Hoe ik xtc dealde in nachtclubs in de jaren negentig

De xtc-dealer in nachtclubs begint een bedreigde diersoort te worden. De gemiddelde pillenslikker is eerder geneigd om drugs van vrienden of kennissen te kopen dan van een of andere louche gast in de club. Bovendien leiden de lage kosten om xtc te maken ertoe dat georganiseerde criminele netwerken voornamelijk vast blijven houden aan het leveren van pillen aan dealers, en aan dealen aan huis en op straat. Het nachtclubwereldje is het risico gewoon niet meer waard.

Eind jaren tachtig en begin jaren negentig was dat compleet anders. Naast de verkoop in clubs (wat voor dealers een soort van hun achtertuin was), reisden bendes uit grote steden af naar clubs en discotheken in kleinere steden om te profiteren van de uitbreidende ravecultuur. Drum'n'bass-MC Carl Thomas, oftewel MC Flux, was lid van een netwerk uit Croydon in Londen dat zo'n beetje heel Brighton (in het zuiden van Engeland) van xtc voorzag.

Zijn netwerk bestond uit een nogal bizarre club mensen, want er zaten zowel zwarte gasten als extreemrechtse gasten in. Dat was ook de reden dat de politie zijn drum 'n bass-collectief Inta Natty ten onrechte bestempelde als een criminele organisatie die connecties zou hebben met de neonazi's van Combat 18. Ik zocht Carl op om uit te zoeken hoe het er binnen een xtc-netwerk in nachtclubs aan toegaat. Ook spraken we over de duistere kant van de vroege d'n'b-scene en hoe Carl, zelf een zwarte jongen, in een groep neonazi's belandde.

VICE: Hoe kwam het dat je op een gegeven moment besloot xtc te gaan verkopen?
MC Flux: Het was een van onze jongere leden, een blank kind, die daar de eerste stap in zette. We dachten: als wij met vijf zwarte jongens naar een rave gaan, zullen er ongetwijfeld mensen denken: hey, dit zijn vast jongens die pillen verkopen. Dat betekende dat we konden wachten totdat mensen ons benaderden, in plaats van wij hen. Vervolgens konden we ze dan doorverwijzen naar die blanke knul. Dat werkte als een tiet.

Waarom kozen jullie op een gegeven moment om van Londen naar Brighton te gaan, om te dealen?
In 1989, toen Maggie Tatcher zich begon te bemoeien met acid house en evenementen buiten de clubs, gingen we naar Brighton om te dansen en te dealen. Een gast die ik kende van voetbal zag potentie in onze jonge leden om drugs te verkopen, met de rest van ons als achterban voor als het een succes zou worden. We kwamen er ook achter dat we duizenden pillen konden krijgen via een vriend, en met een financiële investering van die voetballer konden we een monsterlijke hoeveelheid van hem krijgen. We betaalde voor elke levering zo'n £6,50 [8 euro] en verkochten het door voor £20 [25 euro] per pil.

Ontstond er geen hommeles met lokale dealers in Brighton?
Nou, vooral de plaatselijke groep hooligans kwam tegen ons in verzet, omdat ze wisten dat wij ook hooligans waren [Carl was een prominent lid van de hooligan-groep Crystal Palace's 'Dirty 30']. Maar dat stelde eerlijk gezegde weinig voor, vergeleken met hoe het er in die tijd in Londen aan toeging.

Inta Natty, het drum 'n' bass-collectief waar je deel van uitmaakte, werd door de politie bestempeld als een internationale criminele bende die connecties zou hebben met ontvoeringen, het witwassen van geld, en de neonazistische groep Combat 18. Hoe zat dat?
Dat kwam van een politiedetective die werkzaam was bij de British Transport Police. Iemand had aan een bepaald persoon verteld dat ik naar hem toe was gekomen om verhaal te halen over achterstallige betalingen, wat voor hem een reden was om een verhaal te verzinnen over een voetbalhooligan die drugs verkocht om zijn eigen hachje te redden. Leuk detail: ik zat op dat moment in de gevangenis! De BTP heeft toen iedereen om mij heen onderzocht. Het ding met Combat 18 had te maken met de gast die ik van voetbal kende. Hij had controversiële standpunten, maar hij was tegelijkertijd heel eerlijk, waardoor ik hem wel mocht.

Bedoel je met "controversieel" dat hij een racist was?
Mensen zouden nu zeggen van: "Ja, het is racistisch," maar als jij blank bent en ik ben zwart en je wil me echt boos maken, dan zeg je: "Jij zwarte klootzak." Dat betekent niet per se dat je een racist bent – als ik één been had dan zou je me een eenbenige zielenpoot noemen. In dit tijdperk zouden ze zeggen: "Je hebt een racistische opmerking gemaakt. Je bent een racist," maar dat is niet hoe ik dat zie.

Hoe dan ook, hij stelde me voor aan iemand die een hoge status had binnen Combat 18. Ik zat in een groep vol zwarte gasten, en ging om met een groep blanke gasten, ik zat in een hooligangroep en kende extreemrechtse mensen, wat de politie echt totaal niet snapte. Ze dachten dat alle groepen waar ik bij betrokken was onderdeel waren van één groot netwerk.

Ik heb gehoord dat een handjevol hooligangroepen toen bestonden uit een mix van zwarte gasten en extreemrechtse gasten.
Dat klopt. Als je een goeie gozer bent die z'n mannetje kan staan, dan zullen de mensen in de groep dat ook zien, en maakt het niet uit welke huidskleur je hebt.

Je hebt uiteindelijk een gevangenisstraf gekregen voor poging tot drugsdealen. Wat is er toen gebeurd?
Dat gebeurde veel later, in 1995. Ik was door een beveiliger gepakt bij een rave. Ik dacht niet helder omdat ik behoorlijk was coke achter m'n kiezen had, en hield dom genoeg een boterhamzak vol met pillen en pakjes omhoog in het zicht van iedereen. In de rechtbank zeiden ze dat ik aan het dealen was, maar dat was niet helemaal waar. Iemand die ik kende had gevraagd of ik wat spul kon meebrengen voor hem, dus dat had ik gedaan.

Je hebt inmiddels je leven gebeterd, en geeft nu ook antidrugs- en anticriminaliteitworkshops. Waarom deze verandering?
Ik begon nieuwsberichten te lezen over de gevolgen van xtc. En de kwaliteit ging ook achteruit naarmate de prijzen omlaag gingen, en pillen slikken werd een soort Russische roulette. Ik ben nu in de veertig, en het zou hypocriet zijn als ik jongeren zou veroordelen voor hun recreatief drugsgebruik, maar je moet ze wel leren wat de risico's zijn.

Toen ik in Devon in de gevangenis zat, heb ik ook een cipier ontmoet die William Barret heet, die me ook goed heeft geholpen. Hij zei: "Jij bent niet zoals al die anderen die ik hier binnen zie komen en weer weg zie gaan. Je hebt veel te bieden. Werk aan jezelf." Ik volgde zijn advies op, deed een paar cursussen, en maakte de beslissing om het roer om te gooien.

Ik heb nu een baan bij de gemeente van Lewisham, en doe ook wel dingen in Liverpool om jongeren uit de criminaliteit te houden. Ik werk ook samen met de organisatie CELLS, die antibendeworkshops geeft. Die kids luisteren sneller naar iemand die het zelf heeft gezien en heeft meegemaakt. Ik geniet ervan om iets positiefs te doen. Ik heb geluk gehad dat ik nog steeds leef en wordt omringd door mensen van wie ik hou en die me door dik en dun hebben gesteund. Ik hoop dat ik met het werk dat ik nu doe iets terug kan geven.

Bedankt, MC Flux!

Je kan meer over de avonturen van MC Flux lezen in zijn autobiografie Dirty.