FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Het leven van een professionele zeemeermin

Verkleed als zeemeermin kun je tegenwoordig een aardige boterham verdienen. We liepen een dagje mee met de eerste officiële beroepszeemeermin van Frankrijk.

Claire. Foto door Jonathan Thirionet

Afgelopen zaterdag opende de eerste zeemeerminschool van Frankrijk. Op een of andere manier is het verkleden als zeemeermin de afgelopen jaren verworden tot iets dat mensen daadwerkelijk doen om geld te verdienen. Mensen krijgen betaald om hun benen in een zelfgemaakte vissenstaart te proppen, en er vervolgens manisch mee te kwispelen op aquariumshows en zwembadfeestjes.

Ik was uiteraard gefascineerd door dit fenomeen, dus ik zocht contact met de vijfentwintigjarige Claire, de eerste professionele zeemeermin van Frankrijk. De afgelopen vijf jaar werkte ze als zeemeermin om bij te verdienen tijdens haar PhD. Momenteel is ze haar scriptie met de titel De mythes, symbolen en archetypen van Disney-producties aan het afronden.

Advertentie

"Zeemeermin zijn is zoveel moeilijker dan je denkt," verzekerde ze me tijdens onze eerste ontmoeting. "Je zwemt rond met een dikke staart van vijftien kilo aan je benen. Alsof dat niet lastig genoeg is, moet je ook nog je voeten strak bij elkaar houden en de hele tijd je ogen wijd open houden, in het zoute water."

Foto door Alexa Maurin

Nadat ze de middelbare school had afgerond, wilde Claire direct aan het werk. Ze probeerde wat modellenwerk en werkte even in de theaterwereld, maar dat was niet helemaal precies wat ze leuk vond. Toen ze een keer het internet afspeurde leerde ze over de zeemeerminwereld – een beroep dat haar liefde voor zwemmen en glitter perfect combineerde. Helaas kon ze wereldwijd maar één vrouw vinden met haar droombaan: de Amerikaanse Hanna Fraser. Hanna noemt zichzelf een oceaanactivist, en is vooral bekend omdat ze zich soms verkleedt als sirene om vervolgens tussen de haaien te zwemmen.

In Frankrijk hadden ze nog nooit van het vak gehoord, dus nam Claire het heft in eigen handen. Alle kostuums die ze kon vinden waren in kindermaatjes, dus besloot ze er zelf een te fabriceren, met hulp van wat youtubetutorials.

Claire had slechts een paar fotoshoots en een eigen website nodig om een gevestigde naam te worden in de scene. Het duurde niet lang voordat ze het Parijse aquarium aan de lijn had met een aanbod voor een show. Ze zou zichzelf in haar pak moeten hijsen om wat rond te zwemmen tussen de pijlstaartroggen en giftige vissen – precies wat ze wilde. Haar show werd al gauw populair, en is sindsdien een van de vaste knallers van het programma.

Advertentie

Foto met dank aan Paris Aquarium

Ik liep een dagje met Claire mee om te kijken hoe ze zich voorbereidde op een dergelijk spektakel. Het is nogal arbeidsintensief; er zijn twee mensen nodig om haar aan te kleden en dicht te ritsen, en ze moet door een derde collega gedragen worden en in het zwembad worden gelegd. Wat volgt is tien minuten aan onderwaterchoreografie, vol onderwaterkoprollen en ritmisch bellenblazen. Terwijl Claire haar beste Ariël-imitatie opvoert, vertelt een voice-over verhalen over het mythische half-vrouw-half-viswezen. De volwassenen vinden het vrijwel allemaal kut, maar de kinderen vinden het geweldig.

Claire snapt dat haar werk misschien geen hogere wiskunde is, maar het is ook zeker niet heel makkelijk. Ze maakt bijvoorbeeld al haar kostuums nog steeds zelf. Alles moet perfect afgesteld zijn zodat er geen water binnendringt wanneer ze door haar collega in het water wordt gegooid. Ondertussen is ze een ware expert geworden; ze gebruikt nu siliconen in plaats van latex, omdat dat een stuk waterbestendiger is. Een goede staart kost minstens 1500 euro. Maar, zoals ze in zeemeerminkringen zeggen – als je een goede staart kan maken, heb je al snel gouden vinnen.

Zo nu en dan wordt Claire gebeld door mensen die (thema)feesten organiseren, die willen dat ze als menselijk decor naast een vijver of op een natte steen komt zitten. "Het gekste feest waar ik ooit ben ingehuurd was vorig jaar op een Grieks eiland. Een of andere miljardair gaf een feestje voor de verjaardag van zijn dochter, en ik moest maar een beetje op het strand zitten om de hele dag te zwaaien naar de boten die aan kwamen meren."

Advertentie

Doorgaans zijn mensen dus wel respectvol. Ze heeft nog nooit echt bizarre of beledigende verzoeken gehad. "Gelukkig overkomt dat me nooit," zei ze. "Maar je hoort natuurlijk wel eens van dat soort verhalen. Sommige zeemeerminnen worden constant overspoeld door de meest bizarre aanvragen voor fetishklussen. En er is één beruchte staartenmaker in de VS die onze naam besmeurt door ook staarten aan de porno-industrie te leveren."

Wel werd ze een keer gevraagd om topless te poseren, maar daar was ze niet in geïnteresseerd. "Op zich lijkt het me geen ramp om uit de kleren te gaan, maar ik wil ooit lerares worden, en dan kan je natuurlijk niet naakt in de zoekresultaten van je leerlingen verschijnen," vertelde ze.

Voor zeemeermannen werkt het anders, volgens Claire's vriend Alexis, een zelfbenoemde Triton. Hij investeerde onlangs in een paar prijzige staarten, maar hij is nog niet helemaal in de zeemeerminscene gedoken. Toch was hij al direct groot nieuws voor de belangrijkste homo-tijdschriften van Duitsland. "Als man is het wel wat makkelijker in dit wereldje: er zijn veel minder zeemeermannen dan -minnen,"vertelde Alexis.

Claire reist momenteel door de VS en greep de kans om haar pelgrimstocht te maken naar Weeki Wachee Springs, een park dat al sinds de jaren vijftig sireneshows organiseert. Ze kreeg de kans om op te treden, en er werd haar zelfs een baan aangeboden. In tegenstelling tot Claire, wil Alex er geen carrière van maken – hij doet het gewoon voor de lol. Hij vertelde dat zijn doel is om een keertje op een Gay Pride-boot mee te varen, in zijn tritonpak.