Thuis

door Peter van Agtmael

30.8.15

Bethesda, in de staat Maryland, 2014. Mijn spiegelbeeld in het woonkamerraam

Dit artikel verscheen eerder in het Photo Issue van ons magazine.

Ik begon mijn familie pas serieus te fotograferen nadat ik al een paar jaar bezig was met een project over de oorlogen in Irak en Afghanistan. In het allerbeste geval is fotografie voor mij een sterk gedestilleerde manifestatie van het gewicht van ervaringen, en tegelijkertijd de puurste reflectie van het onderbewuste. Maar door die oorlogen was fotografie voor mij iets benauwends geworden – besmet door dood en wanhoop. Ik was vergeten hoe bevredigend het kan zijn om schoonheid te ontdekken in het alledaagse leven. Ik begon mijn familie en mijn ouderlijk huis in Maryland te fotograferen. In eerste instantie was het een document van mijn grootouders. Zij waren oud aan het worden, en ik werd me opeens heel bewust van hun sterfelijkheid, en die van mij. Toen mijn nichtje werd geboren was dat een nieuw begin voor de familie. Dankzij haar ben ik de liefde die ik heb gekregen, en de veilige haven die thuis voor mij altijd is gebleven, nog meer gaan waarderen.

Advertentie

- Peter van Agtmael / Magnum Photos

Bethesda, 2010. Een paar overgebleven exemplaren uit mijn speelgoedsoldaatjesverzameling, die nog steeds op een plank in mijn kamer staat. Als kind spaarde en maakte ik modelsoldaatjes, vooral uit de Tweede Wereldoorlog

Bethesda, 2013. Mijn moeder Emily met een soldatenhelm die ik als kind altijd droeg tijdens Halloween

Lighthouse Point, in Florida, 2004. Mijn moeder met mijn oma Dorothy

Silver Spring in Maryland, 2011. Een op de grond gevallen hamburger voor het bejaardentehuis waar mijn grootouders wonen, een paar dagen na de dood van mijn oma

Lighthouse Point, 2004. Mijn opa en oma Ralph en Dorothy Kaufman, of ‘Patcha’ en ‘Manya’. Mijn oma hield er niet van om op de foto te gaan, en als ik haar toch probeerde te fotograferen deed ze vaak theatrale pogingen om zich te verstoppen