In de Bakchai van Euripides (Bacchae in het Latijn) komt de god Dionysos (Bacchus in het Latijn) naar de stad Thebe, gevolgd door een schare vrouwen, de Bakchen (Bacchanten in het Latijn). Hun feesten van aanbidding werden bacchanalen genoemd.De vrouwen raakten volgens de mythe in een trance, waarin alles mogelijk was, zowel mentaal als fysiek. Lees: orgies, met de jonge god als middelpunt. In de tragedie wordt Dionysos (of Bacchus) in het bos uitgedaagd door koning Pentheus, die niet gelooft dat de jonge vreemdeling een god is. Dat komt hem duur te staan en de koning wordt door de vrouwen levend ontleed en onthoofd.Ik wilde de Griekse tragedie verplaatsen naar New Orleans, waar elk jaar het moderne bacchanaal Mardi Gras plaatsvindt. Ik was daar ooit om de film Sonny op te nemen, waarin ik een mannelijke hoer speelde. Ik eindigde met een van de producers in de feestende massa en zoende met wel vijftig vrouwen in ruil voor de bekende kralenkettingen. Toen ik in de spiegel keek zat mijn gezicht onder de lippenstift. Het is een wonder dat ik er geen herpes aan heb overgehouden.Een paar jaar later was ik terug in New Orleans om deze korte film op te nemen. Ik werkte samen met het Italiaanse merk Gucci, dus ik moest er wel wat invloeden van Fellini instoppen. Mijn Bacchus is dan ook geïnspireerd op Mastroianni Marcello uit La Dolce Vita. De god in mijn film bekijkt de wereld om zich heen met de ogen van een vreemdeling. Alleen dan kan hij zien hoe mooi, gevaarlijk, seksueel, chaotisch, wraakzuchtig én harmonieus die wereld is.