Het illegaal injecteren van testosteron hielp me met omgaan met depressie

Op mijn negentiende werd ik gediagnosticeerd met ernstige depressieklachten. Vervolgens begon ik aan een veertien jaar durende zoektocht naar de heilige graal van antidepressiva. In die tijd nam ik tientallen psychiatrische geneesmiddelen. Ik heb alle bekende SSRI's genomen (selectieve serotonine-heropnameremmers), zoals Prozac en Zoloft, en daarnaast ook NDRI's geprobeerd (Norepinephrine-dopamine-heropnameremmers) zoals Wellbutrin. Ik heb zelfs antipsychotica en atypische antipsychotica genomen, zoals Abilify. Maar daar stopte ik al snel weer mee, aangezien het me zo slaperig maakte dat ik elke dag door mijn wekker heen sliep.

Ik heb anti-angstmedicijnen genomen, medicatie tegen angstaanvallen zoals Xanax en Ativan, ADHD-medicijnen zoals Adderall, en ik heb een aantal behandelingen gehad die volgens het FDA (een agentschap in Amerika die de kwaliteit van voedsel en medicijnen in de gaten houdt) niet geschikt zijn voor depressies. Elk medicijn dat ik nam werkte niet, of alleen tijdelijk, of het zorgde voor onverdraaglijke bijwerkingen. Soms was ik dagen lang onophoudelijk aan het kotsen.

Ik ben nu 33 en mijn mentale gezondheid bereikte vorig jaar een dieptepunt. Ondanks de drie medicijnen die ik nam (Paxil, Wellbutrin en Lamictal), werd ik zo depressief dat het onmogelijk was om langer dan tien uur wakker te blijven. Ik verloor iedere interesse in seks (ik heb een open driehoeksrelatie en mijn vriend Jeff, die voor VICE schrijft, kan bevestigen dat dit nooit eerder een probleem is geweest). Ik begon te wensen dat ik dood was. Werken werd een nachtmerrie. Het was de meeste intense periode van depressie die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt.

Het was rond deze tijd dat ik besloot om het heft in eigen handen te nemen en op illegale wijze testosteron te kopen en mezelf mee te injecteren.

Ik was 25 toen mijn dokter voor het eerst voorstelde om me te laten testen op een laag testosterongehalte. Hij legde uit dat mannen met een laag testosterongehalte symptomen van depressie kunnen hebben: lamlendigheid, een neerslachtige stemming, een algemeen verlies van interesse in dingen en een verminderd libido. De resultaten van de test toonden aan dat mijn testosteronniveau 225 ng/dl was. Medisch gezien heb je officieel een te laag testosterongehalte wanneer je 200 ng/dl of lager scoort, dus mijn huisarts wilde me geen testosteron geven.

Afgelopen februari, nadat een cocktail van medicatie me wederom teleurstelde, begon ik weer na te denken over testosteron. Het afgelopen decennium is een laag testosteronlevel een extreem controversiële diagnose geworden. Fabrikanten van geneesmiddelen kunnen rijk worden van medicijnen die een laag testosterongehalte verbeteren, maar uit moderne onderzoeken zijn tegenstrijdige resultaten gekomen als het gaat om het effectief behandelen van depressies, en laat dat net mijn probleem zijn. Een onderzoek over het effect van testosteron op mannen van 65 jaar of ouder, toont aan dat "testosteron leidt tot kleine maar belangrijke verbeteringen wanneer het gaat om humeur en depressieve symptomen." Maar goed, daar heb ik niet zoveel aan want ik ben 33.

De risico's van testosterontherapie zijn groot genoeg om artsen ervan te weerhouden om het spul uit te schrijven. Testosteroninjecties kunnen leiden tot hartaanvallen, onvruchtbaarheid, leverproblemen, polycythemie (dik bloed, wat het risico op bloedproppen, beroertes en hartaanvallen verhoogt), slaapapneu, huidreacties (afhankelijk van de manier waarop je het inneemt) en andere risico's waardoor artsen gaan twijfelen.

Ik ging eerder dit jaar langs vier artsen in L.A., op zoek naar iemand die in ieder geval mijn testosteronniveau opnieuw zou willen testen. Eentje vertelde me dat hij niet genoeg wist over de wetenschap erachter, terwijl de andere drie me vertelden dat mijn verzekering de kosten niet zouden dekken omdat ik al een keer ben getest in de afgelopen tien jaar.

Ik zat diep in mijn depressie en ik zag het niet echt meer zitten. Ik werd zo wanhopig voor ook maar iets dat mijn klachten zouden verlichten. Daarom besloot ik afgelopen maart om voortaan medische professionals te mijden en mijn mentale gezondheid in eigen handen te nemen. Dit was een gigantisch risico en een keuze die ik niemand anders zou aanraden. De normale dosis testosteron die wordt voorgeschreven aan een persoon met een laag testosterongehalte is 200 mg per week. Synthetische testosteron is een anabolische steroïde; dezelfde drugs die bodybuilders en atleten in hun spiermassa injecteren, maar dan in een lagere dosis. Alles over de 400 milligram per twee weken brengt de drugs in het territorium van steroïden.

Ik heb relaties gehad met bodybuilders en atletische vrienden die bekend waren met deze kant van de drugs. Ik wilde niet op de spierbonken uit de homoscene van L.A. lijken. Het ging me totaal niet om ijdelheid; ik wilde me gewoon weer normaal voelen.

Het klinkt misschien gek, maar testosteron op de zwarte markt van L.A. vinden is doodsimpel. Ik kocht mijn eerste flacon bij een gozer die ik via een gedeelde vriend had leren kennen. Hij noemt zichzelf "gezondheidsconsulent" en handelde alleen in steroïden; geen andere drugs.

Het was wel moeilijk om over mijn angst voor naalden te stappen. Ik staarde wekenlang naar een injectienaald voordat ik er ook maar eentje kon vasthouden. Ik was sowieso nogal zenuwachtig over het feit dat ik drugs van de zwarte markt had gehaald.

"Je zou met bacteriën gevulde materialen in kunnen spuiten," aldus Dr. Larry Lipshultz, een uroloog uit Houston die gespecialiseerd is in mannelijke gezondheidsproblemen, zoals onvruchtbaarheid en lage testosterongehaltes.

Maar alles stress die ik had, viel meteen van me af na mijn eerste injectie. Binnen 24 uur had ik meer energie dan ik in tien jaar had gehad. Mijn libido kwam terug en ik begon direct hoop te krijgen dat mijn leven beter zou worden.

Ik vroeg Dr. Lipshultz hoe het kwam dat de testosteron zó goed hielp, maar hij weigerde echter om te reageren totdat ik mijn complete medische geschiedenis zou doorsturen. Een andere arts die ik interviewde weigerde om commentaar te geven op mijn resultaten, omdat hij bang was voor de juridische gevolgen. Hoewel geen enkele arts iets over mijn resultaten wilde zeggen, ben ik me ervan bewust dat wat er met me gebeurt misschien niks met de synthetische testosteron te maken heeft en waarschijnlijk niet voor anderen tot dezelfde resultaten zullen leiden.

Testosteron enanthate, de synthetische versie van wat ik besloot in te nemen, is zeker geen magisch geneesmiddel. Het is op sommige dagen nog steeds moeilijk om uit bed te komen. Toch heeft het de psychische symptomen van mijn depressies opgeheven en ervoor gezorgd dat ik me kan richten op de mentale aspecten van mijn ziekte.

Natuurlijk ben ik geen dokter. Als je aan depressie lijdt, moet je altijd luisteren naar het advies van medische beroepsbeoefenaars die er voor je zijn om zeker te weten dat de medicijnen die je neemt meer goed dan kwaad zullen doen. Behandelingen op eigen houtje nemen, zoals degene die ik onderga, is ongelooflijk gevaarlijk. De enige reden waarom ik hiermee begon, was omdat ik het gevoel had dat ik geen andere keuze had.