FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Het wonderlijke verhaal van de 'guevedoces': meisjes die een penis krijgen tijdens de puberteit

Guevedoces zijn kinderen die eruitzien als meisjes, tot ze in de puberteit raken. Dan krijgen ze opeens een penis.
MW
London, GB

Catherine (links) met haar nichtje Carla, beiden guevedoces

De puberteit is voor niemand een makkelijke periode. Alleen hebben sommigen het zwaarder dan anderen. Jonny was in de eerste jaren van zijn leven een meisje. Tot hij elf werd, en er plotseling een penis tussen zijn benen begon te groeien.

Jonny behoort tot een kleine groep mensen in de Dominicaanse Republiek die 'guevedoces' worden genoemd. Ze worden geboren met het uiterlijk van een meisje, maar groeien op tot man. Onlangs kwam hij voorbij in documentaireserie Countdown To Life van BBC Three. De serie onderzoekt hoe ons leven wordt beïnvloed door de periode dat we in de baarmoeder zitten. Ik sprak met de presentator dr. Michael Mosley over zijn ervaringen met de guevedoces en wat hij heeft geleerd tijdens het maken van de serie.

Advertentie

VICE: Hoi, Michael. Waar kwam het idee voor deze serie vandaan?
Dr. Michael Mosley: De eerste negen maanden van ons leven zijn een periode die grotendeels nog onbekend terrein is. Het is lastig om deze periode te onderzoeken, maar dankzij moderne technologie kunnen we dingen nu veel beter visualiseren, en krijgen we meer inzicht in wat er precies gebeurt in de baarmoeder. Het leek ons wel interessant om in die mysterieuze periode te duiken en te kijken hoe de ontwikkeling verloopt. Maar we wilden ook zien wat er verkeerd kan gaan. Het is maar negen maanden, maar de processen die in die periode plaatsvinden hebben consequenties voor de komende dertig, veertig, of zelfs vijftig jaar.

Wanneer hoorde je voor het eerst over de guevedoces?
Ik hoorde voor het eerst over ze toen ik in de jaren tachtig geneeskunde studeerde. De guevedoces werden voor het eerst geïdentificeerd door een onderzoeker van de Cornell-universiteit in de jaren zeventig. Ik weet nog dat ik een presentatie erover bijwoonde en dacht: dat is geweldig! Kan het waar zijn? Ik wilde er een documentaire over maken, maar vond er nooit een reden voor. Toen we deze serie gingen maken zei ik: "We moeten dit doen." Het is namelijk zo'n fascinerend verhaal.

Komt dit fenomeen uitsluitend in de Dominicaanse Republiek voor?
Er zijn andere groepen gevonden over de hele wereld. De mensen in de Dominicaanse Republiek accepteren het fenomeen, terwijl het in andere delen van de wereld gezien wordt als abnormaal. Daar worden guevedoces vaak ook slecht behandeld. In de Dominicaanse Republiek heerst een houding van: hey, soms veranderen meisjes in jongens; zo gaat het gewoon. Het is opmerkelijk hoe tolerant ze zijn.

Advertentie

Dr. Michael Mosley

Hoeveel weten we over de oorzaak hiervan?
We weten nu best veel. Het idee dat je gedurende de puberteit van een meisje in een jongen met een penis verandert is erg vreemd. Voor de reden moeten we terug naar de baarmoeder. We weten dat tot de zesde week het geslacht nog niet vaststaat. Als je dan een XY-chromosoom krijgt, geeft het Y-chromosoom testosteron af, en een sterke vorm van testosteron die dihydrotestosteron heet.

Als je dat niet krijgt, word je een meisje. De guevedoces missen een enzym dat testosteron in dihyhdrotestosteron omzet, waardoor ze er bij de geboorte uitzien als meisjes. Ze hebben wel testikels, maar die zitten verstopt in hun lichaam, en ze hebben wat eruitziet als een vagina. Als ze in de puberteit komen, komt er een golf van testosteron vrij. Hierdoor begint er een penis te groeien en gaan ze eruitzien als jongens.

Hoe gaan deze kinderen om met deze verandering?
Ze hebben vaak al hetzelfde zien gebeuren bij een neef ofzo. Het komt voor binnen een relatief klein aantal families en bij één op de negentig kinderen, dus ze weten dat het kan gebeuren. Heel vaak zijn er al vroeg tekenen. De moeders zeggen dan dingen als: "Ze was altijd al een beetje mannelijk."

Toch worden ze weleens gepest. Een van de jongens kon wel begrijpen dat zijn klasgenootjes een beetje verbaasd waren dat hij van de ene op de andere dag was veranderd van een meisje in een jongen. Maar over het algemeen is er een hoop acceptatie.

Advertentie

In de documentaire zie je hoe de families de kinderen als meisjes behandelen tot het moment dat ze er als jongens uit gaan zien, zelfs als ze weten dat de verandering eraan zit te komen.
Klopt. In sommige gevallen besluiten de kinderen om meisje te blijven. Dan ondergaan ze plastische chirurgie om er vrouwelijk uit te blijven zien. Ze zeggen dan: "Ik ben al zo lang een meisje, dat ik net zo goed een meisje kan blijven." We hebben vooral mensen gesproken die besloten om verder te leven als man. Maar ik wist ook dat de tante van één van de kinderen die we hadden geïnterviewd, in haar tienerjaren besloten had dat ze vrouw wilde blijven.

Wat hebben we geleerd van het bestuderen van guevedoces?
De onderzoeker die het fenomeen in de jaren zeventig bestudeerde deed allerlei onderzoeken. Zij merkte op dat de oudere mannen niet echt grote prostaten hadden. Bij de meeste mannen wordt hun prostaat naarmate ze ouder worden steeds groter, en dat leidt dan tot allerlei gezondheidsproblemen – zoals het niet kunnen urineren. Er is tegenwoordig een medicijn dat naboots wat er van nature bij guevedoces gebeurt. Dit wordt gebruikt om benigne prostaathyperplasie (vergroting van de prostaat) te behandelen. Het blijkt daarnaast ook een behoorlijk effectief middel te zijn tegen haarverlies.

Denk je dat de guevedoces iets zeggen over de manier waarop wij gender zien in onze maatschappij?
Het laat zien hoe ongelofelijk complex het is. Een van de dingen die we later in de serie onderzochten waren transgenderkinderen – jongens die er vanaf een jonge leeftijd van overtuigd zijn dat ze meisjes zijn, en vice versa. Ik denk dat er iets genetisch gebeurt in de baarmoeder in dit soort gevallen, en het niet een overduidelijk vrijwillige keuze of sociaal iets is.

Advertentie

Als je transgenderkinderen dwingt om te blijven zoals ze zijn, leidt dat tot hoge zelfmoordcijfers. Mensen worden geboren met verschillende behoeften. Dat kunnen we niet gewoon negeren, en net doen alsof we allemaal hetzelfde zijn en leven volgens een rechttoe rechtaan en voor de hand liggende genderregel.

Ik kan me voorstellen dat dit een perfect voorbeeld is van een ontwikkeling in de baarmoeder die enorme gevolgen kan hebben voor de rest van ons leven.
Wat je hieraan ziet is dat er tijdens verschillende stadia dingen in de baarmoeder gebeuren die grote invloed op je leven kunnen hebben. In het geval van de guevedoces heeft het grote consequenties. Mati, het transgenderkind dat we volgen in de serie, maakt iets soortgelijks mee: haar leven wordt voor een groot deel gevormd door iets wat heel vroeg in haar leven is gebeurd.

Je hebt gezegd dat de serie je kijk op geslacht heeft veranderd. Hoe zit dat?
Ik denk al langere tijd dat de hormonen in de baarmoeder waarschijnlijk niet alleen invloed hebben op je lichaam, maar ook op de manier waarop je hersenen werken. Ik zeg niet met zekerheid dat mannen en vrouwen verschillende soorten hersenen hebben, maar er is behoorlijk wat bewijs voor.

Ik werkte met professor Baron-Cohen aan een programma op Cambridg, en hij had een theorie over 'empathisers' en 'systemisers'. Systemisers houden van data en het verzamelen daarvan, en empathisers staan meer in contact met hun emoties. Over het algemeen vallen mannen vooral in de systemisersgroep, en vrouwen onder de empathisers. Hij gelooft, en hier is aardig wat bewijs voor, dat blootstelling aan verschillende hormonen daar invloed op hebben. Maar het is best een controversieel gebied. Genderpolitiek blijft natuurlijk controversieel, omdat het vaak gebruikt wordt om vrouwen af te schilderen als minderwaardig.

Wat is het meest verrassende dat je hebt geleerd tijdens het maken van deze serie?
Dat zijn meerdere dingen. Voor de eerste aflevering keek ik naar het effect dat voeding in de eerste uren na de conceptie kan hebben op de ontwikkeling van het kind. Ik vond het ook fantastisch om het gezin met zes vingers te ontmoeten. En ik was erg blij dat ik eindelijk een programma kon maken over guevedoces, iets wat me al een lange tijd fascineert. Ik geniet gewoon van ontmoetingen met ongewone en interessante mensen. Ik dacht dat ik best veel wist voordat ik hiermee begon. Dat bleek niet waar te zijn.

Wat hoop je dat mensen leren van jouw programma?
Dat er een wonderbaarlijke periode in je leven is, waar je je niets van kan herinneren, maar die wel de rest van je leven beïnvloedt. En hopelijk houdt de kijker en een beetje fascinatie en een beetje tolerantie aan over.

Bedankt, Michael.