, vierdejaars

"Ik was nog maar net begonnen met mijn coschap gynaecologie toen er een vrouw met stinkende afscheiding binnenkwam. Tijdens het eerste onderzoek kregen we de eendenbek niet goed ingebracht, en toen we eens goed keken waar dit aan lag, bleek er een rubberen voorwerp met uitsteeksels in haar vagina te zitten. We haalden het eruit, en het stonk verschrikkelijk. Iedereen in de kamer trok de conclusie dat er iets niet helemaal goed was gegaan tijdens de zelfbevrediging, maar zij hield stellig vol dat het een overblijfsel was van een eerdere ingreep van een jaar geleden. Ik vraag me nog steeds af hoe het moet voelen om een jaar lang een voorwerp in je vagina te hebben, terwijl je in de rij voor de kassa staat met je cornflakes en je zakje Wokkels."

Lucas, 23 jaar, vierdejaars

"Tijdens het coschap neurologie gingen we een patiënt voorbespreken. We waren terug aan het lezen waar en waarvoor hij het afgelopen jaar allemaal in het ziekenhuis was geweest. Zo kwamen we bij een bezoekje aan de spoedeisende hulp: hij was hier geweest omdat hij naar eigen zeggen op een dildo was gevallen. Er zat ook een röntgenfoto bij, waarop te zien was dat die dildo echt in zijn darmen zat. Nou wil ik niet oordelen, maar vallen op een dildo lijkt mij vrij onwaarschijnlijk. Die middag kwam de patiënt met zijn vrouw en moesten we een serieus consult voeren." Mieke, 28 jaar, afgestudeerd

"Ik praat er liever niet over, want na het moment dat het gebeurde, heb ik gelijk geprobeerd om het uit m'n geheugen te wissen. Maar goed: toen we een keer op de snijzaal met wat kadavers aan het werken waren, moest ik met mijn vingers een rectum van één van de kadavers leegruimen, dat vol zat met oude poep. Ik zat fanatiek te peuteren, totdat ik merkte dat één van mijn handschoenen kapot was. Alles zat onder mijn nagels. Poep van iemand anders aan je vingers hebben is tot daaraantoe, maar de poep van een dode gaat toch wat ver." Anne, 24 jaar, vierdejaars

"Tijdens mijn coschap chirurgie stond ik op de OK bij een vaatchirurg, vol enthousiasme dat ik een operatie aan de halsslagader ging zien. Ik mocht de chirurg assisteren en alles verliep volgens plan, totdat hij de slagader opende en er een stent in wilde plaatsen. Dit ging niet helemaal lekker, waardoor het bloed maar uit de slagader bleef spuiten. Helaas stond ik precies in de gevarenzone, en ben ik tot twee keer toe volledig onder het bloed gesproeid. Toen ik achter me keek, zat alles in een straal van twee meter onder het bloed. De OK-assistent heeft me wat schoongepoetst zodat ik de operatie af kon maken. Ik bekeek mezelf na die operatie in de spiegel en zag dat ondanks het mondkapje, de bril en het haarnetje het bloed toch nog in mijn haar, gezicht en nek terecht was gekomen. Vrij smerig."

Erik, 60 jaar, afgestudeerd

"Dit is al een behoorlijk tijd geleden, en op internet staat dit verhaal zelfs bekend als een broodje-aapverhaal, maar ik zweer dat dit tijdens mijn studententijd is gebeurd. Nadat we op de snijzaal bezig waren geweest, besloot een van mijn studiegenoten een penis van één van de kadavers in zijn tas te stoppen. Vervolgens is hij naar de FEBO gefietst, trok hij een frikandel uit de muur, en legde hij de penis erin terug. Die jongen is daar uiteindelijk voor van de studie afgetrapt, dus ik denk dat hij redelijk spijt heeft van z'n actie."

Michael, 29 jaar, zesdejaars

"Toen ik meeliep met de traumadienst werd er een keer een man met de hoogste spoed binnengereden, omdat hij was overreden door een groot industrieel voertuig. Tijdens de eerste inspectie zag ik dat zijn rechterbeen er niet meer was, en dat zijn rechterarm was verbrijzeld. Hij was verder wel stabiel en ademde zelf. Met een bloeddrukband stelpten we het bloeden van zijn beenstomp, daarna maakten we een röntgenfoto van zijn borst. Op de foto zagen we een hele vreemde, rechte structuur ter hoogte van zijn linkerborsthelft, die de hele borstholte besloeg. Toen we de man draaiden, bleek zijn been onder zijn borst te liggen. Uiteindelijk was hij stabiel genoeg voor een volledige CT-scan en is hij aan zijn arm en beenstomp geopereerd."

Valentina, 24 jaar, vierdejaars

"Het was in de winter van 2012 en ik had al een hele week ziek op bed gelegen. Toen ik daarna weer begon met m'n coschappen was de eerste patiënt die binnenkwam een beetje een vreemde vrouw. Ze had klachten aan haar vagina, en toen ik daar een eerste blik op wierp wist ik gelijk dat het fout zat, vanwege de niet zo lentefrisse geur. Er bleek een tampon in haar vagina te zitten. Toen we die aan haar lieten zien, zei ze dat ze geen idee had dat-ie er nog in zat. Het zou dus goed kunnen dat de tampon er al weken in zat, zo niet langer. Na dat consult heb ik gelijk weer twee dagen ziek op bed gelegen."

Evelien, 24 jaar, vijfdejaars

"Het was een normale dag op de operatiekamer, toen aan het eind van de middag een meneer met spoed binnenkwam. Hij was al langere tijd bij ons bekend: hij had vaatlijden, waardoor het onderbeen niet genoeg bloed kreeg en langzaam afstierf. Nadat we tevergeefs alles hadden geprobeerd [dotteren via de lies, bypasses], was het linker onderbeen zwart gekleurd en zat het onder de blaren. De man schreeuwde het uit van de pijn. We besloten het onderbeen te amputeren. De geur die van het been afkwam toen de man de operatie werd ingereden, zal ik nooit meer vergeten; het ging dwars door je mondkapje heen.

De meneer werd onder narcose gebracht en het operatiegebied werd ontsmet. Omdat ook de onderkant ontsmet moest worden, vroeg de chirurg de arts-assistent om het been op te tillen. De assistent pakte de tenen vast, tilde het been omhoog en legde het been weer terug. Het volgende moment keek hij naar zijn hand en werd hij lijkbleek – hij had namelijk een grote zwarte teen in z'n hand. Het weefsel was blijkbaar al zo vergaan dat-ie zo was afgebroken. Een paar seconden was het muisstil in de operatiekamer. Toen barstte iemand in lachen uit, en zei de chirurg schouderophalend: "Ach, hij moest er toch af."