Ik liet me tatoeëren onder hypnose

Toen mijn collega David tijdens zijn lunchpauze een lekkere kroket aan het eten was, werd zijn aandacht opgeëist door een flyer waarop een enorm blije getatoeëerde vrouw hem een knipoog gaf. "Painless Tattoo" stond erboven. De flyer beloofde dat er geen pijn of bloed aan te pas zou komen, dat de tattoo twee keer zo snel zou helen en ook nog eens van betere kwaliteit zou zijn dan normaal. David is niet het type dat een tattoo laat zetten om een veelbelovende flyer op de proef te stellen, dus gaf hij hem aan mij.

Op de website blijkt het geheim van de pijnloze tattoo hypnose te zijn. Ik heb nooit gedacht dat zoiets bij mij zou werken, maar het idee van een pijnloze tattoo onder hypnose sprak toch tot mijn verbeelding. Ik heb andere tattoos en weet hoe het voelt als ze gezet worden: alsof je onophoudelijk met een brandend miniatuurhooivorkje gestoken wordt. Een mal soort meditatieve pijn die ik altijd stiekem een beetje lekker vind. Een soort spiritueel sadomasochisme.

De flyer komt van Piercing Works, een piercing en tattooshop vlakbij de krokettenwinkel. In andere landen bestaat de 'hypnotattoo' al langer, maar Piercing Works is de eerste zaak in Nederland die het aanbiedt. Op de website staan een paar verhalen, onder andere van iemand die van top tot teen onder de inkt zit. Volgens hem is de hypnosetattoo hartstikke chill, en hij lijkt me iemand met verstand van zaken. Op YouTube staat een filmpje van een Duits meisje dat enorm bang is voor tatoeages, maar onder hypnose nergens last van heeft, en een filmpje van een Belgische presentator die niks lijkt te voelen van een tattoonaald in de onderkant van zijn voet.

Piercing Works is van Ira Lutvica. Ze tatoeëert zelf niet, maar ze is wel degene die haar klanten hypnotiseert. Ze is ooit uit Bosnië gevlucht toen daar de pleuris uitbrak. Samen met haar man bouwde ze in Amsterdam een nieuw leven op in de vorm van een body art-winkel. Om haar klanten meer te bieden dan de concurrentie besloot ze een opleiding bij het Hypnose Instituut Nederland te volgen. Ze heeft dreadlocks en een gekke rode tulband, die in combinatie met haar Oost-Europese accent al mijn verwachtingen van een hypnotiseur waarmaken. Ze is erg aardig en zet goeie koffie. De zaak ziet er hartstikke netjes uit.

Als ik binnenkom polst Ira direct wat voor vlees ze in de kuip heeft. Geloof ik in hypnose? Ben ik eerder gehypnotiseerd? Ik ben bang dat het niet bij me werkt, maar sta er in principe voor open – hoewel het moeilijk is om open te staan voor iets waarvan je weet dat het niet werkt als je er niet voor open staat. Ira stelt makkelijke vragen als "Ben je wel eens verdoofd bij de tandarts?", maar ook moeilijke vragen, zoals "Wanneer voel je je totaal op je gemak?" Als ik geen verplichtingen heb? In de sauna? Met veel geld? Ik weet het eigenlijk niet.

Een paar confrontaties met mezelf verder leidt ze me naar een kamertje boven de winkel met een aparte voordeur. Het is er koud en er hangen wat posters van lekkere wijven met piercings. Dat hoort blijkbaar nou eenmaal in een tattooshop. Terwijl de tattoo-artiest beneden het plaatje afmaakt, begint Ira me te hypnotiseren. Stap voor stap legt ze me uit hoe ik adem moet halen en wat ik moet voelen. De stoel zakt langzaam naar beneden. "Je ogen worden zwaarder."

Mijn ogen worden ook zwaarder. Met een zachte stem en vervreemdend accent loodst Ira me langs verschillende trappen allerlei stranden op en sauna's in. Af en toe neig ik uit de trance te raken, maar ik word nooit helemaal wakker. Ik wil ook niet wakker worden. Het voelt als een soort meditatie met een reisgids. Stap voor stap word ik in een diepe hypnose getrokken.

Ira telt tot vijf en dan ben ik wakker. De inkt zit in mijn huid. Mijn huid heeft niet gebloed, zoals beloofd. De tatoeëerder gaat nog eens over een lijn heen met de naald zodat ik het verschil kan voelen. Dat verschil voel ik duidelijk. Toch was mijn been niet compleet verdoofd tijdens het tatoeëren. Ik heb alles meegemaakt, maar ik zat in een trance waarin het geen pijn deed. Ook bevond ik me niet in die koude kamer met die posters van die geile chicks. Achteraf bleek dat de sessie ruim twee uur had geduurd, terwijl het niet langer dan een kwartiertje leek.

Hypnose is geen magie en je moet het zelf willen toelaten. Ik had niet gedacht dat ik dat zou kunnen, maar blijkbaar heeft Ira me over weten te halen. Toch kan ik er nog steeds niet over uit hoe het kan dat mijn huid niet is gaan bloeden. Ik voel me als Wim Hof, die gast die in ijs chillt zonder kapot te gaan van de kou.

Mijn nieuwe tatoeage zit nu twee dagen op mijn kuit, dus of hij ook twee keer zo snel heelt weet ik nog niet. Vooralsnog lijkt het inderdaad beter te genezen dan ik me van mijn eerdere tatoeages kan herinneren. Verder zijn alle beloftes van de flyer ingelost. Ira heeft me zelfs nog een extraatje gegeven door me aan het eind van de hypnose te vertellen dat ik heel blij zou zijn met de tattoo en veel geld zou gaan verdienen. Als die woorden net zo goed uitkomen als het feit dat mijn huid inderdaad nooit is gaan bloeden ben ik binnenkort fucking rijk.