Ik keek alle zes Fast and Furious-films tegelijk en nu ben ik dood

Er is een eindeloze lijst van dingen die je kunt doen op een vrijdagavond. Van alle dingen op deze lijst was tot dusver het tegelijkertijd kijken van alle Fast and Furious-films een nog onontgonnen gebied. Daar zijn goede redenen voor: het is namelijk een tamelijk debiel idee en het brengt bovendien serieuze gezondheidsrisico's met zich mee. Toch leek het me een bijster goed idee, waarschijnlijk vanwege mijn grenzeloze liefde voor dingen die ik intens kut vind om te doen. Daarom hees ik mezelf afgelopen vrijdag achter drie computers, twee monitoren en een beamer, om de gehele franchise op hetzelfde moment te kijken.

Sinds ik in 2004 Hidalgo in de bioscoop zag, heb ik niet veel films meer gekeken. Het was zo'n hersendodende kutfilm dat ik besloot het gehele medium an sich uit mijn leven te bannen – behalve Rocky, die ik één keer per jaar met vochtige ogen kijk. Ik had dus ook nog nooit een Fast and Furious-film gezien en dit idee leek me een goede manier om te boeten voor mijn zonden (en en om voldoende op de hoogte te zijn voor als Furious 7 uitkomt. In de trailer daarvan is te zien hoe een auto uit een vliegtuig parachuteert, waardoor ik weer hoop heb voor de filmindustrie.)

Heb je het over The Fast and the Furious, dan praat je over Vin Diesel, de absolute vedette van de serie. Er is genoeg Vin Diesel-nieuws om je uren mee te vermaken: hij is een enorme Dungeons & Dragons-nerd, noemde zijn dochter Pauline ter ere van Paul Walker en voorspelde een Oscar voor Furious 7. Maar krantenkoppen maken de man niet en ook Wikipedia wist me weinig te vertellen over zijn ware ziel. Dus, om me voor te bereiden op mijn missie, nam ik de tijd om de mysterieuze man te bepeinzen, en zonderde ik me af in een donkere kamer.

Vin Diesel is een geschenk van God. Hij is het licht dat niet te doven valt. Vin Diesels lichaam lijkt op de gigantische vleeshomp die Rocky als bokszak gebruikte. Ik zou eindeloos kunnen kijken hoe hij op twee cyberstelten heel plechtigde zin "I am Groot" honderden keren herhaalt, net zolang tot ik zelf in verschillende stemmen eindeloos het woord Groot begin te grommen.

Vin Diesel in de opnamestudio voor Guardians of the Galaxy

Ik ben zwaar overdonderd, overrompeld en geïnspireerd door de onbeteugelde toewijding van Vin Diesel aan de plaats die hij binnen de Amerikaanse populaire cultuur inneemt. Zijn facebookpagina bestaat uit eerbetonen aan Paul Walker, fitnessfoto's en video's van zijn ongeremde narcisme.

En dan is er nog de fan art. Onder de aardbewoners bevinden zich mensen die echt prachtige Vin Diesel-kunstwerken maken. Deze hommages worden gekenmerkt door een specifieke beeldtaal: veel contrast, flink gebruik van Photoshop en onversneden emotie. Aanschouw:

Ongeveer alle fan art binnen het Dieseldom heeft iets vreselijk erotisch. De manier waarop hij gepresenteerd wordt in zijn films – zijn rondingen zijn altijd te zien, en er wordt altijd wel een reden gevonden voor een shirtloze scène – impliceert dat mensen hem vooral zien als een geil stuk vlees.

Maar willen veel mensen Vin Diesel daadwerkelijk neuken? Dit snap ik namelijk niet. Wil jij Vin Diesel neuken? Of zou je het ook prima vinden om alleen zijn goudbruine spiermassa te strelen? Hoe moet het zijn om als een stuk seksvlees gepresenteerd te worden? Is Vin Diesel een sekssymbool?

Deze prangende vraag schreeuwt om een antwoord, en ik voel me geroepen. Ik heb deze enquête gemaakt, waarmee ik met jullie hulp tot een dataset kan komen, om een allesomvattende, statistisch-onderbouwde conclusie te trekken. Kinderen zullen niet langer op hoeven te groeien in een wereld waarin het onbekend is hoeveel mensen Vin Diesel willen neuken.

Ik hoopte dat Vins spiermassa wat houvast zou bieden. Ik had een paar halve liters ingeslagen en wat basisregels opgesteld: ik zou niet langer dan zes seconden naar één scherm kijken, niet naar de wc gaan en niet mijn telefoon gebruiken. Ik moest me volledig onderdompelen in de wereld van grote boze mannen en hun wagens en wapens, en de volgende ochtend mijn excuses aanbieden aan mijn huisgenoot. Ik haalde diep adem en drukte op play:

Ik raakte in een diepe trans en verkende een zeer specifieke grens van mentale overstimulatie. Ik kon de verhaallijnen niet verwerken, maar het narratief was helder: grote, ingewikkelde botsingen van vlees en staal, begeleid door eigentijdse soundtracks (het was erg lang geleden dat ik Limp Bizkit had gehoord).

De films worden gedragen door sterren als Paul Walker – God hebbe zijn ziel – en The Rock, maar alles tezamen op hetzelfde moment vormen de gezichten een soort geslachtsloze vleeshomp. Met uitzondering van Vin Diesel natuurlijk. In plaats van naar de niet te identificeren acteurs te staren, begon ik op de auto's te letten (de echte helden van de films).

Na ongeveer veertig minuten besefte ik me dat er geen enkele seconde voorbij was gegaan zonder dat er iemand auto reed. Het geluid van piepende banden en ronkende motoren was de enige constante factor in deze ervaring, en mijn zintuigen waren er langzaam mee vergroeid geraakt.

Na ongeveer een uur en twintig minuten pakte op elk scherm iemand zijn telefoon. Ik sprong ik uit mijn stoel, want ik wilde hier een aantekening van maken, maar ik bleek mijn pen doormidden gekauwd te hebben. Even later was er weer een moment van perfecte synchroniciteit, waarin vanaf alle schermen iemand me in mijn ogen keek en me vertelde dat ik zou sterven.

Na afloop van de films – vier eindigden tegelijk, en de resterende twee ongeveer een half uur later – stond ik met knikkende knieën op. Ik wilde niets liever dan naar buiten gaan om met 150 kilometer per uur de straat uit te scheuren in mijn verwaarloosde Honda CR-V, maar in plaats daarvan bleef ik verstijfd in de keuken staan, en vroeg ik me af of ik eigenlijk niet dood was.

Ik keek naar de zon, maar wist niet wat dit voor rare bol was. Ik wist mijn vaders naam niet meer en realiseerde me dat ik mijn eigen naam ook niet kon herinneren. Ik besefte me dat ik nooit bestaan had, maar dat ik een auto was. Dat brak me. Het geluid van piepende banden gaat niet meer uit mijn oren en ik zie nog steeds sterretjes, in de vorm van dashboardlampjes.

Ik kan niet wachten op Furious 7.

Gelieve Timothy's enquête in te vullen en door te sturen naar iedereen die je kent, en hoopt te leren kennen. Klik hier en help hem om uit te vogelen of Vin Diesel een sekssymbool is.