De babyluiken in China raken verstopt

Foto via Flickrgebruiker  Azwari Nugara

In januari van dit jaar werd in Guangzhou, een miljoenenstad in het zuiden van China, het twintigste “baby-veiligheidseiland” geopend. Daar kunnen mensen hun kroost veilig te vondeling leggen. Het vondelingenluik heeft in de twee maanden dat het open was 260 baby’s ontvangen – zo’n zes per dag. Ter vergelijking: in Nederland zijn dat er zo’n anderhalf per jaar. Inmiddels is het weeshuis dat aan het vondelingenluik vastzit zo vol dat er geen kinderen meer aangenomen worden.

Foto via Flickrgebruiker bluemeat

Het vondelingenluik, zoals we dat ook in Europa kennen, is lang niet overal een bekend fenomeen. In de Chinese variant staat een wiegje waar de baby veilig en warm in kan liggen als het afgeleverd wordt. Het eerste artikel dat meldde dat het luik gesloten zou worden stond in de Chinese krant Beijing Times, en in dat artikel werden lezers verzocht niet al te pessimistisch of bevooroordeeld te reageren, omdat het programma nog geen verloren zaak zou zijn. Wel werd gesteld dat er meer onderzoek nodig is om de crisis het hoofd te bieden, omdat het aantal vondelingen blijft toenemen.

De Chinese regering liet via de staatsmedia weten dat er “gevochten moet worden tegen het immorele gedrag van ouders die hun kinderen opzettelijk in de steek laten, maar dat er tegelijkertijd een omvangrijker juridisch systeem moet worden opgezet om het welzijn van de zwakkeren te beschermen, en meer ondersteuning voor gezinnen met ernstig zieke of gehandicapte kinderen te creëren.”

Deze crisis en de reactie van de Chinese overheid zullen door de westerse media al snel in verband gebracht worden met de eenkindpolitiek die in China al 35 jaar lang gepropageerd wordt.

Het ontmoedigen van de populatiegroei is allemaal leuk en aardig, maar hoewel China beweert dat er op deze manier meer dan vierhonderd miljoen geboortes zijn voorkomen, geloven verschillende demografen dat het echte aantal niet boven de tweehonderd miljoen uitkomt. De Chinese strategie lijkt het aantal vondelingen drastisch te hebben laten stijgen, en bovendien waren er de afgelopen jaren zorgwekkende geruchten over fatale omstandigheden in weeshuizen en infanticide.

De Chinese autoriteiten zijn door de ontwikkelingen in het land de afgelopen jaren steeds gevoeliger geworden voor verontwaardiging vanuit het buitenland, maar China heeft nog altijd wel het enorme ego van een wereldmacht. Toch heeft de regering aangekondigd het eenkindbeleid te versoepelen, wat in de lijn ligt met een aantal andere maatregelen die bedoeld zijn om China een minder angstaanjagend imago te geven.

Het versoepelen van het beleid volgt op een periode waarin de regelgeving omtrent adoptie steeds verder werd aangescherpt. De overheid besloot bijvoorbeeld dat iedereen die lesbisch of ongetrouwd is geen Chinese baby mag adopteren. Dit geldt ook voor mensen met obesitas of gezichtsmisvormingen, mensen die Prozac gebruiken en mensen die minder dan 60.000 euro op hun rekening hebben staan. De kans is dus groot dat ook jij geen Chinese baby mag adopteren, mocht je iets dergelijks overwegen.

Die voorwaarden hebben alles te maken met het imago dat China wil uitdragen, wat vrij lastig vol te houden is als de rest van de wereld massaal arme Chinese baby’tjes komt redden. Hoe dan ook, het tekort aan opvang voor vondelingen wordt er in China niet minder door. Niet dat China de enige grootmacht is met een dergelijk imagoprobleem: we redden ook massaal arme kindjes van de hongerdood in de Verenigde Staten. Ja, echt.

Foto via Flickrgebruiker Salim Virij

Het vondelingenluik is een fenomeen dat al in 1600 in Europa voorkwam, het duurde iets langer voordat het Chinese enthousiasme ervoor losbarstte. In Nederland zijn vondelingenluiken nog steeds verboden. Wel bestaat het plan om dit jaar een aantal “vondelingenkamers” te openen, wat blijkbaar ook in ons land voor de nodige discussie heeft gezorgd. Zijn wij wel zo vrijdenkend als we beweren, of loopt China wat dat betreft toch op ons voor?

Volg Mike Pearl op Twitter