Het droevige einde van de prachtige Noord-Koreaanse verkeersmeisjes

YouTube brengt twee onmisbare dingen in mijn leven. Het eerste ligt voor de hand: dat zijn oude beelden van Christine van der Horst die Nachtsuite presenteert. Het tweede: filmpjes over Noord-Korea. De bewegende beelden van een land dat gehuld is in mysterie vind ik fascinerend en ik kan er dan ook uren naar kijken. Het mooiste eraan is dat je nooit precies weet wat je ziet. Je weet niet waar de scheidslijn ligt tussen echt of geënsceneerd; of de mensen figuranten zijn in een groot openluchttoneelstuk of dat er toch nog een greintje vrije wil zit in hun handelen.

Foto: Eric Lafforgue

Het soort Noord-Korea-filmpje waar ik het liefst naar kijk zijn die van verkeersmeisjes in Pyongyang. Natuurlijk zijn de YouTube-filmpjes van grauwe flats in de hoofdstad of de opening van Noord-Korea’s eerste fastfoodrestaurant ook een lust voor het oog, maar het zijn de verkeersmeisjes die mijn hart hebben gestolen. Misschien omdat ik van alle dingen die ik niet begrijp over Noord-Korea, ik het concept van de verkeersmeisjes nog het minst begrijp. Ze zijn allemaal jong en relatief knap en regelen het verkeer door als een menselijke trekpop met korte, stuiptrekkende bewegingen rondjes te draaien. Maar het meest rare is dat de straten het grootste deel van de dag leeg zijn.

In Noord-Korea heeft slechts een handjevol mensen een auto en rijden er daarnaast een paar bussen en vrachtwagens. De driftige bewegingen van de verkeersmeisjes zien er in de lege straten daardoor extra vreemd uit. Ooit wil ik dit land bezoeken en ze in levende lijve met hun stokje zien zwaaien naar onzichtbare auto's. Vooralsnog moet ik het doen met me suf googelen op ‘traffic girls Pyongyang’, maar hierdoor kwam ik wel een aantal dingen te weten.

Regel 1: altijd tegen de klok in bewegen.

De functie van verkeersmeisje werd meer dan dertig jaar geleden in het leven geroepen, toen stoplichten het te vaak begaven vanwege elektriciteitsuitval. De baan is niet voor iedere boerentrien weggelegd. Zoals bijna alle informatie uit Noord-Korea zijn ook de criteria voor een verkeersmeisje niet met zekerheid vast te stellen, maar bij gebrek aan beter beschouw ik het Pyongyang Traffic Girls-forum als betrouwbare bron voor deze criteria. Een perfect verkeersmeisje is ongehuwd, knap, gezond, tussen de 16 en 26, tenminste 1.65 meter lang en heeft haar middelbare school-diploma behaald. Voldoe je hieraan en doorloop je de sollicitatiegesprekken, dan zit je gebakken. Als verkeersmeisje krijg je naast een goed salaris bijvoorbeeld dagelijks 800 gram rijst van de overheid, in plaats van de standaard 500 gram voor de doorsnee bewoner van Pyongyang. Na je carrière heb je voorrang bij het kiezen van een studie, ook al kwamen er in al die jaren slechts zes auto’s en een bakfiets voorbij.

Boos.

Een legendarisch verkeersmeisje dat ik regelmatig voor het slapen gaan bekijk is bovenstaande. Omdat er weinig verkeer te regelen valt schieten ze ook vrijwel nooit uit hun slof. De bovenstaande video van een ‘woedend’ exemplaar is dan ook ontzettend bijzonder. Denk aan bewegend beeld van Queen Elisabeth die schaterlachend de controle over haar blaas verliest, of aan Ivo Niehe die tijdens een interview een kritische vraag stelt. Zo bijzonder. Besef dit als je deze video bekijkt.

Wisseling van de wacht. Vanaf 2009 staan op sommige kruispunten platforms met een parasol waar de meisjes onder kunnen staan. Foto: JET_BKK

Mijn Google-zoektocht was jammer genoeg geen aaneenschakeling van adrenalineverhogende video’s. Zo kwam ik ook te weten dat low voltage-LED-lampen in 2010 Noord-Korea hebben bereikt, waardoor de stoplichten weer kunnen werken. Verkeersmeisjes werden daardoor overbodig en ontslagen. Een verschrikkelijke domper op mijn plannen om ooit een safari naar het land te boeken. Om er zeker van te zijn dat er geen enkele hoop was ze te spotten en ik van het geld echt beter een weekend kan gaan uitwaaien in Doesburg belde ik met professor Breuker, hoogleraar Koreastudies aan de Universiteit Leiden.

VICE: Hallo meneer Breuker. Waarom zijn de verkeersregelaars in Noord-Korea eigenlijk alleen maar jonge meisjes?

Dr. Breuker: Mannen worden niet zo snel agressief tegen jonge, aantrekkelijke vrouwen, dus dat is handig voor een verkeersregelaar.

Ah, dat is dan tenminste opgehelderd. Wat is het laatste nieuws over de verkeersmeisjes?

Ik weet eerlijk gezegd niet zo veel van ze af, ik weet alleen dat ze nooit meer terugkomen.

Sorry, wat!?

Maar ze komen soms terug als de elektriciteit uitvalt en de stoplichten niet meer werken.

Geweldig, er is dus nog hoop. Bedankt!

Graag gedaan.

Ooit zal ik de meisjes zien, dat staat vast. Het is me alleen wat lastiger gemaakt. Ik moet nu gewoon wachten op een koude Koreaanse winter zoals die in 2011, waarin al die tering-LED-lampen samen met de oogst kapot vroren en de girls gewoon weer back in business waren. Dan vind je me op cheaptickets.nl voor een retourtje Pyongyang. Tot die tijd moet ik het doen met mooie vondsten via Google.

Foto: Ray Cunningham