High in Hollywood: hoe ze drugs er echt laten uitzien in films

Johnny Depp die met een sigarettenhouder tussen z'n tanden en een oranje pilotenbril op praat over de verzameling uppers en downers die hij in de auto heeft liggen. Al Pacino die achterover leunt in een leren troon achter een enorme berg cocaïne. Christiane F. die kronkelt van de pijn door de afkickverschijnselen en vecht met haar vriendje om heroïne. Of ze nu symbool staan voor de tragische ondergang van een personage of de drijvende kracht zijn achter een negentig minuten durende grap, drugs in films leveren – als het goed wordt gedaan – altijd interessante cinema op, ook als je zelf in je echte leven geen enkele interesse in geestverruimende middelen hebt.

Uiteraard zijn drugs niet toegestaan op een filmset, en kan een regisseur niet even een paar envelopjes coke laten aanrukken voor de opnames. Dat betekent dat de prop master of rekwisiteur – die verantwoordelijk is voor alle spullen die de acteurs direct gebruiken in de scènes, zoals geld, boeken en eten – een alternatief moet bedenken dat geloofwaardig en ongevaarlijk is.

Sean Mannion werkt al jaren als rekwisiteur in Los Angeles, en heeft meegewerkt aan allerlei films, van The Craft tot Bridesmaids. Het grootste deel van zijn werk bestaat echter uit komedies met veel drank en drugs erin, zoals Knocked Up, The 40-Year-Old-Virgin en Get Him To The Greek. Hij heeft dus ruim ervaring met het draaien van nepjointjes en het vouwen van ponypacks – als iemand weet hoe je nepdrugs er echt uit laat zien, is het Mannion wel.

"Vroeger gebruikte ik dingen als basilicum en oregano voor joints; als het maar groen was en rookbaar. Maar dat spul is hartstikke sterk, je hoest je longen uit je lijf als je een trekje neemt," zegt hij. "Meer dan twintig jaar geleden deed ik een film met Madonna, en zij had zoiets van: 'O mijn god, dit is verschrikkelijk.' Om grote brokken wiet te maken, gebruikte ik altijd dikke klodders lijm, waar ik de kruiden overheen strooide en het dan liet drogen. Ik liet de takjes van de oregano er dan inzitten zodat het er geloofwaardig uitzag."

Tegenwoordig is het een stuk makkelijker om een kilo nepwiet te krijgen. De filmindustrie is exponentieel gegroeid, en er worden elk jaar honderden meer films uitgebracht. Als Mannion nu veel nepwiet nodig heeft, kan hij gewoon naar een rekwisietenbedrijf als Independent Studio Services gaan, en dan maken zij het voor hem.

"Ik heb hen echt om kruiwagens wiet gevraagd voor Neighbours. Soms heb je veel wiet nodig. In een film die ik vorig jaar deed, hadden we iemand in de crew die de hele dag niets anders deed dan jointjes rollen. Uiteindelijk hadden we een plastic bak met zo'n vierhonderd joints erin. Daarmee liep ik dan langs de figuranten, en dan moesten zij er allemaal eentje pakken."

Mannion gebruikt als "wiet" ook vaak kruidensigaretten van een merk dat Ecstacy heet, en die een goed alternatief zijn om verschillende redenen. "Het is volledig plantaardig en het is een stuk beter te doen als je het moet roken voor de camera. Het ruikt zelfs een beetje naar wiet – het heeft een erg krachtige geur. Als je een wietroker bent, ruik je het verschil natuurlijk wel. Een producent van een ding waar ik nu aan werk, kwam pas nog naar me toe lopen en vroeg: 'Wat zijn ze aan het roken?' Toen zei ik voor de grap: 'Nou, de acteurs wilden echte wiet roken dus dat heb ik ze gegeven.' Zijn bek viel echt open van verbazing. En hij had zoiets van: 'Meen je dit nou?' en toen antwoordde ik: 'Nee, natuurlijk niet, het zijn gewoon kruiden.' En er was ook een keer een redelijk beroemde actrice – ik zal haar naam niet noemen – die in een feestscène zat waarin ze een joint doorgaven. Ze vroeg me om een echte. Dus gaf ik haar een kruidensigaret, en na afloop waren zij en haar vrienden die figureerden in de film er totaal van overtuigd dat ze stoned waren. Het was grappig – ik kan daar wel om lachen."

En hoe zit het dan met cocaïne? "We gebruikten eerst een vulmiddel dat ze ook gebruiken in de geneesmiddelenindustrie. Na een tijdje werd dat steeds moeilijker te vinden en kon je het alleen nog op recept krijgen." Nu gebruikt hij sorbitol, een suikervervanger die vaak gebruikt wordt in dieetproducten. "Het is zo geschikt omdat je weinig hoeft te doen om het er echt uit te laten zien – misschien een beetje kristalsuiker toevoegen voor de structuur, of het gewoon in lijnen leggen, of inpakken met tape en folie als het een grote partij moet zijn. Je kan het snuiven, en het heeft een zoetige smaak. Je moet wel echt een expert zijn om dan binnen te lopen en het op tafel te zien liggen en niet te roepen: 'Wow, dat is coke.'"

Mannion is geen ervaringsdeskundige op het gebied van drugs, zegt hij. Als het gaat om crack of heroïne, houdt hij het bij plaatjes googelen en veel research doen om het er zo realistisch mogelijk uit te laten zien. Gelukkig is het voor de meeste drugsscènes niet nodig om te laten zien dat de drugs daadwerkelijk worden gebruikt. "Vaak is het alleen op de achtergrond en wordt er alleen naar gehint. Dan ligt er een crackpijp of een paar naalden. Of je haalt wat branders en jerrycans om een methlab na te bouwen, dat soort dingen."

Hoewel veel studio's er geen probleem mee hebben om drugsgebruik te laten zien in hun films, is hun houding ten opzichte van sigaretten een stuk strenger. "Vrijwel alle studio's zijn anti-roken en hebben sigaretten verbannen," legt Mannion uit. "Je ziet zelden iemand roken in een film. Ik ben nu bezig met een barscène en het zou zo goed werken als de uitsmijter een sigaar kon roken en de hele ruimte volstond met mensen die aan het roken waren, maar dat kan niet. Terwijl in het achterkamertje mensen wel wiet roken en coke snuiven." Bovendien, zegt Mannion, roken acteurs bijna nooit omdat ze meestal erg bewust bezig zijn met hun gezondheid en uiterlijk. Als ze een sigaret roken in een film, is het meestal een kruidensigaret.

En dat geldt ook voor personages die zich bezatten in een kroeg of wiens hele leven draait om alcohol en andere verdovende middelen – zoals Miles van Sideways, of iedereen in The Wolf of Wall Street. Wanneer Josh Hartnett en Kirsten Dunst een slok perziklikeur delen in Virgin Suicides, kan je het mierzoete drankje bijna door het scherm heen proeven. Sommige acteurs die aan Method Acting doen, hebben weleens gezegd dat ze alcohol gebruiken om hun spel realistisch te maken. Shia LeBeouf heeft gezegd dat toen hij een drankstoker speelde in Lawless, hij altijd dronken was, zodat hij met rode ogen en een opgeblazen gezicht op de set kon verschijnen. Brad Pitt en Edward Norton waren echt straalbezopen toen ze golfballetjes op omliggende gebouwen afvuurden in Fight Club.

Maar dit zijn uitzonderingen op de regel. "Ik heb nog nooit gehad dat iemand vroeg om meer dan een paar shotjes," zegt Mannion. "Een paar acteurs hebben me gevraagd of ze echte alcohol konden krijgen, maar ik doe dat nooit zonder toestemming van de regisseur. Mensen moeten vaak wel twintig takes doen, dus na een tijdje zou het hun acteerprestaties niet ten goede komen." Daarom drinken ze vaak thee of karamelkleurig water als vervanger voor whisky of rum. Als een acteur bier drinkt uit een gekleurd flesje, is het meestal water.

Of het nou om alcohol, sigaretten of harddrugs gaat, het ziet er al snel nep of te overdreven uit, en dat is waar een goede rekwisiteur zijn voldoening uit haalt. "Het is altijd veel werk omdat je het echt goed moet doen," zegt Mannion. "Er zijn mensen die het gelijk zullen zien als de textuur of kleur niet helemaal goed is. Jouw baan is om de integriteit te bewaken en de omgeving zo realistisch mogelijk te maken, en het geeft echt veel voldoening als dat lukt."